o หัวใจบอบบาง สร้างมาเพื่อเธอ o
Group Blog
 
 
กรกฏาคม 2555
 
1234567
891011121314
15161718192021
22232425262728
293031 
 
20 กรกฏาคม 2555
 
All Blogs
 
ระริน ตอนที่ 4 (ยังหาชื่อเรื่องที่เหมาะสมไม่ได้คะ)

หญิงสาววิ่งกลับมายังรถที่จอดอยู่อย่างรวดเร็ว  ชายหนุ่มลดกระจกลงมาและพยักศรีษะทักทายป้าสร้อย

 

“ไปได้เลยคะ เรียบร้อยแล้ว”

 

“ รินอยากไปไหน บอกผมได้เลย ยินดีพาไปทุกที่”

 

“รินอยากไปไหนดีน๊า หากรินอยากไปทะเลล่ะคะ”

 

“ได้อยู่แล้วครับ”

 

“ไม่หรอกคะ รินพูดเล่น ไปสวนสนุกกันดีกว่าคะ”

 

“จะดีหรอครับ “

 

“ทำไมล่ะคะ หรือว่าคุณกลัว”

 

“ไม่หรอกครับ งั้นไปก็ได้ ครับ”

 

“เย้ๆๆ”ระรินยกมือขึ้นเหนือศรีษะทำท่าดีใจเหมือนเด็กๆ

 

มาร์ตินอมยิ้มที่เห็นท่าทางโก๊ะๆจากหญิงสาวที่ดูสวยไม่มีที่ติ แต่ภายในมีความน่ารักซ่อนอยู่ในตัวไม่น้อย ชายหนุ่มออกรถอย่างไม่รอช้า  พลางเลื่อนมือหันแอร์เย็นๆมาให้หญิงสาว แทนที่สาวน้อยจะนั่งเงียบๆ เธอเริ่มคุยกะชายหนุ่มอย่างสนิทใจไม่ถือตัว  หญิงสาวคุยไม่หยุดแต่ก็ยังไม่ถึงจุดหมายปลายทางซักที ด้วยสภาพรถติดในกรุงเทพฯ และเป็นเวลาช่วงเย็นพอดี มาร์ตินคุยตอบโต้หญิงสาวไปเรื่อย แต่ซักพักหญิงสาวก็เงียบเสียงไป

 

“ริน ผมว่าเราคงไปไม่ทันแน่เลย สวนสนุกคงปิดก่อน รถติดแบบนี้ ไปที่อื่นกันดีไหม”

 

ไม่มีเสียงตอบจากหญิงสาว เห็นเพียงผมยาวถึงเอวของเธอ ชายหนุ่มจึงเอื้อมมือจับที่ไหลเบาๆ ปรากฏว่า หญิงสาวแสนสวยตอนนี้หลับสนิทหลังจากที่กินอาหารมื้อใหญ่กับการนั่งรถแอร์เย็น มาร์ตินแอบอมยิ้มอดขำไม่ได้ ชายหนุ่มจับหญิงสาวเอนลง ปรับเบาะให้เหมาะสำหรับการนอน เขายังคงขับรถไปยังสวนสนุกต่อไปโดยหวังว่าคงไปทัน

 

“ถึงไหนแล้วอ่ะคะ” หญิงสาวสะดุ้งตื่น งัวเงียถามชายหนุ่มสุดเท่ห์

 

“จะถึงแล้วครับ แต่ว่าผมว่าจะไม่ทันนะครับ สวนสนุกจะปิดแล้ว ไปที่อื่นดีกว่าไหมครับ”

 

“อืม รินคิดไม่ออกว่าจะไปไหนอ่ะคะ”

 

“งั้น ให้ผมจัดการ แต่ว่า หากกลับมืดจะมีปัญหาไหมครับ”

 

“เดียวรินโทรไปหาคุณพ่อก่อนนะคะ แต่ไม่คิดว่าน่าจะเป็นอะไร ปกติคุณพ่อไม่เคยว่ารินอยู่แล้วคะ”

 

ระรินโทรไปยังที่บ้านเพื่อบอกให้พ่อหรือป้าสร้อยทราบจะได้ไม่ต้องเป็นห่วง

 

“ ตู๊ด ตู๊ด”

 

“ป้าสร้อยหรอคะ คุณพ่อมาหรือยังคะ”

 

“ยังเลยคะ เห็นว่าอาจจะดึก”

 

“ฝากบอกคุณพ่อด้วยนะคะ รินจะไปเที่ยวกับเพื่อนอาจจะกลับดึก”

 

“ได้คะคุณหนู ดูแลตัวเองด้วยนะคะ”

 

ระรินวางสายจากป้าสร้อย พลางหันหน้ามายิ้มให้ชายหนุ่ม ใบหน้าเรียวงาม แก้มเป็นพวงชมพู ผมยาวสลวย

