Bloggang.com : ดาหาชาดา : ภูหลวงหน้าร้อน

ภูหลวงหน้าร้อน

ไปภูหลวงเมื่อสิ้นเดือนมีนาคม
อากาศยังเย็นชื่นใจอยู่เลย
แต่ดอกไม้หน้าหนาวก็โรยรา
ดอกไม้หน้าร้อนกำลังตูม ๆ
แม้กระนั้นก็ยังมีหลายสิ่งให้ดู
และถ่ายรูปมาชื่นชม
ธรรมชาติช่างคิดเสมอ
ดอกไม้สารพันต่างกันทั้งรูปทรงและสีสรร
ลูกไม้ก็หลากรสชาติกันไป
นึกถึงปิคัสโซที่บอกว่าพระเจ้าช่างเป็นศิลปินที่ห่วยสิ้นดี
เพราะไม่มีสไตล์ของตัวเองเอาเสียเลย
แต่พระเจ้าไม่ต้องมีสไตล์แหละดีแล้ว
ม่ายงั้นเราจะได้รื่นรมย์กับความแตกต่างเหล่านี้หรือ
เชิญทัศนา

ภาพแรก ดอกส้มแปะ ขาวน่ารักขึ้นเรียงกันเหมือนระฆังเงินใบเล็ก ๆ

เอื้องตาเหิน สวยอ่อนหวานแย้มยิ้มพริ้มพรายต้อนรับผู้คน พบได้ทั่วไปบนภูหลวง แต่ที่อื่นเขาว่าหายากมาก

เอื้องผึ้ง หรือเปล่า จันผาหายไปไหนหนอ

แสงแรกแห่งภูหลวงที่ได้บันทึกไว้
ถ่ายระหว่างทางขึ้นไปสำนักงานรักษาพันธ์สัตว์ป่าภูหลวง
แสงลอดเมฆครึ้มงดงามจนคนขับรถต้องหยุดให้พวกเรากรูกันออกไปซุ่มยิงพระอาทิตย์กันเป็นสิงคลี
ชอบภาพนี้เพราะมันเตือนใจว่าบางทีสิ่งที่ดีที่สุดอาจจะไม่ใช่อยู่ณ.จุดหมายที่เรากระเสือกระสนจะไปใช้ถึง แต่กลับอยู่ข้างทางที่เราผ่านเลยไป
หากสังเกตสักหน่อย เราก็จะเห็นมันได้เหมือนกัน

จะถูกจะแพงก็แดงไว้ก่อน
เฟิร์นแดงแบบไฮคีย์

ดอกหรีดสีม่วงสวย
กระจิดริดอยู่บนพื้นดิน
เกือบจะเหยียบเข้าให้แล้ว
เวลาจะถ่ายต้องเอากระบอกข้าวหลามเข้าไปจ่อใกล้ๆ
ถ่ายมาโอเวอร์ สีม่วงซีดไปถนัด เลยจับทำเป็นขาวดำ

เอื้องสายสามสี กิ่งดำหรือเปล่า
ชักลืมเลือน รู้แต่ว่าสีสวยชะมัด

เหง้าน้ำทิพย์ น่ารักเหมือนผู้หญิงชื่อน้ำทิพย์
แสงใกล้หมดแล้วเปิดหน้ากล้องสุด
เลยได้มาชัดตื้น แบบเขียวมลังมเลือง
ไม่มีความลึกเลยสวยน้อยไปหน่อย

ป่าเขายังเขียว
ตรงนี้หน้าน้ำคงจะเป็นทางน้ำไหล
ไปตอนนี้เห็นแต่ตะไคร่บนก้อนหิน
อากาศเย็นชื่นใจดีแท้
มัวแต่ถ่ายรูป คนอื่นเขายกกองไปกินข้าวกลางวันกันแล้ว
สองคนที่เหลือรีบจ้ำอ้าวตามไป
สองคนในป่ามันช่างวังเวงดีแท้
แม้จะเป็นช่วงเวลา 15 นาทีก็เถอะ
มันชวนหวาด ๆอยู่เหมือนกัน
คนเมืองเข้าป่าก็คงแบบนี้
กลัวหลงวนอยู่แบบในตำนานปรัมปรา
เห็นคนเล่นหมากรุกกับกระต่ายกระโดดไปมาดอกไม้ร่วงโรยและผลิบานอย่างรวดเร็ว
ไปโน่นแล้วตรู