deeplove
Location :


[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 14 คน [?]




Group Blog
 
<<
กุมภาพันธ์ 2553
 123456
78910111213
14151617181920
21222324252627
28 
 
14 กุมภาพันธ์ 2553
 
All Blogs
 
Friends' blogs
[Add deeplove's blog to your web]
Links
 

 
ความรักล้วนๆ เลยล่ะวันนี้










สวัสดีวัน ไชนิสเดย์ ค่ะ ขอให้ทุกคนไม่ว่าไทย จีน มีความสุขสดชื่นประกอบการงานใดๆ ขอให้ราบรื่นเจริญก้าวหน้า ใครเรียนอยู่ก็ขอให้จบการศึกษาในเร็ววัน ใครอยู่บ้านเฉยๆ ก็ขอให้มีคาามสุขทุกคืนวัน ขอให้ทุกคนมีสุขภาพสมบูรณ์แข็งแรงไม่เจ็บไม่ไข้ ให้ร่ำรวยๆ เฮงๆ ยิ่งๆ ขึ้นนะคะ

วันนี้ของดประเทศสารขันธ์ไปสักพักนะคะ เพราะวันนี้เป็นวันปีใหม่จีน และควบวันวาเลนไทน์ไปด้วย...เค้าเรียกว่า "วันตรุษจีนแห่งความรัก" มีคนไปจดทะเบียนที่เขตบางรักแบบถล่มทะลายทำลายสถิติอย่างไม่เคยมีมา และ นานๆ จะมีปรากฏการณ์แบบนี้ที่มีวันควบกันสองวัน...เห็นเป็นวันที่ดีไม่ควรเอาเรื่องเลวๆ ของคนเลวๆ มาเขียนให้หนักสมอง..วันตรุษจีนแห่งความรัก...ใครหนอช่างตั้ง...

วันวาเลนไทน์ปีนี้ มี sms มาแต่เช้าและมีของตามมา ถึงไม่ได้มีค่ามากมาย แต่มูลค่าอยู่ที่ใจของคนให้และคนรับ ที่ดีใจที่ใครคนนั้นยังรักกันอยู่เสมอ เรายังเป็นคนสำคัญของเค้าเสมอ แม้จะอยู่ห่างไกลกันไม่ค่อยได้จอะเจอเพียงใดก็ตาม




ช่อชอคโกแลตเฟอเรโร สีชมพู ที่ใครบางคนตั้งใจให้...ขอบคุณนะ




การ์ดวาเลนไทน์หวานๆ ของใครบางคนที่รักกัน "You're always in my mind" ขอบคุณค่ะ




ชอคโกแลต และแสตมป์ชุดวาเลนไทน์ที่ใครคนนั้นส่งมาบอกรักกันทุกปีเป็นเวลา เกือบ 10 ปีได้แล้ว




สื่งทีุ่ถูกใจที่ได้มาพร้อมชอคโกแลต การ์ด แสตมป์ คือ เครื่องสำอางค์ถึงจะเป็นยี่ห้อธรรมดาๆ ราคาไม่แพงแต่ถูกใจมากเพราะชอบใช้เครื่องสำอางค์สำหรับแต่งหน้ายี่ห้อนี้ ถ้าเป็นพวกครีมบำรุงก็มีอีกสองถึงสามยี่ห้อซึ่งเธอคนนี้รู้ใจมักหามาให้ไม่เคยขาด






ปิดท้ายด้วยช่อเฟอเรโรสีชมพูบาดตา แต่ไม่บาดใจ




ขอบคุณสำหรับทุกสิ่งทุึกอย่างที่ทำให้กัน คอยดูแลห่วงใยไม่เคยห่างไปไหน ไม่ว่าคนๆ นี้จะเคยทำให้เสียใจ ผิดหวังเพียงใดก็ตามเธอก็ยังคงอยู่ที่เดิม และเหมือนเดิมไม่เคยเปลี่ยนไป...






