Group Blog
 
<<
มีนาคม 2558
1234567
891011121314
15161718192021
22232425262728
293031 
 
30 มีนาคม 2558
 
All Blogs
 
..คืนวันที่หลงลืมจากปลายนิ้วที่เลอะเลือน..และ..จุด จุด จุด..(ตอนที่ 18)



.. 18 ..





เล่าเรื่อง “เกียง”




คงไม่มีอะไร ฟิน อย่างที่เล่ามาแล้ว..




ก็ดีคับ..
เพราะตอนที่ 17 ไม่มีผู้อ่านเข้ามาเท่าไหร่ (เป็นเพราะตอนที่ 16 ค่อนข้างล่อแหลม) แต่สุดท้ายยอดเท่าเก่า เพราะผู้อ่านเดิมเข้ามาดูว่าผมเขียนอะไรเพิ่มขึ้นหรือเปล่ามากกว่า


พ่อของเกียงชื่ออะไรนะ?..จำไม่ได้..รู้แต่ปู่..คือแปะไหน..พ่อเกียงรูปร่างสูงใหญ่..หลังค้อม ไม่ถึงค่อม..หน้าตาพอประมาณ..ไม่เคยใส่เสื้อ นอกจากกางเกงขาก๊วยสั้น..สีน้ำเงินสด เอวรูด ผูกเชือก..โชว์ท่อนบน..แปะไหนก็ไม่ใส่เสื้อเหมือนกัน แต่กางเกงก๊วยยาวครึ่งแข้งสีขาวแก่

แม่ของเกียงสวยมาก กิริยามารยาทเป็นผู้ดี (นี้เป็นเพราะอิทธิพลแม่สื่อแม่ชัก และคลุมถุงชน)..เกียงและน้องสาวได้ความสวยของแม่ไว้ทั้งคู่ แต่เกียงได้รับท่าทางเงอะงะ..เอ๋อ..จากพ่อมาด้วย (อย่างที่ได้ให้ข้อสังเกต..ตอนไหนไม่รู้..เด็กลูกจีนแถวนี้..เอ๋อ..ปัญญาค่อนข้างอ่อน ถึงอ่อน แทบจะบ้านเว้นบ้าน..อาจเป็นเพราะกรรมพันธุ์หมู่ชนของพวกเขาที่คงมาจากหมู่บ้าน เผ่าพันธุ์ใกล้เคียงกัน..หรืออาจเป็นเพราะการดำรงชีวิต สุขอนามัยไม่สมบูรณ์..ผิด..และมัธยัสถ์ ก็เป็นได้..ไม่ได้กล่าวหาหรืออคติ..บนโต๊ะกินข้าวของแปะไหนซึ่งใช้เป็นโต๊ะสำหรับลูกค้าเช่นกัน..มีผัดผักชนิดหนึ่งสีดำๆ ตั้งอยู่เป็นประจำ..กินข้าวมื้อไรก็เห็นคีบเจ้าผักดำนี้สลับกับข้าวต้ม..มารู้ที่หลังว่าผัดผักปอ..ว่าไป..เห็นบ่อยๆ เข้าผมนึกอยากกินเหมือนกัน..ตะกละ..ละซี้..55)



ต่อมา..ไม่รู้เหมือนกันว่าเกิดขึ้นตอนไหน..เมื่อไหร่..แม่ของเกียงหายไป..เขาคงรู้กันหรอกว่าเพราะอะไร..ผมไม่ได้สังเกต..ส่วนมากอยู่แต่ในบ้าน ช่วยแม่ทำงาน และเรียนหนังสือ..ตอนนี้นึกย้อนกลับไป..อย่าเดาดีกว่า..ถ้าผิดจะเสียหายกับแม่เกียงเปล่าๆ

เพราะไม่มีแม่อยู่..ชีวิตของเกียงและน้องสาวจึงไร้ระเบียบ..ลำพังปู่..ย่า..พ่อ..ล้วนแต่ไม่ครบร้อย..อาอีกคน..ก็ยังไงๆ อยู่..ผอม สูง รับราชการทหารต่อจากเป็นทหารเกณฑ์..โดยเฉพาะความอวบอั๋นของเกียง และธรรมชาติของการสืบพันธุ์ที่นับจะมีมากขึ้นตามวัย (เอ๋อ ไม่เอ๋อ ก็มีความรู้สึกทางเพศเหมือนกัน)

ห้องแถวที่ผมอยู่มีสภาพไม่ดีนัก (เก่า..ร้าง บางห้อง) เจ้าของมีอายุมาก..และดูเหมือนไม่มีทายาท..บางเดือนมาเก็บค่าเช่า บางเดือนไม่..หลายๆ เดือนไม่มา..ไม่เก็บอีกเลย

ห้องก่อนผมอยู่ (จากทางเดินเมนออกถนนเพชรเกษม) ไม่มีคนอยู่..มีคนเร่ร่อนมาพักหลับนอน....วันหนึ่งเห็นเกียงมุดออกมา..ผมไม่ได้คิดอะไร..หลายครั้งเข้านึกเอะใจ..เกียงเองก็ยิ้มเขินชอบกล..จนอีกวันเห็นเกียงดันน้องสาวซึ่งดูไม่เต็มใจนักมุดเข้าไปด้วย..ผมอดไม่ได้..ร้องถาม..คำตอบที่ได้ทำให้ผงะ..”อั๊วเป็นเลือดทำไม่ได้ ให้น้องเข้าไปทำแทน”

เกียงไม่เท่าไหร่..น้องสาวสิ..ไม่รู้อิโหน่อิเหน่ถูกเกียงยัดเยียดความสกปรกให้..เพื่อเงินไม่กี่บาทจากชายเร่ร่อน


จากวันนั้น..เกียงเข้ามาตีสนิท..พูดคุยกับผม (รีบเปิดประตูออกหมดทุกบานพับไว้สองข้าง)..เกียงรู้ว่าผมรู้..รู้ว่าผมเป็นผู้ชายเหมือนชายแร่ร่อน (อย่าคาดเดาต่ออีกเลย..สงสารเกียง)..แต่ที่ผมรู้..ประกอบกับธรรมชาติ (?) ของผม..เกียงยังเป็นเด็กอยู่มาก แม้ร่างกายจะเป็นสาวแล้วก็ตาม..สิ่งที่เกียงทำลงไปประกอบด้วย 2 เหตุผล..ความต้องการของร่างกายที่แม้แต่คนดีๆ บางคนยังควบคุมไม่ได้..และ..เงินเล็กน้อยเพื่อไปซื้อขนม..สองข้อนี้เอง

ผมจึงมักให้เงินเสมอเมื่อเกียงเข้ามาหา..เกียงยิ้มอย่างมีความสุข..รีบไปซื้อขนมมากินอวดผมที่แผงหน้าบ้าน..แน่ะ!..บางทีพาน้องสาวมาด้วย..ผมก็ให้เงินไปทั้งสองคน

อะไรไม่ว่า..เคยเล่าไว้ในเรื่องสั้น (เรื่องอะไรไม่รู้..จำไม่ได้) เกียงชอบเล่นกระโดดบนแผงขายของในตลาด..จากแผงหนึ่งไปแผงหนึ่ง..ครั้งหนึ่งเกียงเรียกชื่อผม..หันไปดู..เกียงใส่เสื้อยืดสีแดง..กางเกงยืดขายาวสีเนื้อ กำลังก้าวขาซ้ายกระโดดข้ามแผง..พอถึงอีกแผง..ขาขวาประกบตัว..เกียงเรียกผมอีกครั้ง..ยิ้ม..อวด..อวด..โอ๊ะ!!..ที่นึกว่ากางเกงสีเนิ้อนั้น..ไม่ใช่..เกียงไม่ได้ใส่กางเกง..เนื้อล้วนๆ จากเอวลงมา


หลายๆ เหตุการณ์ที่ผมเล่ามา..ไม่ใช่มีผมและบุคคลที่สอง สาม เท่านั้น..ตัวประกอบอื่นก็มีอยู่ด้วยเพียงแต่ไม่ได้บรรยาย (ละครทีวีหลายเรื่อง หรือเกือบทุกเรื่องมักใส่ตัวประกอบพร้อมบทเหลวไหลลงไปมากมายเพื่อความยาวของเรื่อง และจำนวนเงินจากสปอนเซอร์..ความที่ไม่มีโอกาสได้ดู..บางทีอยากดูมาก..”แหวน..อะไรน้า..แหวนพิศวาส..ใช่ปะ?..อยากดูมาก..อ้า..อ้า..ชอบ ธันวา มาก..แพนเค้ก ด้วย..เมื่อคืนแม่หลับ..แอบเปิดดู..ชิ!!..เช่นเคย..ตัวประกอบเยอะแยะไม่ว่า..อู้..ยืดเรื่อง..โดยเฉพาะบทตัวประกอบ..น่าเบื่อครัช..นางชฎา ก็เหมือนกัน..นายตัวอ้วนเพื่อนพระเอกแสดงมากกว่าพระเอกอีก..ทำบ้องไปตามเรื่อง..ยามหน้าผีสองคนก็ใช่..เน้นบทอยู่นั่นละ..ผล..ไม่ดูทั้งสองเรื่อง..สงสารธันวา..ขาดแฟนคลับไปอีกหนึ่ง..55)



หลายวันต่อมา..หรือเป็นเดือนๆ..ไม่รู้สิ..มีเสียงเอะอะที่ร้านแปะไหน..อาม่า..ย่าของเกียงกำลังดุด่าหลานสาวด้วยเรื่องอะไรสักอย่าง..เป็นอย่างนี้บ่อยๆ..ผมกำลังทำงานกับแม่และคนงาน..ไม่มีเวลาสนใจ


เย็นเกือบค่ำ..น้อย..คนที่ไม่ชอบรู้เรื่องของชาวบ้านมาบอกว่าเกียงจมน้ำตาย


เงินในกระป๋องหายไป..อาม่าโทษเกียงเป็นคนขโมยไปซื้อขนม..เกียงปฏิเสธว่าไม่ได้ขโมย อาม่าไม่เชื่อ (เสียงเอะอะที่ผมได้ยิน)..เกียงยืนกระต่ายขาเดียวว่าไม่ได้ขโมย..ทั้งบ้านไม่มีใครเชื่อ รุมด่า และทุบตี..ในที่สุดเกียงวิ่งหนีไปที่อ่างเก็บน้ำ..กระโดดลงไป....ไม่ใช่ว่ายน้ำไม่เป็น..เกียงว่ายน้ำแข็งกว่าเด็กผู้ชายเสียอีก..ว่ายข้ามไปมาเย้ยพวกผมบ่อยๆ

อาม่าตามมายืนด่าที่ขอบอ่าง..คนในเรือสินค้าออกมาดูสลอน..คนรอบอ่างอีก..แม้เกียงจะไม่ได้ขโมย..แม้เกียงจะสติไม่ดี แต่ยังรู้จักความอาย..น้อยใจ..เกียงเกาะท้องเรือลำไหนสักลำ..กลั้นใจ..ไม่ยอมโผล่ขึ้นไปรับความผิดที่ไม่ได้ก่อ..กลั้นใจ..กลั้นใจ..ที่สุดขาดใจตายใต้ท้องเรือ..



นอกจากเรื่องสะเทือนใจของยุ่นแล้ว..เรื่องของเกียงก็เป็นอีกหนึ่งที่ผมไม่มีวันลืม..



เช้าวันนั้น..เกียงมานั่งยิ้มที่หน้าบ้านเหมือนเคย..ผมไม่มีเหรียญ จึงหยิบธนบัตรใบละ 20 บาทส่งให้..กำชับว่าให้ไปแบ่งกับน้องสาว..เกียงไม่แบ่ง และนำไปซื้อขนมกินคนเดียว


เพียงแต่ตอนกลางวัน..ถ้าผมสนใจเรื่องของชาวบ้านสักนิด..เกียงคงไม่ตาย





Create Date : 30 มีนาคม 2558
Last Update : 30 มีนาคม 2558 16:32:14 น. 0 comments
Counter : 971 Pageviews.

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

ดาเรน
Location :


[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 2 คน [?]




Friends' blogs
[Add ดาเรน's blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.