โดนัทคริสปี้ ครีม ได้ยินมานานแล้ว เมื่อเดือนก่อนคริสปี้ ครีมได้มาเปิดสาขาที่เมืองไทย และเดือนก่อนโน้นตอนที่ดู AF7 ได้เห็นน้องๆ กินโดนัทของคริสปี้ ครีมอย่างเอร็ดอร่อยแล้วเกิดความอยากชิมว่าอร่อยยังไง ตอนที่เปิดขายใหม่ๆ วันแรกๆ เลยล่ะคนในบ้านได้ทานก่อนเพราะแฟนเค้าให้คนไปต่อคิวที่เหยียดยาวมาให้ คนในบ้านกินแล้วบอกงั้นๆ ไม่ติดใจ..ก็ให้อยากรู้ว่าอร่อยหรือไม่อร่อยกันนะ และแล้ววันนี้ก็มีโอกาสได้ลิ้มลองรสชาติโดนัทที่ผู้คนเกือบครึ่งโลกรู้จักกันว่าเป็นโดนัทที่อร่อยมาก..อืมมม...กัดคำแรกนุ่มลิ้นมากๆ บอกได้เลยว่าเป็นโดนัทที่อร่อยเพราะเนื้อแป้งที่นุ่มนวล พอดีได้รสดั้งเดิมที่เคลือบน้ำตาลซึ่ง จขบ.รู้สึกว่าหวานไปนิด แต่ก็ชอบความนุ่มนวลของแป้ง ที่ไม่แน่นและเหนียวเหมือนโดนัทในเมืองไทยที่เคยๆ ทานอยู่..คนนำมาให้ยิ้มแก้มแทบปริที่ได้รับคำชมพร้อมขอบคุณ แต่เป็นห่วงเรื่องต้องไปต่อแถว ถ้าเป็น จขบ. เองคงไม่ลงทุนแบบนั้นต่อให้อร่อยเพียงใดก็ตาม แต่ก็สำนึกและเกิดความรู้สึกที่ดีต่อคนที่ตั้งใจซื้อมาให้กินจนคนในบ้านหมั่นไส้บ่นกระปอดกระแปดพร้อมค้อนไปหลายที..ก็นะของอะไรที่หายากก็มักมีคุณค่าแบบนี้ล่ะไม่ว่า คน สัตว์ สิ่งของ ของกินจริงมั๊ยล่ะคะ...555555....มันเป็นกฏธรรมชาติ

อร่อยหรือไม่อร่อยก็ดูเจ้าตัวน้อยและกันค่ะ พอกัดคำแรกเค้าพูดออกมาเลยว่า...อร่อยจัง...(ตลกบริโภคหรือเปล่าไม่รู้นะ)

วันนี้ไม่ได้ไปไหนอยู่หน้าจอทั้งวัน เห็นข่าวประชาสัมพันธ์ของ รบ.ขอความร่วมมือประชาชน (ที่น่าจะเป็นคนที่ไม่ถูกน้ำท่วม)ช่วยบริจาคเงิน ก็นั่งส่ายหน้าทำได้แค่นี้เองหรือ แก้ปัญหาเศรษฐกิจก็ด้วยการกู้เงิน แก้ปัญหาน้ำท่วมด้วยการรับบริจาค ช่างน่าสมเพชดีแท้ ความจริงแล้วถึง รบ.ไม่ออกมาขอบริจาคพวกเราก็ร่วมมือร่วมใจกันบริจาคผ่านหน่วยงานโน่นนี่นั่นอยู่แล้ว เพราะไม่ว่าเราจะไม่ลงรอยกันในบางเรื่อง แต่คนไทยไม่เคยทิ้งกันและไม่เคยขาดน้ำใจเมื่อมีภัยมาเราร่วมมือร่วมใจโดยไม่ต้องให้ใครมาร้องขออยู่แล้วและได้เงินจำนวนมากมายซะด้วยสิ ก็นั่งคิดต่อ..หวังว่า รบ. คงไม่เอาเป็นผลงานตัวเองที่ได้เงินบริจาคทะลุเป้าปานนั้นนะ วันก่อนนั่งดูข่าวจำได้ว่ามีนักการเมืองบางคนนำของพระราชทานไปแจกโดยแอบอ้างเป็นของตนไปซะนี่เลวบัดซบเลย ก็ให้บังเอิญอีกที่ไปเห็นภาพการ์ตูนของคุณเซียแห่งหนังสือพิมพ์ไทยรัฐ แล้วถูกใจ ฟ้องให้เห็นด้วยภาพในชื่อเรื่องว่า "ถุงยังชีพนักการเมือง" นักการเมืองคนไหนที่เป็นแบบนี้ก็ถือว่าเลวสุดๆ ที่หากินบนความเดือดร้อนของประชาชน ตายไประวังจะปากเท่ารูเข็มเพราะกินไม่เลือก...ไม่กลัวก่อนตายก็อย่าลืมพกลิ่มไว้เจาะปากในนรกด้วยล่ะแล้วจะหาไม่บอก

