Group Blog
 
<<
ธันวาคม 2551
 123456
78910111213
14151617181920
21222324252627
28293031 
 
30 ธันวาคม 2551
 
All Blogs
 

๐๐..... ปริศนามาตา บทที่ 62 .....๐๐



บทที่ 62




ผาดินยังราบเรียบไม่รู้ไม่ชี้กับความวุ่นวายในใจผม ผมนั่งห้อยขาชมภูมิประเทศเป็นครั้งสุดท้ายก่อนจะจากไป...



จริงสิ ! เมื่อคืนผมกระโดดลงจากผาดินนี่นา...ไม้ท่อนหนึ่งฟาดกลางลำตัวจนหมดสติไป แล้วทำไมผมยังนั่งอยู่ตรงนี้ได้..ทำไม?..หรือผมไม่ได้หลุดพ้นจากวงจรโซบ๊อปอย่างที่คิด มันกำลังจะมาหาผมอีกหรือ..หรือเพราะสถานะของผม..ผมคืออะไรกันแน่..สถานะของผมคืออะไร..โอ๊ย! ยิ่งคิดยิ่งปวดหัว

ทางที่ดีที่สุดคือต้องไปจากที่นี่เดี๋ยวนี้ รีบกลับกรุงเทพฯ ก่อนที่อะไรๆจะสายเกินไป...ทันทีที่คิด ผมลุกขึ้น ยกมือบายๆ ไปที่แนวป่าไกลโพ้น บายไอหมอกเหนือลำน้ำปิง ชะโงกบายหาดทรายเบื้องล่างอย่างอาลัยอาวรณ์...เอ๊ะ! อะไรอย่างหนึ่งส่งแสงวิบวับผ่านใยหมอกขึ้นมา..ร่างใครคนหนึ่งตะคุ่มๆ อยู่ริมหาด..ผมใจเต้นแรง..ใช่คุณเด่นหรือเปล่า!..รวดเร็วอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน ผมขึ้นคร่อมจักรยาน โยกปั่นลงจากผาดินทันที...ผมคิดถึงคุณเด่นมากมายขนาดนี้เชียวหรือ!

รถวิ่งลิ่วกระดอนขึ้นลงเพราะทางไม่เรียบและความรีบร้อนของผม จนเกือบจะสุดทางถึงชายหาด มีหินก้อนเขื่องขวางอยู่ ผมหลบไม่ทันแล่นทับลงไป...ขณะที่ร่างกำลังลอยลิ่ว ผมรู้สึกคลับคล้ายคลับคลาว่าเคยอยู่ในเหตุการณ์นี้มาก่อน..ยังไม่ทันจะนึกออกร่างผมก็ตกลง..ในวงแขนของใครคนหนึ่ง

“ประวัติศาสตร์จะซ้ำรอยอีกหรือนี่..ไม่ระวังตัวบ้างเลยนะคุณเด่นหล้า” เสียงคุณเด่นดุ..ลมหายใจอุ่นๆ กรุ่นอยู่ตรงหน้าผม...ผมไม่ได้ฝันไปนะ..ไม่ได้ฝันไปนะ...

“เฮ้ย!..” ผมกระเด้งตัวลงยืนบนพื้น เขินใจตัวเอง “คุณเด่นมาได้ไง นึกว่าจะไม่ได้พบกันอีกแล้ว”

“เคยพูดไว้ว่าจะไม่มีวันห่างจากแฝดของผม จะติดกันอยู่อย่างนี้ตลอดไป..จำไม่ได้หรือ?” คุณเด่นยิ้ม “แล้วรีบหนีลงไปทำไม..ฮะ ฮะ”

“แค่นี้ก็จะแย่แล้ว..” ผมพูดไม่ตรงกับใจ

“งั้น..”

“ไม่ต้องเลย..ไม่ต้องเลย..” เป็นครั้งแรกที่ผมเป็นฝ่ายคว้ามือคุณเด่น

“คิดถึงผมมากหรือ?” คุณเด่นมองที่มือผม

“ป่าวครับ..แค่เป็นห่วงว่าหายไปไหน..” ผมปล่อยมือ แต่ช้ากว่าคุณเด่นที่ตะครุบผมไว้ทั้งตัว

“เดี๋ยวๆ ครับ..” ผมร้องห้าม “มีเรื่องอื่นที่สำคัญกว่านี้ครับ..เอ๊ะ! นั่นอะไร?” กำลังจะเข้าเรื่องของผมพลันมองเห็นแสงสะท้อนอยู่ในพงไม้ ผมเดินตรงไปหา

“อย่านะเด่น!” คุณเด่นตามมายื้อตัวผม “ดูให้ดีว่ามันคืออะไร!”

