|
| 1 | 2 | 3 |
4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 | 10 |
11 | 12 | 13 | 14 | 15 | 16 | 17 |
18 | 19 | 20 | 21 | 22 | 23 | 24 |
25 | 26 | 27 | 28 | 29 | 30 | 31 |
|
|
|
|
|
|
|
๐๐..... ปริศนามาตา บทที่ 65 อวสาน .....๐๐
บทที่ 65 (อวสาน)
ผมรู้สึกอุ่น ร้อนแถวใบหน้าและลำตัวท่อนบน...ผมอยู่ที่ไหนกัน...จำได้ว่ากำลังดื้อกับคุณเด่นท่ามกลางพายุร้าย
ตื่นแล้วหรือครับ? เสียงคุณเด่นอื้อๆ อยู่ในหู
ยังไม่ตื่น ผมยังหลับตาอยู่แท้ๆ รู้ได้ไง
เห็นตากระพริบยุกยิก.. คุณเด่นลูบหัวผม ถ้ายังไม่ตื่นก็นอนต่อแลัวกัน.. ไล้มาที่ใบหน้า แก้ม ริมผีปาก
ฮึ! อย่างนี่ใครจะไม่ตื่น เล่นจ้องตลอดเวลา แถมมืออยู่ไม่สุขอีก ผมผงกตัวจากครึ่งอกครึ่งตักคุณเด่นที่ผมนอนทาบทับอยู่ มิน่ากลิ่นตุ่ยๆ ที่แท้นอนผิงไฟอยู่บนนี้นี่เอง ผมแย็บหมัดลงบนหน้าท้องร้อนๆ นั้น
ใครกันแน่ที่เหม็น..ออกอย่างนั้น ยังไม่รู้ตัว..ฮะ..ฮะ.. คุณเด่น..ผม อารมณ์ดีเหมือนไม่ได้เพิ่งผ่านอะไรร้ายๆ มา..หรือไม่มีอะไรเกิดขึ้น..เอ๊ะยังไง! ผมรีบมองไปรอบๆ
ผาดินและหาดเชิงผาสงบนิ่ง มีเพียงน้ำในลำปิงเท่านั้นที่เปี่ยมฝั่งกว่าปกติ เพิ่มระดับขึ้นเรื่อยๆ ประกายนวลของเพชรใต้น้ำยังอยู่ แสดงว่ามีเหตุการณ์เกิดขึ้นจริง..พักนี้ผมเริ่มไม่แน่ใจอะไรที่เห็น ที่รู้สึก
ชายหาดร่นขึ้นเกือบถึงเชิงผาที่ผมและคุณเด่นนั่งอยู่ มีทีท่าว่าจะร่นขึ้นมาอีก
สงสัยเราต้องขึ้นข้างบนแล้วละ น้ำคงท่วมมิดหาดแน่ๆ..ไปกันเถอะเด่น คุณเด่นฉุดผมขึ้นยืน ผมก็ว่าอย่างนั้น ผมลุกตามอย่างว่าง่าย น้ำเกือบจะถึงตัวแล้ว
เจ็บไหม? คุณเด่นยื่นหน้ากระซิบข้างแก้ม
อะไร! อะไร!.. ผมรู้ทัน รีบเดินไปทางถนนขึ้นผา
ที่ผมชกเมื่อเช้าน่ะ เจ็บไหม? คุณเด่นร้องถาม
จิ๊บๆ! ผมเผลอลูบคางที่เจ็บระบม
เจ็บล่ะซึ้ ผมชกตั้งหลายหมัด แรงซะด้วย..ขอโทษนะครับน้องชาย.. คุณเด่นเดินตามทันผม น้องชายสุดที่รัก
