o หัวใจบอบบาง สร้างมาเพื่อเธอ o
Group Blog
 
 
กรกฏาคม 2555
 
1234567
891011121314
15161718192021
22232425262728
293031 
 
20 กรกฏาคม 2555
 
All Blogs
 
ระริน ตอนที่ 6 (ยังหาชื่อเรื่องที่เหมาะสมไม่ได้คะ)

ณ ร้านไอศกรีมแห่งหนึ่ง

 

 

“ริน ประมาณช่วงเดือนหน้าผมจะไปเยี่ยมบ้านที่อเมริกาหนึ่งอาทิตย์นะครับ”

 

“คะ รินก็จะชวนคุณพ่อไปเที่ยวยุโรปเหมือนกันคะ”

 

“หนังที่เราดูกัน เศร้ามากเลยนะคะ หากรินเป็นนางเอก คงเศร้าไปอีกนานเลยคะที่ต้องเสียคนรักแบบนี้”

 

“หากผมเป็นพระเอก ผมคงทำอย่างเดียวกัน”มาร์ตินแสดงความคิดเห็นเสริมขึ้นมา

 

“หากผมต้องจากรินไป ทั้งๆที่ไม่อยากจาก ผมจะทำทุกๆอย่างเพื่อให้รินรู้ว่า ผมอยู่ข้างๆรินเสมอ” ชายหนุ่มพูดพลางจับมือหญิงสาวเบาๆ

 

“ขออนุญาต เสิร์ฟไอศกรีมคะ” พนักงานสาวพูดแทรกขึ้นมา ทำให้ชายหนุ่มต้องปล่อยมือหญิงสาวออก

 

“รินกินให้หมดเลยนะ”

 

“สู้คะ” สาวน้อยรับคำพร้อมทำหน้าทะเล้น

 

 

 

ณ บริษัทยูเอสแอทไทยแลนด์ อินเวสเม้น

 

 

ชายชราสูงวัยในชุดสูทสีดำ เดินลงมาจากรถเก๋งคันงาม เบื้องหน้าเป็นตึกสูงราวยี่สิบชั้น ชายสูงวัยเดินเข้าบริษัท

 

เมื่อประตูอัตโนมัติเปิดออก แอร์เย็นช่ำมากระทบใบหน้าชายชรา

 

“สวัสดีคะ คุณจักพรรดิ์ เชิญห้องประชุมด้านนี้เลยคะ” เลขาฯส่วนตัว            ชายชรามายืนรอรับหน้าประตู

 

“คุณกิตติกรมาหรือยัง”

 

“มาแล้วคะ”

 

ชายชราเดินไปยังห้องประชุม เมื่อเปิดประตูเข้าไป ห้องประชุมกลับมีเพียงกิตติกร เพื่อนรักที่รู้จักกันมาตั้งแต่สมัยยังหนุ่ม ยืนรออยู่เพียงคนเดียว จักพรรดิ์เองก็งงอยู่ไม่น้อย หากแต่โดนโทรตามให้มาประชุมแต่กลับยังไม่มีใครมาเลย

 

“คุณจักพรรดิ์นั่งก่อน”กิตติกร เอ่ยทักทาย

 

“ทำไมไม่เห็นมีคนอื่นมาเลย”

 

“ไม่มีใครมาหรอก ผมเชิญคุณมาเป็นการส่วนตัวเท่านั้น เรื่องที่ผมจะพูดต่อไปนี้ค่อนข้างสำคัญ ผมต้องการคุยกับคุณเพียงสองคน” กิตติกร เอ่ยด้วยประโยคที่ทำให้ชายชรางุนงง ไม่น้อย

 

“ผมได้อ่านรายงานการเบิกงบประมาณของบริษัท ที่จัดสรรใช้ในการก่อสร้างเมื่อประมาณปีที่แล้ว  ผมเห็นข้อมูลบางอย่างที่ดูเหมือนจะไม่ตรงกับความเป็นจริง ผมจึงเรียกคุณมาสอบถามข้อมูลเพิ่มเติม”

