..คืนวันที่หลงลืมจากปลายนิ้วที่เลอะเลือน..และ..จุด จุด จุด..(ตอนที่ 20)

.. 20 ..





เนื่องมาจากเทศกาลสงกรานต์..และ “นางชฎา”..




จิงจังคับ..ไม่ได้จั่วหัวโก้ๆ ..



ขอกระโดดข้ามวันเวลา..ถึงตอนผมเป็นหนุ่ม (ลืมเรื่องติวสอบเข้ามหาวิทยาลัยไปก่อน)..วัยรุ่น..เลือดกำลังเดือดปุดๆ

ก่อนวันสงกรานต์สองวัน..ผมนึกอยากไปเที่ยวเชียงใหม่..ข่าวว่าสนุกสนานมากมาย..ขอแม่คงไม่สำเร็จ..ไปโลด ไม่บอกใคร




ลงจากรถไฟ..งง..เริ่มจากไหนดี..อวดเก่งกับตัวเองนัก เคยจากบ้านที่ไหนกัน นี่ตามลำพัง ซ้ำไกลครึ่งประเทศ..กำลังยืนเคว้งกับเป้สะพายบนไหล่..มองเห็นคนชูป้ายบอกชื่อโรงแรมและที่พักประเภทต่างๆ..ตัดสินใจเลือกบ้านพักกึ่งโรงแรมเล็กๆ ในตัวเมือง

ที่พักอยู่ในซอยไม่ลึกนัก..เป็นบ้านสองชั้น..ข้างล่างเป็นโถงล็อบบี้..ชุดเก้าอี้พักผ่อน..เคาเตอร์ประชาสัมพันธ์ แคชเชียร์..มีมุมกาแฟและอาหารจานด่วนบริการ

โชคดีเหลือห้องพักหนึ่งห้อง..โชคร้าย..เป็นห้องเตียงคู่..ผมพักคนเดียวแต่ต้องเสียค่าที่พักแพงโดยไม่จำเป็น..แต่ทำไงได้..เวลาอย่างนี้ไม่มีที่พักให้เลือกมาก..ได้พักห้องริม มุมบ้าน มีหน้าต่างสองด้านไม่อึดอัด..อย่างนี้ก็ไม่เชิงเสียของนัก

เสร็จจากกาแฟ ขนมปัง ไส้กรอก ไข่ดาว สองชุด..หิวมาก (อยู่บนรถไฟไม่ได้กินอะไร..อาย..เห็นคนอื่นมาเป็นกลุ่มสั่งแต่อาหารเครื่องดื่มแอลกอฮอล์เฮฮา)..ขึ้นห้อง..อาบน้ำ..นอนพักสักนิด....นิดอะไรได้..บ่ายละมังที่รู้สึกตัวตื่น

ออกจากที่พัก..ละอองน้ำปลิวมากับลม..ฝนตก..ไม่ใช่..ถึงปากซอยโดนน้ำเข้าโครมใหญ่..อะไร!..ยังไม่ถึงวันสงกรานต์สักหน่อย..มารู้ทีหลังว่าที่นี่เขาเล่นน้ำกันเจ็ดวันเต็ม..ไม่มีใครที่ไม่เปียก..ตั้งแต่เด็กน้อยจนถึงผู้เฒ่า..แล้วผมจะเหลือหรือ

ผมเป็นคนไม่อะไรเท่าไหร่..ดีใจก็เฉย..เสียใจก็เฉย นอกจากถึงขั้นมีน้ำตา ห้ามไม่อยู่..เดินคนเดียว ไม่รู้ที่ไปแน่นอน เฉยๆ จึงไม่ถูกสาดน้ำมากเหมือนคนอื่น..ดูบ้านเรือน ดูวัด..เดี๋ยวเดียวก็ค่ำ..หิวอีกแล้ว



ถึงโรงแรมแห่งหนึ่ง..ข้างในด้านติดถนนเป็นกระจกใส..ผู้คนนั่งกินอาหาร..ผมตัดสินใจเดินเข้าไป..รู้ว่าแพง แต่ไหนๆ มาเที่ยวทั้งที เอาน่า....เพราะไม่รอบคอบ ไม่ดูให้ถี่ถ้วน..ที่แท้ไม่ใช่ห้องอาหารแต่เป็นสถานบันเทิงที่มีวงดนตรี..ดื่มเครื่องดื่มแอลกอฮอล์ และกับแกล้ม..เจ้ากับแกล้มนี่ละที่ผมนึกว่าเป็นอาหารหลักที่คนกินอยู่

เข้าไปแล้ว..คนเฝ้าประตูโค้งให้..จะถอยออกได้อย่างไร..บ๋อยพาผมไปนั่งโต๊ะเดี่ยวที่มีอยู่ไม่กี่โต๊ะ (ใครจะมาเที่ยวคนเดียว..โดยเฉพาะเวลางานเทศกาล)..บ๋อยถามอะไรฟังไม่ถนัดเพราะเสียงอึกทึกของดนตรีและเสียเฮของคนมาเที่ยว..ผมพยักหน้าหงึก..เบลอ..เขิน..ไม่เคยเข้าสถานที่อย่างนี้มาก่อน

มาเลยครบชุดผู้เชียวชาญ..ผมตบกระเป๋าอย่างไม่ได้ตั้งใจ..หมดตัวแน่..อะไรไม่ว่า..ใครจะกินเข้าไปหมด..ชุดใหญ่ที่บ๋อยถาม..ถ้าหมด ผมจะออกจากที่นี่ได้หรือ..หัวทิ่มอยู่ใต้โต๊ะเสียมากกว่า

