อาทิตย์ที่ผ่านงานยุ่งจนเหนื่อยเปิดเนทก็เล่นได้ไม่นานอยากพักผ่อนมากกว่า ก็เลยไม่ได้ไปทักเพื่อนๆ และไม่ได้เปลี่ยนบล๊อกหน้าที่แล้วสักที บอกไม่ถูกว่าเหนื่อยกับอะไร..นอกจากเหนื่อยใจกับงานที่ได้รับมอบหมาย ยังเหนื่อยใจกับคนที่ร่วมทำงานด้วยกัน เหนื่อยกับภาพสถานการณ์บ้านเมือง สงสารพี่น้องที่มาจาก ตจว. หลายๆ คนที่ต้องมาตากแดดทนร้อนใน กทม. ทุกเรื่องเป็นเรื่องต่างคนต่างจิตต่างใจ มองกันคนละมุม เหมือนเรื่องการเมืองเหมือนกัน มองกันคนละมุม แต่ไม่ใช่คนที่มองแตกต่างกันจะอยู่ร่วมกันไม่ได้...สังคมทุกวันนี้กลายเป็นสังคมพวกใครพวกมันไปซะแล้ว ซึ่งความจริงสังคมแบบนี้ก็มีมาช้านานแล้วเพียงแต่ไม่ได้มองเห็นชัดเจนเหมือนเช่นสังคมในปัจจุบันนี้

ยังไงก็ขอส่งกำลังใจให้กับคนไทยทุกคนที่ออกไปต่อสู้เพื่อให้ได้สิ่งที่ถูกต้องในสังคม เพื่อให้ฝ่ายมีอำนาจคืนอำนาจให้กับประชาชน แต่เท่าที่เห็นยังคงเห็นใครบางคนออกมาทำหน้าซื่อตาตื่นใส่กล้องทีวีที่ควบคุมได้ทุกช่อง ทั้งที่ใจหวาดกลัวแต่ยังปากดีปากกล้าเหมือนเดิม..ไม่ยอมคืนอำนาจโดยดี ยังคงยึดติดกับเก้าอี้และตำแหน่ง ซึ่งเป็นหัวโขนจอมปลอมที่ตายไปก็เอาไปไม่ได้ยังคงทำทุกวิถีทางที่จะเกาะยึดตำแหน่งตรงนี้ต่อไป หรืออยากมีชีวิตอยู่แบบไร้ศักดิ์ศรีแบบที่เป็นอยู่เวลานี้ไปไหนที่มีขบวนรถยาวเหยียดคอยคุ้มกันคอยนำทางให้เป็นที่เดือดร้อนคนที่อยู่บนท้องถนนและรายทางที่ขบวนขับผ่านไป...ตามท้องถนนใน กทม.เวลานี้เหมือนอยู่ในสนามรบ หรือตามตะเข็บชายแดนไม่มีผิด เห็น ท.ทหาร กางเต๊นท์อยู่กันเป็นจุดๆ นั่งหาวกันหวอดๆ บ้างบางคนก็หยิบหนังสือการ์ตูนมาตะบี้ตะบันอ่านเพื่อละลายความเครียด บางคนก็นั่งคุยกันบ้าง ยืนคุยกันบ้างเพื่อให้เวลาผ่านไปวันๆ เพราะไม่มีอะไรเกิดขึ้นจะเรียกว่ากระต่ายตื่นตูมได้ไหม...ไม่ได้สินะ...เพราะนายสั่งเป็นหน้าที่ ถ้าหากเกิดอะไรขึ้นก็จะเข้าสุภาษิต วัวหายล้อมคอกอีก ตามรายทางจะเห็นทหารใส่หมวกกันน๊อคติดบังเกอร์คอ...55555...ก็นึกสงสัยว่าเอาแผ่นยางมาติดหมวกกันน๊อคตรงท้ายทอยเพื่ออะไรกันหนอ....กันคนตีเหรอ..หรือกันแดดล่ะ...หันไปดูผู้ชุมนุมไม่มีอะไรเลยสักอย่าง...คิดต่อ...หมดงบไปเท่าไรหนอกับเครื่องคุ้มกันแบบนี้...สร้างรายได้ให้ใครน๊อ...ร้านไหนบริษัทไหน หรือบุคคลไหนได้รับผลประโยชน์ไปจากการประกวดราคาหมวกกันน๊อคมีบังเกอร์...ลองนั่งจ้องหน้าทหารพวกนี้ดูว่าพวกเค้าเหล่านี้จะรู้สึกอะไรบ้าง ก็ได้รับรู้ด้วยตัวเองว่า..ทหารเหล่านี้หลบสายตาไม่กล้าจ้องตอบหรือว่าประกายตาเรามีแวว อำมหิต ที่เรียกว่า ขีปนาวุธทางสายตาเค้าถึงหลบตา...เอ..หรือเราไม่สวยพอ...555555....น่าจะประการนี้ล่ะ...มี จ.ม ของคนที่รักนาย ก มากเขียนให้กำลังใจ นาย ก มาฝากค่ะ....


