Bloggang.com : ลิปิการ์ : รำเพยดอกสุดท้าย

รำเพยดอกสุดท้าย

เรื่อง "รำเพยดอกสุดท้าย"
ผู้แต่ง "นายา"

จำไม่ได้ว่าได้อ่านนิยายเรื่องอะไรเป็นเรื่องแรกกับนักเขียนที่ชื่อว่า "นายา" แต่จำได้ว่ามาอ่านนิยายของคุณนายาเมื่อตอนมาอยู่ญี่ปุ่นและย้ายมาอยู่ฮอกไกโดแล้ว เพราะว่าน้องคนไทยที่นี่ชอบอ่านนิยายเหมือนกัน และอ่านนิยายได้หลากหลายมาก เลยได้รับผลบุญมีนิยายหลากหลายคนเขียนให้ได้อ่าน

สไตส์การเขียนของคุณนายาจะมีฉากเป็นต่างประเทศเป็นส่วนมาก (รู้สึกจะอ่านมาทั้งหมดสามเรื่อง เป็นฉากต่างประเทศ...คืออเมริกา...ทั้งสามเรื่อง) และบางเรื่องก็จะเป็นเรื่องเกี่ยวกับการฆาตกรรมซ่อนเงื่อน แต่ก็แฝงเรื่องรักเอาไว้ให้พอไม่หนักเหมือนหนังสือฆาตกรรมเพรียวๆ ทั่วไป "พุดสามสี" รู้สึกจะอ่านไปเมื่อปีที่แล้ว จำเรื่องได้ จำอารมณ์ได้ แต่ขี้เกียจเขียน (เลวมั้ย) เอาเป็นว่าขอเขียนถึงเรื่อง "รำเพยดอกสุดท้าย" ที่เพิ่งอ่านจบไปเมื่ออาทิตย์ที่แล้วดีกว่า

รำเพยดอกสุดท้ายเริ่มเรื่องด้วยการตายของชายคนหนึ่งที่มีเบื้องหลังเลวร้าย...ตายต่อหน้าต่อตานางเอกที่กำลังพาตัวเข้าไปผูกพันกับคนๆ หนึ่งที่จะโยงใยตัวเธอเข้าไปหาคนอีกกลุ่มหนึ่ง แม้ว่าทางตำรวจจะวินิจฉัยออกมาว่าการตายนั้นเป็นการตายโดยธรรมชาติ หากดอกรำเพยสีเหลืองสดที่เสียบอยู่ในกระเป๋าของผู้ตายก็ไม่อาจทำให้เธอละความสงสัยใคร่รู้ได้ การสืบหาต้นตอก็เลยเริ่มขึ้น...

เนื้อเรื่องดำเนินไปเรื่อยๆ ตามสไตส์นายา มีแทรกข้อมูลความรู้ต่างๆ เหมือนเล่มผ่านๆ มา ในเรื่องนี้จะแทรกความรู้เรื่องการทำไวน์, ดอกไม้มีพิษ อ่านแล้วชักอยากจะฆ่าคนบ้างจัง มันดูง๊ายง่ายดี แถมยัง...อา ไม่บอก อ่านจบก็รู้เองว่าเป็นไง อ่านได้แบบเอาเพลิน แต่ไม่ติด อันนั้นเอาความรู้สึกบอกล้วนๆ เพราะปกติเวลาอ่านนิยาย ถ้าเรื่องไหนชวนติดตามจะห้ามตัวเองไม่ได้ กลับบ้านไปดึกๆ ดื่นๆ หยิบมาอ่านแล้ววางไม่ลง เช้าทุกที แต่เรื่องนี้ใช้เวลาตอนกลางคืนก่อนนอนทั้งหมดสามวัน บ่งบอกว่าสนุกใช้ได้ แต่ไม่ขนาดชวนติดตามด้วยความสงสัยจนวางไม่ลง

สรุป ไม่ถึงกับแย่ขนาดว่าเสียเวลาอ่าน แต่ไม่ถึงขนาดว่าประทับใจมากจนต้องหยิบมาอ่านอีกรอบในช่วงเวลาใกล้ๆ นี้ วางไว้ให้ลืมสักระยะ อาจจะหยิบขึ้นมาอ่านอีกครั้งในตอนที่อ่านหนังสือหมดสต็อกแล้ว

ที่ชอบ...นิยายเรื่องนี้ตัวละครผู้หญิงในเรื่องเป็นชื่อดอกไม้หมดเลย ชอบจัง

ดอกรำเพย...เห็นสวยอย่างนี้พิษช่างมากนัก