ล่องแพพะโต๊ะ มัน “โจ๊ะ” มาก

เรื่อง เดชาเวชชพิพัฒน์

ภาพ กัณฑ์ คนแบกเป้

“เลยห้าโมงเย็นมาหลายนาทีแล้วอีกไม่นานคงมืด ฝนยังไม่หยุดตก กระแสน้ำทั้งเชี่ยวกรากและขุ่นเข้มขึ้นเรื่อยๆคุณบ่าวยาวบอกว่าพวกเรากำลังเจอน้ำป่า … เฮอะถึงอย่างไรทุกคนในทริปเห็นพ้องกันว่าต้องล่องแพให้ได้ให้จับกลุ่มเป็นลูกหมาเปียกน้ำประท้วงดินฟ้าอากาศบนตลิ่งสูงแห่งนี้นะหรือไม่ไหวหรอก ... มัดแพเสร็จควรล่องไปก่อน ไปหาที่พักใหม่ข้างหน้า

เมื่อคณะมีมติเช่นนั้นไม่นานนักแพลำแรกที่มีคุณบ่าวยาวเป็นคนถ่อหน้าก็ออกนำตามด้วยแพของผมที่กำลังออกจากโค้งน้ำเข้าสู่กระแสเชี่ยวกราก ... เข้าแล้วเข้าไปแล้ว แพผมกำลังเข้าไปในกระแสน้ำแล้ว อา ... ความแรงของน้ำป่าเป็นเช่นนี้เองทำเอาไผ่สิบสองท่อนที่มัดแน่นด้วยหวายป่าสั่นระริกราวก้านไม้ในกระบอกเซียมซีที่ถูกเขย่าแรงๆ

“หมอบ” เพียงครู่เดียวที่แพผ่านเข้าแก่ง พี่คนท่อแพร้องลั่นลำน้ำพะโต๊ะ

ผมทำตามทันทีเพราะแพเข้าแก่งที่มีกระแสน้ำไหลเชี่ยวกรากกองทัพหินใต้น้ำรุมกันตีแพส่งเสียงดังราวระนาดเอกวงใหญ่แม้หมอบจนคางเกือบกระทบท่อนไผ่ แต่กล้าพอเปิดตามองเพื่อเก็บเสี้ยววินาทีแห่งความเป็นความตายไว้ในความทรงจำแพพุ่งเข้าไปในดงตะไคร้น้ำที่ขึ้นแน่นอยู่ริมห้วยหน้าและตัวแทรกเข้าไปอย่างรวดเร็วก้านใบของไม้ริมน้ำนับไม่ถ้วนดีดหน้าฟาดแขนอย่างรุนแรงลูกสมุนแห่งลำน้ำพะโต๊ะพร้อมใจรุมประชาทัณฑ์นักเดินป่าผู้ท้าทายธรรมชาติอย่างเต็มที่

อา... ตื่นเต้นจนลืมหายใจเป็นอย่างไร เพิ่งรู้ซึ้ง

ขอบใจพะโต๊ะเราจะไม่มีวันลืมนาย”

ผมเขียนข้อความนี้ในกระทู้ของเว็บไซต์คนแบกเป้ด้วยความประทับใจ หลังกลับจากการเดินป่าล่องแพที่ต้นน้ำพะโต๊ะแห่งระนองเมื่อต้นเดือนพฤษภาคมซึ่งเป็นช่วง “ปลายร้อนอ้อนฝน”ที่พี่กัณฑ์บอกว่า

“น้ำเยอะดี ล่องแพสนุก”

แต่มันสนุกเกินไปครับเพราะพวกเราไปเจอน้ำป่าซึ่งเป็นผลจากพายุไซโคลน “นาร์กีส” ที่ถล่มพม่าจนย่ำแย่

นอกจากนี้ กว่าจะได้ล่องแพก็ไม่ใช่เรื่องง่าย

ไม่เหมือนลงเรือข้ามฟากที่ท่าพระจันทร์นะจะบอกให้

ต้องเดินลุยลำธารเป็นวันเป็นคืนเริ่มเดินกันที่ “หลักไก่ต่อ” ระหว่างทางก็เจอ “ทากมานะ” ไปตลอดดดดดดดดด

(เรียก“ทากมานะ” เพราะมันมีความมานะอุตสาหะเป็นอย่างยิ่งที่ที่ไม่ควรชอนไชเข้าไปดูดเลือดมันก็เข้าไปถึง ตรงไหนอย่าให้บอกเลย)

แต่บรรยากาศดีอ่ะทั้งวันทั้งคืนอยู่แต่กับสายน้ำและป่าไม้ใหญ่มีตอนหนึ่งได้ยินเสียงลมพัดผ่านยอดไม้ดังจึงเงยหน้าขึ้นมอง ได้เห็นภาพงามติดตา ...

