ความเครียดคนเราทุกวันนี้เกิดขึ้นได้ตลอดเวลาไม่ว่าที่บ้าน ที่ทำงาน ระหว่างไปทำงานหรือที่ไหนก็ตาม และส่วนมากก็ทราบกันดีอยู่ว่าความเครียดเป็นบ่อเกิดของโรคร้ายต่างๆ ฉะนั้นคนเราต้องพยายามไม่เครียดเพื่อไม่ให้เกิดโรคร้ายต่างๆ แต่ก็อย่างว่าไม่มีใครไม่เคยรู้จักความเครียด เพราะตอนนี้โลกเปลี่ยนแปลงไปมากมาย คนเราก็เปลี่ยนแปลงตามโลก โรคภัยไข้เจ็บต่างๆ ก็วิวัฒนาการตามคน ทุกวันนี้ จขบ. เครียดหลายอย่างเรียกว่าเครียดเป็นรายวัน ทั้งที่พยายามไม่คิดไม่เครียด แต่บางเรื่องบางสิ่งไม่คิดไม่ได้ อย่างเช่นเรื่องคนในบ้าน หรือเรื่องการงาน ที่มีเรื่องราวของคนและงานที่มาเพิ่มความเครียดให้เกิดขึ้น ทำให้คนเราเปลี่ยนพฤติกรรมปรับตัวเองตามสภาพแวดล้อม บางครั้งกลายเป็นพฤติกรรมซ้ำซากจำเจที่ทำร้ายร่างกายคนเราอย่างไม่รู้เนื้อรู้ตัว เผอิญเจอเนื้อหาพฤติกรรมประจำวันที่ทำร้ายสุขภาพพวกเราอย่างไม่รู้ตัวและวิธีแก้ไข ดังนี้ค่ะ

1. ความเครียดเป็นตัวทำลายและสร้างความเสียหายกับฮอร์โมนของคุณ
การทำงานในระยะเวลา 8 ชั่วโมง ไม่ว่าจะเป็นงานที่เร่งด่วน หรือการประชุม ที่คุณต้องจัดมันให้เสร็จสิ้น และหากคุณไม่สามารถจัดการมันได้ ก็จะส่งผลต่อความเครียด และฮอร์โมน ในร่างกายที่แปรผัน รวมไปถึงระบบภูมิคุ้มกันที่จะทำให้คุณปวดศีรษะ,ความดันโลหิตสูง หรือ โรคลำไส้ได้นั่นเอง

วิธีการแก้ไข
อย่าทำชีวิตของคุณให้เครียดเกินเมื่อรู้สึกเครียดให้สูดลมหายใจเข้าออก และบริหารร่างกายกึ่งโยคะ หรือเน้นท่องคาถา ให้ปลงในสิ่งที่เกิดขึ้นนั้น มันก็จะช่วยให้ลดความเครียดลงได้ไม่มากก็น้อย

2. นั่งทำงานทั้งวันจะทำให้เกิดปัญหากับหลัง
การนั่งนานๆ สร้างความปวดเมื่อยให้ก้นของคุณ โดยเฉพาะการนั่งยาว 8 ชั่วโมงแบบไม่ลุกไปไหน อีกทั้งสายตา ที่ต้องจ้องมองหน้าคอมพิวเตอร์ ซึ่งหากคุณทำเช่นนี้ไปนานๆ จะส่งผลต่อระบบ สายตา และโครงสร้างร่างกายในระยะยาว สำหรับร่างกายของคนเรานั้นไม่ได้ออกแบบมาให้นั่งอยู่ตลอดวัน และการนั่งนานๆ จะทำให้เกิดอาการปวดหลัง อีกทั้งการพิมพ์และใช้เมาธ์ทั้งวันนั้น ก่อให้เกิดปัญหาที่ข้อมือด้วยเช่นกัน รวมไปถึงระบบสายตาขั้นรุนแรงด้วย

วิธีการแก้ไข
ไปห้องน้ำ หรือว่ามีถ้วยน้ำเล็กๆ เอาไว้ที่โต๊ะเพื่อให้คุณได้เดินไปเติมน้ำบ่อยขึ้น หรือว่าจะลุกไปสูดอากากาศบริสุทธิ์ นอกจากนั้นจะใช้วิธีการพักสายตาสัก 1-2 นาที แล้วกลับมาทำงานใหม่ ....หากคุณไม่สามารถลุกไปไหนได้ ก็ขอให้หาท่าทางที่เหมาะสมที่สุด

