|
|
| 1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 |
| 8 | 9 | 10 | 11 | 12 | 13 | 14 |
| 15 | 16 | 17 | 18 | 19 | 20 | 21 |
| 22 | 23 | 24 | 25 | 26 | 27 | 28 |
| 29 | 30 | |
|
| |
|
|
|
|
|
|
|
|
๐ ... จันทร์ครึ่งดวง ... ๐ ( บทที่ 1 )
๐๐..... จันทร์ครึ่งดวง .....๐๐
ดวงจันทร์หันด้านเดียวให้โลก ไม่เคยให้เห็นอีกด้านหนึ่ง จะสวยงามดีเลวอย่างไรไม่มีใครรู้ ...
ดาเรน
บทที่ 1
เม่าลากหมาตัวหนึ่งออกมาจากพงหญ้าข้างบ้าน เธอลากถูลู่ถูกังหลังโค้งตัวโก่ง ผ้าถุงที่ใส่อยู่รุ่งริ่งพอๆ กับผมเผ้าและหน้าตามอมแมม
พงหญ้าที่เม่าเพิ่งออกมาสูงท่วมหัวคน มันเป็นที่รกร้างไร้คนดูแล อาจจะมีเจ้าของหรือไม่ไม่มีใครรู้ มันเป็นอย่างนี้มานานแล้ว ระหว่างเขตบ้านกับที่รกร้างมีลำกระโดงเล็กๆ คั่นอยู่ น้ำยังใสพอใช้งานได้ มีกระดานไม้เก่าๆ วางพาดเป็นทางข้าม
หมาตัวที่เม่าลากมาจัดว่าเป็นหมาหล่อตัวหนึ่ง สีด่างๆ ขาวปนดำ ออกไปทางดำมากกว่าโดยเฉพาะส่วนหัว หน้ามันเหมือนฝรั่ง ถ้าเปรียบกับคนก็จมูกโด่งคางเป็นสันอย่างนั้นเชียวละ หูไม่ใหญ่ตั้งชี้ตรง มองด้านข้างเหมือนหมาพระเอกในหนังสือการ์ตูนไม่มีผิด แต่ขาเก้งก้างของมันห้อยร่องแร่ง...มีบางอย่างผิดปกติ
เณร..เณร..มาช่วยหน่อย เม่าร้องเรียกเด็กหนุ่มที่กำลังซักผ้าอยู่บนท่าน้ำ
เม่าเข้าไปในนั้นอีกแล้ว!.. เสียงเหมือนตำหนิ อ้าว!..ลากอะไรมาล่ะนั่น? เณรเดินไปที่สะพานไม้กระดาน
หมาน่ะ มันเดินไม่ได้ไม่รู้เข้าไปในพงได้ยังไง.. เม่ายิ้มให้เณรอย่างประจบ ฟันเป็นคราบเหลืองหรอซี่หนึ่ง มันหิวข้าว ช่วยลากข้ามสะพานหน่อยนะ
เม่านะเม่า หมาบ้าหรือเปล่าก็ไม่รู้ เดี๋ยวได้ตายกันหมดหรอก.. เณรเสียงหงุดหงิดแต่ก็ข้ามไปช่วยลากไอ้ดำข้ามสะพานอย่างทุลักทุเล ตัวหนักน่าดู เม่าหามด้านก้นฉันด้านหัว..ถ้ามันกัดละเป็นเรื่องแน่
เม่าเป็นพี่สาวเณร สติไม่ค่อยดี อายุมากกว่าสิบห้าปี แต่ดูไม่ค่อยแก่เท่าไหร่เพราะความที่ไม่มีอะไรในใจให้ต้องกังวล...เณรไม่เรียกเม่าว่าพี่ ไม่รู้ทำไม อาจด้วยความบ๊องของเม่า และเม่าเองก็เล่นกับเณรเหมือนเป็นเพื่อนกันมากกว่า
โอ๊ย!..เม่าระวัง!..สะพาน..สะพ า... ยังไม่ทันพูดจบสะพานก็หักเพราะทานน้ำหนักไม่ไหว
โครม!..ตูม!..ตูม! ทั้งหมาทั้งคนหล่นลงน้ำ
บอกแล้วไม่เชื่อ เณรบ่นทั้งที่ยังไม่ได้บอกอะไรใครสักหน่อย...โชคดีที่น้ำไม่ลึก แค่ใต้อก สองคนพี่น้องจึงควานหาเจ้าตัวต้นเหตุพบและช่วยกันยกเหวี่ยงขึ้นบนฝั่ง
เฮ้อ!..เม่านะเม่า เณรขึ้นมานั่งหอบข้างๆ เจ้าดำ
หนุกดี หนุกดี ฉันชอบตกน้ำ เม่าหัวเราะน้ำลายยืด
ฟื้ด..ฟึ๊ด..ฟึ๊ด.. เจ้าดำพ่นน้ำออกจมูก
เฮ้ย!..เหม็นนะแก เสียงจอมบ่น...เณรชอบบ่นชอบโวยวายแต่ก็ยอมตามใจแทบทุกครั้งที่มีใครขอความช่วยเหลือ เขาไม่ค่อยคิดมากในแทบทุกเรื่อง บางทีเขาอาจมีเชื้อติงต๊องอย่างพี่สาวเขาบ้างนิดหน่อยกระมัง
ไปเอาผ้ามาเช็ดตัวเจ้าดำก่อนนะ พูดจบเม่าวิ่งเป๋ๆ ไปที่ตัวบ้าน
บ้านของเม่าและเณรเป็นบ้านไม้เก่าๆ ชั้นเดียวยกสูง มีห้องส้วมและส่วนทำครัวอยู่ใต้ถุน พ่อแม่และเม่านอนบนบ้าน เณรกางมุ้งนอนบนแคร่ข้างล่าง นอกจากบางวันฝนตกหนักจึงขึ้นนอนบนบ้าน
มาแล้ว..มาแล้วผ้าเช็ดตัว เม่าหิ้วผ้ามอมแมมมาชิ้นหนึ่ง
นั่นมันผ้าขี้ริ้ว เณรติง
ไม่ใช่!..ผ้าเช็ดตัวของเจ้าดำต่างหาก เม่าเถียง นั่งลงเช็ดตัวเจ้าดำ...ความจริงเม่าเป็นผู้หญิงที่สวยคนหนึ่ง แต่เพราะความพิการและขาดการเอาใจใส่เหลียวแลจึงทำให้เม่าดูขี้เหร่ไม่น่ามอง
ทีตัวเองไม่รู้จักเช็ดเนื้อเช็ดตัว เณรมองสภาพเปียกปอนของเม่า เขาไม่ได้ใส่ใจอะไรเม่านัก แต่เพราะเม่าเป็นพี่พิการและค่อนข้างติดเขา
ทีตัวเอง.. เม่าไม่ได้เงยหน้าจากเจ้าดำแต่เหลือกตามองลอยๆ มีแววขำน้องชาย
จะไปหาเศษข้าวมาให้ เมื่อเช้ากินไม่หมด คลุกน้ำแกงคงกินได้นะ ไม่รู้เณรพูดกับคนหรือหมา เขาเดินไปใต้ถุนเรือน
ฉันก็กินอย่างนั้น เม่าพึมพำกับเจ้าดำ
แล้วจะทำอย่างไรต่อไป.. เณรตากผ้าบนราวไม้รวก ตามองเจ้าดำที่กินข้าวอย่างมูมมาม พ่อคงไม่ให้เลี้ยงมัน อีกอย่างมันไม่สบาย
เณรพาดำไปหาหมอนะ เม่ายิ้มฟันเหลือง
โอ๊ย!..เรื่องอะไรมาเหมาให้ฉัน หาเรื่องให้พ่อด่าสิไม่ว่า เณรส่ายหัวดิก
นะ..นะ.. เม่าลุกขึ้นกอดเณร
ไม่ๆ.. เณรดันตัวเม่าออก อีกอย่าง มันต้องใช้เงินนะ
เณรมีเงินไปโรงเรียน เม่าไม่ละความพยายาม
พ่อให้ไว้ไปโรงเรียน ค่าข้าวค่าอะไรๆ และมันก็นิดเดียว.. เณรเกาหัว เอางี้ ฉันจะไปซื้อยามาให้ ถามคนขายเอาละกันว่าจะให้มันกินยาอะไร แล้วเณรก็ใจอ่อน
รักเณร..รักเณร.. เม่าโถมตัวกอด
อี้..ไม่เอา.. เณรผลักออก เม่าไม่อาบน้ำ เม่าตัวเหม็น
รักเณร..รักเณร.. เม่าน้ำตาซึม เกินกว่าความดีใจทั่วไป..เม่าเป็นอย่างนี้เสมอกับเณร
เม่านะ.. ในที่สุดเณรก็ยอมให้เม่ากอด...ตั้งแต่จำความได้ เขาถูกเม่ากอดฟัดเล่นตลอดเหมือนตุ๊กตา แม่ต้องคอยว่าคอยเตือนกลัวเม่าจะทำหล่น เมื่อเณรโตขึ้นหน่อยก็เม่านี่แหละเป็นคนเลี้ยงเขา ป้อนข้าว อุ้มกระเตงๆ เข้ากะเอว แม่ปล่อยให้เม่าเลี้ยงเพราะแม่แก่มากแล้วไม่แข็งแรงพอจะอุ้มเด็กตัวโตอย่างเณร..แม่อายุแก่กว่าพ่อมาก เวลานี้แม่อายุหกสิบห้า พ่อห้าสิบ ต่างกันสิบห้าปี..เมื่อแม่มีเณร แม่อายุตั้งห้าสิบเอ็ดปีแล้ว
ดี..ดี.. เม่ายังไม่ปล่อยน้องชายจากอ้อมกอดกลิ่นตุๆ
ดี ดี.. เณรค่อยๆ ปลดมือเม่าออก ให้เจ้าดำชื่อดีดีก็ดีเหมือนกันนะ
อะไรดี? อะไรดีเหมือนกัน เม่างง
อ้าว..ก็ให้ดำมันชื่อดีดีไง มันจะได้ดีๆ หายไม่สบาย
ดีดี.. เม่าลงนั่งลูบหัวเจ้าดำ ดีดี.. เม่าถนัดพูดสั้นๆ ..เฉพาะกับเณรเท่านั้นที่เม่าจะพูดเป็นเรื่องเป็นราว
ฉันไปซื้อยาให้ดีดีที่ตลาดนะ ถ้าพ่อกลับบ้านบอกว่าฉันเป็นคนพาดีดีมาแล้วกัน.. เณรรับสมอ้าง เพราะพ่อมักพาลโกรธเม่าเกินความเป็นจริงทุกครั้งในทุกๆ เรื่อง ไม่รู้ทำไม ถ้าฝนตกเก็บผ้าให้ด้วยล่ะ เณรพูดไปอย่างนั้นเอง เม่าไม่เคยเก็บผ้าสักทีเวลาฝนตก เธอบอกว่าให้ฝนช่วยล้างอีกหน
ตลาดที่เณรพูดถึงคือห้องแถวไม้เจ็ดแปดห้องขนาบถนนหน้าปากซอย กลางถนนมีเพิงแผงขายของตั้งอยู่เต็มไปหมด เหลือที่พอให้คนเดินและรถมอเตอร์ไซด์แล่นได้เท่านั้น..อันที่จริงก็ไม่เคยมีรถยนต์ผ่านมาแถวนี้สักคัน
เฮีย..ขอซื้อยาไปให้หมากินหน่อย มันไม่สบาย เณรตรงเข้าไปในร้านขายยาที่ขายอีกหลายๆ อย่างนอกจากยา
เดี๋ยวนี้ลื้อเรียกพี่สาวเป็นหมาเชียวรึ? เฮียขายยาคุ้นเคยกับแทบทุกคนในละแวกนั้น
ใครว่า..ผมจะทำได้ไง.. เณรนึกฉุนเฮียสอดรู้สอดเห็น หมาจริงๆ น่ะมันหลงมา ไม่สบายเดินไม่ได้ ขาป้อแป้ไม่มีแรงยืนด้วยซ้ำแต่กินข้าวได้นะ
เฮ๊ย..มันคงอดข้าวจนหมดแรงมั้ง ให้กินข้าวเยอะๆ เดี๋ยวก็แข็งแรงเดินได้เองแหละ.. เฮียเดินไปที่ตู้แช่ วันนี้ไม่ซื้อน้ำเก๊กฮวยหรือ?
