Turkish Airline :) เหตุเกิด เมื่อเสื้อเหลืองปิดสนามบิน 2

19 JUN 2010 (15:46)


สวัสดีค่า


มีเวลามาเขียนไม่มาก เพราะเดี๋ยวตอน 4 โมง ต้องออกไปทำงานแร้วง่ะ

หลังจากที่อัพเดทเรื่องราวครั้งก่อนที่ PAD ไปปิดสนามบินไม่จบ มีอยู่คืนนึงครึ้มอกครึ้มใจมานั่งพิมพ์ต่อหลังเลิกมาด้วยเหนื่อยยยยยย

พิมพ์ไปจนจะจบอยู่แล้ว ดันพลาดไปกดปุ่มอะไรไม่รู้ หายไปหมดเลย.....ฮือ..... -_-" หลังจากนั้นเลยเกิดอาการท้อแท้ในชีวิต เวลาก็ไม่ค่อยจะมี
ขอโทษแฟนๆที่ตามอ่านจริงๆค่ะ วันนี้เวลามาอัพเดทต่อนิดหน่อยนะ ไม่รู้ได้ยาวขนาดไหน ลองไปอ่านต่อกันแล้วกันค่ะ


ความเดิมตอนที่แล้ว ......"แล้วเสียง เอ่อ สวรรค์หรืออะไรดี นายสถานีของเราก็บอก "ทุกคนหยุดเช็คอินได้แล้วค่ะ เข้าไปเกทเดี๋ยวนี้เลย เร็วเข้า พอได้แล้วไปๆ"

อ๊ะ...เดี๋ยวสิ แล้วผู้โดยสารที่ต่อคิวอยู่ข้างหน้าชั้นนี่ล่ะ ทำไงดี ดูดิ ทำหน้าตาน่าสงสารมากเลยง่ะ แล้วถ้าชั้นไปผู้โดยสารจะปลอดภัยมั้ยเนี่ย เอาไงๆ ระหว่างนั้นเพื่อนๆคนอื่นก็เริ่มทิ้ง counter เข้าไปข้างในแล้ว เหลือเรากะเพื่อนอีกคนนึงอยู่ นั่งข้างกัน มองหน้ากัน แก เอาไงดีง่ะ สงสารอ่ะ ก็เลยรีบเช็คคนที่เราถือพาสปอร์ตให้เสร็จ พี่ซุปฯวันนั้นก็มาไล่บอกให้เข้าไปเดี๋ยวนี้

เออ ไปก็ไปวะ..."



เรื่องจบที่ตรงนี้ แต่จริงๆมันไม่ได้แค่นี้อ่ะจิ พอปิดหน้าจอคอมพ์ลงมาจากเคาท์เตอร์ ผู้โดยสารชุดใหม่ก็เดินเข้ามาอ้อนวอนขอร้องว่าให้เปิดเช็คอินให้เค้าหน่อย...แต่เราก็แบบทำไม่ได้อ่ะ เค้าเข้าไปข้างในกันแล้ว เรากับเพื่อน เลยช่วยกันอธิบายว่าเค้าควรจะไปที่ไหนยังไง.....


Pax : "Please..just fews people more, we want to go home, Please"

Me : I'm sorry, Im really sorry. My station manager want me to go inside right now. Im so sorry T^T

Pax : So..What we gonna do then? Where should we go?

Me : I suggest you to go to the first floor right now, you will be safed overthere. Every passanger who has not check in yet will go there.Please go and waiting for the further notice from us. We will try our best to get you back to your country.

Pax : Ok OK we will go to the first floor, Anyway, Please don't forget about us. We really wanna go home.

Me : We will try our best. Stay safe, See you later


ผู้โดย : ได้โปรดเถอะ แค่อีก 2-3 คนเอง เราอยากกลับบ้าน ขอร้องล่ะ

เรา : ฉันขอโทษ...มันไม่ได้จริงๆ ฉันต้องกลับเข้าไปข้างในเกทแล้ว ฉันเสียใจจริงๆนะ

ผู้โดย : ถ้าอย่างนั้น พวกเราจะทำยังไงต่อไปล่ะ จะให้เราไปที่ไหนกัน?