สิ่งที่ จขบ.กลัวและหวั่นเกรงหลังน้ำลดก็คือปากท้องของประชาชนที่ประสบภัยพิบัติในครั้งนี้ ที่บางคนหมดเนื้อหมดตัว พืชไร่เสียหายยากที่จะฟื้นตัวได้เร็ววัน นอกจากบ้านเรือนที่เสียหาย บางคนหมดอาชีพที่เคยทำกินไปเลยก็มี แต่ภาพการ์ตูนคุณเซียแห่งหนังสือพิมพ์ไทยรัฐก็สะท้อนให้เห็นถึงขยะหลังน้ำลด ที่เป็นขยะจริงๆ และเป็นขยะแนวประชดประชัน รบ.นี้ที่จะมีปัญญาแก้ไขปัญหาเหล่านี้ได้อย่างไร การแก้ปัญหาโดยการแจกเงินซึ่งก็ไม่มากเท่าที่ทุกคนได้รับความเสียหาย คงแค่พอประทังชีวิตไปวันๆ แล้วอนาคตของคนเหล่านี้ล่ะ..ไหนจะบ้านเรือนที่เสียหาย ไหนจะอาชีพที่เคยทำ ขวัญกำลังใจของทุกคนแทบไม่เหลือ หลังจากนี้คงเกิดปัญหาต่างๆ อีกมากมายคอยดูกันต่อไปถ้าหากยังลูบหน้าปะจมูกแบบนี้กันอยู่...

เหตุการณ์ทุกอย่างประดังประเดเข้ามาแบบนี้ ถ้าเป็นคนปกติเค้าถือว่า ผีซ้ำด้ามพลอย ถือว่าดวงตก ดวงไม่ดี ถือว่าอยู่ในช่วงรับกรรม (เพราะเคยทำกรรมไว้มาก)เค้าต้องมีการแก้กรรมด้วยการทำความดี คิดดีทำดี แต่บางคน บางพวกทำกรรม (เลว) ไว้ใหญ่มาก เช่นบางคนเคยฆ่าคนอื่น หรือสั่งฆ่าคนอื่น อันนี้ถือว่ากรรมหนักเพราะคนถือเป็นสัตว์(ประเสริฐ)ใหญ่ การฆ่าสัตว์ใหญ่ถือเป็นกรรมหนัก ยิ่งฆ่ามากก็ยิ่งกรรมมาก ต่อให้แก้กรรมยังไงก็ต้องรับกรรมที่เคยกระทำอยู่ดีเค้าว่ากันอย่างนั้น...เอ..หมายถึงใครหว่าคะเนี่ย...ดูการ์ตูนคุณเซียแห่งหนังสือพิมพ์ไทยรัฐก็แล้วกันความหมายลึกซึ้งดีค่ะดูไม่ยากเกินที่จะเข้าใจ

อ่อ..ที่ว่าผีซ้ำด้ามพลอยก็คือ ปัญหาที่มีอยู่แล้วที่หมักหมมไว้เยอะแยะแล้วคอยตามแก้ก็ยังแก้ไม่ได้ บางเรื่องก็กำลังล่อแล่เต็มทนออกแนวครึ่งผีครึ่งคนอยู่ มาเจอปัญหาน้ำท่วมอีก อาจกลายเป็นน้ำท่วมทุ่งผักบุ้งโหรงเหรงก็ได้นา....5555555....

อำนาจที่กำไว้ในมือและพยายามยึดติดและรักษาไว้ให้อยู่ตัวและพวกพ้องตลอด หรือเงินที่พยายามกอบโกยไว้เป็นของตนและพรรคพวก ใครที่เป็นแบบนี้ลองอ่านบทความของท่าน ว.วชิระเมธีดูค่ะ..."มีไปทำไม"