เจ้าตัวน้อยขอแจมด้วยคน ทั้งที่ตัวเองก็ได้อะไรๆ ไม่ได้น้อยหน้า จขบ. วันนี้วิ่งโชว์อั่งเปารอบบ้านได้มาหลายซองอยู่ ยังมีขนม ของเล่น ชอคโกแลตเพียบ...นี่ล่ะความสุขตามประสาเด็ก ที่ผู้ใหญ่แอบอิจฉา...




มีเรื่องเล่าเกี่ยวกับความรักมากมายหลายเรื่อง วันนี้ขอเลือกมาสักเรื่องสองเรื่อง เป็นเรื่องเล่าที่อ่านครั้งใดเรียกน้ำตาซึมได้ทุกครั้ง อย่าว่าแต่คนใจอ่อนเลยค่ะ คนใจที่ว่าแข็งก็ซึมได้เหมือนกันค่ะ...ยังไงก็ลองอ่านกันดูและกันค่ะ ผลเป็นอย่างไรบอกด้วยและกันนะคะว่าใครซึมมากซึมน้อย...5555555...และท้ายสุดก็ขอให้คนมีความรัก มีความรักที่ดีและโชคดีในความรักทุกคนค่ะ.......







กุหลาบสีแดง...
คือ..ดอกไม้สุดโปรดของเธอ
และเธอก็ชื่อ...โรส
ซึ่งหมายถึง..กุหลาบ..ด้วย

ทุกปี..สามีของเธอ
จะส่งดอกกุหลาบผูกโบว์น่ารักให้
แม้กระทั่งปีที่เขาตายจากไป
เธอก็ยังได้รับดอกกุหลาบ
ซึ่งมาส่งที่หน้าบ้าน

การ์ดที่แนบมาเขียนไว้ว่า "ที่รักของผม"
เหมือนกับหลาย ๆ ปี ก่อนหน้านี้
แต่ละปีที่เขาส่งดอกกุหลาบให้เธอ เขาจะเขียนว่า
"ปีนี้ผมรักคุณ...มากกว่าที่ผมเคยรัก..เมื่อปีก่อน
เพราะความรักของผม..เติบโดขึ้นทุกปีที่ผ่านไป"

เธอรู้ว่า นี่คือกุหลาบช่อสุดท้ายแล้ว.. ที่เธอจะได้รับ
เธอคิดว่า.. เขาคงสั่งดอกไม้ล่วงหน้า ก่อนถึงวันวาเลนไทน์
โดยที่เขาไม่รู้ว่า...เขาจะจากไป
เขามักจะทำอะไร..เอาไว้ล่วงหน้าเสมอ
เพื่อที่จะได้ไม่พลาด
แม้ว่าเขาจะงานยุ่งแค่ไหนก็ตาม

เธอตัดก้านกุหลาบ
แล้วจัดมันลงในแจกันสุดพิเศษ
วางไว้..ข้างภาพถ่ายใบหน้าเปื้อนยิ้มของสามี
นั่งลงบนเก้าอี้ตัวโปรดของเขา เนิ่นนานนับชั่วโมง
จ้องมองภาพถ่ายของเขา ที่มีดอกกุหลาบอยู่ด้านข้าง

หนึ่งปีผ่านไป...
มันยากมาก สำหรับการที่ต้องอยู่คนเดียว
โชคชะตา..บันดาลให้เธอ ต้องกลายเป็นคนอ้างว้าง-เปล่าเปลี่ยว
แล้วกริ่งประตูก็ดังขึ้น เหมือนวันวาเลนไทน์ปีก่อน ๆ

