|
|
| 1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 |
| 8 | 9 | 10 | 11 | 12 | 13 | 14 |
| 15 | 16 | 17 | 18 | 19 | 20 | 21 |
| 22 | 23 | 24 | 25 | 26 | 27 | 28 |
| 29 | 30 | |
|
| |
|
|
|
|
|
|
|
|
ปั่นจักยานเที่ยวเว้... ไม่ยากอย่างที่คิด
การไปเวียดนามครั้งนี้ออกจะกะทันหันสักหน่อยค่ะ
บวกกับเป็นช่วงเทศกาล... เราเลยหาตั๋วเครื่องบินกันไม่ได้ -__-"
สุดท้ายจึงต้องไปทางรถกัน (ซึ่งประหยัดมาก อิอิ)
ว่าแล้วเดอะกั้งก็ไปประกาศในเว็บบอร์ดของ trekkingthai หาเพื่อนร่วมแชร์รถตู้จากลาวไปเว้
เพราะถ้าไปต่อรถประจำทางและรถตู้... จะไปถึงเว้ไม่ทัน อาจต้องค้างคืนระหว่างทางค่ะ
โชคดีว่าได้เพื่อนร่วมแชร์ค่ารถตู้ที่น่ารักมาก ^_^
แถมยังเป็นเพื่อนเที่ยวด้วยกันที่เว้-ฮอยอัน-ดานังอีกด้วย
ทุกคนเป็นอีกหนึ่งประสบการณ์และความทรงจำดีๆ ของการเดินทางครั้งนี้ค่ะ 
เราออกจากหมอชิตตอน ๒๐.๓๐ น. ไปถึงมุกดหารตอน ๘ โมงเช้า
แล้วนั่งรถประจำทางจากมุกดาหารไปสะหวันเขต ประเทศลาว
เพื่อไปเจอกับเพื่อนร่วมทางที่ล่วงหน้าไปหารถตู้รออยู่ที่ด่านลาวค่ะ
ก่อนถึงเว้ก็แวะทานมื้อเย็นที่เมืองดองฮากันค่ะ
เพียงแค่เข้าไปนั่งเขาก็ยกเครื่องเคียงมาก่อนเลย
ขอบอกว่าผักที่นี่สดและอร่อยมากๆ
(แต่อาหาร... ไม่ค่อยถูกปากเท่าไหร่ -_-")
จากนั้นรถตู้ก็วิ่งยาวไปยังเมืองเว้
เรามาถึงเว้ตอนทุ่มกว่าๆ... หาที่พักได้แล้วก็ออกไปหาอะไรใส่ท้องกัน
(เอ่อ... ทั้งๆ ที่เพิ่งกินมานี่ล่ะค่ะ  )
อาหารมื้อแรกที่เว้... เฝอของร้าน PHO24 อันลือลั่น
วันรุ่งขึ้นพวกเราตื่นกันแต่เช้าไปดื่มกาแฟข้นคลั่กตามแบบฉบับเว้
แกล้มกับแบ๋งหมี่... ขนมปังฝรั่งเศสใส่ไส้ต่างๆ
แล้วเช่าจักรยานปั่นไปเที่ยวนครจักรพรรดิ์... พระราชวังที่สร้างตามแบบพระราชวังต้องห้ามของจีนค่ะ
ตอนแรกก็กลัวๆ นะคะ เพราะการจราจรที่เว้ (และเมืองอื่นๆ) จะคับคั่งดูอันตรายมาก
ทั้งถนนมีแต่จักรยานและจักรยานยนต์... พร้อมด้วยเสียงเซ็งแซ่ของแตรรถตลอดเวลา
ไม่รู้จะบีบทำไมกันนักหนา -_-"
แต่พอได้ลองปั่นดูจริงๆ ปรากฏว่าไม่น่ากลัวอย่างที่คิดเลย
ออกจะปลอดภัยด้วยซ้ำ เพราะที่นี่เขาจะขับรถกันไม่เร็วค่ะ ^_^
