บ้าพลัง (ไม่เจียมสังขาร)
วันนี้ตื่นแบบไม่อยากตื่น...ก็เมื่อวานเป็นมีงาน sport day ของโรงงานกลางวันมีงานกีฬาและกลางคืนมีเลี้ยงกันนิดหน่อย ซึ่งเป็นธรรมดาอยู่แล้วที่ว่าต้องมีเครื่องดื่มแอลกอฮอล์กันเป็นปกติค่ะ แต่ที่มันไม่ปกติก็คือ มันดันมีเสียงประทัดยาวเยียดตั้งแต่ตีสอง เหอ เหอ เริ่มกันแล้วเหรอค่ะ อุตส่าห์เตรียมใจไว้แล้วนะเนี่ย แต่ไม่คิดว่าเสียงประทัดมันจะยาวนานได้ขนาดนี้ บ้านนี้เสร็จ ต่อบ้านนู้น บ้านนู้นเสร็จต่อกันไปอีกเป็นทอด ๆ เอาเป็นว่าถ้ารถคว่ำกันตอนนี้ไม่มีใครรู้อ่ะค่ะ...เปิด ๆ ออกมาส่องดูก็จะเห็นว่าเป็นแสง ๆ ควัน ๆ ก็สวยไปอีกแบบแต่...คนที่มันงอมทั้งจากฤทธิ์แอลกอฮอล์ และ จากการไปบ้าพลังเล่นกีฬาสีกับเค้ามาซะด้วย ที่บอกว่าบ้าพลังก็คือภาคกลางวันเค้ามีแข่งกีฬาสีอ่ะค่ะ ไอ้เค้าก็อนุโลมคนที่เข้ากะดึกไม่ต้องไปร่วมงานก็ได้ ตอนแรกไอ้เราก็แค่จะแวะ ๆ ไปเก็บภาพกีฬามัน ๆ ซะหน่อย อยู่ ๆ ก็มีเสียงประกาศว่าใครจะลงแชร์บอลบ้างคะพี่น้อง เงียบ 1 เงียบ 2 เงียบ 3 (ในใจ : อย่าไปยุ่งเลยไม่ไหว ๆ หนี่ง สอง สาม) ยกมือไปเล่นกับเค้าซะยังงั้น เฮ้อ แพ้ใจ ผลสุดท้ายก็เลยต้องมาแพ้สังขารตัวเองวิ่งได้แป๊บ ๆ ก็ต้องออกมาพักแถมไอ้น้องผู้จัดการทีม(มันแต่งตั้งตัวเอง) แซวว่า พี่เค้าดมสารเคมีเยอะก็ยังงี้แหละ 555 เว๊..ตรูพึ่งออกกะมาตังหากละ...ไอ้เด็กบร้า... แถมงานนี้ต้องลงแข่งถึงสองรอบอีกตังหากอ่ะ สรุปว่ากว่าจะแข่งเสร็จก็ปาไปเกือบบ่ายสองแต่ชนะเลิศนะคะขอบอกงานนี้เหนื่อยแต่สนุก อิอิ แล้วต้องไปส่งไอ้พวกน้องนามงาม(เชียร์ลีดเดอร์) ที่บ้านมันอีก เบ็ดเสร็จกว่าจะได้นอนบ่าย 3 โมง ถ้าเทียบเป็นเวลาของคนปกติมันคือตีสามค่ะ และต้องตื่นไปงานเย็นตอน 5 โมง ประมาณ 4 โมงครึ่งมีน้องที่ทำงานเดียวกันชื่อเจี๊ยบโทรมาปลุกเพราะอยู่คอนโดเดียวกันมันจะติดรถไปงานด้วย ฟังจากน้ำเสียงเจแล้วมันคงแย่เต็มที อ้าวพี่ยังไม่ได้นอนเลยเหรอ เนี่ยเจี๊ยบยังไม่ได้ไปซื้อของไปจับฉลากกับน้องเลยอ่ะ เดี๋ยวประมาณ 5 โมงเย็นค่อยไปนะพี่ เอ๊ะกี่โมงแล้วเนี่ย จะห้าโมงละอ่ะ...