เมื่อเธอเปิดประตู
ก็พบกุหลาบแดงวางอยู่ที่หน้าประตู
เธอนำมันเข้ามาในบ้าน และรู้สึกตกใจกับสิ่งที่ได้รับ
ในที่สุด เธอก็กดโทรศัพท์ไปที่ร้านดอกไม้
เมื่อเจ้าของร้านมารับสาย เธอจึงถามเขาว่า
"ทำไมถึงมีคนส่งดอกไม้ให้ฉันล่ะ"
ซึ่งมันทำให้เธอรู้สึกเจ็บปวด
"ผมทราบว่า.. สามีของคุณจากคุณไปเมื่อปีที่แล้ว" เจ้าของร้านตอบ
"และผมก็รู้ว่า...คุณต้องโทรมา และอยากรู้ว่า...ใครส่งดอกไม้ไปให้คุณ"
"ดอกไม้ที่คุณได้รับวันนี้ ชำระเงินล่วงหน้าเรียบร้อยแล้วครับ
สามีคุณ...เป็นคนสั่งดอกไม้ โดย เตรียมการไว้ล่วงหน้า
ผมยังมีคำสั่งซื้อดอกไม้จากเขาเก็บเอาไว้ในแฟ้มอีก
ผมได้รับคำสั่งให้ส่งดอกไม้ให้คุณทุกปี
ยังมีอีกเรื่องนะครับที่ผมคิดว่าคุณ ควรจะทราบ
เขาเขียนการ์ดพิเศษเอาไว้ให้คุณใบหนึ่ง เมื่อหลายปีที่แล้ว
และเขาต้องการให้ผมส่งการ์ดนี้แก่คุณ ในปีถัดจากปีที่เขาจากคุณไปแล้ว"

เธอกล่าวขอบคุณเจ้าของร้านดอกไม้ แล้ววางโทรศัพท์ น้ำตาไหลอาบแก้ม
นิ้วของเธอสั่นระริก ขณะเอื้อมมือไปหยิบการ์ดใบนั้น
บนการ์ดมีลายมือของเขา..ที่เขียนถึงเธอ
แล้วเธอก็เริ่มอ่านมันอย่างเงียบ ๆ ในการ์ดเขียนว่า

"หวัด ดีจ้ะที่รัก ถึงตอนนี้ผมได้จากคุณไปหนึ่งปีแล้ว
หวังว่า..มันคงไม่ทำให้คุณรู้สึกเหนื่อย เกินไป
ในการต่อสู้กับปีที่ผ่านมานะ
ผมรู้ว่าคุณคงรู้สึกอ้างว้างและเจ็บปวด
ถ้าเป็นผมก็คงรู้สึกไม่ต่างจากคุณ
ความรักของเราสองคนทำให้ทุกสิ่งในชีวิตดูงดงามไปหมด
ผมรักคุณมาก..เกินกว่าที่จะบรรยายได้
คุณคือภรรยาที่สมบูรณ์แบบ
คุณเป็นทั้งเพื่อนและคนรักคุณเติมชีวิตผมให้เต็ม

ผม รู้ว่ามันเพิ่งผ่านไปได้แค่ปีเดียว
แต่ผมไม่อยากให้คุณตกอยู่ในความเศร้า
ผมอยากให้คุณมีความสุข แม้กระทั่งเวลาที่คุณหลั่งน้ำตา
และนี่คือเหตุผลว่า.. ทำไมผมจะยังคงส่งดอกไม้ให้คุณ
ต่อจากนี้อีกหลายปีเมื่อคุณได้รับดอกกุหลาบ
ผมอยากให้คุณนึกถึงความสุขตลอดระยะเวลาที่เราได้รักกัน
ผมรักคุณเสมอและรู้ ว่ามันจะเป็นเช่นนั้นตลอดไป
แต่ที่รัก .. คุณต้องต่อสู้ต่อไปต้องมีชีวิตอยู่ต่อไป
ได้โปรดมองหาความสุขตลอดวันเวลาที่คุณยังมีชีวิตอยู่
ผมรู้ว่ามันไม่ง่ายหากหวังว่าคุณคงไปถึงมันได้สักวัน
กุหลาบจะส่งถึงคุณทุกปี และจะหยุดส่ง ก็ต่อเมื่อ..
คนที่มาส่งดอกไม้เคาะประตูแล้ว ไม่มีใครมาเปิดรับ
เขาจะมาส่งห้าครั้งในวันนั้น เผื่อว่าคุณจะออกไปธุระข้างนอก
หากครบห้าครั้งแล้ว ยังมอบดอกกุกลาบให้คุณไม่ได้
เขาจะรู้เองว่าต้องนำดอกไม้ ไปยังสถานที่ที่ผมสั่งเอาไว้
ดอกกุหลาบจะวางลงบนที่ที่เราจะได้อยู่ร่วมกันอีกครั้ง....ชั่วนิรันดร์







เธอควรเป็นคนที่จูงมือชั้นออกไป

ในวันแต่งงานของผม ผมจูงมือภรรยาของผมในอ้อมแขน รถแต่งงานจอดหน้าที่พักของเรา เพื่อนเจ้าบ่าวบอกผมว่า ผมควรจะอุ้มเธอเข้าไปในบ้าน ดังนั้นผมจึงทำตาม เธอเขินอายในอ้อมแขนผม ผมช่างเป็นเจ้าบ่าวที่มีความสุขที่สุดในโลก...