 

“จะพารินไปไหนคะ บอกหน่อยได้ไหม”

 

“ไปทะเลครับ รับรองว่าคุณรินชอบแน่นอน”

 

หญิงสาวอมยิ้มและพยักหน้าให้ ชายหนุ่มขับรถมุ่งหน้าไปยังจุดหมายปลายทางทันที อ.สัตหีบ จ.ชลบุรี ระยะทางไม่ไกลจากกรุงเทพฯเท่าไหร่นัก หญิงสาวดูร่าเริงขึ้น ระรินชอบทะเลมากเพราะตอนเด็กๆระรินไม่ค่อยได้มีเวลามากนักที่จะได้ไปเที่ยวทะเลเนื่องจากบิดาต้องเดินทางตลอดเวลา  ชายหนุ่มค่อยๆเลื่อนมือมากุมมือหญิงสาวและบีบเบาๆ

 

“ระรินหิวข้าวไหม” เดี๋ยวผมพาไปกินอาหารอร่อยๆนะ

 

“ได้คะ ระรินก็หิวแล้วเหมือนกัน”

 

หญิงสาวเอามือกุมมือชายหนุ่มเบาๆ เป็นการตอบรับและยิ้มให้ด้วยใบหน้ามีความสุขเป็นอย่างมาก

 

ชายหนุ่มเลี้ยวรถเข้ามายังร้านอาหารทะเลเผา หลังจากรับประทานอาหารเสร็จเวลาประมาณหนึ่งทุ่มเศษ ชายหนุ่มขับรถมุ่งหน้าตรงไปยังชลบุรีทันที ไม่นานเท่าไหร่นักก็มาถึงจุดหมายปลายทางที่มาร์ตินต้องการ

 

“บ้านสายลม” ระรินเห็นป้ายหน้าบ้านพลางรำพึงออกมาเบาๆ

 

“ใช่ ครับ เป็นบ้านตากอากาศของผมที่ครอบครัวผมสร้างไว้ให้เวลามาเที่ยวนะครับ ระรินจะมาตอนไหนก็ได้นะครับ ที่นี่อากาศดีมากเลย ชายหาดสวยด้วย”

 

“ออกปากชวนรินอย่างนี้ รินไม่เกรงใจนะคะ”

 

“ได้ทุกเมื่อนะครับ แต่ที่นี่ไม่มีใครอยู่นะครับ ต้องดูแลตัวเอง บางครั้งเวลาไม่อยู่นานๆ ผมจะหาคนมาทำความสะอาดครั้งนึงนะครับ”

 

“ไม่ต้องห่วงคะ รินอยู่ได้อยู่แล้ว” หญิงสาวยิ้มให้อย่างร่าเริง

 

 

เบื้องหน้าระริน บ้านสายลมเป็นสนามหญ้ามีเขียว มีสวนถูกตกแต่งเป็นอย่างดี มีต้นรั่นทมออกดอกสะพรั่ง ภายใต้ต้นลั่นทม มีชิงช้าเล็กๆอยู่  ระรินวิ่งไปยังชิงช้าทันที ลมทะเลพัดโชยมาเป็นระยะๆ อากาสสดชื่น แม้ทั้งสองจะมาถึงตอนมืดมากแล้วก็ตาม ชายหนุ่มเดินมายังสาวน้อย คุกเข่าลงตรงชิงช้าที่เธอนั่ง มือทั้งสองจับเชือกที่ขึงชิงช้าไว้ สายตามองสาวน้อยอย่างอ่อนโยน

 

“ริน ชอบที่นี่ไหม”

 

“ชอบคะ รินอยากมาอยู่ทุกๆวันเลยคะ หากกรุงเทพฯ อากาศดีแบบนี้คงจะดีนะคะ”

 

“รินมาได้ตลอดเลยนะครับ หากไม่สะดวกมาเอง บอกผมก็ได้ เดี๋ยวผมพามา”

 

หญิงสาวอมยิ้ม ทำท่าขวยเขิลเพราะชายหนุ่มสุดเท่ห์นั่งคุกเข่าอยู่ตรงหน้าเธอ ทำให้เธอขยับไปไหนไม่ได้  ชายหนุ่มลุกขึ้นเดินมาข้างหลังและไกวชิงช้าให้เธอเบาๆ

 

“ตอนนี้ริน คบหากับใครอยู่รึเปล่าครับ” ชายหนุ่มเริ่มยิงคำถามตรงๆ

 

“รินไม่มีใคร ไม่ได้ครบใคร ในฐานะคนรักคะ รินเพิ่งเลิกกับแฟนมาคะ”

 

“หากไม่รังเกียจ ผมอยากให้คุณรินให้โอกาสผมสักครั้ง ผมชอบคุณตั้งแต่วันแรกที่เห็น”

 