3. การเลือกอาหารทำให้ส่งผลกับน้ำหนัก
คุณมีผลไม้หรือผักวางไว้อยู่ที่โต๊ะบางหรือไม่ บางออฟฟิต เรียกว่าแทบจะไม่มี ร้านผลไม้ หรือว่าอาหารที่ทำจากผักเลย จนบางทีทำให้คุณรับประทานมันจนเคยตัวไม่ว่าจะเป็น กาแฟ,น้ำอัดลม หรือจำพวกแป้ง ส่งผลให้เกิดน้ำหนักเพิ่มขึ้นโดยไม่รู้ตัว ซึ่งโรคอ้วนถือเป็นโรคในอันดับต้นๆ ที่คร่าชีวิตผู้คนทั่วโลก

วิธีการแก้ไข
การนำอาหารกลางวันมาเอง นั่นเป็นทางเลือกที่คุณจะเลือกสิ่งที่ควบคุมได้ โดยจะช่วยตัดจำพวกแป้ง หรือ อาหารที่ก่อให้เกิดการเพิ่มน้ำหนัก อีกทั้งการตุนกล้วย,แอปเปิ้ล หรือ สัปปะรด เข้ามาไว้ในตู้เย็น ของออฟฟิต ก็เป็นสิ่งที่ทำได้ไม่ยาก ซึ่งนั่นมันช่วยให้ยามบ่ายของคุณได้รับประทานสิ่งที่ไม่หนักเกิน

4. นอนไม่พออาจทำให้เกิดปัญหาระยะยาว
การนอนไม่พอในช่วงสัปดาห์ การนอนเฉลี่ยที่เหมาะสมสำหรับผู้ใหญ่นั้นต้องพักผ่อนวันละไม่ต่ำกว่า 8 ชั่วโมง ในเวลากลางคืน แต่นั่นมันอาจจะยากเย็นสำหรับผู้คนวัยทำงาน และชีวิตในสังคมที่ต้องหาส่วนเติมเต็มความสุข ทำให้การพักผ่อนในแต่ละวันจะไม่เท่ากัน ซึ่งการขาดการพักผ่อนที่ต่อเนื่องนี่เอง อาจนำไปสู่ปัญหาสุขภาพที่รุนแรงได้เช่นกัน นอกจากจะไม่ได้มีเวลาเพียงพอในการนอน ความเครียดยังไม่ผลต่อการหลับของคุณ และการหลั่งสารอะดีนารีน อีกทั้งการที่คุณดื่มเครื่องดื่มจำพวกคาแฟอีน ก็เป็นอีกปัจจัยหนึ่งด้วย

วิธีการแก้ไข
ถอดปลั๊กและผ่อนคลายก่อนที่จะมุ่งไปยังเตียง ปิดไฟให้มากที่สุดเนื่องจากแสงนั้นมันจะคล้ายแสงแดดและหลอกร่างกายของคุณเหมือนในช่วงเวลากลางวัน อ่านหนังสือหรือทำโยคะเบาๆ ก่อนนอนเพื่อผ่อนคลายร่างกายของคุณ หากคุณเป็นพวกคอกาแฟ ก็ควรลดให้เหลือแค่เพียงวันละ 1 แก้ว

5. พื้นออฟฟิตของคุณเป็นที่สะสมของฝุ่น
ถือเป็นสิ่งที่ขาดไม่ได้ในทุกออฟฟิต ซึ่งเชื้อโรคดังกล่าว มันจะแพร่ไปยังพนักงาน ไม่ว่าจะทั่งในห้องน้ำ ห้องครัว หรือ ลิฟท์ ซึ่งเป็นสิ่งที่ไม่ปลอดภัยจากการศึกษาโดยรัฐเพนน์, 30% ของความเจ็บป่วยเริ่มต้นในที่ทำงาน เมื่อเปรียบเทียบกับที่บ้านแค่ 18% ซึ่งสาเหตุมาจากสภาพแวดล้อมและสถานที่ รวมทั้งอุณภูมิ ที่ไม่โดนแสงแดง ทำให้เชื้อโรคนั้นไม่สามารถตายได้นั่นเอง

วิธีการแก้ไข
ล้างมือให้สะอาด ตลอดเวลาที่คุณเบื่อหรืออยู่ในช่วงเบรค ให้ไปล้างมือของคุณ หากคุณกำลังป่วยก็ให้อยู่บ้านซะ ไม่ต้องมาทำงานเพราะจะทำให้เชื้อเพิ่มขึ้น....นอกจากนั้นเวลาทั่วไปหากคุณออกจากที่ทำงานแล้วรู้สึกปวดศีรษะรุนแรงในทุกๆ คืน คุณเองคงต้องเปลี่ยนพฤติกรรมในออฟฟิตของคุณ อย่าให้เหตุผลเพียงว่าเกลียดงานตรงนั้น

ก็ขอบคุณเนื้อหานี้จาก Teenee.com เมื่อรู้อย่างนี้แล้วก็ต้องระวังกันหน่อยนะคะ เพราะโลกเราเปลี่ยนแปลงไปเยอะเราต้องตามโลกให้ทันพยายามเรียนรู้เท่าทัน และหากเครียดจนทำให้เกิดทุกข์ก็ต้องหัดปล่อยวางและทำใจอะไรจะเกิดมันก็ต้องเกิดนะคะเค้ากำหนดมาแล้วอย่างข้อความภาพนี่ล่ะที่บอกว่า "ถ้าไม่ล้มคงไม่รู้จักลุก ถ้าไม่ทุกข์คงไม่รู้จักสุข" นั่นเพราะเราทุกคนมีทางที่เดินแตกต่างกัน บางคนเลือกที่จะคว้าความทุกข์มากกว่าความสุข บางคนพยายามหลีกเลี่ยงสิ่งต่างๆ ที่จะทำให้เกิดความทุกข์ เหมือน จขบ. พยายามหลีกเลี่ยงสิ่งต่างๆ ที่จะทำให้เกิดความทุกข์ หากหลีกเลี่ยงไม่ได้ก็น้อมรับด้วยสติ และความคิดว่า มีทุกข์ได้ก็สุขได้ มันผลัดเปลี่ยนหมุนเวียนกันไปแบบนี้ล่ะ จึงอยากฝากบทความภาพข้อคิดคำคมที่ได้มาจากในเนทเผื่อใครไม่เคยผ่านตามาค่ะ...

คนเรามีเส้นทางที่เดินไปสู่ความพึงพอใจ และความสุขที่ต่างกัน
การที่พวกเขาไม่ได้เดินไปทางเดียวกับคุณ
ก็ไม่ได้หมายความว่าพวกเขาจะเดินหลงทาง

โดย Jackson Brown (นักร้อง,นักดนตรีชาวอเมริกัน)
จากหนังสือ – กล้าเริ่มใหม่....กล้าเปลี่ยนแปลงตนเอง
รวบรวม,เขียนและแปลโดย – เบญญาวัธน์



เวลาถ่ายรูป . . . ส่วนใหญ่เราก็มักจะเก็บภาพ
ที่เปี่ยมไปด้วยความสุข ความประทับใจ
น้อยคนนักที่จะถ่ายภาพในยามเศร้า เก็บเอาไว้เป็นความทรงจำ
ดังนั้น . . . เราจึงมีภาพถ่ายงานฉลองวันเกิดกัน
แต่ไม่มีภาพถ่ายตัวเอง เป่าเค้กวันเกิดอย่างเดียวดาย
มีภาพงานวิวาห์ที่พรั่งพร้อมสมบูรณ์แบบ
แต่คงมีน้อยมาก ที่จะถ่ายภาพในวันหย่าร้างอันแสนขมขื่น
การทำใจลืมอดีตที่มีแต่ความเจ็บปวด ให้หมดสิ้นไป
โดยไม่ต้องหลงเหลือให้บันทึกไว้ในชีวิต ก็น่าจะเป็นวิธีที่ดีที่สุด
เหมาะสมที่สุดกับการดำเนินชีวิตของคน

จากหนังสือ – ภาพแห่งชีวิต (The Moments)
เรื่องและภาพโดย - Jimmy Liao
แปลโดย – วิลาวัลย์ สกุลบริรักษ์




ฝนยังไม่ตกทุกวัน ฟ้ามีมืดก็มีสว่าง
แล้วจะยึดติดทำไมกับอะไรที่ผ่านเข้ามาล่ะครับ
เพราะไม่ว่าสุขหรือทุกข์ มันก็คงไม่อยู่กับเรานานอยู่ดี
คิดไว้แบบนี้จะได้สบายใจ
แต่ถึงแม้ความทุกข์มันจะรักเรามากกว่า
เพราะมาหาเราบ่อยเหลือเกิน
ก็ให้ถือเสียว่า เป็นการฝึกความแข็งแรงของใจ
และถึงจะต้องร้องไห้ ก็ให้ถือเสียว่า
ดวงตาของเราก็อยากแข็งแรงเหมือนกัน . . .
ผมมักจะบอกตัวเองอยู่เสมอๆ ว่า
ถ้ามองทุกอย่างในแง่จริง แล้วมันเจ็บปวดนัก
ก็ให้มองมันในแง่ดี ส่วนแง่ร้ายก็ลืมๆ มันไป
ทำเป็นมองไม่เห็นมันเสียบ้าง
คงไม่เสียโอกาสอะไรในชีวิตไปหรอก
ที่พูดแบบนี้ ไม่ใช่ให้เลี่ยงที่จะรับรู้ความจริง
แต่ความจริง ก็มีหลายด้านให้เลือกมองไม่ใช่หรือ

