Bloggang.com : ดาเรน : ..คืนวันที่หลงลืมจากปลายนิ้วที่เลอะเลือน..และ..จุด จุด จุด..(ตอนที่ 21)

..คืนวันที่หลงลืมจากปลายนิ้วที่เลอะเลือน..และ..จุด จุด จุด..(ตอนที่ 21)

.. 21 ..

“อะ..แอ้ม!..อะ..แอ้ม!!..” แม่ส่งเสียงขึ้นกลางดึก..

“เป็นอะไรแม่?..” ผมถามข้างหู

“อะ..แอ้ม!!!..” เสียงดังมากขึ้น

“กินน้ำแล้วจิบยาแก้ไอนะแม่..” เวลากลางคืน แม่ขอกินน้ำและยาแก้ไอเป็นระยะ..ผมยันตัวขึ้นจะลงจากเตียง

“จุ๊..จุ๊..” แม่ดึงแขนผม “ไม่ใช่..” เสียงกระซิบ “ขโมยมันอยู่ที่ระเบียง..แม่ส่งเสียงให้มันรู้ว่าเราตื่นอยู่”

“ไหนแม่..” ไม่ต้องมองตามก็รู้ว่าไม่มีใคร..แม่คิดไปเอง “ครับ..ครับ..” เออออเป็นดีที่สุด..เรื่องจะจบลงง่าย

ไม่ใช่แม่หลงหรือตาฝาด แต่เป็นเพราะเงาวูบวาบจากถนนสะท้อนเข้ามาทั้งโดยตรงและในกระจก (ห้องนอนเป็นฝาหนึ่งด้านและกระจกใสติดระเบียงสองด้าน)

อีกคืนหนึ่ง..

“ตี๋หยิบไฟฉายให้หน่อย..” แม่เขย่าตัวผมกลางดึก “มันมาอีกแล้ว”

“ครับ..” ผมงัวเงียหยิบไฟฉายให้..อันใหญ่และหนัก

“ไม่มีถ่านอีกละซี..” แม่พยายามดันปุ่มเปิดปิด “ออกไปซื้อถ่านให้หน่อย”

“ตี๋เปิดให้เอง..” ดันปุ่มเปิดไฟ..ไม่อธิบายให้แม่เข้าใจว่าเป็นไฟฉายที่ชาร์ตแบตด้วยไฟฟ้า..เคยอธิบายแล้ว..แม่พยักหน้าเข้าใจ..พอเปิดไม่ได้ก็วนมาที่ถ่านหมด ไม่มีถ่านอีก “สว่างแล้วครับ..ไหนๆ ขโมยอยู่ตรงไหน?” ฉายไฟกราดไปทั่ว

“มันกระโดดลงไปแล้ว..” แม่คว้าไฟฉายไปจากมือผม “ต้องเปิดให้ได้..กว่าจะปลุกแกตื่น ขโมยก็หนีไปแล้ว” แม่พยายามกดเลื่อนปุ่มเปิดปิด..มันฝืดเพราะไม่ค่อยได้ใช้..ในที่สุดเปิดได้ “เจ็บนิ้ว”

“ไว้ข้างหมอนตี๋แล้วกัน ถ้าขโมยมาจะเปิดให้เอง” เอื้อมมือไปที่แม่

“ข้างหมอนชั้นดีกว่า..” แม่หยิบผ้าเช็ดตัวที่พับอยู่ข้างหมอนวางทับกระบอกไฟฉาย “ปิดไว้ไม่ให้ขโมยเห็น..เดี๋ยวมันใช้ตีหัวเราสองคน” จินตนาการไปไหนต่อไหน

“ฮะ..ฮะ..” อดขำท่าทางจริงจังของแม่ไม่ได้

“หัวเราะเข้าไปเถอะ..” เสียงยิ้มๆ “จะเล่าให้ฟัง..” พงศาวดารของแม่มาอีกแล้ว “สมัยแม่เป็นเด็ก..บ้านมีแต่ผู้หญิง..คุณยาย..แม่ของแม่ วางท่อนไม้ไว้ข้างมุ้ง เผื่อตีขโมย..” เตียงสั่นเพราะแม่หัวเราะในคอ “ตอนดึกคุณยายลุกไปฉี่..เหยียบโดนไม้กระดกใส่เสียเอง..พวกแม่พากันขำคุณยาย”

เล่าความหลังทีไรแม่อารมณ์ดี และไม่หยุดง่ายๆ ..หลายเรื่องทยอยตามกันมา..บางเรื่องเล่าแล้วสิบครั้ง..บางเรื่องนับครั้งไม่ถ้วน..ถ้าดักคอแม่จะงอน ต้องทำเป็นซักถาม ขำ แปลกใจ เสียใจตามเนื้อความ