คุณยายขายแบ๋งหมี่... แค่ ๓,๐๐๐ ดอง (๖-๗ บาท) เองค่ะ ^_^
โคมสวยๆ ที่บนประตูโหงะโมนของนครจักรพรรดิ์
จุดที่จักรพรรดิ์เบ๋าได๋ทรงสละราชย์สมบัติให้พรรคคอมมิวนิสต์
มองลงมาจากประตูโหงะโมน จะเห็นสะพานเชื่อมไปสู่พระราชวังต้องห้าม
จุดชมวิวจุดหนึ่งของนครจักรพรรดิ์
กว่าจะออกจากนครจักรพรรดิ์ก็เที่ยงกว่าแล้ว
เหลียวมองหาชาวก๊วนก็ไม่เจอใคร... เลยคิดว่าตอนบ่ายคงจะเที่ยวกันสองคนแหง็มๆ
แต่พอออกมาเอาจักรยาน ก็เจอชอล์กเขียนอยู่บนเบาะว่า
"เจอกันที่ลักเทียน"
เป็นน้องคนหนึ่งในก๊วน (ที่แชร์รถตู้มาด้วยกัน) ออกมาแล้วจำจักรยานของเราได้ เลยเขียนโน้ตบอกไว้ค่ะ ^_^
ลักเทียนเป็นร้านอาหารขึ้นชื่อของเว้... ขนาดมีลงใน Lonely Planet ด้วย
ใครไปเว้ขอแนะนำเลยค่ะ
เพราะที่นี่มีอาหารพื้นเมืองของเว้อยู่ครบ... แถมแต่ละจานยังไม่แพงอีกด้วยค่ะ
แล้วเอกลักษณ์ของที่นี่คือ... ลุงเจ้าของร้านเขาจะแจกที่เปิดขวดที่ประดิษฐ์เอง พร้อมลายเซ็นให้เป็นที่ระลึกค่ะ
อิ่มหนำสำราญ (พุงแทบแตก) กันแล้ว
พวกเราก็ปั่นจักรยานไปสุสานพระเจ้าตือดึ๊กกัน
เพราะดูจากแผนที่แล้วไม่น่าจะไกล แถมไปไม่ยากด้วย
แต่... ปั่นกันไปพักใหญ่ ทำไมมันยังไม่ถึงซักที (วะ)
แถมทางที่ปั่นไปมันไม่ใช่ทางราบด้วยค่ะ... แต่มันเป็นเนินขึ้นเขาเป็นระยะๆ T_T
ปั่นไปนานจนชักเริ่มหวั่นใจว่ามาถูกกันรึเปล่าหว่า
เลยแวะถามชาวบ้านข้างทางไปตลอดว่า "ตือดึ๊ก"
ชาวบ้านก็ชี้ไปข้างหน้าตลอดเช่นกันค่ะ
กว่าจะไปถึงสุสานพระเจ้าตือดึ๊กก็เล่นเอาเหนื่อยหอบกันเลย
กลับมาเช็คข้อมูลทีหลังถึงได้รู้ว่าระยะทางไป-กลับมันตั้ง ๑๔ กิโล
แถมเป็น ๑๔ กิโลขึ้น-ลงเขาด้วยค่ะ -_-"
มิน่า... ชาวบ้านที่เราแวะถามทางถึงมองเราแปลกๆ
เพราะปกติเขาจะขับมอเตอร์ไซค์ หรือไม่ก็เหมาะรถแท็กซี่ไปกันค่ะ -_-"
สระน้ำในสุสานพระเจ้าตือดึ๊ก... จักรพรรดิ์กวีที่ชาวเวียดนามรักใคร่
ภาพน่ารักๆ ระหว่างทางกลับจากสุสานค่ะ ^_^
กว่าจะกลับจากสุสานถึงโรงแรมก็หกโมงเย็นโน่นเลยค่ะ
ทำเอาแต่ละคนหายใจเป็นจังหวะ... ตือดึ๊ก... ตึ๊ก... ตึ๊ก... ตือดึ๊ก... กันอยู่พักใหญ่ -_-"
