ตอนนี้เรียกว่ายุคคนไม่ดีครองเมืองหรืออย่างไรถึงเกิดภัยพิบัติต่างๆ นานา วันก่อนได้ยินคนที่ทำงานบ่นว่าน้ำท่วมบ้านถึงเอว ต้องออกจากบ้านเวลาที่น้ำลด ก็ถามกลับไปว่า...ถ้าน้ำขึ้นตั้งแต่เช้าทำอย่างไร เค้าก็บอกว่าก็ออกให้เช้าก่อนที่น้ำจะขึ้น ตอนกลับไม่เป็นไรถึงเปียกก็กลับไปอาบน้ำที่บ้านได้...อีกคนบอกบ้านเค้าก็น้ำท่วมเหมือนกันนี่ขนาดเพิ่งป้องกันน้ำท่วมแล้วก็ยังไม่วาย น้ำปีนี้มากกว่าคราวน้ำท่วมเมื่อหลายปีก่อน คน 3 คนที่จับกลุ่มคุยกันต่างพูดด้วยความน้อยเนื้อต่ำใจว่า..พวกเค้าคงเป็นแค่พลเมืองชั้นสอง ถึงไม่มีใครมาดูแลและป้องกันน้ำให้เหมือนเขต กทม.ชั้นในและทุกคนอยู่ที่ จ.นนทบุรีและอยู่ติดแม่น้ำและลำคลองและเค้าทุกคนต่างคิดเหมือนกัน คือคิดทำใจ

นั่งดูข่าวทุกวี่วันมีแต่ข่าวน้ำท่วมที่ จังหวัดโน้นจังหวัดนี้ ภาคโน้น ภาคนี้ นี่เกิดอะไรขึ้นกับประเทศไทย นอกจากคิดว่าเป็นยุคคนไม่ดีแล้ว ก็คงเป็นกรรม ซึ่งสื่อความหมายหมายถึงการกระทำเป็นการกระทำที่ผ่านมาของคนเห็นแก่ตัวที่ตัดไม้ทำลายป่า ไม่ช่วยดูแลความสมดุลทางธรรมชาติ ในที่สุดธรรมชาติก็มาเอาคืน แต่ธรรมชาติเป็นแค่นามไม่มีชีวิตเค้าก็เลยไม่มีความคิดว่าควรเอาคืนกับใครดี ซึ่งถ้าหากธรรมชาติมีชีวิตก็คงไปเอาคืนกับคนที่ทำคนที่ตัดไม้ทำลายป่าแล้ว คงไม่มาเอาคืนกับมนุษย์ทุกคนที่ขวางทางการทำลายล้างของธรรมชาติ คนรับกรรมจึงกลายเป็นประชาชนทุกคนอย่างที่เป็นข่าว ซึ่งเป็นเรื่องน่าเศร้าใจที่สุดที่คนทำไม่ได้รับกรรม คนรับกรรมคือคนที่ไม่ได้ทำ...

ก็เลยเกิดความรู้สึกอยากเก็บภาพระดับน้ำริมฝั่งแม่น้ำเจ้าพระยาไว้ดู ถึงแม้เป็นการเก็บภาพหลังวันที่กรมอุตุฯ บอกว่าน้ำจะท่วมสูงสุดก็ตาม จะเห็นจากภาพได้ว่าโป๊ะลอยสูงกว่าตัวอาคารและพื้นดิน

ภาพนี้ถ่ายที่บางลำภู เป็นภาพน้ำขึ้นเต็มที่ในวันนั้น กับภาพน้ำกำลังลดลงในอีกช่วงหนึ่งเปรียบเทียบกัน

สังเกตเขื่อนกั้นแม่น้ำเจ้าพระยาว่าน้ำปริ่มตลิ่งแค่ไหนอีกนิดเดียวก็ท่วมแล้ว เป็นโชคดีของคน กทม.ที่มีแนวป้องกันตลอดแม่น้ำและที่สำคัญไม่มีน้ำทะเลหนุนในช่วงที่น้ำขึ้นเต็มที่ ไม่งั้นความเสียหายที่จะเกิดคงไม่ต่างจากหาดใหญ่

ศาลาริมน้ำที่แบงค์ชาติก็แทบไม่รอดน้ำปริ่มขนาดนี้ และบ้านโบราณหลังงามริมน้ำที่อดีตคงรุ่งเรืองสวยงามกับสถาปัตย์กรรมที่ก่อสร้างริมน้ำแต่วันนี้เจอกับน้ำท่วมและดูทรุดโทรมลงไปเยอะ

บ้านเรือนสองฝั่งแม่น้ำเจ้าพระยาที่ต้องจมน้ำ บางบ้านเกือบมิดหลังคาเพราะเป็นบ้านชั้นเดียวเอง

ช่วงน้ำหลากต้องใช้เรือลากจูงถึง 4 ลำเพื่อลากจูงเรือบรรทุกทรายขึ้นทวนน้ำไป

ภาพนี้ทำให้เห็นว่าเรือกับใต้สะพานไม่ได้ไกลเกินเอื้อมถึง ถ่ายภาพโดยไม่ต้องซูมก็ถึงใต้ท้องสะพานได้ เป็นข้อดีของฤดูน้ำหลากล่ะ (แต่ไม่อยากให้หลากบ่อย 100 ปีหลากสักครั้งก็ไม่ว่ากันนะ)