อ๊ะ! ผมหยุดเดินกะทันหัน ยืนนิ่งงัน ไม่ใช่เพราะ สุดที่รัก จากคุณเด่น แต่เพราะอะไรอย่างหนึ่งในน้ำตรงสุดทางลงจากผา
อะไรหรือ? คุณเด่นมองตามผม อะไรอย่างหนึ่งลอยปริ่มน้ำอยู่ ผมลุยเข้าไปใกล้ คุณเด่นตามมาติดๆ
วงกลมดำๆ คล้ายวงล้อจักรยานโผล่ขึ้นมา..ใช่จักรยานจริงๆ ด้วย..มันลอยขึ้นมาทั้งคันจากแรงดันของน้ำ
รถถีบเฒ่าของลุงโก๊ะ! ตกไปตั้งแต่เมื่อไหร่นี่? สงสัยจากลมพายุเมื่อคืน..หรือเมื่อเช้า รถถีบขึ้นเกยฝั่ง คลื่นลูกหนึ่งวิ่งไล่หลังมาพร้อมเสียงป๋องแป๋ง
เด่น..ดูอะไรนั่น เสียงคุณเด่นไม่เหมือนตกใจ ไม่ประหลาดใจกับกระป๋อง หม้อกระทะที่ถูกซัดเข้าหาด...และร่างๆ หนึ่ง
บ๊วย! ผมตกใจที่เห็นบ๊วยลอยตามขึ้นมา
เด่น!.. แทนที่จะประหลาดใจหรือเข้าไปดู คุณเด่นกลับกอดผมแน่น วงแขนสั่นจนรู้สึกได้ ไม่ต้องตกใจนะ คงตกใจมากกว่าผม
ฮึ๊! คุณเด่นเป็นอะไรไป.. ผมแกะมือคุณเด่นออกตรงไปที่ร่างบ๊วย
ดูให้ดีๆ ซิว่าใคร! คุณเด่นตามประกบ
เหมือนผม เหมือนคุณเด่นอย่างนี้จะเป็นใครได้นอกจากบ๊วย..แต่.. เสื้อผ้าที่บ๊วยใส่อยู่มันชุดเดียวกับที่ผมใส่อยู่นี่นา แม้กระทั่งรองเท้า..เอ๊ะ! ยังไง!
จำตัวเองไม่ได้หรือ คุณเด่นยิ่งกอดแน่น ไม่ต้องกลัว ไม่ต้องเสียใจนะ
นั่น!..นั่น!..นั่นตัวผมจริงๆ หรือ..ไม่!..ไม่!..ไม่ใช่ผม..ไม่ใช่ผม..ทำไม!..เมื่อไหร่?.. ผมเริ่มสติแตก สั่นไปทั้งตัว
ใช่เด่นจริงๆ..ลองนึกดูให้ดีว่ามันเกิดอะไรขึ้น..ใจเย็นๆ นะ คุณเด่นเขย่าตัวผมปลอบใจ
ไม่ใช่..ไม่ใช่.. ผมยังไม่อยากเชื่อว่าร่างซีดขาวคอเอียงบิดเบี้ยวนั้นคือผม แต่ใจหนึ่งคิดได้ว่าบ๊วยตายตั้งแต่เกิดแล้ว..ร่างคุณเด่นก็อยู่ในลิ้นชักที่โรงพยาบาล..เพราะฉะนั้น...ผมทิ้งตัวลงนั่ง โฮ..โฮ..ฮือ..ฮือ...
บอกแล้วว่าไม่ต้องเสียใจ..นะเด่น.. คุณเด่นติดลงบนพื้นทรายกับผม อยู่กับผมไม่ต้องกลัว ไม่เสียใจนะ..
ฮือ..ฮือ... ผมนึกไม่ถึงว่าจะมีเรื่องอย่างนี้เกิดขึ้น ฮือ..ฮือ... ผมคู้ตัวลงกับพื้นทราย น้ำซัดมาพร้อมร่างเปื่อยยุ่ยกระแซะเข้าใกล้..ผมแช่น้ำเปียกไปทั้งตัว..เหมือนวันนั้น...
