Bloggang.com : dejaboo44 : อาเซียนมืดมิด

อาเซียนมืดมิด

“อาเซียนมืดมิด”
โดย เดชา เวชชพิพัฒน์

ใกล้ค่ำวันหนึ่ง ณ สถานที่จัดงานเลี้ยงรับรองผู้นำประเทศผู้เข้าร่วมประชุมระดับภูมิภาคครั้งล่าสุด ซึ่งมีบรรยากาศคึกคักกว่าปกตินับร้อยเท่า โดยเฉพาะบริเวณจัดเลี้ยงซึ่งอยู่ติดชายทะเล ที่เต็มไปด้วยบุคคลสำคัญในชุดลำลองที่เจ้าภาพจัดให้ ฝ่ายชายสวมเสื้อเชิ้ตทำจากผ้าฝ้าย ฝ่ายหญิงมีผ้าลินินคลุมไหล่ ทำให้ชายผ้าปลิวไสวยามต้องลมทะเล ดูราวสาหร่ายทะเลพริ้วใบยามต้องคลื่นใต้น้ำ
ช่วงแรก ผู้ร่วมงานยืนจับกลุ่มสนทนาเป็นกลุ่มใหญ่บ้างกลุ่มเล็กบ้าง พวกเขามีรูปร่างหน้าที่ไม่แตกต่างกันมากนัก แต่ความแตกต่างด้านวัฒนธรรมทำให้ผู้นำเหล่านี้มีเอกลักษณ์เฉพาะตัว
บางคนนอบน้อมถ่อมตัวเป็นพิเศษ บางคนค่อนข้างทันสมัย บางคนดูวางอำนาจแบบผู้นำเผด็จการ
อย่างไรก็ตาม บุคคลเหล่านี้ล้วนมีบุคลิกที่สง่าผ่าเผยเท่าเทียมกัน มีอากัปกิริยาขณะพูดคุยที่เป็นแบบฉบับสากล แสดงถึงความมั่นใจในตนเองอย่างมืออาชีพ
ไม่คุยโม้โอ้อวด แต่บอกเล่าถึงความสำเร็จของตนอย่างแนบเนียน
ไม่ยกตนข่มใคร แต่ถามถึงปัญหาในประเทศของคู่สนทนา
ที่สำคัญ ไม่บอกว่าประเทศของตนได้รับความช่วยเหลือจากใคร
แต่กลับบอกว่าตนให้ความช่วยเหลือแก่ใคร เรื่องอะไร คิดเป็นเงินมากน้อยเพียงใด

