^ ^ น้ อง แ ก ว ~~ เ ด อ ะ ซี รี่ ส์ Y(^_^)Y :: P a R t 21 ~ ~ชีวิตแบบ มด มด ^ ^
ในชีวิต .. จะมีความสุขใดที่มากกว่าการไปยืนอยู่ ณ ที่ซึ่ง โลกกว้างแสนกว้าง และโลกใบนั้นก็เป็นของเรา
ยามเช้า... กับ ..วิถีชีวิตคนทำงาน จะมีสักกี่เช้า ที่เราได้สัมผัส แสงอบอุ่น และมองเห็นการเปลี่ยนแปลงของโลก
ตลอดเวลาที่ผ่านมา เห็นเพียงแค่การเปลี่ยนแปลงของชีวิตตัวเอง ซึ่งฉันสัมผััสได้ในเวลานี้ว่า .. ชีวิตฉัน เป็นแค่มดตัวเล็ก .. เล็ก ที่เดินทางอยู่บนโลกใบโต .. โต
เริ่มต้นชีวิตในยามเช้า .. เราควรจะเริ่มต้นในแบบใดดี วิถีชีวิตของคนต่างก็แตกต่างนี่นา
ณ หมู่บ้านขอบด้ง ดอยอ่างขางที่ได้มาเยือน ฉันได้เห็นวิถีชีวิตของผู้คนยามเช้า
เมื่อคนแปลกหน้าอย่างพวกฉันมาเยือน จะเป็นการรบกวนไหมหนอ ฉันอดจะวิตกเกี่ยวกับเรื่องนี้ไม่ได้ เพราะฉันไม่ชอบถูกปลุกยามเช้า ด้วยเสียงจากใครก็ไม่รู้ ที่ไม่รู้จัก แม้กระทั่งคนรู้จัก ..ก็ไม่ต้องมาปลุกก็ได้ เมื่อฉันยังไม่อยากตื่น :)
แต่พอเห็นรอยยิ้มของผู้คนในพื้นที่ที่เราเดินผ่าน
ฉันรู้แล้วว่าฉันไม่ได้รบกวน แค่ได้ช่วยให้ใครสักคน ..ระบายยิ้มบนใบหน้า .. ฉันคิดว่ามันเป็นเรื่องดีที่สุด ในช่วงเวลาหนึ่ง ..ระหว่างวันแล้ว
สิ่งที่ถูกเลี้ยงในคอก บนเนิน เป็นเพื่อนของแอลซีดี
"สวัสดีเพื่อน ตื่นเช้าจัง พาเราไปดูไร่สตอเบอรี่หน่อยดิ เราขี่หลังนายได้ม๊ายยยย"
ตามเส้นทางที่วางไว้ เราจะไปดูโครงการปลูกสตอเบอรี่ ซึ่งเป็นส่วนหนึ่งของโครงการหลวง
แต่เรามันพวกแวะไปเรื่อยๆ เราแวะดูบรรยากาศโรงเรียนบ้านขอบด้งก่อน
โรงเรียนยามเช้า...เงียบเชียบ
อีกไม่นาน... จะมีเสียงของเด็กน้อยจำนวนมาก
อีกไม่นาน... ที่นี่จะเต็มไปด้วยเด็กนักเรียน อย่างน้อยที่สุด สาวน้อยที่ขายของอยู่ ก็น่าจะกำลังเตรียมตัวเิดินทางมา
งั้น..ให้โรงเรียนได้หลับอีกสักงีบเถอะ ก่อนที่จะเหนื่อยไปตลอดทั้งวัน
"เด็กๆที่นี่ตื่นกันเช้าดีนะ ไม่เหมือนด็กแถวบ้านเลย" พี่เฮบอกแล้วเหล่มองพุงพุง แอลซีดี และลูกชิ้น
ทั้งสามคนหันไปสนใจสิ่งอื่น ..ที่น่าสนใจกว่า ..เสียงบ่น
"เธอกำลังทำอะไรของเธอน่ะ ..เธอน่ารักดีนะ" ลูกชิ้นยิ้มให้หนูน้อย แล้วเริ่มสงสัยว่า .. "ถ้าเราไปขอนั่งรถ...เธอจะยอมมั้ย"
"พัง พัง พัง" ทุกคนลงความเห็นว่าอย่างนั้น
มองไปที่ฟ้า ..ฟ้าสวย ขุนเขาซับซ้อนดูยิ่งใหญ่ ฉันรู้ว่าเราจะอยู่ที่นี่กันอีกไม่นาน ..ไม่อยากจากไปเลย
วันที่เราเดินทางไปที่ไร่สตอเบอรี่นั้น .. เร็วเกินกว่าที่ลูกจะเติบโต
เราไม่ได้เห็นผลสตอเบอรี่สวยงามละลานตา แต่เราอยู่ในบรรยากาศที่ ..เงียบ .. ได้สัมผัสบรรยากาศแบบไหน..ก็แค่นั้นล่ะ
ยืนอยูท่ามกลางบรรยากาศเพ้อฝันนานเท่าไหร่ไม่รู้ แต่ในที่สุดเราก็ต้องกลับมาสู่โลกแห่งความเป็นจริง
เราต่างก็มีวิถีชีวิตของตัวเอง
เราต้องเดินไปตามทางของเราเอง
เมื่อเรากลับออกมาจากหมู่บ้าน ..โรงเรียนคงจะเริ่มตื่นแล้ว เพราะระหว่างทาง เหล่านักเรียนเดินสวนเข้าไป พวกเขาจะอยู่ที่โรงเรียนตลอดทั้งวัน
ระยะทางที่เหล่าเด็กเดินมาโรงเรียนนั้นไม่ใกล้เลย แต่คงเพราะแบบนี้ .. ที่ทำให้พวกเขาเติบโตขึ้นอย่าง สุขภาพกาย .. แข็งแรง สุขภาพจิต ..เบิกบาน
เ้ช้านี้ .. เราอำลาดอยอ่างขาง และเรายังคงเดินทางต่อไป
กระซิบ 1 : มดเล็ก เล็ก เดินทางไปในโลกใบโต .. ฉันก็แค่มด
กระซิบ 2 :ซีรี่ย์เรื่องนี้ .. เขียนเพื่อความบันเทิง ภาษาที่ใช้ ถ้า .. ไม่สุภาพ ..ก็นะ .. มันไม่เพราะ ..ก็แค่นั้น .. ต้องขออภัยไว้ ณ ที่นี้ด้วยสำหรับ เดอะแกงค์ที่ไปด้วยกัน .. เพราะผู้เขียนได้กำจัดผู้ที่เกี่ยวข้อง ให้ .. ไม่ต้องเกี่ยวข้อง กระทั่งเหลือตัวละครหลักแค่ 12 คนบนรถตู้ (พวกนายจะเข้าใจไหมว่า..ถ้าเขียนเรื่องจริงทั้งหมด ผู้เขียน .. ไม่มีปัญญา) ชื่อตัวละครทั้งหมด .. ไม่มีอยู่จริง .. แต่เรื่องทั้งหมด.. คือการเดินทางช่วงวันที่ 20-26 พย. 53 ทริป :: นครศรีธรรมราช-สุโขทัย-เชียงใหม่-แม่ฮ่องสอน
ภาพทั้งหมด .. จาก 6 กล้อง ..ใครถ่ายบ้าง .. คนถ่ายเท่านั้นที่จะรู้ ถ้าเป็นรูปหมู่ .. คนที่หายไปคือคนถ่าย แต่ภาพบุคคลไม่ได้รับอนุญาตให้มีส่วนร่วมในซีรี่ส์เรื่องนี้ ผู้เขียนก็ .. ไม่เห็นจะง้อ ..
ความทรงจำดีดีมีไว้เก็บ .. ไปเที่ยวกับดี.นะคะ :)
Create Date : 20 มกราคม 2554 |
|
48 comments |
Last Update : 20 มกราคม 2554 9:18:23 น. |
Counter : 1495 Pageviews. |
|
|
|
.................................
ก่อนอื่น ขออภัยเรื่องชื่อครับ
.................................
ผมไม่ค่อยได้ตื่นเช้า เลยไม่ได้สัมผัสบรรยากาศแบบนี้ อีกอย่าง บ้าอยู่ในหุบเขา ตื่นมาก็ไม่ได้เห็นดวงอาทิตย์แบบนี้เลย...พอเห็นอีกทีก็แสงจ้า...ที่นี่ อากาศคงหนาวมากนะครับ