นี่เป็นเรื่องที่ผ่านมาแล้วสิบปี... ในวันถัดๆ มาทุกอย่างก็เหมือนเดิม เรามีลูกด้วยกัน...ผมทำงานอย่างหนักเพื่อที่จะหาเงินมาจุนเจือครอบครัว...

เมื่อเราเริ่มมีฐานะที่ดีขึ้น ความห่างของเราก็เพิ่มขึ้นเช่นกัน ทุกๆเช้าเราออกจากบ้านไปด้วยกันแล้วก็ถึงบ้านเวลาเดียวกัน ลูกเราเรียนที่โรงเรียนใกล้บ้าน ดูเหมือนความรักของเราช่างน่าอิจฉายิ่งนัก แต่แล้ว
ความสงบสุขก็เริ่มเปลี่ยนแปลงอย่างมิได้คาดหมาย เจนเข้ามาในชีวิตของผม ผมยืนอยู่ที่ระเบียงบ้าน เจนเข้ามาสวมกอดผมจากด้านหลัง หัวใจผมเต้นแรงด้วยความรัก ที่นี่ เป็นอพาร์เมนท์ที่ผมซื้อให้เธอ...เธอบอกว่า คุณเป็นผู้ชายที่ผู้หญิงทุกคน ถวิลหา คำพูดของเธอทำให้ผมนึกถึงภรรยาผม ตอนที่เราแต่งงานกันใหม่ ๆ เธอบอกว่า วันที่คุณประสบความสำเร็จ ผู้ชายอย่างคุณจะมีแต่ผู้หญิงวิ่งเข้ามาหา...

ผมเริ่มรู้สึกลังเล...ผมรู้ว่าผมกำลังทรยศภรรยาผมแต่ผมก็ได้ทำลงไปแล้ว ผมปลีกตัวออกจากเจน วันนี้คุณไปเลือกเฟอร์นิเจอร์เองแล้วกันน๊ะ
ผมต้องเข้าออฟฟิศ แน่นอนเธอไม่ค่อยพอใจนัก เพราะผมสัญญากับเธอว่าเราจะไปด้วยกัน...

ในตอนนั้น..ความรู้สึกถึงการหย่าร้างเริ่มวิ่งเข้ามาในความคิดผม....ทั้งที่จริงๆแล้วผมไม่เคยมีความคิดนี้เลยแม้แต่ครั้งเดียว แต่ผมก็พบว่าเป็นเรื่องยากที่จะบอกกับภรรยาของผม ไม่ว่าผมจะพูดกับเธอดีสักเพียงใด เธอจะต้องเจ็บปวดใจอย่างแน่นอนจริง ๆ แล้วเธอเป็นภรรยาที่ดีมาก.. ทุก ๆ เย็นเธอจะวุ่นวายกับการทำอาหารในขณะที่
ผมนั่งอยู่หน้าทีวี ทานอาหารเสร็จเราก็นั่งดูทีวีด้วยกัน หรือถ้าผมจะเลือกเป็นนั่งอยู่หน้าจอคอมพิวเตอร์ มองเรือนร่างอันงดงามของเจน...
ช่างเป็นอะไรที่หน้าฝันถึงเสียจริง

วันนึงผมพูดทีเล่นทีจริงกับภรรยาของผมว่าจะเธอจะทำยังงัยถ้าเราหย่ากันเธอจ้องมองผมอย่างไม่เชื่อในสิ่งที่ได้ยิน และเธอก็ไม่ได้ตอบว่าอะไรเธอมั่นใจว่าการหย่าเป็นเรื่องที่ไกลตัวเธอมากผมนึกภาพไม่ออกเลยว่าหากเธอรู้ว่าเรื่องที่ผมกำลังพูดอยู่นั้นเป็นเรื่องจริงเธอจะเป็นอย่างไร

วันนึงภรรยาผมมาที่ออฟฟิต สวนทางกับเจนที่เพิ่งจะออกไปพอดี พนักงานทุกคนทำหน้าตาเลิกลั่ก เหมือนกำลังพยายามซ่อนอะไรบางอย่าง เธอเหมือนจะรับรู้มันได้ แต่เธอก็ยิ้มน้อย ๆกับพนักงานทุกคน แต่ผมก็สังเกตุเห็นแววตาที่เจ็บปวดของเธอภายใต้รอยยิ้มนั้น

ในที่สุดเจนก็บอกกบผมว่า...หย่ากับเธอน๊ะแล้วเราอยู่ด้วยกัน ผมพยักหน้า....ผมจะลังเลอีกต่อไปไม่ได้อีกแล้วผมตัดสินใจบอกภรรยาผมในอาหารค่ำ..ผมมีอะไรจะบอกคุณ เธอนั่งทานอาหารอย่างเงียบๆ ผมสังเกตุเห็นแววตาอันเจ็บปวดของเธอ มันทำให้ผมพูดในสิ่งที่ผมต้องการพูดไม่ออกแต่ท้ายที่สุดผมก็พูดออกไป...ผมต้องการหย่า...

เธอดูไม่ตกใจกับสิ่งที่ผมเพิ่งจะพูดออกไปเลย ผมย้ำกับเธออีกครั้ง..เธอเขวี้ยงตะเกียบในมือทิ้งแล้วตะโกนใส่หน้าผมว่าณมันไม่ใช่ลูกผู้ชายเราไม่ได้คุยกันอีกเลยคืนนั้น...

เธอร้องไห้อย่างหนัก..

ผมรู้ว่าเธออยากรู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับชีวิตแต่งงานของเรา แต่ผมเองไม่สามารถหาคำตอบให้กับตัวเองได้...เป็นเพราะใจผมได้ให้เจนไปหมดแล้วงั้ ผมคงไม่สามารถบอกเธออย่างนั้นได้มันจะทำให้ผมรู้สึกผิดมากขึ้นไปอีก...

ผมร่างสัญญาการหย่าร้างขึ้นระบุว่า เธอเป็นเจ้าของบ้านทุกๆ อย่างในบ้าน ทั้งรถ หุ้นบริษัท 30% ผมยกให้เธอหมด เธอเหลือบมองกระดาษที่ผมร่างขึ้นแล้วฉีกมันทิ้ง มันทำให้ผมรู้สึกเจ็บปวดมากขึ้น...ผู้หญิงที่ผมอยู่ด้วยมาเป็นระยะเวลาสิบปีกลายเป็นคนแปลกหน้ากันภายในหนึ่งวันผมไม่สามารถคืนคำที่ผมพูดไปได้...

เธอร้องไห้ด้วยความเสียใจอย่างที่สุดสำหรับผมแล้วการร้องไห้ของเธอเหมือน เป็นการปลดปล่อยความสับสนของตัวผมเอง หลังจากที่ผมกลุ้มใจกับการตัดสินใจครั้งนี้ของผม ในที่สุด มันก็เป็นรูปธรรมขึ้นมาจริงๆ เสียที

คืนนั้น...ผมกลับถึงบ้านค่อนข้างดึกเห็นเธอเขียนอะไรบางอย่างบนโต๊ะผมหลับไปอย่างรวดเร็วด้วยความเพลียผมตื่นขึ้นมาอีกทีแล้วพบว่า... เธอเขียนเงื่อนไขการหย่าร้างว่าเธอไม่ต้องการสิ่งใดจากผม แต่เธอต้องการให้ผมให้เวลาเธอหนึ่งเดือนเพื่อตั้งตัวสำหรับการหย่า และในช่วงระยะเวลาหนึ่งเดือนนั้นทุกอย่างต้องดำเนินไปตามปกติ ด้วยเหตุผลที่ว่าเธอต้องการให้ลูกจบการศึกษาซึ่งกำลังจะมาถึงเสียก่อน เธอไม่อยากให้ลูกต้องเห็นความล้มเหลวในการแต่งงานของพ่อแม่ก่อน
เวลานั้นจะมาถึง...

รัชต์..คุณจำได้มั๊ยวันที่เราแต่งงานกันคุณประคอง ชั้นไว้ในอ้อมกอดในวันที่เราเข้าเรือนหอ..ผมพยักหน้า..นั่นเป็นความทรงจำที่ดีที่สุดของชั้น

ชั้นมีเรื่องขอร้อง...ชั้นอยากให้คุณประคองชั้นไว้ในอ้อมกอดจากห้อง นอนไปถึงด้านล่างทุกวันนับจากวันนี้ไปจนถึงวันที่เราต้องแยกจากกัน ผมยอมรับด้วยความเต็มใจ...ผมรู้ดีว่า เธอคิดถึงวันดีๆ เหล่านั้นและเธอต้องการให้ชีวิตการแต่งงานเธอจบลงด้วยความทรงจำที่ดี

ผมบอกเจนถึงเงื่อนไขที่ภรรยาผมตั้งขึ้นในการหย่าร้างเธอหัวเราะถึงความไร้สาระของเงือนไขภรรยาผมบอกกับผมว่า ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นก็ตาม เธอจะต้องยอมรับผลของการหย่าร้างให้ได้...คำพูดของเธอทำให้ผมรู้สึกเจ็บปวดเป็นอย่างยิ่งเราไม่ได้ถูกต้องตัวกันเลยนับแต่วันที่ผมขอเธอหย่า ความจริงเหมือนจะเป็นคนแปลกหน้าต่อกันด้วยซ้ำไป...

พอถึงวันที่ผมประคองเธอลงจากห้องวันแรกมันจึงทำให้ผมทำตัวไม่ถูก...ลูกชายเราตบมือแล้วพูดด้วยความดีใจว่า ว้าว...วันนี้พ่ออุ้มแม่ลงจากห้องด้วย....มันทำให้ผมรู้สึกเจ็บปวดมากขึ้น....เธอบอกว่าอย่าบอกลูกเราถึงเรื่องของเรา ผมพยักหน้าด้วยความรู้สึกผิดอย่างเต็มเปี่ยม ผมขับรถไปส่งเธอที่ป้ายรถเมล์ แล้วเลยไปออฟฟิศ

วันถัดมา ความรู้สึกขัดเขินเริ่มน้อยลงไป เธอซบบนอกผม...เราใกล้ชิดกันมากจนผมได้กล ิ่นน้ำหอมของเธอ ผมถึงได้ตระหนักว่า เธอไม่ใช่เด็กสาวอีกต่อไปแล้ว เธอเริ่มมีริ้วรอยบนใบหน้ามากขึ้น

ในวันที่สาม เธอกระซิบบอกผมว่าสวนกำลังรื้ออยู่ให้เดินระวังด้วย...

ในวันที่สี่ มันช่างเหมือนกับว่าเราเป็นคู่รักที่หวานชื่นมาก ภาพของเจนเริ่มเลือนลางไป...

วันที่ห้าและหก เธอคอยเตือนผมในเรื่องเล็กๆน้อยๆ เช่นเธอวางเตารีดไว้ที่ไหน ผมควรจะระวังอะไรบ้างตอนทำอาหารและอื่นๆ อีกมากมาย..ความสนิทสนมของเราเพิ่มมากขึ้นทุกที...ผมไม่ได้บอกเจนถึงเรื่องนี้เลย..ผมรู้สึกว่าผมอุ้มเธอง่ายขึ้นทุกวันโดยไม่ได้สังเกตถึงความเปลี่ยนแปลงในตัวเธอเลยหรือบางทีคงเป็นเพราะผมแข็งแรงขึ้น แต่แล้วผมก็พบว่ามันไม่ใช่อย่างที่ผมคิด เป็นเพราะว่าเธอผอมลงจนไม่สามารถใส่เสื้อผ้าเดิมได้ นั่นต่างหากที่ทำให้ผมอุ้มเธอได้ง่ายขึ้น ผมรู้ดีว่าเธอพยายามซ่อนความขมขื่นเอาไว้...ลูกของเราร้องขึ้นว่า พ่อได้เวลาอุ้มแม่แล้วนะ สำหรับลูกแล้ว การได้เห็นพ่ออุ้มแม่เป็นภาพที่เขามีความสุขที่สุด....เธอเอื้อมมือไปกอดลูกไว้แน่นผมทนมองภาพนั้นไม่ได้จริง ๆ ผมกลัวว่าผมจะเปลี่ยนใจในวินาทีสุดท้าย และแล้ววันสุดท้ายก็มาถึงผมอุ้มเธอไว้ในอ้อมกอดเท้าผมแทบจะก้าวไม่ออก เธอบอกกับผมว่า...

"ความจริงแล้วชั้นอยากให้คุณอุ้มชั้นไปจนเราแก่เฒ่า" ผมกอดเธอแน่น และผมก็ตระหนักว่าชีวิตคู่ของเราขาดการดูแลเอาใจใส่ซึ่งกันและกัน ผมขึ้นรถทันทีเพื่อจะไปยังจุดหมายใหม่ ผมลังเลเล็กน้อยแต่ในที่สุดแล้วผมก็มาพบเจนจนได้เธอเปิดประตูออกผมบอกเธอว่า "เจนผมขอโทษ ผมจะไม่หย่า"เธอมองหน้าผม แตะหน้าผากผม "คุณสบายดีหรือเปล่า" "เจน...ผมขอโทษ...ผมขอโทษจริง ๆ...ผมจะไม่หย่ากับภรรยาผม...ชีวิตการแต่งงานของเราน่าเบื่อมันเป็น เพราะผมไม่ได้ให้ความสำคัญกับรายละเอียดเล็กน้อย ผมขาดการเอาใจใส่ในตัวเธอ มันไม่ได้หมายความว่าเราไม่ได้รักกันตอนนี้ผมเข้าใจแล้วว่ตั้งแต่วันที่ผมอุ้มเธอเข้าบ้าน เธอมีลูกให้ผมผมควรจะประคองเธอไปจนแก่เฒ่า" เจนตบหน้าผมอย่างแรงและกระแทกประตูใส่ผม

ระหว่างทางกลับบ้านผมแวะร้านดอกไม้ พนักงานขายดอกไม้ถามว่าจะเขียนว่าอะไร ผมให้เธอเขียนว่า "ผมจะอุ้มคุณทุกเช้าจนกว่าเราจะแก่"








อย่าทำให้ฉันรักเธอ
บัว ชมพู



ฉันเป็น แค่เพียง
พวกอารมณ์อ่อนไหว
รักใคร ใจก็ไป
เจ็บกลับมาง่ายดาย

อย่ามองตาได้ไหม ถ้าเธอไม่แคร์
อย่าจูงมือได้ไหม ถ้าเธอไม่รัก
อย่าบอกว่าคิดถึง ถ้ามันไม่จริง
โปรดอย่าทำให้ฉันรักเธอ

เหมือนเธอ ฝืนใจ
ที่ต้องเดิน กับฉัน
หรือเธอ เพียงคบกัน
แค่ต้องการ เพื่อนคุย

อย่ามองตาได้ไหม ถ้าเธอไม่แคร์
อย่าจูงมือได้ไหม ถ้าเธอไม่รัก
อย่าบอกว่าคิดถึง ถ้ามันไม่จริง
โปรดอย่าทำให้ฉันรักเธอ

อย่ามองว่าฉัน เป็นสิ่งไม่มีหัวใจ
ไม่มีน้ำตาให้ใคร อยากให้เธอรัก
เธอห่วง ด้วยความจริงใจ
ก็คงเป็นได้แค่ฝันใช่ไหมเธอ

ฉันขอ ขอเธอ
ได้โปรดมอง ผ่านฉัน
เมื่อเจอ อย่าทักกัน
ช่วยเดินเลย ฉันไป

อย่ามองตาได้ไหม ถ้าเธอไม่แคร์
อย่าจูงมือได้ไหม ถ้าเธอไม่รัก
อย่าบอกว่าคิดถึง ถ้ามันไม่จริง
โปรดอย่าทำให้ฉันรักเธอ

อย่ามองว่าฉัน เป็นสิ่งไม่มีหัวใจ
ไม่มีน้ำตาให้ใคร
อยากให้เธอรัก เธอห่วง
ด้วยความจริงใจ
ก็คงเป็นได้แค่ฝันใช่ไหมเธอ





Create Date : 14 กุมภาพันธ์ 2553
Last Update : 6 มีนาคม 2557 10:45:06 น. 10 comments
Counter : 2810 Pageviews.

 
~~ Happy chinese new year & Happy Valentine ~~


โดย: Princess Lily วันที่: 14 กุมภาพันธ์ 2553 เวลา:22:59:33 น.  

 


สุขสันต์วันแห่งความรักนะคะ


โดย: Hanlanlaa วันที่: 14 กุมภาพันธ์ 2553 เวลา:23:23:11 น.  

 
valentines day


โดย: deeplove วันที่: 15 กุมภาพันธ์ 2553 เวลา:0:33:24 น.  

 

คลิกๆๆ รูปสวยๆน่ารักๆไว้ส่งต่อเพียบ...


แวะมาทักทายกันในวันจันทร์หลังตรุษจีนจ้า
ป.ล. ชอบเหมือนกันเลยค่ะคุณภัทร



โดย: หอมกร วันที่: 15 กุมภาพันธ์ 2553 เวลา:7:44:53 น.  

 
อ่านสองเรื่องข้างล่างแล้่วน้ำตาไหลเลยค่ะ


โดย: Small town girl วันที่: 15 กุมภาพันธ์ 2553 เวลา:8:29:30 น.  

 


ทุกวันมีความรัก เพราะรักทุกวัน รักทุกคน...

ตรุษจีน;วาเลนไทม์ไปเที่ยวไหนบ้างจ๊ะคุณภัทรจ๋า



โดย: I_sabai วันที่: 15 กุมภาพันธ์ 2553 เวลา:8:35:37 น.  

 
เดี๋ยวขอเวลาปรับปรุงบล้อกก่อนนะค่ะ


โดย: blog pu วันที่: 15 กุมภาพันธ์ 2553 เวลา:12:53:36 น.  

 
ยังหวาน ประทับใจได้อีก

โห...คนนั้น..สม่ำเสมอตั้งเป็นสิบปีเหรอคะ

อิตต๋าจริงๆเรย


โดย: นักล่าน้ำตก วันที่: 15 กุมภาพันธ์ 2553 เวลา:15:06:36 น.  

 
บล็อกวันนี้มีแต่เรื่องดีๆ อ่านแล้วก็เหมือนกับ
การได้พักผ่อนหย่อนใจเลยล่ะค่ะ เพราะว่าอิ่มเอม
ไปด้วยความรักแบบว่านุ่มนวลชวนฝันไม่น้อยเลยค่ะ
แบบว่าอ่านแล้วอิ่มเอม ...


ดูสิค่ะวันนี้เห็นคนได้ของขวัญเยอะแยะเลย
แต่ทางนี้ไมมีอะไรเลยค่ะ มีแต่ตัวเองซื้อให้ตัวเอง
ประมาณอ้างเนียนๆ น่ะค่ะว่า เพื่อวันวาเลนไทน์ ..
จริงๆ อยากดูเอง ใช้เอง อ้างไปอย่างนั้นเองล่ะค่ะ 55+


มีความสุขมากๆ นะค่ะ


โดย: JewNid วันที่: 15 กุมภาพันธ์ 2553 เวลา:18:50:37 น.  

 
มีความสุขมากๆนะค่ะคุณภัทร


โดย: ย่าชอบเล่า วันที่: 15 กุมภาพันธ์ 2553 เวลา:18:53:38 น.  

ชื่อ : * blog นี้ comment ได้เฉพาะสมาชิก
Comment :
  *ส่วน comment ไม่สามารถใช้ javascript และ style sheet
 
 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.