งั้นเป็น ห้าโมง สิบนาทีนะเจ๊ เดี๋ยวมาเจ๊แต่งตัวรอไปก่อนอืม ๆ วางสายเจก็หาอะไรกินแก้หิวก่อนรองท้องก่อนเผื่องานเลี้ยงไม่มีไรน่ากิน แล้วก็ไปแต่งตัวรอแบบว่าใจเย็น...ไอ้เจี๊ยบมันยังไม่เสร็จอีก...ตอนนี้เริ่มปวดหัวตุ๊บ ๆ แต่ยาแก้ปวดอยู่ในรถ จะห้าโมงละลงไปนอนรอในรถก็ได้วะห้าโมงกว่า ๆ ละ เจี๊ยบอยู่ไหน...อยู่โลตัสพี่ ได้ละ ๆ อีกสิบนาทีให้พี่ไปรับเลยป่ะจะได้ไปกันเลยพี่กลัวไม่มีที่จอดรถว่ะ เออ พี่ฝากซื้อถ่านอัลคาไลน์ AA 4 ก้อนนะอีกพักใหญ่....................เกือบจะหกโมงเย็น... (ถ้าไปสายจะอดลงทะเบียนจับฉลากรางวัลปีที่แล้วก็อดเพราะไอ้เจี๊ยบทำสายนี่แหละค่ะถ้าสายอีกปีไอ้เจี๊ยบตายยยยยย)เจ๊...อยู่ไหนอ่ะแต่งตัวเสร็จยังลงมาได้แล้ว เดี๋ยวสายนะ เจี๊ยบเสร็จแล้วเนี่ยไปกันเร็วเดี๋ยวไม่ทัน...เหรออออออออออออออออออ ชั้นลงมานอนรอแกอยู่ในรถตั้งแต่โทรไปสั่งถ่านอัลคาไลน์แล้วเฟ้ยยยย แกอ่ะใส่ถ่านรุ่นไหนมันถึงได้เต่าขนาดนี้เนี่ย เว๊...แหะ ๆ ค่ะ ไปแล้วค่ะ ไปเดี๋ยวนี้แล้วค่ะเจ๊ ...แล้วไอ้เจี๊ยบก็วิ่งดุ๊ก ๆ มาแล้วทำหน้าตกใจ เมื่อเห็นเจนอนอยู่ในรถกำลังดมยาไหวป่ะเนี่ย...ปะ ๆ ไปกันแล้วจะถามทำไม...เจ๊เค้าลืมเอาบัตรพนักงานมาว่ะอ้าวไอ้นี่ ไม่พากลับไปเอานะอืมไม่เป็นไรเดี๋ยวถ้าเข้างานไม่ได้ก็กลับไม่กลับมาส่งนะก็ติดรถชาวบ้านกลับไง พอเข้าได้งานก็ได้ยินเค้าเรียกชื่อแผนกอ่ะค่ะ จะปิดแล้วนะคะ เร็ว ๆ ด้วยคะ เสียงดังมาแต่ไกล แต่ไอ้น้องเจี๊ยบสุดที่รักลืมเอาบัตรพนักงานมาต้องไปเข้าแถวรอเซ็นต์ชื่อเข้างาน....หลังจากนั้นตัดภาพไปที่ Engineer สองนางวิ่งกระหืดกระหอบไปลงชื่อ...แล้วผลสุดท้าย ไอ้น้องเจี๊ยบสุดที่รักก็คว้ารางวัล TV LCD 32" มาครองแต่ เจ ชวด ++! มันน่ามั๊ยละนี่ ดั่งนรกชังหรือสวรรค์แกล้ง....และตื่นเช้ามาด้วยอาการระบมไปทั้งตัว สวัสดีปีใหม่จีนค่ะชาวโลก...
เว๊..ตรูพึ่งออกกะมาตังหากละ...ไอ้เด็กบร้า... แถมงานนี้ต้องลงแข่งถึงสองรอบอีกตังหากอ่ะ 
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [