Bloggang.com : DamDevil : ชื่อของมัน "ไอ่นำโชค" ตอนที่ 3

ชื่อของมัน "ไอ่นำโชค" ตอนที่ 3

แน่นอน ทุกคนต้องรู้ว่ามันต่อจากตอนที่ 2

หลังจากที่พี่ผู้หญิงร้องกรี๊ด อาละวาดแมว แล้วเธอก็พาหมาเข้าบ้านไป แต่ทุกคนงง....... โอเช เล่าต่อ

วงแตกสิครับ

เก็บชามล้าง แล้วกลับบ้านเรา นอนดีก่า รู้สึกว่าแมวจะโดนเอาไปปล่อยห่างออกไป ประมาณ 20 เมตร ไกลที่สุดได้เท่านั้นแหละ

ไม่รู้ทำไมไม่ไปปล่อยไกลกว่านั้น ยังสงสัยอยู่

เฮ้ย อย่าเข้าใจว่าผมเป็นคนเอาไปปล่อยนะ เพราะผมไม่ใจดีขนาดนั้น

ผมคิดว่า ถ้าเอ็งอยากนั่งอยู่ตรงนี้ให้หมากัดตายก็ช่างเอ็ง ข้าไม่เกี่ยว แล้วก็ไม่มีเลยนะครับความคิดที่ว่าจะเก็บมันมาเลี้ยง เมื่อก่อนเลี้ยงหมา รักหมาจะตาย พอย้ายบ้านมาอยู่ตึก (อาคารพานิช) ก็ไม่สะดวกเลี้ยงหมา เลี้ยงปลาแทน

แหมพอพูดถึงปลาแล้วเปรี้ยวปาก เอ้ย ... เปรี้ยวมือ เอาซะหน่อย

นี่ครับ ฝูงปลาปอมปาดัวร์ที่บ้าน น่ารักสุดๆ

เชื่องกว่าแมวอีก จับตัวเล่นได้ทุกตัว ตั้งตู้ไว้ใกล้ตู้เย็น พอมาเปิดตู้เย็นปุ๊บ นู๋ๆ เขาก็รีบแจ้นมารออาหารปั๊บ นี่แหละนะที่เขาว่า คนที่ใจดีมีเมตตามักจะแผ่รังสีเมตตาออกจากตัวเสมอ

จริง เรื่องนี้จริงมาก ผมเองยังไม่กล้าเถียงเลย เรื่องปลาไว้คราวหลังค่อยมาสาธยาย ยังอีกยาว ฮ่าๆ ...

วันรุ่งขึ้น... อย่าถามนะว่ารุ่งขึ้นของวันไหน ก็วันรุ่งขึ้นของวันที่ตอนค่ำแมวถูกตีนี่แหละ...
ตอนบ่าย ...ง่วง...

เลยเดินไปหน้าบ้านเพื่อน(ที่เป็นร้านซ่อมเบาะ อยู่ใกล้กันเดินประมาณ 20 ก้าว ปกติผมทำงานอยู่ที่บ้านทั้งวัน เรียกหรูๆ ก็โฮมออฟฟิศนะแหละ) ทักทายกันพอสังเขป (ส่วนใหญ่จะด่ากันมากกว่าว่ะ)

เพื่อนซังกะบ๊วย : "เฮ้ย ฉ้านว่าแกน่าจะเอาไอ้แมวเนี่ยไปเลี้ยงไว้ที่บ้านแกนะ"
ตาแดมรูปหล่อ : "ไม่มีทาง"

เพื่อนซังกะบ๊วย : "เฮ้ยยยยยย.. เอาไปเหอะ มันน่าสงสารนะ เนี่ยเอาไปใส่ตะกร้าเขย่าๆ ล้างน้ำหน่อยก็สวย"
ตาแดมรูปหล่อ : "ไม่ ไม่มีทาง"
เพื่อนซังกะบ๊วย : "ทำไมล่ะ ที่บ้านแกก็มีปลาตั้งเยอะ ตะก่อนยังเลี้ยงหมา เลี้ยงแมวตัว เป็นไรวะ เอาไปเหอะ"
ตาแดมรูปหล่อ : "ไม่ ไม่มีทาง ไม่!! โน แต้งกิ้ว!!"

เพื่อนซังกะบ๊วย : "โถ ดูซิเนี้ย ขาก็หักเดินลากกะพื้นเป็นแผลอักเสบ เน่า บวม แดง มันจะต้องเดินลากกะพื้น แผลใหญ่ขึ้น ขาเน่า แล้วก็ตาย เอาไปเลี้ยงเหอะ"
ตาแดมรูปหล่อ : "ไม่มีทาง ไม่"

เพื่อนซังกะบ๊วยพยายามพูดอยู่ประมาณครึ่งชั่วโมง ถึงเรื่องบุญกุศล เมตตาธรรมค้ำจุนโลก ฯลฯ
: "เอาไปเลี้ยงเหอะ...."
ตาแดมรูปหล่อ : "ไม่!!"

เพื่อนซังกะบ๊วย : "เอี้ยไรวะ กรูพูดตั้งนาน นี่มรึงไม่ได้สำนึกเลยใช่มั๊ย ตัวก็ดำ ใจก็ดำ ยังงี้ไง ถึงไม่มีใครเอาไปทำผัว สารเลว..."
ตาแดมรูปหล่อ : "ไม่มีทาง กรูเกลียดแมว เป็นคนมีเมตตามากก็จริง แต่ไม่มีซักครั้งที่จะมอบให้แมวอย่างตั้งใจ ได้ยินมั๊ย กรูเกลียดแมว มานมาร้องแง้วๆ น่ารำคาญ เฝ้าบ้านก็ไม่ได้"

ตาแดมรูปหล่อ : "แล้วนี่แมวมันมาบ้านแก มันมีบุปเพสันนิวาสกับแก แกก็เลี้ยงมันซะ"
เพื่อนซังกะบ๊วย : "ไม่มีทาง .."

ตาแดมรูปหล่อ : "สารเลว แกเองยังไม่เลี้ยง แล้วจะมาโยนให้ข้า อยู่ในบ้านเยี่ยวแมวเหม็นจะตาย ไหนจะขี้อีกจิปาถะ เดินพันแข้งพันขา ขโมยของ ขนร่วง... ฯลฯ"
เพื่อนซังกะบ๊วย : " ..แหม ก้อ... "

ตาแดมรูปหล่อ : "ไม่ต้องทะลึ่งพูดออกมาเลยนะ ยังไงกรูก็ไม่เลี้ยง รู้ไว้ซะด้วย"
เพื่อนซังกะบ๊วย : "แต่มันน่าสงสารนะ..."

ตาแดมรูปหล่อ : "สงสารแกก็เลี้ยงไว้ซะ ส่วนข้า ไม่สงสาร"
เพื่อนซังกะบ๊วย : "ไม่มีทาง .."

เพื่อนซังกะบ๊วย : "นี่ไม่มีแกเยื่อใยเลยเร๊อะ"
ตาแดมรูปหล่อ : "ไม่มีทาง .. ไปล่ะ"

Create Date : 15 มกราคม 2550

Last Update : 15 มกราคม 2550 13:11:42 น.

4 comments

Counter : 1193 Pageviews.