๐๐..... ปริศนามาตา บทที่ 62 .....๐๐
บทที่ 62
ผาดินยังราบเรียบไม่รู้ไม่ชี้กับความวุ่นวายในใจผม ผมนั่งห้อยขาชมภูมิประเทศเป็นครั้งสุดท้ายก่อนจะจากไป...
จริงสิ ! เมื่อคืนผมกระโดดลงจากผาดินนี่นา...ไม้ท่อนหนึ่งฟาดกลางลำตัวจนหมดสติไป แล้วทำไมผมยังนั่งอยู่ตรงนี้ได้..ทำไม?..หรือผมไม่ได้หลุดพ้นจากวงจรโซบ๊อปอย่างที่คิด มันกำลังจะมาหาผมอีกหรือ..หรือเพราะสถานะของผม..ผมคืออะไรกันแน่..สถานะของผมคืออะไร..โอ๊ย! ยิ่งคิดยิ่งปวดหัว
ทางที่ดีที่สุดคือต้องไปจากที่นี่เดี๋ยวนี้ รีบกลับกรุงเทพฯ ก่อนที่อะไรๆจะสายเกินไป...ทันทีที่คิด ผมลุกขึ้น ยกมือบายๆ ไปที่แนวป่าไกลโพ้น บายไอหมอกเหนือลำน้ำปิง ชะโงกบายหาดทรายเบื้องล่างอย่างอาลัยอาวรณ์...เอ๊ะ! อะไรอย่างหนึ่งส่งแสงวิบวับผ่านใยหมอกขึ้นมา..ร่างใครคนหนึ่งตะคุ่มๆ อยู่ริมหาด..ผมใจเต้นแรง..ใช่คุณเด่นหรือเปล่า!..รวดเร็วอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน ผมขึ้นคร่อมจักรยาน โยกปั่นลงจากผาดินทันที...ผมคิดถึงคุณเด่นมากมายขนาดนี้เชียวหรือ!
รถวิ่งลิ่วกระดอนขึ้นลงเพราะทางไม่เรียบและความรีบร้อนของผม จนเกือบจะสุดทางถึงชายหาด มีหินก้อนเขื่องขวางอยู่ ผมหลบไม่ทันแล่นทับลงไป...ขณะที่ร่างกำลังลอยลิ่ว ผมรู้สึกคลับคล้ายคลับคลาว่าเคยอยู่ในเหตุการณ์นี้มาก่อน..ยังไม่ทันจะนึกออกร่างผมก็ตกลง..ในวงแขนของใครคนหนึ่ง
ประวัติศาสตร์จะซ้ำรอยอีกหรือนี่..ไม่ระวังตัวบ้างเลยนะคุณเด่นหล้า เสียงคุณเด่นดุ..ลมหายใจอุ่นๆ กรุ่นอยู่ตรงหน้าผม...ผมไม่ได้ฝันไปนะ..ไม่ได้ฝันไปนะ...
เฮ้ย!.. ผมกระเด้งตัวลงยืนบนพื้น เขินใจตัวเอง คุณเด่นมาได้ไง นึกว่าจะไม่ได้พบกันอีกแล้ว
เคยพูดไว้ว่าจะไม่มีวันห่างจากแฝดของผม จะติดกันอยู่อย่างนี้ตลอดไป..จำไม่ได้หรือ? คุณเด่นยิ้ม แล้วรีบหนีลงไปทำไม..ฮะ ฮะ
แค่นี้ก็จะแย่แล้ว.. ผมพูดไม่ตรงกับใจ
งั้น..
ไม่ต้องเลย..ไม่ต้องเลย.. เป็นครั้งแรกที่ผมเป็นฝ่ายคว้ามือคุณเด่น
คิดถึงผมมากหรือ? คุณเด่นมองที่มือผม
ป่าวครับ..แค่เป็นห่วงว่าหายไปไหน.. ผมปล่อยมือ แต่ช้ากว่าคุณเด่นที่ตะครุบผมไว้ทั้งตัว
เดี๋ยวๆ ครับ.. ผมร้องห้าม มีเรื่องอื่นที่สำคัญกว่านี้ครับ..เอ๊ะ! นั่นอะไร? กำลังจะเข้าเรื่องของผมพลันมองเห็นแสงสะท้อนอยู่ในพงไม้ ผมเดินตรงไปหา
อย่านะเด่น! คุณเด่นตามมายื้อตัวผม ดูให้ดีว่ามันคืออะไร!