ก็ไม่ได้โง่มากนัก..ผมรินเหล้า..น้ำอัดลมสีชา..น้ำแข็ง..จิบ..เสียเงินแล้วนี่เป็นไงเป็นกัน..ระวังตัวแค่ฟุบกับโต๊ะแล้วกัน อย่าถึงกับใต้โต๊ะเลย..เคยรู้ว่าถ้าท้องว่างแล้วกินเหล้าจะเมาเร็ว เมามาก..ผมกินกับแกล้มก่อน..55..เกือบหมดละมังถึงเริ่มดื่มเหล้า



“ถึงคุณกินอย่างนี้..” หนุ่มคนหนึ่งเดินยึกๆ ผ่านมา “แต่กินเหล้าหมดขวด คุณก็เมาอยู่ดี”

“ครับ” ผมผงกหัวให้..ไม่รู้จะต่ออะไร

“มาคนเดียวหรือ?..” ยิ้มเจ้าเล่ห์ชอบกล “แล้วใครจะเป็นคนหิ้วกลับบ้าน”

“ไม่เมาแน่..” ฝืนตัวนั่งตรง “เพื่อนอยู่ตรงโน้น..” ชี้มั่วไปในความมืด “ถ้าเมาเขาพาผมกลับครับ”

“เก่งนะคุณ” ยึกยักจากไปพร้อมเสียงพึมพำ“โท๊ะ!..เห็นตั้งแต่เดินเข้าประตู..ไม่เนียนเลยนาย”



ไม่ถึงครึ่งขวด..ผมเริ่มมึน..ทำอะไรเนิบ ลอย สโลว์โมชั่น..เลือดกำลังวัย (บ้าดีเดือด) คุกรุ่น..มองคนอื่นในห้องยึกยักตามเสียงเพลง..จับคู่บ้าง เดี่ยวบ้าง..ทำไมผมจะไม่ทำบ้างล่ะ..โต๊ะอยู่ติดเสา มุมมืดอีกต่างหาก..จะอายไปไย..55..ลุยเลยพี่!!

เต้นไงล่ะ?..ผมถามตัวเอง..ขยับตัวให้เข้าจังหวะเพลง แล้วลุกขึ้นยืน หลังพิงเสา ยื่นสองแขนออกขนานกับพื้น ขยับขาสลับกัน ย่อตัวขึ้นลง (..55..หลานอนุบาลเต้นอย่างนี้) หลับตา..อาย..ตาลาย เวียนหัว

“ทำอะไรของคุณอะ?..” เสียงคุ้นตะโกนข้างหู

“หือ?..” จากสายตามัวๆ คล้ายหนุ่มกะล่อนที่เที่ยวทักคนทั่วห้อง “เต้นไง..” นึกอยากเกทับ “ที่กรุงเทพฯ เต้นอย่างนี้” ว่าไปนั่น

“อ๋อ!..ฮะ..ฮะ..” เสียงขำกึ่งสมเพช แต่ก็เต้นตาม..หนำ..เดินว่อนไปทั่วกับเสต็ปนี้..ท่าผีจีนชัดๆ (เพิ่งนึกได้ว่าหลานเต้นเลียงแบบผีจีนในทีวี)



“ผมช่วยกินนะ..” เฮ้ย!..กลับมาอีกแล้ว..ตลกบริโภคอีกต่างหาก “ขืนปล่อยให้กินหมดขวดคงอ๊อกคาโต๊ะแน่”

“เป็น รปภ.หรอ อ..” เริ่มพูดไม่ชัด..ดีเหมือนกัน เป็นเพื่อนแก้เขิน..ไม่เสียของเปล่าด้วย

“รปภ.!!..ผมนี่นะ?..” มองตัวเองที่ใส่ดำทั้งชุดพร้อมแว่นดำ “น่าจะใช่”

“ใส่แว่นในที่มืด..” ยอมรับง่ายอย่างนี้คงไม่ใช่ รปภ...มิจฉาชีพแน่ๆ..ผมนึกระวัง..คิดอีกทีทั้งเนื้อทั้งตัวมีเพียงกระเป๋าที่ไม่รู้จะมีเงินพอจ่ายไหม

“ใส่กันน้ำเข้าตาตั้งแต่เมื่อเย็น..เลยไม่ถอด..เท่ห์ไง”

“ในนี้ไม่มีใครสาดน้ำ..” ผมมองไม่ทั่ว

“นี่ไง!”

“เฮ้ย!..” สะดุ้งสุดตัวเพราะน้ำเย็นจากน้ำแข็งละลายที่หนุ่มมิจฉาชีพเทใส่ “อะไรวะ?”

“ฮะ..ฮะ..” น้ำแข็งใส่คอเสื้อด้านหลังผม

“ฮะ..ฮะ..” ทำเสียงเลียน “นี่ไง!” ไม่ใช่น้ำ ไม่ใช่น้ำแข็ง..ผมเทเหล้าที่เหลือใส่ไอ้หนุ่มกะล่อน รปภ. มิจฉาชีพชุดดำ



ขนาดมีคนช่วยกิน..และที่ผมสำแดงอวด..เมาละซิครับ..แถมลูกเชียร์ ลูกยุ..ห้องทั้งห้องหมุนไปมา..คลื่นเหียร..อ๊อกแล้วอ๊อกอีก



รู้สึกตัวครั้งสุดท้าย..ทำกระเป๋าเงินหล่น..แล้ววูบไป !!

Create Date : 18 เมษายน 2558		1 comments
Last Update : 18 เมษายน 2558 12:15:53 น.
Counter : 741 Pageviews.
Share Tweet