ไม่..ผมจะซื้อยาที่คนกินเวลาปวดขาปวดกระดูก ขาง่อยอะไรอย่างนั้นน่ะ เณรคะเนอาการที่ได้เห็นจากดีดี
โอ๊ย..ยาเกี่ยวกับกระดูกมันแพงแทบทุกอย่าง พอดีกว่าหมาจะหายลื้อหมดตัวแน่.. เฮียเดินไปที่ตู้กระจกติดผนังหลังเคาน์เตอร์ เอายาแก้อักเสบไปกินก่อนละกัน กินก่อนข้าว คงพอช่วยได้.. เฮียเทยาออกจากกระปุกพลาสติกใส่ถุงยื่นให้เณร
เท่าไหร่ครับ? เณรใจคอไม่ดีเพราะมีเงินในกระเป๋าไม่มาก
เห็นลื้อใจดีกับหมาอั๊วไม่เอากำไรละกัน..ยี่สิบ ถึงเฮียจะปากไม่ดีแต่ใจดีพอเห็นความมีน้ำใจของเณร
ขอบคุณครับ เณรยกมือไหว้ หยิบถุงยาออกจากร้าน...กังลังจะพ้นร้านได้ยินเสียงคนเรียก
เณร..เอ้า!..น้ำเก็กฮวย.. เด็กผู้หญิงคนหนึ่งวัยไล่เลี่ยกับเณรยื่นถุงน้ำเก็กฮวยให้..บุญเล็ก ลูกสาวร้านขายยานั่นเอง
เดี๋ยวพ่อก็ดุเอาหรอก นี่มันของซื้อของขายนะ.. เณรสั่นหัว ไม่เอา
พ่อให้ฉันกิน ไม่ว่าหรอก.. บุญเล็กชูมืออีกข้างที่มีถุงน้ำเก็กฮวยเปิดถุงกินค้างอยู่ นี่ไง..ฉันแบ่งให้เณรถุงนึง
ก็ได้.. เณรกลืนน้ำลายเอื๊อกรับถุงน้ำเก็กฮวย ขอบใจนะ
กินเลยสิ ฉันรู้เณรชอบกิน.. บุญเล็กยื่นหลอดให้ แล้วอย่าลืมสอนการบ้านให้ด้วยละกัน..กินสิ บุญเล็กเป็นเพื่อนที่โรงเรียนด้วยนอกจากเป็นเพื่อนในตลาด
ฉันจะรีบกลับบ้าน ไว้ไปกินที่บ้านนะ..ขอบใจบุญเล็กอีกที พูดจบเณรก็วิ่งตื๋อเข้าซอย
เฮ้ยๆ ๆ เณร.. อีกเสียงหนึ่งดังมาจากร้านกาแฟถัดมาอีกสองร้าน
ฮื่อ.. เณรขานรับไอ้เกียง เด็กสาวสติไม่ดีอีกคน แต่ไม่ได้สนใจอะไร
ให้ฉันกินนะ เม่าดึงถุงน้ำเก๊กฮวยจากมือทันทีที่เณรถึงบ้าน
ของฉัน เณรแย่งคืน
ของฉัน.. เม่าดึงกลับ เณรซื้อให้ฉัน
รู้อีก.. เณรยิ้ม ก็ตั้งใจมาให้เม่านั่นแหละ ที่แท้เณรแกล้งแหย่เม่า
กินสิ..ฉันแบ่งให้ เม่ายื่นถุงรอที่ปากเณร
ไม่เอา เหม็นขี้ฟัน..หึ..หึ.. เณรหัวเราะพี่สาว เขาไม่ได้รักนักหนาแต่เวทนาและเห็นใจมากกว่า
ไหนหมอ? เม่านึกได้เมื่อน้ำเก๊กฮวยหมดถุง
นี่ไงหมอ.. เณรพลอยบ๊องตาม ให้ดีดีกินก่อนกินข้าว
กินก่อนกินข้าว เม่าแกะถุงหยิบยาออกมาตั้งท่าใส่เข้าปาก
เอ๊ย!..ไม่ใช่ให้เม่า ให้ดีดีกิน.. เณรดึงถุงยาคืน สงสัยเป็นฉันที่ต้องทำหน้าที่นี้..เวรกรรม
เณรด่าเม่า เม่าตาแดงๆ
กรรม! เณรส่ายหัวเดินขึ้นบ้าน
เณรด่าฉัน แม่จ๋าเณรรังแกฉัน ฮือ..ฮือ.. เม่าแหกปากร้อง
เณรทำอะไรเม่า? แม่โผล่ออกมาที่หัวบันได
ฉันเคยทำอะไรที่ไหนแม่ก็รู้ เณรเดินผ่านแม่เข้าห้อง ห้องๆ เดียวที่คือตัวบ้านทั้งหลังของครอบครัว ด้านหนึ่งคือส่วนนอนของพ่อแม่ ด้านหนึ่งของเม่า เมื่อเณรยังเด็กก็เคยนอนบนนี้ แต่ต่อมาเมื่อเขารู้สึกเป็นหนุ่มขึ้นเณรนึกรำคาญอ้อมกอดของพี่สาวที่กอดเขานอนทุกคืนจึงลงไปนอนบนแคร่ใต้ถุนบ้าน..โลกส่วนตัวเล็กๆ ของเขา
เอะอะอะไรกัน.. พ่อกลับจากทำงาน เข็นรถขายของจิปาถะเข้าบ้าน
งานเข้าละซี เณรพึมพำ ก้มหน้าก้มตากวาดห้องตามหน้าที่
ป่าว เม่าหยุดโวยวายเป็นปลิดทิ้ง..ถึงจะสติไม่ดีแต่เม่าก็รู้จักเจ็บรู้จักจำบางเรื่องที่ฝังใจโดยเฉพาะการลงโทษจากพ่อ..เหมือนพ่อใช้เม่าเป็นที่ปลดปล่อยอารมณ์ ทุกครั้งที่หงุดหงิดหรือเม่าทำผิดเพียงเล็กน้อย มันจะกลายเป็นเรื่องใหญ่ได้ง่ายๆ
เณรมันรังแกเม่า แม่โยนความผิดให้เณรทั้งที่รู้ความจริง เพราะพ่อจะเกรี้ยวกราดน้อยกว่า
ไอ้เณร!.. พ่อตะโกนเรียกอยู่โคนต้นมะม่วง..แน่ละ..ดีดีนอนอยู่ตรงนั้น ไม่มีวี่แววของเม่าตัวต้นเหตุ ลงมาซิ..อะไรนี่?
อะไรพ่อ ฉันถูบ้านอยู่ เณรฉวยผ้าขี้ริ้วเดินลงบันได ทำนองให้พ่อเห็นใจ..พยายามเอาตัวรอดจากวีรกรรมของพี่สาว
ไอ้นี่ตัวอะไร? พ่อใช้เท้าเขี่ย ไม่ยักกลัวดีดีกัด
หมาน่ะพ่อ เณรคิดอะไรไม่ออก
เออ!..ข้ารู้!.. พ่อยิ่งโกรธ ทำไมมันมาอยู่ตรงนี้..ดู๊!..ข้าวหกเรี่ยราด
มันมาได้ไงไม่รู้ทั้งที่เดินไม่ได้ เม่า..เอ๊ย!..ฉันเห็นมันหิวจึงหาข้าวให้กิน พอเดินได้มันคงไปเองแหละจ๊ะ เณรลำดับเรื่องราวให้ดูดีเท่าที่จะนึกออก เขาก็กลัวมือเท้าพ่อเหมือนกันโดยเฉพาะเวลากลับมาเหนื่อยๆ จากงาน
หนอย..เดินไม่ได้แต่มาที่นี่ได้..นึกว่าข้าจะเชื่อรึ๊ไอ้เณร.. พ่อเงื้อมือแต่ชะงักไว้ เอาไปให้พ้นหูพ้นตาไป
เณรลากไปทิ้งซะ แม่ตัดบทไม่ให้เรื่องยืดยาว
แม่กลิ่นอยู่บ้านยังไงไม่ดูไม่แลอะไรบ้างเลย พ่อเสียงอ่อนลง..ถึงอย่างไรพ่อยังเกรงใจแม่อยู่บ้างเพราะบ้านและทรัพย์สินบางส่วนที่กินใช้กันอยู่มาจากสมบัติเก่าของแม่
ฉันไม่ค่อยสบาย แม่ได้โอกาสเลี่ยงเข้าบ้านกลัวโดนลูกหลง..บางทีก็เคยโดน
ทั้งปี.. สำนวนจิ๊กโก๋เก่า เอ้า!..ยังอีก พ่อหันตวาดเณรที่ยืนมองเหตุการณ์ด้วยความเป็นห่วงแม่
ครับ..ครับๆ เณรลนลานลากดีดีไปหลังบ้าน
โน่น!..หน้าบ้าน ออกนอกถนนไปเลย พ่อตวาดอีก
ครับ! เณรก้มตัวกลับลำไปทางหน้าบ้าน..ดีดีมองตาบ้องแบ๊วอย่างสงสัย เณรจะเล่นอะไรกับมัน
ผลุบ!.. ซองยาแก้อักเสบหล่นจากกระเป๋าเสื้อ
ซวยละ! เณรตะครุบไม่ทัน
ไหน?..อะไร?.. เหมือนพ่อกำลังจ้องหาเหตุ ยาของใคร..ใครเป็นอะไร?.. พ่อตาเขียว อ๋อ!..มิน่าข้าเห็นเอ็งวิ่งแว๊บๆ ที่ตลาด..ใครเป็นอะไร?
ฉันซื้อยาให้แม่ เณรนึกได้ที่แม่บอกพ่อว่าไม่สบาย
ยาของหมา..ของดีดี เสียงเม่าดังมาจากที่ซ่อนไหนสักแห่ง คงนึกอยากเอาใจพ่อเพราะกลัวถูกตี
โกหกข้าหรือไอ้เณร..ไอ้เวร.. พ่อฟาดฝ่ามือหนาเตอะบนหน้าเณร ข้าให้เงินเอ็งไว้ไปโรงเรียนไม่ใช่ไปซื้อยาให้หมากิน..นี่แน่ะ!.. ท่อนขาพ่อกระแทกเข้าที่สีข้าง
แง่ง..แง่ง..แฮ่..แฮ่.. ดีดีได้แต่แยกเขี้ยวขู่ มันคงอยากกระโจนเข้าใส่
ไอ้หมาเวรนี่วอนตายนะมึง..เดี๋ยวๆ.. พ่อเดินพล่านหาท่อนไม้
ดีดี.. ทั้งๆ ยอกสีข้างแทบยืนไม่ติดเณรออกแรงลากดีดีสุดกำลัง แป๊ปเดียวออกมานอกบ้าน ข้ามถนนเข้าพงรกฝั่งตรงข้ามพ้นตาพ่อ
ไปไหนไปเลยทั้งหมาทั้งคน เมื่อไม่รักดีก็อย่ามาให้ข้าเห็นหน้าอีกนะไอ้เณร พ่อตะโกนโหวกเหวกอยู่หน้าบ้าน
เงียบๆ อย่าส่งเสียงนะดีดี.. เณรบีบปากดีดีไว้ พูดกับมันเหมือนจะเข้าใจ
จนฟ้ามืดเณรและดีดียังซ่อนตัวอยู่ในพงไม้ เขาคิดไม่ออกว่าจะทำอย่างไรต่อไป..ยุงเริ่มรุมกัด อากาศเยือกลงทุกที เณรอยากร้องไห้แต่ไม่รู้จะร้องทำไม
ในที่สุดเณรก็น้ำตาไหลออกมา...
| Create Date : 10 พฤศจิกายน 2552 |
| Last Update : 10 พฤศจิกายน 2552 17:55:32 น. |
|
20 comments
|
| Counter : 6482 Pageviews. |
 |
|
|
| โดย: j IP: 71.254.157.202 วันที่: 12 พฤศจิกายน 2552 เวลา:9:26:15 น. |
|
|
|
| โดย: หนามเตย IP: 110.77.230.11 วันที่: 9 สิงหาคม 2555 เวลา:13:45:54 น. |
|
|
|
| โดย: jamelove_51@hotmail.com IP: 101.108.24.91 วันที่: 23 ตุลาคม 2555 เวลา:2:11:45 น. |
|
|
|
| โดย: jamelove_51@hotmail.com IP: 101.108.24.91 วันที่: 23 ตุลาคม 2555 เวลา:2:11:52 น. |
|
|
|
| โดย: jamelove_51@hotmail.com IP: 101.108.24.91 วันที่: 23 ตุลาคม 2555 เวลา:2:11:55 น. |
|
|
|
| โดย: jamelove_51@hotmail.com IP: 101.108.24.91 วันที่: 23 ตุลาคม 2555 เวลา:2:11:58 น. |
|
|
|
| โดย: jamelove_51@hotmail.com IP: 101.108.24.91 วันที่: 23 ตุลาคม 2555 เวลา:2:12:01 น. |
|
|
|
| โดย: jamelove_51@hotmail.com IP: 101.108.24.91 วันที่: 23 ตุลาคม 2555 เวลา:2:12:03 น. |
|
|
|
| โดย: jamelove_51@hotmail.com IP: 101.108.24.91 วันที่: 23 ตุลาคม 2555 เวลา:2:12:05 น. |
|
|
|
| โดย: jamelove_51@hotmail.com IP: 101.108.24.91 วันที่: 23 ตุลาคม 2555 เวลา:2:12:08 น. |
|
|
|
| โดย: jamelove_51@hotmail.com IP: 101.108.24.91 วันที่: 23 ตุลาคม 2555 เวลา:2:12:11 น. |
|
|
|
| โดย: jamelove_51@hotmail.com IP: 101.108.24.91 วันที่: 23 ตุลาคม 2555 เวลา:2:12:13 น. |
|
|
|
| โดย: jamelove_51@hotmail.com IP: 101.108.24.91 วันที่: 23 ตุลาคม 2555 เวลา:2:12:16 น. |
|
|
|
| โดย: jamelove_51@hotmail.com IP: 101.108.24.91 วันที่: 23 ตุลาคม 2555 เวลา:2:12:18 น. |
|
|
|
| โดย: jamelove_51@hotmail.com IP: 101.108.24.91 วันที่: 23 ตุลาคม 2555 เวลา:2:12:21 น. |
|
|
|
| โดย: jamelove_51@hotmail.com IP: 101.108.24.91 วันที่: 23 ตุลาคม 2555 เวลา:2:12:23 น. |
|
|
|
| โดย: jamelove_51@hotmail.com IP: 101.108.24.91 วันที่: 23 ตุลาคม 2555 เวลา:2:12:26 น. |
|
|
|
| โดย: jamelove_51@hotmail.com IP: 101.108.24.91 วันที่: 23 ตุลาคม 2555 เวลา:2:12:28 น. |
|
|
|
| โดย: jamelove_51@hotmail.com IP: 101.108.24.91 วันที่: 23 ตุลาคม 2555 เวลา:2:12:32 น. |
|
|
|
| โดย: wawa IP: 110.171.79.179 วันที่: 5 พฤษภาคม 2556 เวลา:2:02:02 น. |
|
|
|
|
|
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 2 คน [