ต้อนรับสมาชิกใหม่

อยู่ดีๆ ก็มีลูกแมวน้อยหลงเข้ามาในบริเวณบ้าน เป็นแมวไทยพันธ์บ้านๆ นี้แหละ สีขาว มีลายจุดสีดำ คล้ายๆ รูปหัวใจ ที่น่าสงสารคือ เจ้าเหมียวน้อยเป็นตัวผู้ที่มีไข่ห้อยระย้าพอควร (เปล่าติดเรดเอ็กซ์นะ) น้องชายเราก็ประเภทใจอ่อนรักสัตว์ ก็เอาอาหารให้เจ้าเหมียวน้อยทานทุกวัน จนกลายเป็นความเคยชิน แต่แฟนเราก็ยังไม่อยากได้เจ้าเหมียวน้อยมาเป็นสมาชิกในบ้านเพิ่มให้วุ่นวาย เพราะยังทำใจกับการจากไปโดยไม่ร่ำลาของเจ้าบัวขาวลูกรักของเขายังไม่ได้ เราก็ไม่กล้าเอาเค้าเข้ามาเล่นกับลูกๆ ในบ้าน ให้พวกเค้ามองกันไปมาทุกวี่ทุกวันผ่านประตูหน้าต่างมุ้งลวดที่กั้นระหว่างพวกเค้าอยู่อยางนั้น จนย่างเข้าจะเดือนกว่าๆ

เจ้าเหมียวน้อยคงคิดแล้วว่า การส่งสายตาเว้าวอน และส่งเสียงร้อง คงไม่ได้ผลกับเจ้าของบ้านหลังนี้แน่ๆ มันก็คิดการใหญ่เลยค่ะที่นี้

ตอนเที่ยงของวันๆ หนึ่ง หลังจากน้องชายเราไปส่งเราที่ทำงาน ก็ขับรถกลับมาบ้านเป็นปกติ ถอยหลังเพื่อจะเอารถไปเก็บในที่จอดรถในบริเวณบ้าน

เมี้ยวววววววววววววววววว(เสียงดังมาก) โอ๊ยเจ็บ ช่วยด้วย ร้องระงมดังลั่น

น้องชายเรารีบจอดรถวิ่งลงไปดู ....พระเจ้า เจ้าเหมียวน้อยนี้เอง มันวิ่งเข้ามาท้ายรถเมื่อไรไม่รู้ เสมือนหนึ่งจะตั้งใจให้น้องชายเราชนประมาณนั้น น้องชายเรารีบพาไปคลีนิคใหญ่ทันที ผลก็คือ เจ้าเหมียวน้อยขาซ้ายหลังหัก ต้องเข้าเฝือก!!

ตอนเย็นเมื่อเรากับคุณแฟนมาถึงบ้าน มองเจ้าเหมียวน้อยทำตาละห้อย ส่งเสียงร้องเหมือนใจจะขาด ขออยู่ด้วยคน อย่าทิ้งเค้าไว้นอกบ้านนะ แฟนเรายังใจแข็งอยู่ บอกว่าให้นอนนอกบ้านไปก่อน ทำที่นอนให้มันละกัน แต่....เราไม่อาจะทำได้ค่ะ เราตัดสินใจขอใช้สิทธิความเป็นเจ้าบ้านหญิงคนหนึ่ง ขอดื้อในงานนนี้ ขอให้เจ้าเหมียวน้อยเข้ามาพักพิงในบ้านช่วงพักฟื้นก่อน เรื่องอื่นๆ ค่อยว่ากันทีหลัง โอเค?

สิ่งที่เราเห็นเจ้าหมียวน้อย นอกจากจะขาหักแล้ว ไข่ของเค้าบวมปูดใหญ่มาก เท่ากับไข่ไก่เบอร์ 0 เลยค่ะ (เสียดายไม่ได้ถ่ายรูปไว้เป็นหลักฐาน กลัวโดนว่าทะลึ่ง อิอิ) เราก็เลยเรียกเจ้าเหมียวน้อยว่า

"ไข่ย้อย" นับแต่นั้นมา เจ้าไข่ย้อยก็กลายเป็นสมาชิกใหม่ในบ้านจนบัดนี้ เข้าปีที่สองแล้วนะ ฮา .......



พฤติกรรมของเจ้าไข่ย้อย ในช่วงแรกๆ ที่เข้ามาเป็นสมาชิกใหม่ เขาจะพินอบพิเทากับเจ้าบ้านอย่างมัฟฟัน และขุนทองมาก คอยไปอาบน้ำให้พวกพี่ๆ (เลียค่ะเลียขน) ร้องหงิงๆ กระซิกๆๆ ออดอ้อน สงบเสงี่ยมเจียมตัว จนแฟนเราใจอ่อน ยอมให้อยู่ต่อไปค่ะ อิอิ

แต่....หลังจากผ่านมาเกือบๆ ปี เจ้าไข่ย้อยเปลี่ยนไปค่า.....
he ก้าวร้าวขึ้น ชอบร้องเสียงดัง วางตัวเป็นเจ้าบ้าน ชอบไล่กัดเค้าไปทั่ว แต่ไม่กล้ากับมัฟฟิน เพราะมัฟฟินเจ๋งกว่า อิอิ วันๆ ไล่กัดเจ้าขุนทอง เราต้องคอยดุ เราไม่เข้าใจว่า ทำไมพฤติกรรมเขาเปลี่ยนไปได้ขนาดนี้ อาจจะเนื่องมาจากที่น้องชายเรารู้สึกผิดที่ไปชนเขาจนขาพิการ เดินได้ปกติ แต่กระโดดสูงๆ เหมือนแมวตัวอื่นๆไม่ได้แล้วค่ะ น้องชายเราจะค่อนข้างรักและเอ็นดูมันมากเป็นพิเศษ เราก็เลยเข้าใจว่า มันคงกร่าง คิดว่า มันใหญ่ในบ้านน่ะค่ะ อิอิ แมวมันคงไม่คิดล้ำลึกเหมือนเรา แต่เราชอบสร้างจินตนาการน่ะค่า

ยังไง เราก็รักแมวทุกตัวบนโลกนี้ค่ะ และก็คงจะช่วยเหลือตามกำลังที่พอจะทำได้ แต่คงไม่อาจจะรับภาระรับผิดชอบทุกชีวิตของแมวบนโลกนี้ได้ค่ะ อยากให้เจ้าของที่เลี้ยงสัตว์ ร่วมกันรับผิดชอบต่อสังคมด้วยค่ะ

รักสัตว์ อย่ารังแกสัตว์ และอย่าให้ผู้อื่นรังเกียจมัน เพราะเราไม่ดูแลมันเลยค่า......

Create Date : 01 มิถุนายน 2554		6 comments
Last Update : 1 มิถุนายน 2554 16:02:38 น.
Counter : 608 Pageviews.
Share Tweet