Group Blog
 
<<
กันยายน 2553
 1234
567891011
12131415161718
19202122232425
2627282930 
 
21 กันยายน 2553
 
All Blogs
 
'เจ้าแผ่นดินจอมทรนง ชุด โอรสสวรรค์ร้อยเล่ห์'

ชื่อเรื่อง: เจ้าแผ่นดินจอมทรนง ชุด โอรสสวรรค์ร้อยเล่ห์
ผู้แต่ง: ต่งนี
ผู้แปล: มดแดง
จำนวนหน้า: 232
ราคา: 159





รายละเอียด



ตลอดช่วงระยะเวลาห้าปีที่ ‘ฉีเฮ่า’ ขึ้นครองราชย์สืบบัลลังก์จักรพรรดิ เขาเคยเผชิญหน้ากับผู้บุกรุกที่ต้องการปลิดชีพเขามานักต่อนัก ทว่า... ผู้บุกรุกคนล่าสุดกลับกระทำตนเหนือความคาดหมายยิ่ง เพราะนางเลือกเข้ามาลักพาตัวเขาออกไปจากวังหลวงแทนที่จะสังหารเสียให้สิ้นซาก

แต่ที่น่าประหลาดชวนให้สับสนมึนงงยิ่งกว่าก็คือท่าทีของนาง บางครานางก็แสนอ่อนหวานเอาอกเอาใจ ดูแลเขาประหนึ่งพระโพธิสัตว์กวนอิม บางครานางก็แสนใจร้ายใจดำดุจอสรพิษ ปฏิบัติต่อเขาประหนึ่งแม่เลี้ยงใจร้ายก็ไม่ปาน นี่แปลว่าเขากำลังเผชิญหน้ากับคนสติฟั่นเฟือนใช่หรือไม่ ทำอย่างไรเขาจึงจะหนีรอดเงื้อมมือนางพ้น!



* ขอบคุณรายละเอียดและภาพจากเว็บแจ่มใส



ความคิดเห็นส่วนตัว


เรื่องนี้เป็นเล่มที่สองของชุดโอรสสวรรค์ร้อยเล่ห์ค่ะ (มีทั้งหมด 3 เล่ม คือ ทรราชผู้เลิศล้ำ, เจ้าแผ่นดินจอมทรนง และกษัตริย์เจ้าสำราญ)

เล่มนี้ต่อจากเล่มแรกคือเป็นเวลาห้าปีผ่านมาค่ะ หลังจากที่นางเอกจากทรราชผู้เลิศล้ำหนีตามผู้ชาย (เอ๊ะ หรือล่อลวงให้ผู้ชายพาหนี -_-') ไป ฉี่เฮ่าลูกของจักรพรรดิองค์ก่อนอีกคนก็ถูกดันขึ้นนั่งบัลลังก์แทน พระเอกถูกเลี้ยงมาโดยเจ้าของโรงรับจำนำเพราะแม่ตายตั้งแต่อายุสามขวบ จึงชอบเรื่องการค้ามาก พอได้เป็นจักรพรรดิ์ก็ตั้งใจทำงานเพื่อบ้านเมือง แต่เป็นพวกเชื่อคนง่าย เลยถูกปั่นหัว แล้วก็ทำงานแบบคล้ายๆ นั่งเทียนเขียนข่าวอ่ะ ไม่ได้ลงไปดูสถานที่จริง บ้านเมืองจริงๆ ว่าเป็นไง ห้าปีที่บริหารแคว้นเลยทำให้แคว้นแทบจะล่มจม เนื่องจากไม่ได้ลงไปสัมผัสปัญหาเองจริงๆ ดังนั้นนางเอกของเราที่เป็นผู้เชี่ยวชาญยุทธและเป็นหมอเทวดา (หมอธรรมดาไม่ได้อ่ะ ต้องหมอเทวดา ฮา) ก็เลยลงทุนจับตัวพระเอกออกมาจากวัง เพื่อให้ดูว่าตัวเองบริหารประเทศได้เลวร้ายขนาดไหน

สงสารพระเอกอยู่ค่อนข้างมาก ประมาณว่าคนเรามีแค่ความพยายามและขยันไม่ได้จริงๆ คือมันสะท้อนใจตรงที่พระเอกทำทุกอย่างเพื่อบ้านเมือง ทำงานหามรุ่งหามค่ำจนผมหงอกก่อนวัย แต่ดั๊นทำให้บ้านเมืองแทบล่มสลาย เพราะไม่ได้ติดตามผลทุกอย่างที่ทำลงไปด้วยตัวเอง -_-'อ่านแล้วเลยแบบว่าความพยายามอยู่ที่ไหนความสำเร็จก็อาจจะไม่ได้อยู่ที่นั่นนะ ถ้าพยายามแบบโง่ๆ มีความฉลาดแต่ไร้ความเฉลียว

อ่านเรื่องนี้แล้วงงกับเรื่องหน่วยเงินค่ะ ตกลงหนึ่งพันก้วนนี่เป็นเท่าไหร่ แล้วหนึ่งตำลึงเงินกับหนึ่งตำลึงทองมีค่าแค่ไหน คือพระเอกของเราขายไข่มุก ได้เงินหนึ่งพันห้าร้อยก้วน ก็ให้คนไปคว้านซื้อที่, ซื้อเรือ, ซื้อโรงเตี๊ยมได้ แสดงว่าน่าจะเป็นเงินที่เยอะประมาณหนึ่ง แต่ตอนต้นๆ เรื่อง นางเอกเราใช้เงินช้อปปิ้งไปเกือบหนึ่งพันก้วน แล้วสรุปว่า...มันยังไงกันหว่า งงจริงๆ