อะไร? ผมขยับเข้าใกล้พุ่มไม้นั้น
ดูห่างๆ อย่าแตะต้องมัน คุณเด่นกอดผมไว้ จำได้ไหม เด่นมอบอักขระยันต์ไว้ให้ผม มันยังมีอานุภาพอยู่นะ
คุณเด่นกำลังปกป้องผมจากอะไร? ที่แท้คุณเด่นกอดผมเพื่อแผ่อำนาจศักดิ์สิทธิ์คุ้มครองผมนั่นเอง
ผมจะบอกให้ เด่นจะได้ไม่เข้าไปใกล้กว่านี้..ไม่แน่ แค่มองจ้องมันก็อาจเข้าสิงเด่นได้ง่ายๆ..มันคือเพชรที่ร่วงมาจากคอพี่ตุ๊กตาไง ไม่ใช่แค่กอดแต่คุณเด่นลากผมห่างจากเพชรเม็ดนั้น
ที่แท้ยังไม่เลิกราง่ายๆ อย่างที่คิด..แฮะ! ผมมีดีอะไรนะถึงไม่ยอมเลิกตื้อสักที หรือปากว่าตาขยิบ..อำนาจดำบางหน่วยแอบหลงรักผมเป็นการส่วนตัวเข้าละซี..ฮะ ฮะ ผมปากพล่อย
ครืนๆ ฮึมมมมม... เสียงฟ้าคำราม พุ่มไม้สว่างจ้า
เด่น! อย่าหาเรื่องใส่ตัวสิ คุณเด่นพาผมเข้าร่มไม้ใหญ่ริมหาดหลบละอองฝนที่เริ่มโปรยลงมา
นึกแล้วเชียว! ผมคิดถูกเรื่องตัดสินใจกลับกรุงเทพฯ โดยด่วน..แต่ผมก็ลงมาอีกจนได้..ถึงอย่างไรคุณเด่นก็สำคัญสำหรับผมไม่น้อยกว่าสิ่งอื่น
นึกอะไร? คุณเด่นหยิบร่มมาจากไหนสักแห่ง กางให้เราสองคน
เอามาจากไหน ทำได้อย่างไรครับ? ผมไม่ตอบคำถามแต่กลับถามอะไรโง่ๆ
ลืมแล้วหรือว่าผมตายไปแล้ว สถานะอย่างผมทำอะไรก็ได้ คุณเด่นจูงผมออกไปริมหาด น้ำเปี่ยมตลิ่ง ฝนตกปรอยๆ ทัศนียภาพชวนมอง
สถานะ สถานะ..คำนี้ที่ผมสงสัย ผมหยุดคุณเด่นตรงริมทางลงจากผาดิน สถานะของผมคืออย่างไร ทำไมพี่ตุ๊กตาชอบอ้างถึงบ่อยๆ ว่าเป็นรายแรกของว่าที่โซบ๊อปที่มีสถานะอย่างผม ซ้ำเป็นที่ถกเถียงพิจารณาในที่ประชุมมนต์ดำจนที่สุดได้รับอนุมัติ
เพราะเด่นใจมุ่งมั่นแน่วแน่กว่าใครจนที่ประชุมโซบ๊อบต้องยอมแพ้และรับเด่นเข้าวงการ คุณเด่นตอบไม่ตรงกับที่ผมอยากรู้ สถานะของแต่ละคนขึ้นอยู่กับความรู้สึกส่วนตัวของคนๆ นั้นเป็นหลักใหญ่..คิดอย่างไรก็เป็นอย่างนั้น
ยิ่งตอบผมยิ่งไม่เข้าใจ ผมส่ายหัวยิ้มตาหยี ไม่ได้ตั้งใจแอ๊บแบ๊ว..บรรยากาศพาไปเอง..แล้วผมก็โดนจนได้...
เช่นอย่างนี้ไง.. คุณเด่นปล่อยมือจากร่มเข้ากอดผม สถานะของผมคือชายหนุ่มปกติธรรมดาคนหนึ่งที่รักน้องชายของเขามาก.. ริมฝีปากคุณเด่นเคลียอยู่ระหว่างแก้มและใบหู ขอสารภาพว่าเป็นรักระหว่างสายเลือดและรักพิศวาสพร้อมๆ กัน.. พูดไปคุณเด่นก็จูบแก้มจูบติ่งหูผมไปพลาง และผมตายไปจากโลกนี้แล้ว คุณเด่นแนบหน้าแน่น น้ำตาไหลเลอะแก้มผม
โธ่..คุณเด่น... ไม่แน่ใจว่าสงสารหรืออย่างไร ผมพลิกตัวกอดคุณเด่น ลูบท้ายทอยลูบหลังปลอบใจ
ใครว่าผมเศร้า..ผมมีความสุขมากต่างหากน้ำตาถึงไหลออกมา น้ำตาแห่งความสุขครับ คุณเด่นยิ้มทั้งน้ำตา..คุณเด่นเจ้าเล่ห์หลอกให้ผมกอด แต่ผมไม่มีกะจิตกะใจจะต่อว่า
อย่าลืมว่าเราอยู่คนละภพ คุณเด่นจะซาบซึ้งกับความสุขนี้ได้แค่ไหนกัน ผมแย้ง
นั่นเป็นเรื่องของความคิดและกฎเกณฑ์ เช่นเดียวกับการแบ่งเพศแบ่งชนิดและกำหนดหมายให้ใครเพศไรต้องรักกับใครเพศไร..มันไม่ถูกต้องนะ..ใจใครก็ของใคร จะรักใคร จะคิดอะไรก็เป็นเรื่องของคนๆ นั้น ไม่สมควรที่ใครจะมีอำนาจบงการ คุณเด่นสีหน้าจริงจัง