 

“อะไรกันว่ะเพื่อน” ชายชราเอ่ยถามขึ้น

 

“จากรายงานที่ผมได้มา คุณเซ็นต์เบิกงบใช้ในการก่อสร้างไปมีมูลค่าเกินความเป็นจริงจากราคาประเมิณ

 

ตามท้องตลาด ผมไม่ได้เป็นคนจับผิดคุณ แต่หากว่า บริษัทเราได้เปลี่ยนคณะตรวจสอบเป็นบริษัทต่างชาติ ทำให้ข้อมูลทุกอย่างถูกตรวจสอบโดยพวกฝรั่ง” กิตติกรอธิบายเพิ่มเติม

 

“ผมเข้าใจ แต่คุณลืมไปแล้วใช่ไหม ผมไม่ได้เป็นผู้เซ็นต์เพียงลำพัง คุณก็เซ็นต์กับผมด้วย ตามข้อตกลงของเราที่จะแบ่งส่วนต่างกันครึ่งต่อครึ่ง” จักพรรดิ์ย้อนถาม

 

“คุณจักพรรดิ์คงเข้าใจผิดแล้ว ตอนนี้ผมได้ย้ายมาเป็นคณะตรวจสอบเบื้องต้นในสาขาประเทศไทย อีกอย่างเอกสารใบนั้นและใบอื่นๆผมก็ทำลายเรียบร้อย” กิตติกรแสดงธาตุแท้ออกมากับการหักหลังเพื่อน

 

“นี่ คุณดูเอกสารอนุมัติงบที่คุณเซ็นต์ด้วยตัวเอง มีลายเซ็นต์คุณถูกต้อง คงจำไม่ได้ วันที่คุณรีบร้อนจะกลับไปหาลูกสาวสุดสวย ผมให้เลขาเอาเอกสารไปให้คุณ คุณไม่อ่านเลยซักนิด”

 

“นี่ แก.............” ใบหน้าชายชราเปลี่ยนเป็นสีแดงกล่ำ มือกำแน่นด้วยความโมโห

 

“ทางออกของนายคือ หาเงินมาชดใช้ส่วนต่างทั้งหมด นี่เป็นเพียงแค่โครงการเดียว แต่โครงการที่เราร่วมทำแบบนี้กันมา นายก็ต้องชดใช้ ไม่อย่างนั้น นายได้ไปนอนในตารางแน่ เพราะพวกฝรั่งมันตรวจสอบย้อนหลัง ส่วนฉัน นายไม่ต้องห่วง ฉันเอาตัวรอดได้อยู่แล้ว หากนายเคลียร์เงินจำนวนนี้ทั้งหมดได้ บริษัทแม่ยินดีที่จะไม่เอาเรื่อง และให้นายทำงานต่อไป”

 

“ไอ้กิตติ กูจะไปเอาเงินที่ไหนมาคืน เงินจำนวนมหาศาลขนาดนั้น มึงหักหลังกู”

 

“จะให้ฉันทำไง ก็มันเข้าตาจน แกก็รู้ โทดทีว่ะ” กิตติกรกล่าวด้วยคำพูดง่ายๆ ไม่สนใจชายชราเลยซักนิด

 

ชายชราลุกขึ้นเดินหันหลังออกประตูไปอย่างรวดเร็ว  ความกังวลถาโถมเข้ามาอย่างหนัก เสียใจที่เพื่อนรักมาหักหลังเอาตัวรอดอย่างหน้าด้านๆ  หุ้นที่เพิ่งลงไปก็ดิ่งลงอย่างไม่เป็นท่า หากต้องใช้หนี้ จักพรรดิ์ต้องขายทุกๆสิ่ง ทุกๆอย่าง นั้นหมายถึงการสิ้นเนื้อประดาตัวเลยทีเดียว ชายชรารีบเดินกลับไปขึ้นรถอย่างรวดเร็ว พลางคิดไม่ตกกับเรื่องที่เกิดขึ้นและไม่รู้จะทำอย่างไรต่อไป บัดนี้ราชสีห์ผู้เคยสง่างามกับมีความรู้สึกไม่ต่างจากหนูติดจั่นเลยทีเดียว  ความกังวลถาโถมเข้ามาในจิตใจราชสีห์ผู้สง่างามอย่างรุนแรง จนสังเกตุเห็นได้จากสีหน้าไร้ความสุขอย่างเห็นได้ชัด