ภาพสองฝั่งเจ้าพระยายามฤดูน้ำหลาก และขนน้ำผ่าน กทม.เพื่อออกไปปากแม่น้ำที่สมุทรปราการ

จบภาพกับบรรยากาศริมน้ำที่ทำงานตัวเองได้เห็นว่ายืนเฉยๆ น้ำก็มาลอยอยู่ตรงหน้าได้แฮะ เพราะช่วงปกติน้ำอยู่ไกลจากตรงนี้มาก มีที่วัดระดับน้ำด้วยล่ะและนักข่าวทีวีช่องต่างๆ มักมาถ่ายระดับน้ำกันที่นี่ วันนี้น้ำขึ้นเกือบ 2 เมตรเยอะมากโป๊ะลอยสูงกว่าริมฝั่งล่ะ

ยังไงก็ขอส่งกำลังใจให้กับคนที่ประสบภัยพิบัติจากน้ำท่วมในหลายๆ จังหวัดนะคะและเสียใจกับผู้ประสบภัยทุกๆ คนสู้ๆ ค่ะตราบที่ชีวิตคนเราไม่สิ้นก็ต้องสู้ไปด้วยใจที่อดทน ความสูญเสียครั้งนี้แม้เจ็บปวดแต่เป็นพลังทำให้คนเราได้มีประสบการณ์ที่จะคิดและทำให้ชีวิตรอดและดีขึ้นค่ะขอส่งกำลังใจอีกครั้งหนึ่ง

ไม่เอาล่ะเครียด...พักนี้ปวดหัวบ่อยส่วนหนึ่งเกิดจากความเครียดนี่เอง งั้นต้องให้วิกฤตเป็นโอกาส บนความเครียดเกี่ยวกับน้ำท่วมก็ยังพอมีเรื่องฮาๆ ให้พอได้ยิ้มกัน

ปิดท้ายด้วยเรื่องราวของความรักซึ่งไม่ใช่ทุกอย่างของชีวิตคนเราเพราะชีวิตของคนเรายังมีอะไรอีกเยอะแยะมากมาย เมื่อมีความรักก็ย่อมมีผิดหวังเกิดขึ้นได้คู่กับความสมหวัง ต้องเผื่อใจไว้บ้างอย่าไปคาดหวัง ถึงแม้การคาดหวังจะทำให้คนเรามีความสุขในตอนแรกก็ตาม การคาดหวังก็เหมือนคนเราตกอยู่ในความฝัน ความฝันก็คือความฝัน ถ้าเมื่อตื่นขึ้นมาแล้วไม่ทำให้ความฝันเป็นความจริงตามที่หวังแล้วก็ยากจะพบสิ่งที่คาดหวังและต้องการได้ เมื่อผิดหวังอย่าคิดอะไรมาก อย่าคิดว่าเราคงไม่ดี หรือดีไม่พอเป็นเพียงแค่คนๆ นั้นเค้าไม่ได้เกิดมาเพื่อเรา เราและเค้าไม่เหมาะสมกัน สำหรับคนที่พบกับความผิดหวังเรื่องความรักซ้ำๆ ซากๆ จงจำไว้ว่าความผิดหวังครั้งแล้วครั้งเล่าที่เกิดไม่ได้หมายความว่าเราต้องจบกับความรัก หรือหมดสิ้นทุกสิ่งทุกอย่างในชีวิต ร้องไห้ได้ร้องไห้ไป ร้องเพื่อระบายสิ่งที่ทุกข์ออกมา แต่อย่าเสียใจจนกินไม่ได้ นอนไม่หลับ หรือบางคนถึงขั้นทำร้ายตัวเอง คนรอบข้างหรือคนที่รัก อย่างที่เป็นข่าวหน้าหนึ่งอยู่บ่อยๆ เมื่อเราล้มลงเราสามารถลุกขึ้นได้ใหม่ตราบใดที่ยังมีความรักอยู่บนโลกใบนี้ ถ้าหากเหนื่อยกับความรักนักก็จงหยุดพักและคิดทบทวน เอาอดีตมาเป็นบทเรียนแล้วเริ่มต้นใหม่ จงเติมกำลังใจให้ตัวเองและคิดบ้างว่าตราบใดที่โลกนี้ยังมีวันนี้และพรุ่งนี้ ทุกอย่างบนโลกใบนี้ย่อมมีทุกสิ่งเปลี่ยนแปลงได้เสมอแม้ใจของคนเราก็ตาม แค่หยุดพักใจและกายด้วยการเติมกำลังใจให้ตัวเอง สักวันทุกอย่างก็คงจะเป็นวันของเราของคนที่อดทนที่มีหัวใจเข้มแข็ง..เป็นกำลังใจให้กับคนที่กำลังมีหัวใจอ่อนล้าทุกคนค่ะ...