นาย ก คะ

นาย กสู้สู้นะคะ อย่ายอมแพ้ มีคนไทยโง่ งี่เง่าอีกหลายคนที่อยู่ข้างท่านค่ะ...สิ่งที่ดิฉันเห็นในรัตตะบานท่านตอนนี้ก็คือ...เป็นรัตตะบานที่มีเหตุผลเสมอ...ประเทศชาติจะล่มจมยังไง ใครจะด่าว่า ด่าทอ ขับไล่ยังไง...ท่านก็ยังคงหาเรื่องอธิบายชี้แจงได้เสมอ และทนได้สุดยอดค่ะขอชื่นชมจากใจจริงและเป็นกำลังใจให้นาย ก สู้ๆ อย่ายุบสภานะคะ และขอให้ท่านเกาะโพเดี้ยมสภาแน่นๆ อย่าปล่อยให้หลุดจากมือไปได้ เพื่อให้สมกับที่ท่านตั้งใจ เกาะจนตายคาโพเดี้ยมไปเลยค่ะ ดิฉันขอส่งกำลังใจให้ท่านอีกครั้ง ขอให้ได้เกาะโพเดี้ยมและสภาจนตายกันไปข้างหนึ่งเลยค่ะ...และคุณๆๆๆ และคุณที่ออกมาขับไล่นาย กนี่... หน้าด้านจริงๆ นะคะ..มาด่า มาขับไล่อยู่ได้ไม่เห็นเหรอค๊าว่า นาย ก หน้าด้านมากกว่าพวกคุณ นาย กทนได้มากกว่า ต่อให้พวกคุณหน้าด้านมาขับไล่ยังไง ก็ไม่มีทางสมหวังหรอกค๊าเพราะยังไงพวกคุณยังหน้าด้านได้ไม่เกินนาย ก นะค๊า และอีกอย่างที่อยากจะบอก คือ นาย กคนนี้เค้ามาตามระบอบรัตสะภา มาจากการเลือกตั้งถึงคะแนนเสียงจะเป็นรองพรรคอื่น แต่เค้าก็เก่งที่สามารถทำทุกอย่างที่พรรคอื่นทำไม่ได้จนได้เป็นรัตตะบานนั่นล่ะ เช่น การบีบไม่ให้พรรคอื่นจัดตั้งรัตตะบานได้ การแอบตกลงมอบตำแหน่ง...เห็นป่ะคะมาตามระบอบจริงๆ ด้วยนะคะ...และที่กล่าวหาว่า...ปกครองแบบไม่เป็นประชาธิบปะไตย...ไม่เป็นตรงไหนล่ะค๊า...ก็แค่มีสองมาตรฐาน ใครไม่ใช่พรรคพวกไม่เอา เอาแต่พวกพ้อง แค่เผด็จการนิดหน่อยแค่เนี๊ยะเอง... แล้วเนี่ยนะจะมาเรียกร้องหาประชาธิบปะไตย หาตะบักตะบวยทำไมกัน ตอนนี้ก็ได้ประชาธิปัดแทนประชาธิบปะไตยแทนแล้ว...ดูสิคะ ชื่อก็คล้ายๆ กัน แล้วแทนกันไม่ได้ตรงไหนอ่ะค๊า...อย่าเป็นพวกขี้แพ้ชวนตีเหมือนที่นาย ก และพวกทำเลยค่ะ นาย ก และพรรคพวกไม่ชอบให้เลียนแบบเค้าสงวนสิทธิ์ห้ามลอกเลียนแบบเลวๆ แบบนี้นะค๊าเพราะกว่าจะค้นและคิดทำได้ต้องกลั่นกรองมา 8 ปีตั้งแต่ประชาชนไม่ไว้วางใจเทคะแนนเสียงให้น้อยกว่าพรรคอื่นนั่นล่ะค่ะ ห้ามลอกเลียนแบบพันทะมารด้วย ถ้ายังเลวไม่เท่าเพราะเค้าสงวนสิทธิ์กว่าจะคิดค้นการปลุกปั่นยุแยงได้ใช้เวลานานมาก ถ้าหากทำไม่เลวกว่า อย่าอาจหาญมาก่อม๊อบเลยค๊า เดี๋ยวโดนข้อหาม๊อบ สวะ...ไม่รู้จักคิดเลวๆ เทียบเท่าได้เองน๊า และหุ้นขึ้นตอนมีม๊อบจะเจือกสงสัยทำไม ก็แค่ไปปั่นหุ้นเล่นเพื่อให้ดูว่าดีดูว่ารัตตะบานยังมีสเถียรภาพ สงสัยมากไปเดี๋ยวหุ้นตกแล้วเจ๊งไม่รู้ด้วยนะ แล้วให้รู้กันซะบ้างนะว่าตอนนี้ใครฉลาด ใครโง่ นะจ๊ะ ต่อให้มีคนจำนวนล้านไม่พอใจออกมาเย๊วๆ ตากแดดหัวแดงหน้าดำ นาย ก ก็อย่าออกจากตำแหน่งนะคะ เพราะถ้าท่านออกปุ๊บ ท่านจะไม่มีโอกาสได้กลับมาอีกแน่นอน ดิฉันรู้ว่าท่านรู้ดีกว่าดิฉันนะค๊า ทุกวันนี้ท่านนาย ก ทำดีแล้วค่ะ เกาะโพเดี้ยมทำหน้าหล่อ แหลไปวันๆ ดีและค่ะหลอกคนโง่ๆ ให้หลงเชื่อและตกเป็นเหยื่อได้ทุกวันน่ะดีและค๊า..ตอนนี้ท่านก็ทำดีที่สุดแล้วที่ทำหน้าอย่างหลังอย่าง พวกที่มาเรียกร้อง...ล้วนสร้างสถานการณ์ขึ้นมาทั้งนั้น รัตตะบานท่านรู้ทุกอย่าง เพราะบางสถานการณ์รัตตะบานเคยทำมาแล้ววิธีนี้หลอกรัตตะบานไม่สำเร็จ ไม่ว่าวิธียุยงปลุกปั่นจนทำให้ประเทศเสียหายก็เคยทำมาแล้ว ไม่ว่าแผนลับ ลวง พราง ก็ทำมาแล้ว แผนใส่ไข่ใส่ไคล้ให้คนอื่นเสียหายทำมาแล้วเช่นกัน อย่าคิดจะปลุกปั่นให้เสียหายอีกเลยถ้าทำไม่หนักกว่าครั้งพันทะมารทำก็อย่าริทำเพราะมันเฝือซะแล้ว

ท้ายสุดนี้ ดิฉันอยากบอกนาย ก ว่าท่านทำดีที่สุดแล้ว ดิฉันเป็นกำลังใจให้ท่านเสมอ ขอให้ท่านเจริญวัน เจริญคืน ในทางเลววันเลวคืนนะคะ และขอให้ท่านและพรรคพวกของท่านมีความสุขบนความทุกข์ของประชาชนต่อไป อย่าได้คิดถึงประชาชนหน้าไหนทั้งนั้นยกเว้นลูกเมีย พวกพ้องตัวเองพอแล้วค่ะ...และขอให้ท่านได้เป็นนาย ก ที่แสนอัปยศไม่สวยหรูแบบนี้ต่อไปตราบชั่วฟ้าดินสลายค่ะ....

รักท่านปานจะ...แห..ก..ตู...ดมค่ะ


หายไปนานก็ต้องมีอะไรมาฝากเยอะๆ เพื่อให้หายคิดถึงกันใช่ป่ะคะ (คิดเอาเองว่ามีคนคิดถึงแน่ๆ เลย...555555....คิดเองเออเองเอาแต่ใจเหมือนใครไม่รู้) เอานิทานมาฝากเรื่องดีหรือร้าย...แล้วแต่ใครมอง สอนเรื่องอะไรนั้นก็แล้วแต่มุมมองของแต่ละคนค่ะ...


Once upon a time, there was a king. The king liked one of his followers very much Because he was very wise and always gave very useful advice. Therefore the king took him along wherever he went.

นานมาแล้ว มีพระราชาองค์หนึ่ง พระราชาองค์นี้มีคนสนิทคนหนึ่ง ที่พระองค์สนิทมาก และมักจะพาไปไหนมาไหนด้วยเสมอ ทุก ๆ ที่

One day, the king was bitten by a dog, the finger was injured and the wound was getting worse. He asked the follower if that was a bad sign. The follower said, 'Good or bad, hard to say'.

แล้ววันหนึ่ง พระราชาก็ถูกหมาตัวหนึ่งกัดนิ้ว แผลฉกรรจ์มาก พระราชาจึงถามคนสนิทว่า มันเป็นลางร้ายหรือเปล่า คนสนิทกลับตอบว่า ดีหรือไม่ดี ยากที่จะบอก

In the end, finger of the king was too bad that had to be cut. The king asked the follower again if that was a bad sign. Again, the follower gave the same answer, 'Good or bad, hard to say'. The king became very angry and sent the follower to prison.

และในที่สุด พระราชาก็ถูกตัดนิ้ว และพระราชาก็ถามคนสนิทอีกว่า นี่เป็นลางไม่ดีของพระองค์หรือเปล่า คนสนิทกลับตอบว่า ดีหรือไม่ดียากที่จะบอก พระราชาโกรธมาก เลยจับคนสนิทขังไว้ในคุก

One day, the king went hunting in the jungle. He got excited when he was on the chase of a deer. Deeper and deeper he went inside the jungle.

วันหนึ่ง พระราชาก็ได้เสด็จออกป่าล่าสัตว์ พระองค์ทรงตื่นเต้นมาก ในขณะที่พระองค์ไล่ล่ากวางตัวหนึ่งอยู่ แล้วก็มุ่งเข้าไปในป่า ลึกเข้าไปเรื่อย ๆ

In the end he found himself lost in the jungle. To make things worse, he got captured by the native People lived inside the jungle.

เมื่อมารู้ตัวอีกที ก็พบว่า พระองค์ได้หลงทางเสียแล้ว แต่ก่อนที่อะไรจะเลวร้ายไปกว่านั้น พระองค์ก็ได้พบกับชนเผ่าพื้นเมืองในป่าแห่งนั้น

They wanted to sacrifice him to their god. But when they noticed that The king had one finger short, they released him immediately as he was not a perfect man anymore and not suitable for sacriface. The king managed to get back to his palace after all.