ลูกไม้นับร้อยๆลูกหลุดร่วงจากยอดไม้พร้อมใจกันควงใบหมุนติ้วลงมา ดูราวกับกับกองทัพยานอวกาศลำน้อยของมนุษย์ต่างดาวบุกโลก

ตอนเจอน้ำป่าก็ตื่นเต้นเร้าใจสุดๆ... ฝนตกหนักทั้งคืน ตื่นเช้ามากำลังช่วยกันหุงข้าวทำกับข้าว อยู่ดีๆคุณบ่าวยาวก็ตะโกนลั่นป่า

“เก็บของด่วนน้ำป่าจะมา”

หูยยยยยยยไม่เห็นกับตาไม่เชื่อนะเนี่ย มาไวจริงๆ

มาเร็ว เคลมเร็วจมเร็ว

เก็บของกันแทบไม่ทันผมเสียรองเท้าไปหนึ่งข้าง คนที่แย่สุดคือเสียขาตั้งกล้อง ... ขาตั้งกล้องเนี่ยนะ ทำด้วยโลหะนะท่านไม่ใช่ท่อพีวีซี

พวกเราหนีน้ำป่าขึ้นไปบนตลิ่งนั่งจับเจ่าราวกับฝูงลูกหมาตกน้ำ มองที่ที่เคยกางเต็นท์และผูกเปลจมน้ำป่าคิดอย่างเสียวไส้ว่าถ้าช้ากว่านี้นิดเดียวอาจได้กลับบ้านทางลัด

พ่อแม่พี่น้องจุดธูปเรียกไปกินของเซ่นไหว้

ผูกแพด้วยหวายทำเป็นอยู่คนเดียวคือคุณบ่าวยาว พวกเราก็ช่วยนะช่วยดูเฉยๆไม่วิพากษ์วิจารณ์ไง อิอิ

กว่าแพจะเสร็จก็ผ่านไปหลายชั่วโมงจากเช้าจนใกล้พระอาทิตย์ตกดิน เถียงกันว่าจะรอข้ามคืนค่อยตื่นเช้ามาล่องแพดีหรือไม่เพราะน้ำยังเชี่ยวแรง แต่งานนี้แพ้คอซาดิสต์ครับ ตัดสินใจล่องแพบนน้ำเชี่ยวนี่แหละสะใจดี โอกาสดีๆแบบนี้จะปล่อยให้ผ่านไปได้อย่างไร

นี่แหละ ที่มาของย่อหน้าแรกบทความนี้

ล่องไปได้นิ้ดดดดดดเดียวก็ต้องหยุดที่กาะแก่งกลางแม่น้ำคุณบ่าวยาวไม่ยอมให้ล่องต่อไปเพราะอันตรายเกิน พวกเราช่วยกันลากแพหนีน้ำแล้วเดินขึ้นไปหาที่พักแรมซึ่งเป็นป่าดิบเดินเข้าไปกันแบบไม่กลัวงูเงี้ยวเขี้ยวขอ มีแต่ “ทากมานะ” เจ้าเก่าเดินไปเด็ดทากไป ห้ามฆ่าด้วยนะครับ พี่กัณฑ์หัวหน้าทริปขอไว้เลยบอกว่าให้เด็ดแล้วดีดทิ้งไป ... ใครฆ่าทากงวดไหนๆก็ไม่ให้ไปเที่ยวด้วยอีก

สงสัยเป็นญาติกับทาก

มีแบกแพด้วยนะงานนี้ ...ล่องแพไปเจอกอสวะขวางทางน้ำก็ต้องช่วยกันแบกแพข้ามแพไม้ไผ่ขนาดแข้งนักบอลยาว 4-5 เมตรมัดรวมกันสิบสองท่อนใช้แรงชายฉกรรจ์อย่างพวกเราสิบกว่าคนแบกยังแทบไม่ไหว แถมยังต้องแบกหลายแพอีกต่างหาก

แบกเสร็จก็ต้องนอนพักจึงมีแรงเที่ยวต่อ

มีเดินป่าตอนกลางคืนอีกด้วยแพของเพื่อนติดแก่งก็ต้องรอกัน รอจนพระอาทิตย์ตกดิน มืดแล้วล่องแพต่อไปไม่ได้ทำไงล่ะ เดินสิครับ ไฟฉายติดหัวที่ซื้อมาราคาแพงใช้คุ้มก็งานนี้แหละ (ปกติใช้แค่ตอนล้างจานหลังกินมื้อค่ำ)เดินกันหลายชั่วโมงกว่าจะถึงจุดหมายกว่าจะหาฟืนติดไปหุงข้าวทำกับข้าวกระเพาะก็แทบหยุดทำงาน

เที่ยวครั้งนี้กลับมาอย่างสะบักสะบอม งานนี้ต้องขอบคุณพายุนาร์กีสเพราะถ้าไม่มีพายุลูกนี้ก็คงสนุกแค่เพียงการล่องแพน้ำเชี่ยวไม่ได้ผจญภัยอย่างสุดลิ่มทิ่มประตู

งานนี้ขอบอกว่า

ล่องแพพะโต๊ะ มัน “โจ๊ะ” มาก

###

ติดตามเรื่องท่องเที่ยวสไตล์ผม

ด้วยการกดไลค์เพจ “เที่ยวเหอะน่าอย่าคิดมาก”

https://www.facebook.com/TeawHerNaa/

Create Date : 21 มกราคม 2560		3 comments
Last Update : 21 มกราคม 2560 14:16:42 น.
Counter : 1020 Pageviews.
Share Tweet