 

 

 

“รินเหนื่อยไหม วันนี้ผมพาไปเที่ยวทั้งวันเลย”

 

“ไม่เลยคะ รินยังมีแรงอีกเยอะคะ”

 

“พรุ่งนี้ไปสอนเด็กๆกับผมไหม หากรินยังไม่มีงาน ผมแนะนำให้รินมาสมัครไปครูสอนเด็กๆ สนุกนะครับ น้องๆน่ารัก”

 

“รินขอเป็นอาสาสมัครชั่วคราวดีกว่าคะ รินยังไม่อยากทำงานตอนนี้”

 

“ก็ดีเหมือนกันนะครับริน เดียวผมเป็นธุระให้ ทางโรงเรียนน่าจะอนุญาตโดยไม่มีปัญหา”

 

ชายหนุ่มขับรถไป ชวนสาวน้อยคุยไป รถหรูขับผ่านตัวเมืองในกรุงเทพฯ ถึงแม้รถจะติด แต่ชายหนุ่มก็อารมณ์ดีที่มีสาวสวย น่ารัก ถูกใจ ร่วมทางไปด้วย รถหรูขับมาถึงยังหน้าคฤหาสน์หลังโตของระริน

 

“วันนี้ผมส่งรินตรงนี้เลยนะครับ”

 

“ได้คะ งั้น บายนะคะ”

 

 

ยังไม่ทันที่หญิงสาวจะก้าวลงจากรถ ชายหนุ่มสุดเท่ห์ก็ก้มหน้ามาประทับรอยจูบที่แก้มเธอ  สาวน้อยร่างบางหน้าเริ่มเปลี่ยนเป็นสีแดงเพราะยังไม่ทันตั้งตัว แต่หล่อนก็พอใจไม่น้อย  ร่างบางหันมายิ้มให้พลางเดินลงจากรถไป มาร์ตินเห็นสาวน้อยค่อยๆเดินคล้อยหลังกลับเข้าไปยังคฤหาสน์หลังโต ผมยาวสลวยยาวถึงก้นงอลงาม ชายหนุ่มไม่อยากจะขับรถออกไปเลยทีเดียว

 

 

“สมพงษ์ เดียวขับรถพาฉันไปบ้านไกรสรหน่อยนะ จำทางได้ใช่ไหม” ชายชราบอกคนรถให้ขับไปอีกทาง

 

“ได้ครับคุณ จักพรรดิ์ แต่ว่า......”สมพงษ์ทำหน้าเจือนๆ

 

“มีอะไรรึ ว่ามา”

 

“คุณจักพรรดิ์ จะไปหาคุณไกสรจริงๆหรือครับ คุณไกรสรทำธุรกิจมืด ผมว่ามันจะไม่ดีนะครับหากใครมาเห็นเข้า”

 

“ฉันบอกให้พาไป ก็พาไปเถอะ อย่าถามมาก” ชายชราตวาดคนรถคู่ใจ

 

“ครับๆ”

 

 