แต่สังคม..และส่วนรวม.. ผมเสียงอ่อยๆ
ไม่สำคัญ!..สังคมและส่วนรวมเป็นเรื่องภายนอก..ตราบใดที่ความรู้สึกส่วนตัวไม่ออกมาก้าวก่ายทำความเดือดร้อนให้ใคร เราก็เป็นตัวเราอย่างถูกต้องสมบูรณ์ ไม่มีใครสามารถ หรือมีอำนาจเปลี่ยนความเชื่อ ความรู้สึก หรือเปลี่ยนสถานะของเราได้ คุณเด่นจ้องตาผมเหมือนจะสื่ออะไรบางอย่าง
ผมไม่ซีเรียสอะไรอย่างนั้นนะ.. ผมไม่ได้ลึกล้ำอย่างคุณเด่น..คิดมากอย่างนี้น่ะเองถึงปักใจอยู่กับผมแน่วแน่ ไม่ไปไหน
เด่นไม่ซีเรียสเพราะเด่นเป็นของเด่นอย่างนั้น..นั่นละคือสิ่งที่เด่นเชื่อ..สิ่งที่เด่นเป็น..ไม่มีใครชักจูงไปทางไหนได้
คุณเด่นไม่รู้จริง..ฮะ ฮะ.. ผมหัวเราะกลบเกลื่อนความในใจที่คุณเด่นไม่รู้..ทำไมใครจะชักจูงใจผมไม่ได้..ก็คุณเด่นกำลังทำอยู่ไง ไม่รู้ตัวหรอกหรือ!
ฮะ ฮะ ฮะ.. คุณเด่นหัวเราะบ้าง เด่นต่างหากไม่รู้จริง..ไม่ใช่เพราะความเขลา แต่เพราะความมั่นใจและมุ่งมั่นในภาระที่ได้รับมอบหมายจากหัวใจของตัวเด่นเอง
เราต่างคนต่างภพ จะอยู่ด้วยกันได้อย่างไร ผมวกกลับประเด็นเดิม..อยากเอาชนะคุณเด่น
เด่นคิดของเด่น เชื่อของเด่นเอง..ผมคิดของผม เชื่อของผม เราก็อยู่ด้วยกันได้ คุณเด่นยิ้ม ทำหน้ากวนๆ
ได้ไง? ผมไม่ได้กวนตอบแต่ไม่เข้าใจว่าผมและคุณเด่นจะอยู่ร่วมกันได้อย่างไร..อีกคนตายแล้ว อีกคนยังมีชีวิตอยู่
ได้สิ! นี่ไงคนละภพ..นี่ไง คุณเด่นคว้าตัวผมไปกอดแน่น จะภพไหนภพไหนก็ชั่ง กอดได้ สัมผัสได้ พูดคุยกันได้ รักกันได้ผมก็พอใจมากแล้วครับ ในที่สุดคุณเด่นเป็นฝ่ายชนะ
โอ๊ย! ปวดหัว! ยิ่งคุยยิ่งไม่รู้เรื่องครับ.. ผมแกล้งบ่น ผมแค่อยากรู้เรื่องสถานะของผม..คุณเด่นพาผมไปถึงไหนๆ
ก็เรื่องสถานะนั่นแหละ..เด่นเชื่ออย่างไรเด่นก็เป็นอย่างนั้น ไม่มีใครบอกใครได้..รู้เอง เป็นเอง
แล้วสถานะของผม?
เด่นรู้สึกตัวเองอย่างไร นั่นคือสถานะของตัวเด่น ไม่มีใครแม้แต่มนต์ดำจะบงการ จะบอกเด่นได้..
โอ๊ย!..งง อีกครั้งที่ผมร้องออกมาดังๆ พร้อมกับฝนที่เริ่มหนาเม็ดขึ้นทุกที คุณเด่นหัวหูเปียกปอน ขนตารวมตัวเป็นแฉกๆ หน้าดูอ่อนวัย..ผมนึกเอ็นดูกางร่มให้คุณเด่นและขยับตัวเข้าในร่ม ตัวเราชิดกัน ความอุ่นวิ่งพล่านระหว่างร่างกายทั้งสอง
เดี๋ยวก่อน!! เสียงผมดังก้องอยู่ในหัว..ผมไม่ได้ขยับตัวไปไหน..ผมหยิบร่มมาจากไหน..ผมทำได้อย่างไรกัน!
จำได้!..ผมจำได้!..เมื่อกี้ที่คุณเด่นกางร่มให้ผม..ผมถามคุณเด่นว่าเอาร่มมาจากไหน ทำได้อย่างไร?...แล้วคุณเด่นก็ตอบผม..คุณเด่นตอบผม..คุณเด่นตอบผม...คุณเด่นตอบผม ม ม ม ม ม ม ม ม
Create Date : 30 ธันวาคม 2551 |
|
7 comments |
Last Update : 30 ธันวาคม 2551 11:04:49 น. |
Counter : 847 Pageviews. |
|
|
|
อย่าเพิ่งโล่งใจมากครับ
นายดีนใจร้ายหรือเปล่านะ??...
ดีน ครับ.....