“อะไร?” ผมขยับเข้าใกล้พุ่มไม้นั้น

“ดูห่างๆ อย่าแตะต้องมัน” คุณเด่นกอดผมไว้ “จำได้ไหม เด่นมอบอักขระยันต์ไว้ให้ผม มันยังมีอานุภาพอยู่นะ”

“คุณเด่นกำลังปกป้องผมจากอะไร?” ที่แท้คุณเด่นกอดผมเพื่อแผ่อำนาจศักดิ์สิทธิ์คุ้มครองผมนั่นเอง

“ผมจะบอกให้ เด่นจะได้ไม่เข้าไปใกล้กว่านี้..ไม่แน่ แค่มองจ้องมันก็อาจเข้าสิงเด่นได้ง่ายๆ..มันคือเพชรที่ร่วงมาจากคอพี่ตุ๊กตาไง” ไม่ใช่แค่กอดแต่คุณเด่นลากผมห่างจากเพชรเม็ดนั้น

“ที่แท้ยังไม่เลิกราง่ายๆ อย่างที่คิด..แฮะ! ผมมีดีอะไรนะถึงไม่ยอมเลิกตื้อสักที หรือปากว่าตาขยิบ..อำนาจดำบางหน่วยแอบหลงรักผมเป็นการส่วนตัวเข้าละซี..ฮะ ฮะ” ผมปากพล่อย

“ครืนๆ ฮึมมมมม...” เสียงฟ้าคำราม พุ่มไม้สว่างจ้า

“เด่น! อย่าหาเรื่องใส่ตัวสิ” คุณเด่นพาผมเข้าร่มไม้ใหญ่ริมหาดหลบละอองฝนที่เริ่มโปรยลงมา

“นึกแล้วเชียว!” ผมคิดถูกเรื่องตัดสินใจกลับกรุงเทพฯ โดยด่วน..แต่ผมก็ลงมาอีกจนได้..ถึงอย่างไรคุณเด่นก็สำคัญสำหรับผมไม่น้อยกว่าสิ่งอื่น

“นึกอะไร?” คุณเด่นหยิบร่มมาจากไหนสักแห่ง กางให้เราสองคน

“เอามาจากไหน ทำได้อย่างไรครับ?” ผมไม่ตอบคำถามแต่กลับถามอะไรโง่ๆ

“ลืมแล้วหรือว่าผมตายไปแล้ว สถานะอย่างผมทำอะไรก็ได้” คุณเด่นจูงผมออกไปริมหาด น้ำเปี่ยมตลิ่ง ฝนตกปรอยๆ ทัศนียภาพชวนมอง

“สถานะ สถานะ..คำนี้ที่ผมสงสัย” ผมหยุดคุณเด่นตรงริมทางลงจากผาดิน “สถานะของผมคืออย่างไร ทำไมพี่ตุ๊กตาชอบอ้างถึงบ่อยๆ ว่าเป็นรายแรกของว่าที่โซบ๊อปที่มีสถานะอย่างผม ซ้ำเป็นที่ถกเถียงพิจารณาในที่ประชุมมนต์ดำจนที่สุดได้รับอนุมัติ”

“เพราะเด่นใจมุ่งมั่นแน่วแน่กว่าใครจนที่ประชุมโซบ๊อบต้องยอมแพ้และรับเด่นเข้าวงการ” คุณเด่นตอบไม่ตรงกับที่ผมอยากรู้ “สถานะของแต่ละคนขึ้นอยู่กับความรู้สึกส่วนตัวของคนๆ นั้นเป็นหลักใหญ่..คิดอย่างไรก็เป็นอย่างนั้น”

“ยิ่งตอบผมยิ่งไม่เข้าใจ” ผมส่ายหัวยิ้มตาหยี ไม่ได้ตั้งใจแอ๊บแบ๊ว..บรรยากาศพาไปเอง..แล้วผมก็โดนจนได้...

“เช่นอย่างนี้ไง..” คุณเด่นปล่อยมือจากร่มเข้ากอดผม “สถานะของผมคือชายหนุ่มปกติธรรมดาคนหนึ่งที่รักน้องชายของเขามาก..” ริมฝีปากคุณเด่นเคลียอยู่ระหว่างแก้มและใบหู “ขอสารภาพว่าเป็นรักระหว่างสายเลือดและรักพิศวาสพร้อมๆ กัน..” พูดไปคุณเด่นก็จูบแก้มจูบติ่งหูผมไปพลาง “และผมตายไปจากโลกนี้แล้ว” คุณเด่นแนบหน้าแน่น น้ำตาไหลเลอะแก้มผม

“โธ่..คุณเด่น...” ไม่แน่ใจว่าสงสารหรืออย่างไร ผมพลิกตัวกอดคุณเด่น ลูบท้ายทอยลูบหลังปลอบใจ

“ใครว่าผมเศร้า..ผมมีความสุขมากต่างหากน้ำตาถึงไหลออกมา น้ำตาแห่งความสุขครับ” คุณเด่นยิ้มทั้งน้ำตา..คุณเด่นเจ้าเล่ห์หลอกให้ผมกอด แต่ผมไม่มีกะจิตกะใจจะต่อว่า

“อย่าลืมว่าเราอยู่คนละภพ คุณเด่นจะซาบซึ้งกับความสุขนี้ได้แค่ไหนกัน” ผมแย้ง

“นั่นเป็นเรื่องของความคิดและกฎเกณฑ์ เช่นเดียวกับการแบ่งเพศแบ่งชนิดและกำหนดหมายให้ใครเพศไรต้องรักกับใครเพศไร..มันไม่ถูกต้องนะ..ใจใครก็ของใคร จะรักใคร จะคิดอะไรก็เป็นเรื่องของคนๆ นั้น ไม่สมควรที่ใครจะมีอำนาจบงการ” คุณเด่นสีหน้าจริงจัง

“แต่สังคม..และส่วนรวม..” ผมเสียงอ่อยๆ

“ไม่สำคัญ!..สังคมและส่วนรวมเป็นเรื่องภายนอก..ตราบใดที่ความรู้สึกส่วนตัวไม่ออกมาก้าวก่ายทำความเดือดร้อนให้ใคร เราก็เป็นตัวเราอย่างถูกต้องสมบูรณ์ ไม่มีใครสามารถ หรือมีอำนาจเปลี่ยนความเชื่อ ความรู้สึก หรือเปลี่ยนสถานะของเราได้” คุณเด่นจ้องตาผมเหมือนจะสื่ออะไรบางอย่าง

“ผมไม่ซีเรียสอะไรอย่างนั้นนะ..” ผมไม่ได้ลึกล้ำอย่างคุณเด่น..คิดมากอย่างนี้น่ะเองถึงปักใจอยู่กับผมแน่วแน่ ไม่ไปไหน

“เด่นไม่ซีเรียสเพราะเด่นเป็นของเด่นอย่างนั้น..นั่นละคือสิ่งที่เด่นเชื่อ..สิ่งที่เด่นเป็น..ไม่มีใครชักจูงไปทางไหนได้”

“คุณเด่นไม่รู้จริง..ฮะ ฮะ..” ผมหัวเราะกลบเกลื่อนความในใจที่คุณเด่นไม่รู้..ทำไมใครจะชักจูงใจผมไม่ได้..ก็คุณเด่นกำลังทำอยู่ไง ไม่รู้ตัวหรอกหรือ!

“ฮะ ฮะ ฮะ..” คุณเด่นหัวเราะบ้าง “เด่นต่างหากไม่รู้จริง..ไม่ใช่เพราะความเขลา แต่เพราะความมั่นใจและมุ่งมั่นในภาระที่ได้รับมอบหมายจากหัวใจของตัวเด่นเอง”

“เราต่างคนต่างภพ จะอยู่ด้วยกันได้อย่างไร” ผมวกกลับประเด็นเดิม..อยากเอาชนะคุณเด่น

“เด่นคิดของเด่น เชื่อของเด่นเอง..ผมคิดของผม เชื่อของผม เราก็อยู่ด้วยกันได้” คุณเด่นยิ้ม ทำหน้ากวนๆ

“ได้ไง?” ผมไม่ได้กวนตอบแต่ไม่เข้าใจว่าผมและคุณเด่นจะอยู่ร่วมกันได้อย่างไร..อีกคนตายแล้ว อีกคนยังมีชีวิตอยู่

“ได้สิ! นี่ไงคนละภพ..นี่ไง” คุณเด่นคว้าตัวผมไปกอดแน่น “จะภพไหนภพไหนก็ชั่ง กอดได้ สัมผัสได้ พูดคุยกันได้ รักกันได้ผมก็พอใจมากแล้วครับ” ในที่สุดคุณเด่นเป็นฝ่ายชนะ

“โอ๊ย! ปวดหัว! ยิ่งคุยยิ่งไม่รู้เรื่องครับ..” ผมแกล้งบ่น “ผมแค่อยากรู้เรื่องสถานะของผม..คุณเด่นพาผมไปถึงไหนๆ”

“ก็เรื่องสถานะนั่นแหละ..เด่นเชื่ออย่างไรเด่นก็เป็นอย่างนั้น ไม่มีใครบอกใครได้..รู้เอง เป็นเอง”

“แล้วสถานะของผม?”