เช้าวันนั้น...จำได้ว่า
ผมขับรถถีบเฒ่าของลุงโก๊ะลงจากผาดินเพื่อนำถ้วยชามหม้อกระทะมาล้างในลำน้ำ..ขณะกำลังบีบเบรก บังคับแฮนด์ ประคองรถให้อยู่บนทางวิบาก ผมรู้สึกมีความสุขกับธรรมชาติและชีวิตที่เป็นอยู่ พอใจกับความสุขที่เกิดจากความไม่มีอะไร คิดเล่นๆ ว่าถ้าผมจะหายไปจากโลกในขณะนั้นก็ไม่เสียดายอะไร..แต่ในใจลึกๆ ยังไม่อยากตายด้วยมุ่งมั่นว่าจะต้องช่วยคุณเด่นให้ฟื้นขึ้นมาให้ได้
จำได้...ผมลิ่วลงแม่ปิงพร้อมรถถีบ..รู้สึกแวบหนึ่ง..ไม่เจ็บปวด ไม่รู้สึกผิดแปลกอย่างใด...ผมคงตายตอนนั้น..ที่ไม่รู้ตัวเพราะความมุ่งมั่นที่จะช่วยคุณเด่นนั่นเอง...ต่อมาผมได้พบหยีและสามารถทำอะไรต่ออะไรได้อย่างไม่น่าเชื่อ เช่นการไปหาคุณเด่นที่กรุงเทพฯ และพากันกลับมาด้วยวิธีมหัศจรรย์...ผมน่าจะเอะใจ
ผมจึงพาเด่นกลับมานี่ ไม่นึกอาลัยอาวรณ์กับร่างที่นอนอยู่ในลิ้นชักนั่นไง คุณเด่นฉุดผมขึ้นจากน้ำที่ค่อยๆ ลดลง ซากของผมลอยออกจากหาดตามแรงคลื่นและค่อยๆ จมหายไป
ลาก่อนครับเด่น.. ผมพึมพำลาตัวเอง
ดีใจที่เด่นทำใจได้ คุณเด่นจูงผมเดินไล่ตามน้ำที่ลดลงอย่างรวดเร็ว
คุณเด่นรู้มาตลอดหรือว่าผมตาย
ก็ตั้งแต่เด่นดึงลิ้นชักผมออกมาครั้งสุดท้ายนั่นแหละ พอผมเห็นเด่นผมก็รู้ทันทีว่าน้องผมอยู่สถานะเดียวกับผมแล้ว
ทำไมไม่บอก..ดีใจละซีที่ผมตาย ผมเริ่มพาล
ผมไม่เห็นแก่ตัวขนาดนั้นหรอก..อยู่หรือตายไม่มีใครบอกใครได้ ตัวเองเท่านั้นที่จะรู้สึก..แหมๆ..ถ้าไม่เห็นกับตาตัวเองจะเชื่อไหมนี่..อย่าทำมาต่อว่าเลย นายเด่นดื้อ ฮะ..ฮะ..
จริงอย่างคุณเด่นว่า ถ้าผมไม่เห็นร่างตัวเองเมื่อกี้ผมก็คงจะดื้อต่อไป ผมมองลงไปในน้ำอีกครั้งตรงตำแหน่งที่ร่างผมจมหายไป "คุณเด่นดูสิ!.. ผมร้องอย่างประหลาดใจ แสงสว่างในน้ำหายไป เพชรเม็ดนั้นหายไปแล้ว
บอกแล้วไงว่าโซบ๊อปคือคนที่มีอำนาจมนต์ดำไม่ใช่วิญญาณ เมื่อเด่นรู้ตัวว่าตายพวกเขาจึงไม่ต้องการเด่นอีกต่อไป..เด่นเกือบทำให้กฎของโซบ๊อปเปลี่ยนแปลง คุณเด่นโอบไหล่ผมเดินไปริมหาด ละอองฝนลอยลงมาเบาๆ
ธรรมชาติช่วยจัดการร่างของผมไปแล้ว แต่..ร่างของคุณเด่น เห็นหลายวันเข้าทางโรงพยาบาลคงพยายามติดต่อกับเด่น ซึ่งคงถามไปที่ร้าน ที่สุดดี้และแก้วคงรับจัดการเสียเอง..เงินของผมที่หามาด้วยน้ำพักน้ำแรงยังเหลืออยู่มากในบัญชีที่ดี้ถือไว้
น่าสงสารดี้และแก้ว จะรู้ไหมว่าผมตายแล้ว ผมมองผิวน้ำที่นิ่งสงบคิดถึงเพื่อนและร้านของผม
วันหนึ่งโอกาสเหมาะๆ เราคงสื่อสารถึงเขาได้ ไม่ต้องเป็นห่วง คุณเด่นมองตามผมไปยังผิวน้ำลิบๆ เบื้องหน้า
แล้วเราจะไปไหน? จะทำอย่างไร? เป็นครั้งแรกที่ผมจนหนทาง
เราคงทำอะไรไม่ได้นอกจากรอเวลาให้วัฏจักรของชีวิตวิญญาณจัดการอย่างไรสักอย่าง..ไม่มีใครรู้นอกจากจะประสบกับตัวเอง คุณเด่นหน้าเศร้า
ผมกับคุณเด่นจะได้พบกันไหม? ผมสงสารคุณเด่นที่พยายามทำทุกอย่างให้ได้ใกล้ชิดผมทั้งเมื่อยังมีชีวิตอยู่หรือตายไปแล้ว แต่ก็ต้องจากกันตามกรรมของแต่ละคนอยู่ดี
ใครจะรู้ล่ะครับ.. คุณเด่นหันกลับมาที่ผม..ผมรู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้น แต่ผมเต็มใจ..คนที่ปรารถนาดีและมีความพยายามมากอย่างคุณเด่นสมควรได้รับผลตอบแทนไม่ใช่หรือ แต่ตอนนี้.. คุณเด่นกอดผมเบาๆ น้ำตาไหลนองแก้ม
ผมรักพี่ชายของผมมากครับ ผมกอดตอบอย่างจริงใจ
ฝนหยุดตก แสงทองส่องลอดทิวเมฆ อากาศแจ่มใสสดชื่น เสียงนกร้องจุ๊กจิ๊ก ใบไม้พัดพลิ้วเบาๆ...บนฟ้าสีครามมีโค้งรุ้งปรากฏขึ้นสวยงาม
ไม่รู้ใครนิยามความรักอย่างผมดั่งสายรุ้ง มันก็สวยดีนะ แต่ความรู้สึกของผมมันไม่หลากสีอย่างนั้นหรอก คุณเด่นแหงนหน้ามองรุ้ง มันเป็นสีเดียวเช่นความรักทั่วไป..ความรู้สึกชนิดเดียวกันที่เกิดขึ้นกับทุกคน ทุกเพศวัย ทุกชั้นวรรณะ
แต่ถึงอย่างไร.. ผมไม่ควรขัดขึ้นมาเลย
ใช่..มันไม่เป็นไปตามธรรมชาติของการสืบสายพันธุ์ แต่มันมีมานานแล้วนะ อาจจะพร้อมๆ กับการอุบัติของมวลชีวิตก็ว่าได้ มือข้างหนึ่งกอดผมไว้ สายตายังอยู่กับโค้งรุ้ง ไม่มีใครฉุกคิดบ้างหรือว่าธรรมชาติอาจจงใจสร้างสายพันธุ์นี้ขึ้นมาเพื่อเป็นตัวชะลอการเติบโตของมวลชีวิต
ไม่คิดเข้าข้างตัวเองไปหน่อยหรือครับ? ไหนๆ ก็ไหนๆ
ก็อาจจะใช่..แต่เด่นคงรู้และยอมรับความจริงที่ว่า ครึ่งหนึ่งหรือเกือบทั้งหมดของชีวิตที่เกิดขึ้นบนโลกนี้เกิดจากความหฤหรรษ์ของการเสพกาม หรือพูดง่ายๆ คือ ชีวิตส่วนใหญ่เกิดจากความสนุกของการมีเพศสัมพันธ์ สนุกกับการสืบพันธุ์..ขืนปล่อยให้สนุกกันอย่างนั้นอีกหน่อยชีวิตพันธุ์ก็จะล้นโลก
อื้อ! คุณเด่นพูดน่าเกลียดๆ อย่างนี้เป็นด้วยหรือ..มองโลกในแง่ร้ายไปมั้งครับ
ก็มันจริง..ถ้ามองให้ลึกลงไป โลกโหดร้ายกับทุกชีวิตที่เกิดมา ถ้าไม่อยากพบกับสิ่งเลวร้าย มีทางเดียวคือไม่ต้องเกิด..แต่มันยากที่จะเป็นอย่างนั้น
