... โรงเรียนของหนู อยู่ไกลไกล๊ไกล อยากให้คุณคุณ หั น ม อ ง ...
เมื่อวันที่ 2-5 ธันวาคมที่ผ่านมา ได้ไปเป็นตัวแทนของเพื่อนๆนำของไปบริจาคให้เด็กๆที่โรงเรียนชายแดนที่อ.ทองผาภูมิมาครับข้าวของทุกอย่างที่เพื่อนๆช่วยกันนำมาบริจาค ทั้งที่ร้านเจอหน้าคร่าตา และที่ฝากไว้ที่ร้านเรือเหาะ และที่ฝากไปกับคุณก๋อยศรีเองโดยตรง ได้ถูกพวกเราบรรทุกขึ้นรถปิคอัพจำนวน 2 คันเต็มๆ ปุเลงปุเลงออกจากกรุงเทพตั้งแต่เช้าวันที่ 2 ธันวาคม มุ่งหน้าสู่อ.ทองผาภูมิ จ.กาญจนบุรีด้วยความที่มีเวลาเหลือเฟือตั้ง 4 วัน วันสองวันแรกพวกเราก็เลยถือโอกาสพักผ่อนตามอัธยาศัยไปก่อน (เมานั่นแหละ) ฮา......จนถึงกำหนดวันที่เราจะไปบริจาคของให้เด็กๆที่โรงเรียน คือวันจันทร์ที่ 4 ธันวาคม ซึ่งเป็นวันที่นักเรียนมาเรียนกันตามปกติด้วย ..... ตามไปดูปฏิบัติการของพวกเราทั้ง 11 คน (กับอีก 2 ตัว) ได้เลยครับเราไปบริจาคกัน 2 โรงเรียนครับ ที่นี่คือโรงเรียนแห่งแรกที่เราไปกันชื่อเต็มๆ ... โรงเรียนตำรวจตระเวณชายแดนวิจิตรวิทยาคารตั้งอยู่ที่ตำบลปิล็อก อำเภอทองผาภูมิ จ.กาญจนบุรีพอไปถึง พวกเราก็แยกย้ายกันขนของลงจากรถ ไปจัดเตรียมส่งมอบให้แก่เด็กๆและคุณครูส่วนพี่พระโฆ ก็มานั่งเขียนรายละเอียดใบส่งมอบและบริจาคของอยู่ตรงนี้ช่วงเวลาที่เราไปถึง เป็นช่วงใกล้ๆเที่ยงพอดีคุณครูก็เรียกให้เด็กๆมายืนเข้าแถวกลางสนามเพื่อเตรียมไปรับประทานอาหารกลางวันกันก่อนเข้ามาในโรงอาหารกันแล้วครับพวกเด็กเล็กจะได้กินก่อนเด็กโตก่อนกิน ก็จะมีการขัดฉากและกล่าวคำขอบคุณต่อสมเด็จพระเทพฯ ต่อผืนแผ่นดิน ต่อพ่อแม่ครูบาอาจารย์ ฯลฯและปฏิญาณว่าจะเป็นเด็กดี ตั้งใจเล่าเรียนหนังสือ เติบโตมาเป็นคนดีของสังคม ....ฉากนี้เล่นเอาผมปีติจนน้ำตาแทบซึมเลยครับและก็ถึงเวลาแห่งความเอร็ดอร่อย(รึเปล่า?)อาหารมื้อนั้นเป็นข้าวสวยกับต้มจืดกะหล่ำปลี(หรือผักกาดขาวไม่แน่ใจ)ใส่วิญญาณหมูสับอีกหน่อยนึงเด็กๆที่นั่นมีกินกันแค่นี้เองครับ .... คุณๆทั้งหลายที่มีลูกมีหลาน อย่าลืมสอนลูกหลานให้เห็นคุณค่าของข้าวทุกคำ น้ำทุกหยดนะครับขนมนมเนยและสิ่งของต่างๆของเพื่อนๆที่ร่วมกันบริจาคครับเด็กๆก็กินกันไป พี่ๆก็แจกกันไปรอยยิ้มที่บริสุทธิ์และจริงใจรอยยิ้มและแววตาแบบนี้แหละ ทำให้พวกเราหายเหนื่อยและตื้นตันกันเป็นแถวๆรับของกันเสร็จสรรพ พร้อมกระเป๋าเป้คนละใบ ก็เดินเรียงกันกลับไปเข้าห้องเรียนด้วยหน้าตายิ้มแย้มและมีความสุขยังไม่หมดครับยังไม่หมดก่อนเข้าห้องเรียน เรายังมีรองเท้าสวยๆแจกอีกคนละคู่ (เท่าที่จะใส่กันได้) บางคนไม่ได้รองเท้า ก็จะได้เป็นเสื้อผ้ากันไปดูแต่ละคนสิ รองเท้าเท่ๆกันทั้งนั้นตุ๊กตาตัวใหม่ของหนูค่ะของที่เหลือพวกข้าวสาร ยารักษาโรค บะหมี่กึ่งสำเร็จรูป อุปกรณ์กีฬา ฯลฯ ก็มาส่งมอบให้กับคุณครูเสร็จแล้วก็ต้องมาถ่ายรูปหมู่กันตามระเบียบซะหน่อยแล้วก็เก็บข้าวของอำลาน้องๆที่โรงเรียนตชด.วิจิตรวิทยาคาร เพื่อไปปฎิบัติการอิ่มบุญกันอีกโรงเรียนนึงที่อยู่ห่างไปอีกประมาณ 5 กิโลมาถึงแล้วครับ ... โรงเรียนบ้านเหมืองแร่อีต่องโรงเรียนนี้อยู่ชายแดนติดกับพม่าเลย จำนวนนักเรียนจะน้อยกว่าโรงเรียนแรก เพราะผู้ปกครองบางคนจะส่งลูกหลานไปเรียนที่โรงเรียนตชด.มากกว่า เพราะที่โรงเรียนตชด.มักจะมีโครงการหลวงมาทำกิจกรรมอยู่เรื่อยๆข้าวของต่างๆจากน้ำใจของพวกเราเริ่มปฏิบัติการแจกกระหน่ำกันอีกแล้วแกงค์กระเป๋าฟ้า ... เชื่อว่าหลังจากวันนั้น เด็กๆจำนวนไม่น้อยกว่าครึ่งนึงที่ต.ปิล็อกจะมีกระเป๋าแบบนี้กันทุกคน ฮ่าฮ่าฮ่าขอบคุณพี่ๆทุกคนค่ะขอบคุณพี่ๆทุกคนครับกว่าจะเสร็จสิ้นภาระกิจทั้งสองโรงเรียนในวันนั้นกัน ก็ปาเข้าไปบ่ายแก่ๆแล้ว พวกเรายังไม่ได้กินข้าวกลางวันกันเลยรู้สึกอิ่มบุญกันไปเป็นแถว ..... (จริงๆแล้วหิวอิ๊บอ๋าย) 55555ขอบคุณเพื่อนๆร่วมทริปทุกคน ที่ช่วยกันเติมเต็มสิ่งดีดีให้กับชีวิตน้อยๆทั้งสองโรงเรียนในวันนั้นขอบคุณเพื่อนๆทุกคนที่ช่วยกันบริจาคสิ่งของ แม้เพียงเล็กน้อย แต่มันมีค่ายิ่งใหญ่สำหรับเด็กๆเหล่านั้นมากมายนักขอบคุณที่น้องๆทุกคนรับปากกับพวกเราว่าจะตั้งใจเรียนและเติบโตมาเป็นคนดีของสังคมครับ_/\_ ด้วยจิตคารวะ
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [