แจ๊คพ๊อตจนได้ (ไม่ลืม) ไม่ลืม เบิร์ทกะฮาร์ท ท้องฟ้า วันนี้ เงียบเหงา ถึงวัน ที่เขา จากไป วันคืน แม้นาน เท่าไร ฉันยัง ไม่เคย ลืมเลือน ท้องฟ้า วันนี้ หม่นหมอง ถึงคราว เราต้อง จากกัน แม้สัก กี่ปี กี่วันฉันยัง ไม่ลืม หยาดฝน โปรยปราย ฉันไม่ อาจหมาย ให้เธอ กลับคืน ฉันอยาก ลืมรัก ทุกวัน ทุกคืน รักเคย หวานชื่น ไม่อยากจำ นับดาว บนฟ้า เงียบเหงา ฉันจะ ไม่เศร้า ต่อไป ฉันจะ ไม่เผลอ ร้องไห้ แม้หัวใจ ฉันเจ็บ เหลือทน หยาดฝน โปรยปราย ฉันไม่ อาจหมาย ให้เธอ กลับคืน ฉันอยาก ลืมรัก ทุกวัน ทุกคืน รักเคย หวานชื่น ไม่อยากจำ ท้องฟ้า วันนี้ หม่นหมอง ถึงคราว เราต้อง จากกัน แม้สัก กี่ปี กี่วันฉันยัง ไม่ลืม แม้สัก กี่ปี กี่วัน ฉันยัง ไม่ลืม มีคนบอกว่า "อย่าพยายามลืมอดีต เพราะยิ่งอยากลืมเท่าไรมันก็ยิ่งจะทำให้ฝังใจ และเค้าให้พยายามเปิดรับสิ่งใหม่ๆที่เข้ามาในชีวิตอย่าพยายามไปปิดกั้นมัน แล้วเก็บเรื่องราวเหล่านั้นไว้ แล้วภาพในอดีตที่ฝังใจก็จะค่อยๆ เลือนหายไปจนในที่สุดก็ค่อยๆ ลืมได้เอง" ก็เกือบลืมได้ถ้าหากอีกฝ่ายไม่พยายามติดต่อไม่ว่าโทร. หรือ เจอกันและเรื่องราวเหล่านี้ เมื่อคืนวันพฤหัสมีเรื่องราวอะไรบางอย่างที่ทำให้นึกถึงอดีต ที่บางครั้งก็อยากจะจดจำ บางเรื่องราวก็ไม่อยากจะจดจำอีกแล้ว โดยเฉพาะการจากลากันแบบเจ็บปวดทั้ง 2 ฝ่าย แต่รู้สึกฝ่ายเราจะนานกว่า รู้สึกเองแบบนั้น...วันนี้เป็นวันอะไรไม่รู้ งง อยู่ๆ มีคนโทร.มาชวนไปเดินห้างตอนเกือบ 3 ทุ่ม ก็ตัดสินใจไปเพราะมีของบางอย่างจำเป็นต้องซื้อ... แบบนี้เรียกว่า พรหมลิขิต หรือ กรรม ใช่หรือไม่ ที่ต้องไปพบกับคนที่ไม่อยากพบอยากเจอ เป็นคนที่เคยรักกันมากในอดีต และเป็นอดีตที่ดีช่วงหนึ่งของตัวเองเลยก็ว่าได้ ถ้าหากไม่เจอคนๆ นี้ ในชีวิตของตัวเองจะได้พบเจอสิ่งที่ดีๆ แบบที่ผ่านมาที่ทำให้ชีวิตตัวเองรู้สึกดีโลกน่าอยู่ขึ้น ถึงจะเป็นโลกน่าอยู่อย่างจอมปลอมก็ตาม และคนๆ นี้เช่นกันที่ทำลายชีวิตเราหลังจากที่เราเป็นคนตัดความสัมพันธ์เพราะเค้าไม่ซื่อกับความรักที่มีให้ ในวันนั้นเหมือนความรักครั้งนี้จะทำลายชีวิตเราจนเกือบจะยับเยิน (เวอร์ไปม่ะเนี่ย) และต้องเจ็บปวดต่อๆ มาเป็นเวลาหลายปี แม้ปัจจุบันจะผ่านมาเกือบ 5 ปีแล้วความเจ็บปวดและความรักที่เคยมีสำหรับตัวเองในความรู้สึก ก็ไม่เคยจางหายไปได้เลย เมื่อเจอกันโดยบังเอิญ ต่างคนต่างอึ้ง...