ประสบการณ์จาก "ตือดึ๊ก"
ทำให้วันรุ่งขึ้นพวกเราพร้อมใจกันปรับแผนมาเหมาแท็กซี่ ๗ ที่นั่งแทน
เพื่อไปชมสุสานพระเจ้าไคดิงห์ สุสานพระเจ้าหมินหมาง และเจดีย์เทียนหมุ
ก่อนจะกลับมาขึ้นรถบัสตอนบ่ายสองเพื่อไปฮอยอันกันค่ะ
สุสานพระเจ้าไคดิงห์... ที่ได้รับอิทธิพลจากสถาปัตยกรรมตะวันตกและจีนผสมผสานกัน
เนื่องจากพระเจ้าไคดิงห์เคยไปศึกษาที่ฝรั่งเศสค่ะ
นับว่าเป็นุสานที่ขรึม ขลัง และอลังการที่สุดในบรรดาสุสานทั้งหมดที่เราไป
แต่ว่ากันว่าทรงเป็นกษัตริย์ที่ไม่มีทศพิธราชธรรมซักเท่าไร
ประชาชนเลยไม่ค่อยรักค่ะ
สถาปัตยกรรมที่ได้รับอิทธิพลจากจีน
อีกมุมของสุสาน
ในความรู้สึกของพวกเรา
เว้ดูจะคล้ายๆ กับอยุธยา-สุโขทัยบ้านเราค่ะ
ที่วิถีชีวิตชาวเมืองยังคงกลิ่นอายพื้นบ้าน
มองเห็นสาวน้อยสาวใหญ่ใส่ชุดพื้นเมืองและงอบกันละลานตา
แถมยังมีวัด วัง และโบราณสถานให้เยี่ยมชมมากมาย
ตลาดสดเคลื่อนที่ที่มีให้เห็นมากมายในเว้ค่ะ
ตอนหน้าจะมาอัพเรื่องฮอยอัน
เมืองเล็กๆ น่ารักที่มีแต่จักรยานและบ้านกำแพงเหลืองเต็มไปหมดเลยค่ะ
| Create Date : 27 เมษายน 2550 |
| Last Update : 30 เมษายน 2550 10:06:16 น. |
|
13 comments
|
| Counter : 2138 Pageviews. |
 |
|
|
| โดย: เดอะ กั้ง IP: 203.146.145.186 วันที่: 30 เมษายน 2550 เวลา:11:57:32 น. |
|
|
|
โดย: Hobbit  วันที่: 30 เมษายน 2550 เวลา:13:55:43 น. |
|
|
|
| โดย: หนูชล (หนูชล ) วันที่: 2 พฤษภาคม 2550 เวลา:9:40:25 น. |
|
|
|
| โดย: นู๋กิ๊ฟกะนู๋เกมส์ IP: 125.24.46.233 วันที่: 2 พฤษภาคม 2550 เวลา:13:07:31 น. |
|
|
|
| โดย: joblovenuk วันที่: 3 พฤษภาคม 2550 เวลา:2:48:09 น. |
|
|
|
| โดย: หนูชล วันที่: 3 พฤษภาคม 2550 เวลา:9:41:55 น. |
|
|
|
โดย: JewNid  วันที่: 4 พฤษภาคม 2550 เวลา:6:20:26 น. |
|
|
|
| โดย: apple IP: 202.57.173.209 วันที่: 8 ธันวาคม 2553 เวลา:14:46:52 น. |
|
|
|
|
|
|
|
)
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
ไปด้วย ไปด้วยค่ะ
อิ อิ ขอหนีฝนไปเที่ยวเวียดนามดีกว่า อยากทานแหนมเนืองขึ้นมาเชียว
แวะมาทักทายวันฝนตกค่ะ...ชุ่มฉ่ำ