“รินเป็นคนขี้เหงานะคะ อ่อนไหว อารมณ์เปลี่ยนง่าย เอาแต่ใจตัวเอง มาร์ตินแน่ใจแล้วเหรอคะ”

 

“ผู้หญิงเป็นแบบนี้ทุกคนครับ”

 

“แสดงว่า มาร์ตินคงมีสาวๆเพียบแน่ๆเลย ถึงรู้มากขนาดนี้”

 

“ผมมีจะแต่คุณและจะเป็นคุณเพียงคนเดียวจากนี้ไป” ชายหนุ่มเดินกลับมาคุกเข่าหน้าหญิงสาวอีกครั้ง พลางจับมือเล็กๆของเธอ เขามองเธอด้วยสายตาอ่อนโยน อ้อนวอนขอความรักจากหญิงสาวที่อยู่ตรงหน้า

 

“ได้คะ รินจะคบกับมาร์ตินในฐานะคนรัก แต่รินขอเวลาปรับตัวและให้เราเรียนรู้กันมากขึ้นกว่านี้นะคะ”

 

“ผมจะทำให้คุณรินมีความสุขที่สุด ผมไม่เจ้าชู้ ผมอยากให้รินจำคืนนี้ไว้ เป็นวันแรกที่เราได้คบกัน”

 

“รินสัญญาคะ ว่ารินจะทำให้มาร์ตินมีความสุขและจะให้แต่สิ่งที่ดีๆกับคุณ” หญิงสาวตอบกลับพลางเอามือจับแก้มชายหนุ่มเบาๆ ชายหนุ่มหลับตาพริ้มพลางเอามืออีกข้างหนึ่งของเขากุมมือเธอเอาไว้

 

 

เวลาล่วงไปประมาณตีสองกว่า หลังจากทั้งสองได้ใช้เวลาอยู่ด้วยกัน ณ บ้านสายลม  ทั้งสองต่างรู้อยู่ในใจเสมอว่าต่างคน คือคนที่ใช่ ระรินไม่เคยรู้สึกอย่างนี้กับใครมาก่อน มาร์ตินก็ถูกใจ ถูกตาเธอ มากเช่นกัน เวลาแห่งความสุขช่างผ่านไปอย่างรวดเร็ว

 

 

“รินครับ ผมว่าเรากลับกันดีกว่านะครับ ดึกมากแล้ว เดี๋ยวคุณพ่อคุณรินจะเป็นห่วง”

 

“ได้คะ รินว่าดีเหมือนกันคะ เดี๋ยวพรุ่งนี้มาร์ตินต้องทำงานด้วย”

 

“ครับ”

 

 

ชายหนุ่มขับรถพาสาวน้อยร่างบางกลับมาส่งยังบ้านของเธอ ระหว่างทางเธอหลับไหลเพราะดึกมากแล้ว ไม่นานนักรถคันงาม เลี้ยวมาจอดหน้าคฤหาฤสต์กาญจนโรจน์  ชายหนุ่มดับไฟหน้ารถ ค่อยพยุงสาวน้อยไว้ในอ้อมแขนและปลุกเบาๆ

 

“รินครับๆๆ ถึงบ้านคุณแล้วนะ” หญิงสาวงั่วเงีย ลืมตาขึ้น ทำหน้างงๆ

 

“คะ ขอบคุณมากนะคะที่พารินไปเที่ยว อากาศดีมากเลย วันหลังพารินไปอีกนะคะ”

 

“ได้ผมจะลาพักร้อน พาคุณไปอีก พรุ่งนี้ผมมีสอนเด็กอนุบาลสาม ตอนสามโมงเช้า ที่โรงเรียนบัณฑิตศึกษา หากรินว่างไปดูผมสอนน้องๆได้นะครับ”

 

“อืม ได้คะรินจะไป รินก็เบื่อๆเหมือนกันคะ ไม่มีอะไรทำ”

 

“งั้นวันนี้ ผมส่งแค่นี้ก่อนนะครับ” พอสิ้นประโยค ชายหนุ่มก้มหน้าจูบเธอเบาๆอย่างอ่อนโยน หญิงสาวใจเต้นระทึกไม่เป็นจังหวะ ทั้งขวยเขิลหน้าแดง

 

“รินไปก่อนนะคะ เดียวพรุ่งนี้เจอกันคะ”

 

สาวน้อยเปิดประตูรถเดินลงไปทันที หลังจากพูดคำลาเสร็จ เธอยังใจเต้นและยังอายไม่หาย รอยจูบนี้คงจะตราตรึงในใจเธอไปอีกนานแสนนาน

 




Create Date : 20 กรกฎาคม 2555
Last Update : 20 กรกฎาคม 2555 0:18:28 น. 0 comments
Counter : 129 Pageviews.

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

Darkliver
Location :


[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]




Friends' blogs
[Add Darkliver's blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.