ในขณะที่อีกฝ่ายเดินตรงรี่เข้ามาหาก่อน และก่อนจะตรงรี่มาหา ก็ทันเห็นเค้าสั่งเสียใครบางคนให้ไปรอตรงโน้น ตรงที่ไกลๆ จากที่เรายืนอยู่.....จะหลบจะหลีกก็ไม่ทันซะแล้ว...ได้แต่ยืน งงๆ กับสถานการณ์ตรงนั้น จนได้ยินประโยคใกล้ตัวที่ว่า...สบายดีมั๊ย...ปากเราก็ทำงานไปว่า...อืมม..สบายดีนะแล้วคุณล่ะ...สบายดีมั๊ย...แต่ใจเจ็บปวดเหลือเกินจะทำยังไงดี..หน้าตาคงบอกว่าเฉยชาจนบึ้งตึงตัวเองรู้สึกอย่างนั้น...แต่เค้าก็ยังคงชวนคุยต่อไป....ถามมาอีกว่า...จะไปไหน...ปากก็ตอบว่า ไม่เห็นเหรอว่ามาจากไหน...เค้าบอกยังกวนเหมือนเดิมนะ...อืม..ไม่เคยเปลี่ยนแปลงตัวเองและใจตัุวเองเท่าไรหรอก...แต่เจ็บแล้วจำ....คราวนี้อีกคนอึ้งบ้าง...แล้วมีประโยคอื่นตามมาอีกมากมายที่เตรียมจะซักถามเรา...แต่คำตอบที่อีกฝ่ายได้รับจากเราคือ ความเงียบพร้อมหน้าตาที่เฉยเมย จนอีกฝ่ายรู้ตัว หรืออาจไม่รู้ตัวว่ายังไงคงไม่ได้คำตอบอะไร และเพราะมีใครบางคนรออยู่ เค้าจึงพูดว่า...ไปก่อนนะแล้วจะโทร.ไปหา... แล้ววันศุกร์...ก่อนกลับบ้านก็ได้รับโทร. พูดคุยปกติถามโน่นถามนี่ในสิ่งที่อีกฝ่ายอยากรู้ แต่เราไม่อยากให้คำตอบ...สิ่งกระทบใจเค้า จนเค้าอุทานเสียงดังผ่านสายโทรศัพท์ กับคำที่เราพูดว่า "จะอยากรู้อะไรไปทำไมในเมื่อเป็นคนอื่นไปแล้ว" มีเสียงตะโกนกลับมาว่า "เป็นคนอื่นแล้วเหรอ" ตอบกลับไปว่า "ใช่....ทำไมเหรอ".....ความเงียบเข้าครอบงำในการสนทนาชั่วคราว และในที่สุดคำถามเดิมก็หลั่งไหลมาอีก...จนอีกฝ่ายคงรู้ว่าคุยไปถามไปไม่มีคำตอบอะไรที่อยากรู้และได้รับคำตอบที่ต้องการก็เลยวางหูไปด้วยคำว่า "แล้วจะโทร.มาหาใหม่นะ"....ไม่ตอบอะไร....แต่ใจร้องไห้...ทุกข์...ท้อ...ทรมานเหลือเกิน...บอกตามตรงไม่อยากให้โทร. ให้ติดต่ออะไรอีก ทำไมต้องติดต่อ ทำไมต้องพบต้องเจอ...เมื่อไรจะไปจากชีวิตจริงๆ ซะที...เบื่อ...จนถึงเวลานี้ที่นั่งเขียนบล๊อกก็ยังคงทรมานใจ...เบื่อ..และเซ็ง... นั่งฟังเพลงนี้แล้วสะท้อนใจดีแฮะค่ะ...ทำให้เห็นภาพสิ่งที่ไม่อยากจำแต่กลับจำไม่เคยลืมเลือนได้ สิ่งที่เหลืออยู่ในเวลานี้ คือ แผลใจตลอดกาลนานที่ไม่อาจลบเลือนไปจนตายได้...บ่นแค่นี้ล่ะค่ะ...ว่าจะไม่บ่นเรื่องนี้แล้วเชียวแจ๊คพ๊อตจนได้... ขอบคุณบีจีจากคุณทาสบอยค่ะ   Create Date : 25 กรกฎาคม 2552 14 comments Last Update : 21 ตุลาคม 2553 16:01:19 น. Counter : 1065 Pageviews. Share Tweet

