|
..คืนวันที่หลงลืมจากปลายนิ้วที่เลอะเลือน..และ..จุด จุด จุด..(ตอนที่ 18)
.. 18 ..
เล่าเรื่อง เกียง
คงไม่มีอะไร ฟิน อย่างที่เล่ามาแล้ว..
ก็ดีคับ..เพราะตอนที่ 17 ไม่มีผู้อ่านเข้ามาเท่าไหร่ (เป็นเพราะตอนที่ 16 ค่อนข้างล่อแหลม) แต่สุดท้ายยอดเท่าเก่า เพราะผู้อ่านเดิมเข้ามาดูว่าผมเขียนอะไรเพิ่มขึ้นหรือเปล่ามากกว่า
พ่อของเกียงชื่ออะไรนะ?..จำไม่ได้..รู้แต่ปู่..คือแปะไหน..พ่อเกียงรูปร่างสูงใหญ่..หลังค้อม ไม่ถึงค่อม..หน้าตาพอประมาณ..ไม่เคยใส่เสื้อ นอกจากกางเกงขาก๊วยสั้น..สีน้ำเงินสด เอวรูด ผูกเชือก..โชว์ท่อนบน..แปะไหนก็ไม่ใส่เสื้อเหมือนกัน แต่กางเกงก๊วยยาวครึ่งแข้งสีขาวแก่
แม่ของเกียงสวยมาก กิริยามารยาทเป็นผู้ดี (นี้เป็นเพราะอิทธิพลแม่สื่อแม่ชัก และคลุมถุงชน)..เกียงและน้องสาวได้ความสวยของแม่ไว้ทั้งคู่ แต่เกียงได้รับท่าทางเงอะงะ..เอ๋อ..จากพ่อมาด้วย (อย่างที่ได้ให้ข้อสังเกต..ตอนไหนไม่รู้..เด็กลูกจีนแถวนี้..เอ๋อ..ปัญญาค่อนข้างอ่อน ถึงอ่อน แทบจะบ้านเว้นบ้าน..อาจเป็นเพราะกรรมพันธุ์หมู่ชนของพวกเขาที่คงมาจากหมู่บ้าน เผ่าพันธุ์ใกล้เคียงกัน..หรืออาจเป็นเพราะการดำรงชีวิต สุขอนามัยไม่สมบูรณ์..ผิด..และมัธยัสถ์ ก็เป็นได้..ไม่ได้กล่าวหาหรืออคติ..บนโต๊ะกินข้าวของแปะไหนซึ่งใช้เป็นโต๊ะสำหรับลูกค้าเช่นกัน..มีผัดผักชนิดหนึ่งสีดำๆ ตั้งอยู่เป็นประจำ..กินข้าวมื้อไรก็เห็นคีบเจ้าผักดำนี้สลับกับข้าวต้ม..มารู้ที่หลังว่าผัดผักปอ..ว่าไป..เห็นบ่อยๆ เข้าผมนึกอยากกินเหมือนกัน..ตะกละ..ละซี้..55)
ต่อมา..ไม่รู้เหมือนกันว่าเกิดขึ้นตอนไหน..เมื่อไหร่..แม่ของเกียงหายไป..เขาคงรู้กันหรอกว่าเพราะอะไร..ผมไม่ได้สังเกต..ส่วนมากอยู่แต่ในบ้าน ช่วยแม่ทำงาน และเรียนหนังสือ..ตอนนี้นึกย้อนกลับไป..อย่าเดาดีกว่า..ถ้าผิดจะเสียหายกับแม่เกียงเปล่าๆ
เพราะไม่มีแม่อยู่..ชีวิตของเกียงและน้องสาวจึงไร้ระเบียบ..ลำพังปู่..ย่า..พ่อ..ล้วนแต่ไม่ครบร้อย..อาอีกคน..ก็ยังไงๆ อยู่..ผอม สูง รับราชการทหารต่อจากเป็นทหารเกณฑ์..โดยเฉพาะความอวบอั๋นของเกียง และธรรมชาติของการสืบพันธุ์ที่นับจะมีมากขึ้นตามวัย (เอ๋อ ไม่เอ๋อ ก็มีความรู้สึกทางเพศเหมือนกัน)