อีกอย่างที่ติดใจอ่านแล้วตะหงิดๆ ตลอดก็คือพอพระเอกรู้ความจริงว่าตัวเองงี่เง่าขนาดไหนแล้ว เจอเหตุการณ์สะเทือนใจที่ทำให้ผมหงอกทั้งหัว แต่ทำไมถึงไม่คิดจะแก้ไขในสิ่งที่ตัวเองทำผิด ด้วยการกลับเข้าไปในวัง ล้างบางพวกทำผิดซะ กลับเดินทางระเห่เร่ร่อนไปกับนางเอก ทำโน้นทำนี่ซึ่งไม่ได้เป็นการแก้ปัญหาเพื่อประชาชนเลย คืออ่านแล้วมันขัดใจอ่ะค่ะ อ่านไปก็คอยลุ้นตลอดให้กลับเข้าวังซะทีซิฟะ พอไม่กลับ มันก็เลยแบบว่า...อืม พาฝันไปหน่อย (แม้ว่าทางในวังพี่ชายคนโตจะหาทางแก้รอไว้แล้วก็เหอะ หาก...มันไม่เวิร์คนะถ้าคิดในแง่ความเป็นจริง เพราะแค่ให้ฉีเฮ่ากลับเข้าวังก็แก้ปัญหาได้ง่ายๆ แล้ว)แต่ก็อนุโลมได้ว่าที่พระเอกไม่กลับเข้าวังเลยทำให้เหตุการณ์หนึ่งไม่ลุกลามไปนะคะ ^^

อ้อ เรื่องนี้นางเอกเป็นน้องสาม...ศิษย์ร่วมสำนักของพระเอกในเรื่องทรราชฯ นะคะ

สรุป เรื่องนี้อ่านได้แบบไม่คิดมากค่ะ พระเอกออกแนวช่างคิดเจ้าเล่ห์แต่แอบโง่ (ยังไงฟ่ะ)ประมาณว่าไว้ใจคนอื่นมากไปอ่ะค่ะ ส่วนนางเอกแม้ไม่สวยมาก แต่ก็เก่ง เป็นคนดี งี่เง่าเล็กๆ ตามประสาผู้หญิง ว่าแล้วก็อยากให้เธอได้มาญี่ปุ่น คงปลาบปลื้มเพราะมีน้ำพุร้อนมากมายให้ลงอาบ ฮา


เด็กทะเล
10.9.21



Create Date : 21 กันยายน 2553
Last Update : 21 กันยายน 2553 8:38:24 น. 5 comments
Counter : 1627 Pageviews.

 
ก็... ไม่น่าจะอิงความเป็นจริงนะคะ สำหรับงานเขียนชุดนี้


โดย: หวานเย็นผสมโซดา วันที่: 21 กันยายน 2553 เวลา:14:16:42 น.  

 
ชุดนี้ อ่านรีวิวแล้วไม่ค่อยประทับใจแฮะ


โดย: นักรบ IP: 173.217.233.111 วันที่: 21 กันยายน 2553 เวลา:20:17:10 น.  

 
เพิ่งเช่ามา ...กำลังอ่านอยู่จ๊ะ


โดย: นัทธ์ วันที่: 22 กันยายน 2553 เวลา:21:30:46 น.  

 
++ หวานเย็นผสมโซดา ++
ฮา ปกตินิยายก็ไม่อิงความจริงอยู่แล้วค่ะ แต่ตรรกะความจริงมันก็ควรจะมีอะนะคะ ^^

++ นักรบ ++
อ่านแบบไม่คิดไรมากก็โอเคนะคะ

++ นัทธ์ ++
อ่านจบแล้วเป็นไงอย่าลืมมาคุยกันนะคะ


โดย: ลิปิการ์ วันที่: 27 กันยายน 2553 เวลา:10:39:47 น.  

 

เคืองพระเอกที่คิดจนผมขาวแต่ไม่ทำอะไรเพิ่มนี่แหละค่ะ (หรือกลัวพังกว่าเดิม)

แต่สงสารนะคะที่ทำงานหนักขนาดนี้แต่แบบ.. นะ ได้เท่านี้ เป็นหนูจับตัดหัวไปหมดแล้ว (อ่าว 55+)


โดย: p-jung IP: 58.9.49.17 วันที่: 27 กันยายน 2553 เวลา:23:24:47 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

ลิปิการ์
Location :
ตอนใต้ Japan

[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 9 คน [?]




สงวนลิขสิทธิ์ตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ พ.ศ. 2537

ห้ามผู้ใดละเมิดลิขสิทธิ์ โดยการนำรูปภาพ และบทความงานเขียน รวมทั้งข้อความต่างๆ ไม่ว่าส่วนใดส่วนหนึ่ง หรือทั้งหมดในบล็อกแห่งนี้ไปใช้ โดยไม่ได้รับอนุญาตเป็นลายลักษณ์อักษร มิฉะนั้นจะถูกดำเนินคดีตามที่กฏหมายบัญญติไว้สูงสุด
Friends' blogs
[Add ลิปิการ์'s blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.