เข้าใจในความรูสึกของคนที่เคยตกอยู่ในห้วงของความรักให้กับคนคนหนึ่ง ถึงแม้ตัวเองจะไม่เคยประสบเหตุการณ์เช่นนี้ก็ตาม เราต้องรักตัวเองให้มากก่อนที่จะรักใครค่ะ อย่าคิดว่าสอนนะคะเพราะทุกคนสามารถตัดสินใจทำอะไรด้วยตัวเอง ความเป็นผู้หญิงมีความอ่อนไหวโดยธรรมชาติไม่ว่าชนชาติไหนเหมือนกันหมด คิดจะรักใครต้องไตร่ตรองมีเหลือเผื่อแผ่ให้กับตัวเองหากวันใดวันหนึ่งความสัมพันธ์ถึงขนาดเป็นครอบครัวแล้วก็ตาม ถ้าเกิดเหตุการณ์ที่จะต้องแยกทางกันจะได้ไม่ต้องทุกข์ระทม เพราะชีวิตคู่เป็นสิ่งที่ไม่มีใครรู้ล่วงหน้าว่าจะอยู่ได้นานยั่งยืนแค่ไหน อย่าให้คนอื่นมาเป็นผู้กำหนดชะตาชีวิตและสร้างปัญหาให้กับตัวเราค่ะ ขอให้มีความเชื่อมั่นและเข้มแข็งในตัวเองก็พอแล้ว   โดย: Mellitus 25 กรกฎาคม 2552 6:41:56 น.