เมื่อถึงเวลารับประทานอาหารที่เจ้าภาพถือเป็นหน้าเป็นตาของประเทศ พวกเขาจึงมีโอกาสลิ้มรสอาหารประจำชาติที่ทั่วโลกยอมรับว่ามีรสเลิศ รวมทั้งเหล้าองุ่นผลิตในประเทศ
เพียงครู่เดียวผู้นำประเทศร่างเล็กที่เป็นสุภาพสตรีเพียงคนเดียวในการประชุมกล่าวขอโทษเพื่อนร่วมโต๊ะ ก่อนสบตาผู้ช่วยคนสำคัญที่นั่งอยู่ในโต๊ะฝั่งตรงข้าม เมื่อพยักหน้าให้กันแล้ว ทั้งคู่จึงลุกเดินไปที่ระเบียงริมทะเล
“ฉันนัดเขาว่าจะโทรไปคุยเวลานี้ นี่ก็เลยมาเกือบห้านาทีแล้ว คุณรีบต่อสายเดี๋ยวนี้” สั่งงานแล้วเธอเอ่ยชื่อผู้นำ ประเทศที่เป็นดินแดนแห่งจิงโจ้ รอจนผู้ช่วยพูดคุยสองสามคำแล้วยื่นโทรศัพท์มือถือให้ เธอจึงกล่าวอยู่นานหลายนาที เกี่ยวกับการส่งหน่วยคอมมานโดมาช่วยฝึกกองทัพของประเทศเธอ แลกกับการขอเพิ่มเงินช่วยเหลือประเทศมากกว่า เดิมเกือบสามเท่า
เธอรู้ดีว่าอาจมีประเด็นแฝงคือการแทรกแซงทางทหาร แต่เพื่อเงินช่วยเหลือ เธอจำใจทำ
จนกระทั่งได้รับคำมั่นสัญญาจากปลายสายแล้ว เธอและผู้ช่วยจึงเดินกลับไปที่โต๊ะอาหาร โดยสวนทางกับผู้นำ ประเทศเพื่อนบ้านที่อยู่ในทะเลเดียวกัน
ผู้นำประเทศคนนั้นเดินมาหยุดยืน ล้วงหยิบโทรศัพท์มือถือออกจากกระเป๋ากางเกง กดหมายเลขของผู้นำ ประเทศที่ได้รับฉายานามว่าเป็นเฮียมังกร พูดคุยเรื่องการขอความช่วยเหลือในการซื้อยางพารา ผลผลิตทางการ เกษตรที่สำคัญของประเทศเขา
เมื่อเฮียมังกรรับคำ เขาจึงเก็บโทรศัพท์มือถือลงไป ผ่อนลมหายใจเบาๆแล้วหยิบบุหรี่ขึ้นจุดสูบ ขณะเพลิด เพลินกับนิโคตินแกล้มทิวทัศน์ริมทะเล ผู้นำประเทศที่ขึ้นชื่อเรื่องความอร่อยของขนมเส้นเขียวรสชาติหวานหอมเดิน มาหยุดยืนไม่ไกล มาถึงก็คุยโทรศัพท์มือถือเสียงดังลั่น โดยพูดคุยกับตัวแทนกลุ่มประเทศผู้ผลิตน้ำมันดิบ เพื่อขอให้ ลดปริมาณการผลิต เพราะราคาน้ำมันดิบที่ประเทศเขาควบคุมอยู่ร่วงลงอย่างต่อเนื่องมาหลายวัน
เมื่อพูดคุยเสร็จ เขาหันไปเห็นผู้นำประเทศที่ผลิตยางพาราด้วยความตกใจ รีบกลบเกลื่อนด้วยรอยยิ้มเปิดเผย เพียงครู่เดียวทั้งคู่เดินกลับไปที่โต๊ะอาหารด้วยกัน
ต่อจากนั้น ผู้นำประเทศที่ประชาชนนิยมขี่จักรยานยนต์เดินมาพร้อมผู้นำประเทศเพื่อนบ้าน ต่างคนต่างหยิบ โทรศัพท์มือถือขึ้นมา คนแรกโทรหาผู้นำที่อ้างว่าเป็นดินแดนแห่งอาทิตย์อุทัย ขอความช่วยเหลือเป็นเงินจำนวนมาก เพื่อพัฒนาระบบสาธารณูปโภคในประเทศ
คนที่สองโทรหาผู้นำเฮียมังกร เพื่อขอเงินซื้อเครื่องบินจำนวนสองเครื่องเป็นเงินหลายร้อยล้าน รวมทั้งการลงนามในสัญญาเงินช่วยเหลือแบบให้เปล่ากับเงินกู้ปลอดดอกเบี้ย
ในเวลาไล่เลี่ยกัน ผู้นำประเทศเจ้าภาพการจัดประชุมครั้งนี้เดินมาหยุดยืนอยู่ไม่ไกล เขาหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นโทรถามสถานการณ์การชุมนุมประท้วงของฝ่ายตรงข้ามรัฐบาลด้วยสีหน้าวิตกกังวล

- จบ -

Create Date : 10 มีนาคม 2553

Last Update : 10 มีนาคม 2553 9:51:01 น.

0 comments

Counter : 526 Pageviews.