ครอบครัวที่ไม่มีลูก หรืออย่างคุณเด่นคือผู้ที่ทำให้คนไม่ต้องเกิดมาพบความโหดร้ายของโลกละซีครับ..ฮีโร่ซะงั้น ผมแหย่
เฮ้ย! อย่ามากระแนะกระแหน..ฮะ..ฮะ.. คุณเด่นหัวเราะ หันมากอดผมเต็มอ้อมแขน เค้าก็เกิดจากครอบครัวอื่น จากคนอื่นอยู่ดี
ถ้างั้น.. ผมอ้าปากต่อความ
ไม่ต้องเลย! คุณเด่นแนบแก้มปิดปากผม ผมไม่รู้อะไรต่อจากนั้น ไม่ต้องสงสัยอะไรอีก ผมแค่คิดเล่นๆ เท่านั้นเอง ริมฝีปากคุณเด่นอู้อี้อยู่ข้างหู เวลานี้รู้เพียงอย่างเดียวว่ารักเด่น..รักน้องชายของผม..รักหมดหัวใจ ตลอดไปเท่าที่เวลาจะมีเหลือ
เท่าที่เวลาจะมีเหลือ.. ผมทวนคำ
เด่นรักผมไหม? คุณเด่นกอดแน่น
รักพี่ชายคนนี้มากครับ ผมกอดตอบ
เท่านั้นหรือ?
ครับ
โธ่!
~~~~~~~~~~~~~~~
Create Date : 11 มกราคม 2552 |
|
15 comments |
Last Update : 11 มกราคม 2552 16:26:37 น. |
Counter : 2334 Pageviews. |
|
|
|
|
| |
โดย: ดาเรน (ดาเรน ) 11 มกราคม 2552 12:04:17 น. |
|
|
|
| |
โดย: น้ำค้าง IP: 124.120.35.34 11 มกราคม 2552 13:10:36 น. |
|
|
|
| |
โดย: ป้าลี IP: 114.128.44.114 11 มกราคม 2552 17:30:51 น. |
|
|
|
| |
โดย: ดาเรน (ดาเรน ) 12 มกราคม 2552 11:25:41 น. |
|
|
|
| |
โดย: ดาเรน (ดาเรน ) 12 มกราคม 2552 11:35:59 น. |
|
|
|
| |
โดย: thaibookcafe IP: 125.25.229.51 12 มกราคม 2552 22:07:13 น. |
|
|
|
| |
โดย: thaibookcafe IP: 125.25.229.51 13 มกราคม 2552 13:27:37 น. |
|
|
|
| |
โดย: sandhurst IP: 58.10.131.155 13 มกราคม 2552 14:28:00 น. |
|
|
|
| |
โดย: น้ำค้าง IP: 124.120.37.183 13 มกราคม 2552 19:15:17 น. |
|
|
|
| |
โดย: SKP IP: 124.120.176.135 14 มกราคม 2552 14:05:08 น. |
|
|
|
| |
โดย: Thaibook cafe IP: 125.27.55.117 15 มกราคม 2552 16:35:49 น. |
|
|
|
| |
โดย: 2in1 IP: 124.121.153.225 15 มกราคม 2552 22:25:09 น. |
|
|
|
| |
โดย: น้ำค้าง IP: 124.121.239.55 22 มกราคม 2552 19:07:32 น. |
|
|
|
| |
โดย: ดาเรน (ดาเรน ) 10 กรกฎาคม 2554 11:13:43 น. |
|
|
|
| |
โดย: จินตนาการ IP: 221.128.100.58 10 กรกฎาคม 2554 13:32:49 น. |
|
|
|
|
|
|
|
แง..แง..จบแล้วครับ...
อย่างไรก็คิดถึงเด่น คุณเด่นตลอดไปนะครับ...
ดีน ครับ.....
ป.ล. คุณน้ำค้างและพี่แซนด์อย่าลืมส่งที่อยู่ไปให้ผมนะครับ...
ดีน ครับ.....