ห้องแถวที่ผมอยู่มีสภาพไม่ดีนัก (เก่า..ร้าง บางห้อง) เจ้าของมีอายุมาก..และดูเหมือนไม่มีทายาท..บางเดือนมาเก็บค่าเช่า บางเดือนไม่..หลายๆ เดือนไม่มา..ไม่เก็บอีกเลย
ห้องก่อนผมอยู่ (จากทางเดินเมนออกถนนเพชรเกษม) ไม่มีคนอยู่..มีคนเร่ร่อนมาพักหลับนอน....วันหนึ่งเห็นเกียงมุดออกมา..ผมไม่ได้คิดอะไร..หลายครั้งเข้านึกเอะใจ..เกียงเองก็ยิ้มเขินชอบกล..จนอีกวันเห็นเกียงดันน้องสาวซึ่งดูไม่เต็มใจนักมุดเข้าไปด้วย..ผมอดไม่ได้..ร้องถาม..คำตอบที่ได้ทำให้ผงะ..อั๊วเป็นเลือดทำไม่ได้ ให้น้องเข้าไปทำแทน
เกียงไม่เท่าไหร่..น้องสาวสิ..ไม่รู้อิโหน่อิเหน่ถูกเกียงยัดเยียดความสกปรกให้..เพื่อเงินไม่กี่บาทจากชายเร่ร่อน
จากวันนั้น..เกียงเข้ามาตีสนิท..พูดคุยกับผม (รีบเปิดประตูออกหมดทุกบานพับไว้สองข้าง)..เกียงรู้ว่าผมรู้..รู้ว่าผมเป็นผู้ชายเหมือนชายแร่ร่อน (อย่าคาดเดาต่ออีกเลย..สงสารเกียง)..แต่ที่ผมรู้..ประกอบกับธรรมชาติ (?) ของผม..เกียงยังเป็นเด็กอยู่มาก แม้ร่างกายจะเป็นสาวแล้วก็ตาม..สิ่งที่เกียงทำลงไปประกอบด้วย 2 เหตุผล..ความต้องการของร่างกายที่แม้แต่คนดีๆ บางคนยังควบคุมไม่ได้..และ..เงินเล็กน้อยเพื่อไปซื้อขนม..สองข้อนี้เอง
ผมจึงมักให้เงินเสมอเมื่อเกียงเข้ามาหา..เกียงยิ้มอย่างมีความสุข..รีบไปซื้อขนมมากินอวดผมที่แผงหน้าบ้าน..แน่ะ!..บางทีพาน้องสาวมาด้วย..ผมก็ให้เงินไปทั้งสองคน
อะไรไม่ว่า..เคยเล่าไว้ในเรื่องสั้น (เรื่องอะไรไม่รู้..จำไม่ได้) เกียงชอบเล่นกระโดดบนแผงขายของในตลาด..จากแผงหนึ่งไปแผงหนึ่ง..ครั้งหนึ่งเกียงเรียกชื่อผม..หันไปดู..เกียงใส่เสื้อยืดสีแดง..กางเกงยืดขายาวสีเนื้อ กำลังก้าวขาซ้ายกระโดดข้ามแผง..พอถึงอีกแผง..ขาขวาประกบตัว..เกียงเรียกผมอีกครั้ง..ยิ้ม..อวด..อวด..โอ๊ะ!!..ที่นึกว่ากางเกงสีเนิ้อนั้น..ไม่ใช่..เกียงไม่ได้ใส่กางเกง..เนื้อล้วนๆ จากเอวลงมา
หลายๆ เหตุการณ์ที่ผมเล่ามา..ไม่ใช่มีผมและบุคคลที่สอง สาม เท่านั้น..ตัวประกอบอื่นก็มีอยู่ด้วยเพียงแต่ไม่ได้บรรยาย (ละครทีวีหลายเรื่อง หรือเกือบทุกเรื่องมักใส่ตัวประกอบพร้อมบทเหลวไหลลงไปมากมายเพื่อความยาวของเรื่อง และจำนวนเงินจากสปอนเซอร์..ความที่ไม่มีโอกาสได้ดู..บางทีอยากดูมาก..แหวน..อะไรน้า..แหวนพิศวาส..ใช่ปะ?..อยากดูมาก..อ้า..อ้า..ชอบ ธันวา มาก..แพนเค้ก ด้วย..เมื่อคืนแม่หลับ..แอบเปิดดู..ชิ!!..เช่นเคย..ตัวประกอบเยอะแยะไม่ว่า..อู้..ยืดเรื่อง..โดยเฉพาะบทตัวประกอบ..น่าเบื่อครัช..นางชฎา ก็เหมือนกัน..นายตัวอ้วนเพื่อนพระเอกแสดงมากกว่าพระเอกอีก..ทำบ้องไปตามเรื่อง..ยามหน้าผีสองคนก็ใช่..เน้นบทอยู่นั่นละ..ผล..ไม่ดูทั้งสองเรื่อง..สงสารธันวา..ขาดแฟนคลับไปอีกหนึ่ง..55)
หลายวันต่อมา..หรือเป็นเดือนๆ..ไม่รู้สิ..มีเสียงเอะอะที่ร้านแปะไหน..อาม่า..ย่าของเกียงกำลังดุด่าหลานสาวด้วยเรื่องอะไรสักอย่าง..เป็นอย่างนี้บ่อยๆ..ผมกำลังทำงานกับแม่และคนงาน..ไม่มีเวลาสนใจ
เย็นเกือบค่ำ..น้อย..คนที่ไม่ชอบรู้เรื่องของชาวบ้านมาบอกว่าเกียงจมน้ำตาย
เงินในกระป๋องหายไป..อาม่าโทษเกียงเป็นคนขโมยไปซื้อขนม..เกียงปฏิเสธว่าไม่ได้ขโมย อาม่าไม่เชื่อ (เสียงเอะอะที่ผมได้ยิน)..เกียงยืนกระต่ายขาเดียวว่าไม่ได้ขโมย..ทั้งบ้านไม่มีใครเชื่อ รุมด่า และทุบตี..ในที่สุดเกียงวิ่งหนีไปที่อ่างเก็บน้ำ..กระโดดลงไป....ไม่ใช่ว่ายน้ำไม่เป็น..เกียงว่ายน้ำแข็งกว่าเด็กผู้ชายเสียอีก..ว่ายข้ามไปมาเย้ยพวกผมบ่อยๆ
อาม่าตามมายืนด่าที่ขอบอ่าง..คนในเรือสินค้าออกมาดูสลอน..คนรอบอ่างอีก..แม้เกียงจะไม่ได้ขโมย..แม้เกียงจะสติไม่ดี แต่ยังรู้จักความอาย..น้อยใจ..เกียงเกาะท้องเรือลำไหนสักลำ..กลั้นใจ..ไม่ยอมโผล่ขึ้นไปรับความผิดที่ไม่ได้ก่อ..กลั้นใจ..กลั้นใจ..ที่สุดขาดใจตายใต้ท้องเรือ..
นอกจากเรื่องสะเทือนใจของยุ่นแล้ว..เรื่องของเกียงก็เป็นอีกหนึ่งที่ผมไม่มีวันลืม..
เช้าวันนั้น..เกียงมานั่งยิ้มที่หน้าบ้านเหมือนเคย..ผมไม่มีเหรียญ จึงหยิบธนบัตรใบละ 20 บาทส่งให้..กำชับว่าให้ไปแบ่งกับน้องสาว..เกียงไม่แบ่ง และนำไปซื้อขนมกินคนเดียว
เพียงแต่ตอนกลางวัน..ถ้าผมสนใจเรื่องของชาวบ้านสักนิด..เกียงคงไม่ตาย
Create Date : 30 มีนาคม 2558 |
Last Update : 30 มีนาคม 2558 16:32:14 น. |
|
0 comments
|
Counter : 971 Pageviews. |
|
|
|
|
|
|
|