รถหรูของราชสีห์อย่างนายจักรพรรดิ์มาจอดยังหน้าบ้านเสืออย่างนายไกรสร ทั้งคู่เคยเป็นเพื่อนสมัยวัยรุ่นมาก่อน แต่หากว่าคนอย่างนายไกรสรไม่ชอบเรียนหนังสือ เอาแต่เสเพล กินเหล้า ผิดกับจักรพรรดิ์ที่มุ่งมั่นเรียนหนังสือ เพื่อให้ได้งานดีๆทำ แต่ดูเหมือนแม้ไกสรจะไม่ตั้งใจเรียน  ฐานะการเงินก็ไม่ได้ด้อยไปกว่าจักรพรรดิ์เพื่อนรักเลยทีเดียว  เบื้องหน้าชายชราเป็นบ้านทึบ มองเข้าไปภายในไม่เห็นแม้ตัวบ้าน มีแต่ต้นไม้ใหญ่ปกคลุมไปหมด มียามเฝ้าหน้าประตูเพียง 1 คนเท่านั้น แต่ประตูรั้วสูงทึบมองไม่เห็นอะไรภายในเลยแม้แต่น้อย

 

 

“สวัสดีครับ มาหาใครครับ” ยามเผ้าหน้าประตูกล่าวทักทาย

 

“ฉันมาหาไกรสร บอกเจ้านายแกด้วยว่า จักรพรรดิมาหา”

 

“ได้ครับ รอซักครู่” ยามตอบกลับและให้ชายชรารอ

 

ผ่านไปไม่เกินชั่วอึดใจ ยามเดินกลับมาพร้อมกับขอกุญแจรถ เขาอาสาเอารถไปจอดให้เอง ชายชราสั่งให้นายสมพงษ์ดับรถ และส่งกุญแจให้ยามคนนั้น ก่อนยามจะนำรถไปจอดให้ เขาเปิดประตูเล็กให้ชายชราและนายสมพงษ์เข้าไปข้างใน แล้วปิดประตูในทันที ไม่ทันเดินไปไหน มีชาย 2 คน เดินมาประชิดตัวชายชราและนายสมพงษ์

 

 

“ เดี๋ยวคุณ 2 คนเดินตามผมมาทางนี้ เชิญครับ”

 

นายสมพงษ์ไม่ค่อยชอบที่นี่เท่าไหร่ เพราะก่อนหน้านี้เคยมากับเจ้านายชราครั้งนึงแล้ว  เขารู้ดีว่าที่นี่ทำธุรกิจมืดทั้ง บ่อน ค้ากาม ยาเสพติด เขาจึงไม่พึงใจจะเข้ามา อีกทั้งไม่อยากให้เจ้านายมาด้วย แต่หากเขาเป็นเพียงคนขับรถที่ห้ามเจ้านายไม่ได้

 

“ไปตามไอ้ไกสรมาพบฉัน เร็วๆ” ชายชราบอกกับการ์ดที่รับเขาไปยังเรือนรับรอง

 

“เดี๋ยวคุณไกสรจะมาพบท่าน ภายใน 10 นาทีนี่ครับ”

 

เบื้องหน้าชายชราเป็นเรือนรับรองที่ปกคลุมไปด้วยต้นไม้หนาทึบ มองภายนอกแทบไม่เห็นตัวบ้านที่ซ่อนอยู่เลย บรรยากาศดูวังเวง รอบๆบ้าน มีบ้านเล็กๆอยู่หลายหลัง แต่มองไม่เห็นผู้คนเท่าไหร่นัก นอกจากการ์ด

 

“ลมอะไรหอบมาว่ะ ไอ้จักพรรดิ์” เสียงดังมาจากด้านหลังชายชรา

 

“พูดตรงๆเลย กูต้องการให้มึงช่วย”

 

“สมพงษ์ เดี๋ยวไปรอข้างนอกก่อน” ชายชราหันไปสั่งคนรถ

 

“ได้ครับ”

 

“จะให้ช่วยอะไรก็ว่ามาได้เลยเพื่อน” ไกสร ถามเพื่อนอย่างมีเล่ห์เหลี่ยม

 

“กูมีปัญหาอย่างหนัก กูโดนหักหลัง ตอนนี้กูต้องหาเงินไปใช้ให้บริษัทจำนวนมาก ไม่งั้นกูติดคุกแน่ แต่กูไม่มีเงินขนาดนั้น กูอยากให้มึงช่วยเรื่องเงิน”