“เด่นรู้สึกตัวเองอย่างไร นั่นคือสถานะของตัวเด่น ไม่มีใครแม้แต่มนต์ดำจะบงการ จะบอกเด่นได้..”

“โอ๊ย!..งง” อีกครั้งที่ผมร้องออกมาดังๆ พร้อมกับฝนที่เริ่มหนาเม็ดขึ้นทุกที คุณเด่นหัวหูเปียกปอน ขนตารวมตัวเป็นแฉกๆ หน้าดูอ่อนวัย..ผมนึกเอ็นดูกางร่มให้คุณเด่นและขยับตัวเข้าในร่ม ตัวเราชิดกัน ความอุ่นวิ่งพล่านระหว่างร่างกายทั้งสอง


“เดี๋ยวก่อน!!” เสียงผมดังก้องอยู่ในหัว..ผมไม่ได้ขยับตัวไปไหน..ผมหยิบร่มมาจากไหน..ผมทำได้อย่างไรกัน!


จำได้!..ผมจำได้!..เมื่อกี้ที่คุณเด่นกางร่มให้ผม..ผมถามคุณเด่นว่าเอาร่มมาจากไหน ทำได้อย่างไร?...แล้วคุณเด่นก็ตอบผม..คุณเด่นตอบผม..คุณเด่นตอบผม...คุณเด่นตอบผม ม ม ม ม ม ม ม ม






 

Create Date : 30 ธันวาคม 2551
7 comments
Last Update : 30 ธันวาคม 2551 11:04:49 น.
Counter : 847 Pageviews.

 

พี่แซนด์ครับ...

อย่าเพิ่งโล่งใจมากครับ

นายดีนใจร้ายหรือเปล่านะ??...

ดีน ครับ.....

 

โดย: ดาเรน (ดาเรน ) 30 ธันวาคม 2551 9:59:33 น.  

 

คุณ 2in1 ครับ...

เฮ้อ! ..รู้ใจนายดีนจั๊ง!!...

ดีน ครับ.....



 

โดย: ดาเรน (ดาเรน ) 30 ธันวาคม 2551 10:01:37 น.  

 

คุณน้ำค้างครับ...

หายคิดถึงคุณเด่นหรือยังครับ?

มาเต็มๆ บทเลยนะเนี่ย...หวานซ้า!!...

ดีน ครับ.....

 

โดย: ดาเรน (ดาเรน ) 30 ธันวาคม 2551 10:04:30 น.  

 

ป.ล.

ยังไม่จบอีกจนได้อะครับ

สงสัยจะเลยข้ามปีละมังครับ

แต่ผมจะพยายามให้จบตอนสิ้นปี+เริ่มปีใหม่พอดี

ไม่รู้สองคนเค้าจะยอมไหม?

ว่าไง? นายเด่น คุณเด่น...

ดีน ครับ.....

 

โดย: ดาเรน (ดาเรน ) 30 ธันวาคม 2551 10:08:59 น.  

 

คุณดีนใจร้ายจริงๆด้วย


ไม่ยอมจริงๆนะ เรื่องอะไรมาเอานายเด่นจอมซกม๊กของพี่ไป ฮึ!


แต่ถ้าเป็นแบบนี้แล้วทั้งคู่มีความสุข ก็ยินดีค่ะ


"ที่คิดถึง ก็เพราะรักใช่ไหม?"

 

โดย: sandhurst IP: 124.120.36.172 30 ธันวาคม 2551 11:12:26 น.  

 

จะอยู่สถานะไหน อย่างไร ไม่สนใจหรอกค่ะ ขอแค่คุณเด่นได้อยู่กะน้องเด่นก็พอใจแล้วละคุณดีน คุณเด่นจะได้ไม่เหงาอีกต่อไป

 

โดย: น้ำค้าง IP: 124.120.38.105 30 ธันวาคม 2551 21:33:24 น.  

 

คุณดีน..ยอมจบง่ายๆได้งาย..ถ้าแฮปปี้ง่ายๆ..ก้อไม่ใช่คุณดีนจิ..ปีหน้ามี12เดือนค่ะ คุณดีน..จบเดือนไหน..ก็ปีหน้าหมด..อิอิ

 

โดย: 2in1 IP: 124.121.152.131 31 ธันวาคม 2551 11:00:30 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 


ดาเรน
Location :


[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 2 คน [?]




Friends' blogs
[Add ดาเรน's blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.