โดย สุวัชชัย แก้วพระอินทร์ (นักจัดรายการวิทยุ)
จากนิตยสาร – ELLE ฉบับที่ 120




เรื่องสำคัญที่มักบอกกับลูกๆ เสมอ คือ อย่าประมาท
ถ้าไม่จำเป็นจริงๆ . . . อย่ายอมสูญเสียความสุข
วิธีทำให้คนอื่นรัก . . . ง่ายมาก คือ รีบรักคนอื่นเสียก่อน
อย่าพูดถึงใครในแง่ร้าย ถ้าอยากสวย . . . ยิ้ม !
สำคัญ คือ ผมจะสอนในสิ่งที่ผมสามารถทำได้
โดยให้เขาเห็นตัวอย่าง จากการปฏิบัติของผม
เช่น การตรงต่อเวลา ไม่โกหก ฯลฯ
เมื่อเขาเห็น เขาก็จะทำอย่างเราเอง

โดย เชิด ทรงศรี (นักเขียน,ผู้กำกับภาพยนตร์)
จากนิตยสาร – Kid & Family ปีที่ 9 ฉบับที่ 97




ความเศร้า . . . เป็นสัจจะของความสุขนะครับ
ความเศร้าชั่วนิรันดร์
แต่ความสุขเหมือนพ่นลมหายใจรดกระจก
ถ้าคุณผ่านความทุกข์เศร้ามาได้แม้เพียงครั้ง นั่นก็ทำให้คุณแกร่งขึ้น
และขณะเดียวกัน . . .
มิใช่ความแกร่งที่ด้านชาเหมือนผาหิน
แต่เป็นภาวะของการเติบโต ตระหนัก
และยอมรับสรรพสิ่งอย่างที่มันเป็น และดำรงอยู่

โดย พิบูลศักดิ์ ละครพล (นักเขียน)
จากนิตยสาร – ขวัญเรือน ฉบับที่ 779

ดวงตาเหมือนๆ กัน แต่มีมุมมองต่างกัน
หูเหมือนๆ กัน แต่มีการฟังต่างกัน
ปากเหมือนๆ กัน แต่มีวิธีการพูดเหมือนกัน
หัวใจเหมือนๆ กัน แต่ก็มีความรู้สึกต่างกัน
เป็นเพราะแบบนี้หรือเปล่านะ
คนเหมือนๆ กัน . . .
ถึงได้มีความสุขและความเศร้าแตกต่างกัน

ส่วนหนึ่งจากบทกวี – ความสุขกับความเศร้า
จากหนังสือ – ทำไม (Pourquoi)
เรื่องและภาพโดย - Jimmy Liao
แปลโดย – เจ้าเปี๊ยก




"ปัญญา" คือสิ่งสำคัญที่สุด ที่คุณต้องมี
"ความรู้' ช่วยให้คุณรู้ว่าจะทำสิ่งต่างๆให้สำเร็จได้อย่างไร
แต่ปัญญาที่มีความหมาย รวมถึงสามัญสำนึก
จะทำให้คุณสามารถตัดสินใจว่าจะทำอะไร
และทำไมต้องทำสิ่งนั้น
มีแต่ปัญญาเท่านั้นยังไม่เพียงพอ

คุณต้องรู้จักตัวเองเสียด้วย
คุณต้องรู้ว่าคุณคือใคร คุณชอบอะไร
และคุณต้องการเป็นอะไร . . .

การรู้จักตัวเองมากขึ้นนั้น
บางครั้งเรียนรู้ได้จากข้อผิดพลาด
และความล้มเหลวที่คุณประสบ
สิ่งเหล่านั้นเป็นเหมือนกำแพงที่ขวางคุณ
และคุณต้องพยายามทำลายกำแพงนั้น
หรือไม่ก็ปีนข้ามมันให้ได้
เมื่อคุณทำได้แล้ว . . . คุณจะพบตัวตนที่แท้จริงของคุณ

ปาฐกถาของ : Robert B.Reich
(อดีตรัฐมนตรีว่าการกระทรวงแรงงานของสหรัฐอเมริกา
กล่าวไว้ในงานพิธีมอบปริญญาบัตร Grinnell College เมื่อปี 2545)
แปลโดย – ปวเมศวร์ เจตนาการณ์สกุล
เรียบเรียงโดย – หนุ่มเมืองจันทร์
จากนิตยสาร – มติชนสุดสัปดาห์ ปีที่ 24 ฉบับที่ 1238