คนป่าพวกนั้น ต้องการจับพระราชาไปบูชายัญ แต่พวกเขาก็พบว่าพระราชานิ้วขาด จึงรีบปลดปล่อยพระราชา เพราะเชื่อว่าพระราชาไม่ใช่มนุษย์ ที่สมบูรณ์เลย และไม่เหมาะที่จะนำไปบูชายัญ พระราชาจึงกลับพระราชวังในที่สุด

And he finally understood the follower's wise quote, 'Good or bad, hard to say'. If he hadn't lost one finger, he could have been killed by the native people. He ordered to release the follower, and apologized to him.

และสุดท้าย พระองค์ก็เข้าใจคำพูดของคนสนิท ที่บอกว่า ดีหรือไม่ดี ยากที่จะบอก เพราะถ้าพระองค์มีนิ้วครบสมบูรณ์ พระองค์ต้องถูกสังหาร โดยคนป่าพวกนั้นอย่างแน่นอน พระราชาจึงสั่งปล่อยตัวคนสนิท และขอโทษเขา

But to the king's amaze, The follower was not mad at him at all. Instead, the follower said,

แต่พระราชากลับประหลาดใจ เมื่อคนสนิทกลับไม่โกรธพระองค์เลย ในทางตรงข้ามเขากลับบอกว่า

It wasn't a bad thing that you locked me up. Why? Because if the king hadn't locked the follower up, he would have brought the follower along to the jungle. If the native found that the king was not suitable, they would have used the follower. Again, the quote 'Good or bad, hard to say' stands.

มันไม่ใช่เรื่องเลวร้ายอะไรเลย ที่ท่านขังข้าไว้ ทำไมงั้นหรือ เพราะว่าถ้าพระองค์ไม่ขังข้าไว้ ข้าก็จะต้องตามท่านไปในป่า และในเมื่อท่านไม่เหมาะจะถูกบูชายัญ ข้าคงจะถูกนำไปบูชายัญแทนเป็นแน่ อีกครั้งกับคำที่ว่า ดีหรือไม่ดี ยากที่จะบอก

The moral of the story is that everything that happens in this world, There is no absolute good or bad.

เรื่องนี้อาจกล่าวได้ว่า ทุกสิ่งทุกอย่างที่เกิดขึ้นในโลกนี้ ไม่มีการสรุปได้อย่างแน่นอนว่า ดีหรือไม่ดี

Sometimes good things turned out to be bad things eventually, While bad things become again.

ครั้งสิ่งที่ดี อาจจะกลายเป็นสิ่งที่เลวร้าย ในขณะที่สิ่งที่เลวร้ายอาจกลายเป็นดีได้

Whatever good things that happen to you, enjoy it, But don't have to hold too tight to it, treat it as a surprise in your life.

สิ่งดี ๆ อะไรก็ตาม ที่เกิดขึ้นกับเรา จงสนุกสนานกับมัน แต่อย่าไปยึดติดกับมัน จงคิดเสียว่า มันเป็นสิ่งที่มาสร้างความประหลาดใจ ให้กับชีวิตของคุณ

Whatever bad things that happen to you, don't have to feel too sad Or despair, in the end, it might not be a total bad thing after all. If one can understand this, he or she will find life much easier

อะไรต่างๆ ที่มันเลวร้าย ซึ่งเกิดขึ้นกับคุณ ไม่จำเป็นต้องไปเศร้าเสียใจ
ในตอนท้าย มันอาจจะไม่ใช่สิ่งที่เลวร้าย ถ้าพวกเราเข้าใจได้อย่างนี้ พวกเราจะพบว่า การใช้ชีวิตนั้นไม่ใช่เรื่องยากเลย




ข้อคิด...ชีวิตมีสุข เอามาฝากสำหรับใครก็ได้ที่ไม่ยอมปล่อยวางและให้อภัย ซึ่งในสังคมปัจจุบันนี้เห็นกันอยู่มากมาย เมื่อตัวเองไม่ปล่อยวาง ก็พยายามหาทางทุกทางที่จะทำให้ตัวเองและคนอื่นเกิดความทุกข์จึงขอเอาวิธีคิดที่ทำให้ชีวิตมีความสุขมาฝากค่ะ...

1. เราไม่ได้มีชีวิตเพื่อการเฝ้านั่งเสียใจร่ำไห้ หรือ พูดถึงแต่สิ่งที่เราทำผิดพลาดในอดีต รู้จักให้อภัยตัวเองในสิ่งที่เราทำผิดพลาด แล้วไม่ต้องไปนึกถึงมันอีกถ้าจะนึกก็นึกแค่เป็นประสบการณ์สอนตัวเองไม่ให้ผิดพลาดอีกครั้ง

2. เรียนรู้ที่จะให้อภัยผู้อื่น ในสิ่งที่เขาทำผิดพลาดในอดีต แล้วไม่พูดถึงมันอีก เพราะพูดไปก็เท่านั้นตอกย้ำไปก็เท่านั้น อดีตเป็นสิ่งที่แก้ไขไม่ได้ แต่อดีตก็เป็นสิ่งที่ควรจดจำ ถ้าหากอดีตทำให้ปัจจุบันและอนคตดีขึ้น แต่ถ้าหากยิ่งคิดถึงอดีต ยิ่งคิดถึงความผิดพลาดของคนอื่นแล้วไม่ได้ช่วยให้ทุกอย่างดีขึ้นหรือตัวเองดีขึ้นสู้ทิ้งอดีตนั้นไปแล้วให้โอกาสคนที่ผิดได้มีโอกาสแก้ตัวบ้างถือว่าเป็นคนดี

3. การปล่อยวางไม่ใช่เป็นการยอมแพ้ ตรงกันข้าม เป็นการเสริมสร้างความแข็งแกร่งจากส่วนลึกของหัวใจของเราวันละน้อย เพื่อเอาชนะความอ่อนแอ ผลของการปล่อยวางทำให้ใจคนที่ปล่อยวางมีความสุขคนที่ไม่ปล่อยวางไม่มีโอกาสรับรู้หรอกนะว่าผลจากการปล่อยวางทำให้มีความสุขอย่างไร

4. ชีวิตไม่ได้เติบโตจากการทำให้ทุกสิ่งได้ดั่งใจของเรา แต่เป็นการยอมรับทุกอย่างที่เข้ามาในชีวิตของเราอย่างกล้าหาญ รักและเข้าใจทุกสิ่งที่เราได้ตัดสินใจทำลงไปทุกครั้ง เป็นแค่วิธีที่ทำให้คนเรามีความสุขด้วยการเข้าใจความเป็นไปของโลกให้ดีพอ

5. เรียนรู้ความจริงว่าเราไม่สามารถบังคับผู้อื่นให้คิดและทำในสิ่งที่เราต้องการได้ เพราะแม้แต่ตัวเราเอง ยังทำให้เป็นอย่างที่เราต้องการไม่ได้เลย

6. อย่าเสียเวลาคิดแค้นเคืองโกรธในการกระทำของผู้อื่นที่ส่งผลให้เราทุกข์ใจ ให้อภัยเขาเสีย และหากอยากรู้สึกดีขึ้น ก็นึกถึงคำสอนในพุทธศาสนาว่า ใครทำกรรมใดไว้ ผู้นั้นย่อมได้รับผลนั้นได้ด้วยตนเอง

7. วัตถุหรือภาพลวงตาภายนอกไม่เคยสามารถเติมเต็มหัวใจใครได้ การตั้งหน้าตั้งตาหาวัตถุ หรือความพึงพอใจจากการประสบความสำเร็จในหน้าที่การงาน เพื่อหวังว่าจะทำให้เรารู้สึกเต็มและมีความสุข นั่นเป็นแค่ฝันลมๆแล้งๆ การรับวัตถุทำให้เรามีความต้องการไม่รู้จบ ขณะที่การได้รับความรักความเข้าใจจากคนที่รักอย่างเต็มเปี่ยมจะทำให้เรามีหัวใจที่ "เต็ม" จนไม่ต้องไขว่คว้าหาวัตถุมาเติมเต็มหัวใจอีก