ข่าวในพระราชสำนักเมื่อหัวค่ำ..สมเด็จพระเทพฯ ทรงเสด็จเยือนประเทศญี่ปุ่น..เสด็จเยี่ยมชมมหาวิทยาลัยต่างๆ ..ในข่าวมีเรื่องเกี่ยวกับดาราศาสตร์ ระบบสุริยะจักรวาล..และอวกาศ..แม่ยกขึ้นมาซักถามผมเกี่ยวกับสิ่งที่ได้เห็น..ถามว่าโลกลอยได้อย่างไร..เราอยู่ตรงไหนของโลก และทำไมไม่หล่นเมื่อโลกหมุน..ถามถึงข้างในโลก..ถามเรื่องแรงดึงดูดของโลกที่มีต่อทุกสิ่ง และทำไมนักบินอวกาศจึงลอยได้..ฯลฯ

จนตีสอง..

“แม่จะรู้ไปทำไมเยอะแยะ..” ผมง่วงมากแล้ว..แม่ไม่ง่วงเพราะนอนทั้งวัน (กลางวันเป็นกลางคืน..กลางคืนเป็นกลางวัน)

“จะไปสอบเข้ามหาวิทยาลัย” แม่ตอบหน้าตาเฉย

“อะไรนะแม่..ฮะ..ฮะ..ฮา..” หายง่วง..ไม่ต้องนอนกันละ

“ยายแก่อายุร้อยกว่าปียังเรียนสำเร็จได้เลย..” (คลิปจากต่างประเทศ) “อย่าดูถูกแม่..” แม่หลับตา

“นอนนะแม่” ผมปิดไฟ

“เออ..” เสียงในความมืด “ใบประกาศตอนจบมัธยมยังไม่ได้ไปเอาเลย”

“ครับ..” ภาวนาให้แม่หยุดแค่นั้น

“วานแจ๋มไปเอาให้หน่อยนะตี๋..โรงเรียนสตรีวิทยา ตรงอนุสาวรีย์”

“ครับๆๆ..” แม่จบมากี่สิบปีแล้ว..จนทำงานรับราชการหลายแห่ง..ยังไม่ได้รับประกาศฯ ได้อย่างไร..สักครู่ทั้งแม่และผมก็หลับไป

เมื่อคืน..

สารคดีหลังข่าว เกี่ยวกับศิลปะวัฒนธรรม..โบราณสถาน..ปูชณียบุคคลในโอกาส วโรกาส ต่างๆ

กำลังดูเรื่องปราสาทเมืองต่ำ..สระน้ำทรงตัวแอลทั้งสี่รอบปราสาท..ประกอบกับข่าวลมฟ้าอากาศประจำวัน..ระยะนี้ร้อน แล้ง

“ถ้าไม่มีน้ำในสระของพระองค์ท่านประชาชนคงไม่มีน้ำใช้” แม่เปรยขึ้น

“อะไรนะแม่!..” ทีแรกผมงง..แต่แล้วก็เข้าใจ..แม่มักจับต้นชนปลายให้ขำได้เป็นประจำ (ผมช่างคิด..ช่างจินตนาการเหมือนแม่นี่เอง)

ตกดึก..

“ปืน..ขอปืนหน่อยโว้ย!..” แม่ตะโกนลั่น “มันเข้ามาแล้ว อยู่ที่ช่องบันได..” แม่ชี้ที่ประตูห้อง ทางออกไปช่องบันได “ตื๋เอาปืนมาเร็วเข้า..จะยิงมัน..ปืน..ปืนโว้ย!!..”

ที่แม่กลัวขโมยและคนร้ายมีสาเหตุ..เหตุหนึ่งผมเคยเห็นและอยู่ในเหตุการณ์สมัยเป็นเด็กไม่กี่ขวบ..อีกเหตุ..ผมเป็นคนก่อขึ้นเอง..ทำให้แม่หวาดกลัว..ว่าผมบาปก็คงใช่

จะเล่าให้ฟังทีละเรื่องครับ..ขโมยครั้งใหญ่ในอดีต..และ..เหตุที่ผมก่อ..ช่องบันได..คนร้าย..ร้ายถึงขั้นตั้งใจทำลายชีวิตเราสองคนแม่ลูก

ผมไม่ได้เฉไฉ..เปลี่ยนเป็นเล่าเรื่องแม่..เบี้ยวเรื่องสงกรานต์เชียงใหม่ และนางชฎา

หนุ่มชุดดำตอนที่ 20 นั่นไง..ผู้ร้ายหน้าหยกที่เข้ามาในชีวิตเรา..

Create Date : 23 เมษายน 2558

Last Update : 23 เมษายน 2558 18:27:46 น.

1 comments

Counter : 1067 Pageviews.

คิดถึงมากที่สุด

โดย: คุณแม่ใจดี IP: 171.96.93.237 วันที่: 11 พฤษภาคม 2558 เวลา:8:50:07 น.