|
| 1 | 2 | 3 | 4 | 5 |
6 | 7 | 8 | 9 | 10 | 11 | 12 |
13 | 14 | 15 | 16 | 17 | 18 | 19 |
20 | 21 | 22 | 23 | 24 | 25 | 26 |
27 | 28 | 29 | 30 | |
|
|
|
|
|
|
|
คุณลูกสองภาษา ขอพักก่อนน๊า
หลังจากเริ่มปฏิบัติภารกิจคุณลูกสองภาษามาได้สักพัก ตอนนี้เริ่มรู้ตัวเองแล้วค่ะ ว่าคงต้องเปลี่ยนวิธีการ มาดูกันสิว่าเกิดอะไรขึ้นทำไมถึงล้มเลิกความตั้งใจ
เริ่มแรกที่อยากให้น้องปอเป็นเด็กสองภาษา ขอออกตัวก่อนว่าไม่ได้ตามกระแสใดๆทั้งสิ้น แต่เริ่มจากเห็นหนังสือน่าสนใจที่มี๊บัวแนะนำไว้ในบล็อก บวกกับความชอบภาษาอังกฤษโดยส่วนตัวอยู่แล้ว เลยสนใจซื้อหนังสือ เด็กสองภาษาพ่อแม่สร้างได้ มาอ่านบ้าง จากนั้นก็พยายามที่จะทำให้ได้อย่างคุณพ่อของน้องเพ่ยเพ่ยที่เขียนหนังสือเล่มนี้ เริ่มด้วยการพยายามพูดภาษาอังกฤษกับลูกให้มากเท่าที่จะมากได้ นึกคำไม่ออกจริงๆ ถึงจะพูดภาษาไทย ระยะเวลาผ่านไปได้สัก 2 สัปดาห์ เริ่มรู้ตัวว่าเวลาที่ได้พูดภาษาไทยกับลูกมันมีความสุขมากๆ ก็สงสัยในความรู้สึกของตัวเอง ว่าทำไมถึงรู้สึกแบบนี้นะ บางครั้งก็แอบกดดันตัวเองว่าทำไมแค่คุยกับลูกง่ายๆ เราถึงทำไม่ได้นะ จนกระทั่งวันนึง ได้แวะเข้าไปอ่านกระทู้เกี่ยวกับความแรงของกระแสเด็กสองภาษา อ่านหลายๆความคิดเห็น จึงได้เข้าใจว่า ทำไมเราถึงรู้สึกว่ามีความสุขเวลาที่พูดภาษาไทยกับลูก
เหตุผลง่ายๆ นั่นก็คือ เวลาพูดภาษาอังกฤษกับลูก เราพยายามที่จะพูดในประโยคที่เราพูดได้ และคิดว่าถูกต้องตามหลักไวยกรณ์ ซึ่งภาษาอังกฤษที่เราเรียนมาและใช้สือสารกับฝรั่งในทุกวันนี้ คือเรื่องไกลตัว คุยกันเรื่องงาน แต่ไม่ได้มีความรู้สึกต่างๆร่วมอยู่ด้วย แต่กับลูก บางทีแม้เวลาบอกรักเป็นภาษาอังกฤษก็รู้สึกว่ามันไม่ซึ้งเท่าไหร่ แปลกๆมากกว่า อีกเหตุผลนึงก็คือ มันทำให้เราเล่นกับลูกได้น้อยลง เพราะไม่สามารถเล่นและสื่อสารกับลูกเป็นภาษาอังกฤษได้ มันไม่สนุก หรือเราไม่สามารถหาศัพท์มาคุยกับเขาได้ เช่น จักจี้ จ๊ะเอ๊ หรือ โอ๊ย น้องปออึ๊เหม็นโฉ่วโฉ่ว หรือแม้แต่บางคำหาศัพท์มาพูดได้ แต่มันไม่ได้อารมณ์ร่วม ทำให้รู้สึกว่าห่างเหินกับลูกมาก นี่คือเหตุผลที่ว่า ทำไมเวลาที่ได้พูดได้เล่นกับลูกแล้วใช้ภาษาไทยถึงได้รู้สึกมีความสุขมากๆ
ด้วยสาเหตุนี้ทำให้ตัดสินใจว่า ช่วงเวลาแห่งความสุข ความผูกพันธ์กับลูกนั้นสำคัญกว่า ภาษาถ้าทำได้อย่างน้องเพ่ยเพ่ยก็ดี แต่ถ้ามันขัดกับความรู้สึกของตัวเองก็ขอหยุดไว้ก่อนดีกว่า แล้วหาทางเสริมให้ลูกด้วยวิธีอื่นน่าจะดีกว่า ตอนนี้ที่ทำได้คงสอนน้องปอด้วยคำศัพท์ใกล้ตัวง่ายๆไปก่อน แล้วเสริมด้วยประโยคง่ายๆเบื้องต้นก็พอ มากกว่านี้ค่อยหาทางไปเสริมให้เขาตอนโตกว่านี้
ไม่ทราบว่าแม่ๆท่านอื่นเป็นอย่างไรบ้าง แต่ถ้าใครพอจะทำได้ ภาษาดีกว่ามี๊โอ๋ก็ขอสนับสนุนค่ะ แต่สำหรับตัวเองคิดว่าเลือกหนทางที่น่าจะดีกับทั้งแม่และลูกแล้ว เสียดายเหมือนกันค่ะที่ทำไม่ได้ แต่ก็คิดว่าความรักความผูกพันธ์น่าจะสำคัญกว่าภาษาค่ะ แต่ยังไงก็ขอเป็นกำลังใจให้แม่ๆท่านอื่นด้วยนะคะ สู้ๆค่ะ
Create Date : 12 กันยายน 2552 |
|
3 comments |
Last Update : 12 กันยายน 2552 22:19:24 น. |
Counter : 1077 Pageviews. |
|
|
|
|
| |
โดย: OneDeeK 14 กันยายน 2552 13:18:32 น. |
|
|
|
| |
โดย: Gdnzz 15 กันยายน 2552 11:54:15 น. |
|
|
|
|
|
|
|
แต่เรื่องน่ารักก็มี เวลาอยากได้อะไรดีดีจะแบมือแล้วบอก pleaseจ้า ขำดี
และศัพท์บางคำที่พูดๆ ใส่หูทุกวัน เวลาไปไหนแล้วเห็นก็จะชี้ๆ บอกเราเป็นภาษาอังกฤษ บ้าง แต่ก็เป็นคำๆ นะไม่เป็นประโยค
ว่าแต่ไม่เห็นหน้าสาวปอเลยอะ อยากเห็นๆ