 

“เท่าไหร่กันว่ะ” ไกสรถามถึงตัวเลข

 

“เกือบๆ 100 ร้อยล้าน”

 

ไกสรตาเบิกโพลงเมื่อได้ยินตัวเลขจากปากจักรพรรดิ์  แน่นอนว่าเขาไม่มีเงินมากมายขนาดนั้นให้เพื่อนยืม ถึงมีเขาก็คงไม่ใจกล้าพอที่จะให้เพื่อนยืม

 

“ทำไมมันเยอะนักว่ะ มึงไปโกงมาใช่ไหมก่อนหน้านี้”

 

“กูแบ่งเปอร์เซ็นต์นิดหน่อย แต่กูโดนหักหลัง”

 

“กูไม่มีเงินให้มึงยืมขนาดนั้น แต่กูมีวิธีให้มึงหาเงินได้”

 

“วิธีอะไรมึงบอกมาได้เลย”

 

“กูจะนัดให้มึงส่งของบางอย่างไปให้ลูกค้าทั้งหมด 3 ครั้ง ครั้งละ 50 ล้านสำหรับค่าจ้าง มันไม่อยากสำหรับมึง คนดูภูมิฐาน ประวัติการทำงานดี เดินทางออกนอกประเทศบ่อยๆ แต่มึงต้องเสี่ยง มึงไม่ต้องถามกรูนะว่าอะไร ยิ่งมึงรู้น้อย มึงก็ปลอดภัย แค่เอาไปส่งให้ลูกค้ากูตามกำหนดเป็นพอ เสร็จงานนี้ มึงได้เงินไปสบายๆ เคลีร์ยปัญหามึงด้วย”ไกรสรแนะนำวิธีหาเงินอย่างรวดเร็วให้เพื่อน

 

“ตอนนี้กูไม่มีทางเลือก ยังไงก็ต้องเอาว่ะ” จักรพรรดิ์ตอบตกลงอย่างไม่ลังเล

 

“ไอ้คนที่หักหลังมึง มึงจะเอาไง”

 

“กูให้มึงเก็บมันหน่อยได้ไหม เอาให้เหมือนเป็นอุบัติเหตุ มันขุดคุ้ยกู หากมันตาย เรื่องจะได้เงียบ และไม่ต้องมาแทงข้างหลังกูอีก “ ชายชราพูดออกมาด้วยความแค้น

 

“ได้ เรื่องแค่นี้ ยังไงวันนี้มึงกลับไปก่อน วัน เวลา ที่จะทำการค้ากับลูกค้า เดี๋ยวก็ติดต่อไปอีกที ไม่นานเกินรอเพื่อน มึงเตรียมตัวไว้ แล้วกัน”

 

“อืม มึงรีบติดต่อกูมานะ กูเดือดร้อนจริงๆว่ะ”

 

“ไว้ใจกู เตรียมรูปไอ้คนที่หักหลังมึงให้กูด้วย ที่อยู่มัน เบอร์โทร ทุกอย่างที่มี งานจะได้ง่ายๆขึ้น”

 

“อืม แน่นอน ขอบใจมากว่ะ เพื่อน”

 

 

 

ชายชราเดินออกมาด้วยสีหน้าเป็นกังวล แน่นอนว่าจักพรรดิ์ผู้สง่างามไม่อยากทำอย่างนี้ แต่เวลาแบบนี้เขาเองไม่มีทางเลือกมากนัก สมพงษ์คนขับรถคู่ใจ เดินปรี่เข้าไปหาเจ้านายอย่างรวดเร็ว ทั้งสองคนเดินออกไปจากบ้านไกสรโดยมีการ์ดคอยคุ้มตลอดทาง

 




Create Date : 20 กรกฎาคม 2555
Last Update : 20 กรกฎาคม 2555 0:29:56 น. 0 comments
Counter : 119 Pageviews.

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

Darkliver
Location :


[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]




Friends' blogs
[Add Darkliver's blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.