โดย: บี๋ (Yushi ) 25 กรกฎาคม 2552 10:16:27 น.

"เป็นคนอื่นแล้วเหรอ" คำพูดแบบนี้ แอบหยอดๆยังไงไม่รู้นะคะ แบบว่า เหมือนกะ...ยังขอกั๊กๆไว้หน่อย อะไรแบบนั้น เจอบ่อยในผู้ชายร้อยละเก้าสิบที่เลิกกะแฟนแล้วยังหวงไว้เผื่อฟลุก ก็ตอนก่อนๆน่ะ...ทำไม ทำอะไรไม่ค่อยแคร์ พอเหตุการณ์ผ่านไปถึงจุดที่แก้อะไรไม่ได้แล้ว ทำเป็นแคร์มากๆ ...เดินหน้าต่อไปค่ะคุณภัทร...แหม ไม่ต้องบอกแล้วชิมิ?..หญิงแกร่งอย่างคุณภัทรทำอยู่แล้ว ป.ล 1 อัพบล็อกแล้ว ป.ล 2 คืนนี้เชียร์น้องซานิกัน   โดย: นักล่าน้ำตก 25 กรกฎาคม 2552 11:25:41 น.

หวัดดีวันหยุดค่ะพี่สาว อ่ะเอ่อเข้ามาเจอบรรยากาศเศร้าๆ การระลึกถึงอดีต...ไม่เป็นไรค่ะพี่สาว ใจคนละเอียดนักหากรักและผูกพันธ์กับสิ่งไดสิ่งหนึ่งก็ยากที่จะตัดใจได้ง่ายๆ เป็นกันทุกคนค่ะพี่ภัทร อีกอย่างตัวพี่เองก็ยังไม่มีใคร(หรือมีแต่อ้อก็ไม่รู้นะคะ)เลยยังมีเวลาให้คิดถึงความรักครั้งนั้นอยู่ แต่สะใจที่อย่างน้อยพี่สาวจะยังรักและคิดถึงเค้าอยู่แต่ใจเด็ดใจแข็งมาก ไม่แสดงอาการใดๆให้เค้ารู้สึกเลย เค้าคงแฟ่บๆเหมือนกันนะคะพี่ เหมือนจะพยายามติดต่อกับพี่ตลอด เค้ายังไม่ลืมพี่เหมือนกันนะคะเนี่ย เป็นกำลังใตให้พี่สาวเหมือนเดิมค่ะ วันหยุดนี้นอนพักผ่อน ออกไปทำสวยซักวัน ผ่อนคลายกับงานหนักๆนะคะพี่ ทานข้าวเที่ยงด้วยนะคะ คิดถึงค่า   โดย: ต้นอ้อท้าลม 25 กรกฎาคม 2552 11:52:57 น.

ฟังเพลงแล้วเหงาๆ แต่ก้อไม่เป็นไร มีเงาเป็นเพื่อนอ่ะ อือื   โดย: ดีเจ..เมวิกา หน้าหวาน 25 กรกฎาคม 2552 12:14:43 น.

แป่ววว คุณไม่เข้าใจที่เราจะสื่อหรออออ แง้ๆๆๆๆ ขอบคุณที่แวะมานะคะ ........................................... เพลงนี้นะ เศร้าๆๆๆๆ และติดหูเรามานานแล้วหล่ะค่ะ ^^   โดย: pamaano 25 กรกฎาคม 2552 14:33:38 น.

อืมมม............................เศร้าจัง เม้นไม่ออกเรย มานติดอยู่ที่ปลายนิ้ว เอางี้แล้วกัน ธรรมคำสอน ของพระอาจารย์เกจิดังทุกท่าน เจ๋งๆท้างน้านเลย รับเอาไปปฏิบัติด้วยนะ   โดย: sitsapan 25 กรกฎาคม 2552 17:32:52 น.

แวะมาจะเอ๋พี่สาวตอนเย็นค่ะ ทานข้าวหรือยังคะพี่ภัทร วันนี้ที่ร้านคนเยอะพอสมควรไม่ค่อยว่างอ่ะค่ะ ไม่เป็นไรค่ะพี่ระบายมาได้ทุกเรื่องเลยค่ะ พื้นที่นี้เป็นของพี่ ต้นอ้อก็จะคอยให้กำลังใจกันเหมือนเดิมนะคะ เย็นแระ เริ่มหิว ไปหาอะไรกินก่อนนะคะพี่ เอามากินหน้าคอมนี่แหละค่ะ อิอิ   โดย: ต้นอ้อท้าลม 25 กรกฎาคม 2552 18:01:10 น.

สวัสดีค่ะคุณภัทร เครือข่ายเน็ตปรับปรุงแบบไม่แจ้งข่าว ตะวันเลยเหมือนถูกตัดการติดต่อ โทรไปสอบถาม ก็เจอแต่ข้อความตอบรับอัตโนมัติิ ซึ่งน่าจะโดนอัตฺโนมือซะจริงๆ ... เป็นเพียงแค่ส่วนหนึ่งของอารมณ์ ที่เกิดขึ้นตามปัจจัยในขณะนั้นๆ สักพัก...สักวัน...สักระยะ อารมณ์นั้นจะค่อยๆ จางและหายไป คุณภัทรขา...ตะวันเชื่อว่าเราทุกคนมีเรื่องราวที่อยากลืมมากมาย แต่มันไม่ลืม...ก็ปล่อยให้มันจมลงไปให้ลึกสุดใจ...ให้มันอยู่อย่างนั้น อยู่แค่ก้นบึ้งของใจ เราคุมมัน...อย่าให้มันคุมเรา...ไม่ลืมแต่ไม่ใส่ใจ เดี๋ยวมันเหนื่อยก็หยุดนิ่งไปเอง ด้วยความห่วงใยค่ะ   โดย: ตะวันเจ้าขา 25 กรกฎาคม 2552 18:24:06 น.

แวะมาทักทายค่ะ คุณภัทร เปิดเพลงเศร้าเคล้าสายฝนเชียวล่ะ อ่านที่คุณภัทรเขียนแล้ว คิดถึงเพลงเก่ามาก ๆ ...อยากลืมกลับจำ... เป็นกำลังใจให้นะคะ จากบล๊อก...ถูกต้องตามนั้นเลยคุณภัทร ปลาที่บล๊อกจะเป็นปลาร้าอยู่แว้วอะ เสาร์-อา นี้ไม่ว่างเรย   โดย: อิ่ม_Aim 25 กรกฎาคม 2552 19:51:51 น.

เป็นกำลังใจให้ค่ะ สู้ๆนะคะ ...เพลงนี้เคยฟังแต่เสียงผู้หญิงร้อง แม้จะนานมากแล้วแต่ก็ยังร้องตามได้อีกแปลกดีเหมือนกัน ปล.ศาลาที่เห็นนั่งได้ไม่รั่วนะคะแม้ฝนตก เพราะวันที่ไปฝนก็ตกค่ะ   โดย: มัยดีนาห์ 25 กรกฎาคม 2552 20:01:21 น.

หวัดดีค่ะคุณภัทร เฮ้ออ เข้าใจค่ะ ว่ารู้สึกยังไง เคยเป็นแบบนี้ แต่เป็นนานมาก นับ10ปีเลยไม่ยอมลืม จนผ่านมา20กว่าปีจึงลืมได้ ทุกอย่างต้องใช้เวลา เราคงไม่มีทางลืมมันได้หรอก แต่ว่า แค่เรานึกถึงมันโดยไม่เจ็บปวดได้ ก็พอแล้ว เอาใจช่วยจ้า สู้ๆๆ แล้วมันก็จะผ่านพ้นไป โหสิกรรมให้กันซะ แล้วบอกเขาไม่ต้องโทรมาแล้วววว ตัดก็ต้องตัดให้ขาดจริงๆ เพราะว่าถ้ายังเจอ มันก็จะยิ่งเหมือนไป สะกิดให้แผล(ใจ)เปิด เซ็งงง แต่ไม่เป็นไร มองหาสิ่งดีๆในชีวิต เขาอาจจะเป็นสิ่งที่ขมขื่น และผิดพลาด แต่มันยังมีอีกหลายสิ่งที่เราหวานชื่น มองหาสิ่งนั้น หาไขไก่ ไม่ใช่ขี้ไก่คร้า สู้ๆ   โดย: ย่าชอบเล่า 25 กรกฎาคม 2552 21:52:13 น.

บ้านนี้น่ารักเชียว.. อ่านข้อความด้านบนแล้วพี่ปูว่าต้องใช้เวลาน่ะค่ะ มันไม่ลืมหรอกแต่ความเจ็บปวดจะค่อยๆเลือนหายไปเรื่อยๆ วันนึงเราก้อจะเป็นแค่นึกถึง..แต่ไม่ทรมานใจอีก เด๊วมันก้อผ่านไปแล้ว ทำใจให้สบายๆนะคะ   โดย: พี่ปูนิ่ม 25 กรกฎาคม 2552 22:10:18 น.

อะไรทีผ่านไปแล้ว อะไรที่เกิดขึ้นแล้ว มันดีเสมอค่ะ เรื่องของคุณพ่อ ทำถูกแล้วค่ะ ไม่ต้องคิดมากค่ะ เป็นธรรมะจัดสรรจ๊ะ ฝันดีค่ะ เพลงนี้เพราะมากค่ะ ฮ่าๆ เป็นเพลงร่วมสมัยอะนะ คนสมัยใหม่เขาคงไม่รุ้จักกันเท่าไร   โดย: ย่าชอบเล่า 26 กรกฎาคม 2552 1:21:38 น.