เรา : ฉันแนะนำให้พวกคุณไปรวมกันที่ชั้นหนึ่งนะ ตอนนี้เลย แล้วคุณจะปลอดภัย ผู้โดยสารที่ยังไม่ได้เช็คอินทุกคนก็จะไปที่นั่น ได้โปรดไปรอฟังข่าวจากทางเรา เราจะพยายามให้มากที่สุด เพื่อที่พวกคุณจะได้กลับบ้าน

ผู้โดย : โอเค ได้ พวกเราจะไปที่ชั้นหนึ่ง แต่ยังไงก็ตาม อย่าลืมพวกเรานะ เราอยากกลับบ้าน

เรา : ทางเราจะพยายามอย่างเต็มที่นะ ดูแลตัวเองด้วย แล้วเจอกัน


เห็นมั้ยคะ...เหตุการณ์ขณะนั้น หน้าสิ่วหน้าขวานเหลือเกิ๊นนนนน เราไม่รู้ว่าอะไรจะเกิดขึ้นข้างนอกนั่น แล้วกลุ่มผู้ชุมนุมก็อยู่ห่างออกไปแค่ ประตูกั้น ทางที่ดีที่สุดก็คือเราต้องหนีไปให้ลึกที่สุด ให้ห่างที่สุด ซึ่งก็คือไปที่ประตูทางออกเครื่อง ผู้โดยสารที่เช็คอินแล้วก็ดีไป คนที่ยัง ก็นี่แหละ น่ากลัว

เราเองพอเข้าไปเกือบถึงเกทแล้ว ปรากฎว่า เจ้าหน้าที่เอ็กซเรย์ ซึ่งควรจะประจำอยู่ที่หน้าทางลงแต่ละเกท ก็ไม่ได้อยู่ตรงนั้นแล้ว ไม่รู้ไปหลบหรือกลับบ้านกันไปก่อน ดังนั้นจึงไม่มีการตรวจความปลอดภัยใดๆ ไม่มีใครรู้ว่าผู้โดยสารพกของมีคม หรือของเหลวอะไรขึ้นมาบนเครื่องบ้างรึปล่าว เพราะจุดเอ็กซเรย์ดันไม่มีคนทำงานซะแล้ว -_-"

พอไปถึงเกทได้ ปรากฎว่าปัญหาที่ใหญ่กว่านั้นก็ตามมา
เพราะทางกลุ่มผู้ชุมนุมแจ้งไปการท่าฯว่า ให้หยุดการขึ้นลงของเครื่องบินทุกสายการบิน อนุญาตให้ทำการขึ้นลงได้จนถึงเวลา 5 ทุ่มเท่านั้น (ตอนนั้น 3 ทุ่มกว่าๆ เกือบ 4 แล้ว) และผู้ชุมนุมบางส่วนได้บุกขึ้นไปยังหอบังคับการการบินเพื่อขอตรวจดูตารางการบินของแต่ละสายการบินเรียบร้อยแล้ว

(มันขึ้นไปได้ยังง๊ายยยยยย)

นอกจากนี้ค่ะ ยังไม่พอ ทางกลุ่มผู้ชุมนุม ได้ทำการปิดทางเข้าออกของรถส่งสเบียง (Catering) ทำให้อาหารที่เราสั่งไว้เพื่อจะนำมาขึ้นเครื่องไม่สามารถมาส่งได้ หมายถึงว่า ถ้าจะออกบิน ตลอดระยะเวลา 10 ชั่วโมงบนเครื่องนั้นก็จะไม่มีทั้งน้ำและอาหารบริการผู้โดยสารเลย!!!

ในช่วงเวลาที่วุ่นวายมากๆๆๆ นายสถานีเราตัดสินใจเบื้องต้นว่า

จะให้เครื่องออกไป

"โดยไม่มีผู้โดยสาร จะนำไปเฉพาะลูกเรือและกัปตันเท่านั้น"

เนื่องจากผู้โดยสารไม่ได้ผ่านการตรวจความปลอดภัย ตรวจโลหะของเหลวใดๆ แถมยังไม่มีน้ำ ไม่มีอาหารด้วย

โอ้แม่เจ้า....ไม่ได้นะ ถ้าทำอย่างนั้น ทั้งๆที่ผู้โดยสารนั่งอยู่ที่เกท จะถอยเครื่องออกไปต่อหน้าต่อตาเค้าอย่างเนี้ยหรอ...ใจร้ายย

เรากับเพื่อนๆ ที่เป็นทีมเช็คอินก็ไม่ยอม เพราะว่ายังไงก็แล้วแต่ ที่นี่ก็บ้านเรา ประเทศไทย แต่เค้าไม่ใช่ เค้าต้องได้กลับบ้าน เราก็เลยช่วยกันหาวิธีไหนก็ได้เพื่อให้ผู้โดยสารได้กลับ

สถานการณ์แบบตึงเครียดจริงๆ เราก็เลยเสนอว่า เอาอย่างนี้ ให้เดินถามผู้โดยสารเลยว่า ถ้าต้องกลับแบบไม่มีมีน้ำ ไม่มีอาหารยูจะยอมไปมั้ย เดินถามเลย ถ้าเค้าไปก็คือไป คือความสมัคใจของเค้า ในส่วนของความปลอดภัย เรายังมีเครื่องตรวจโลหะพกพาของพี่ที่ดูแล Security ประจำสายการบินอยู่ซัก 2 เครื่อง เอางี้ ให้ผู้โดยสารเข้าแถว แล้วตรวจรายคนเลย

เครื่องดีลงดีเลย์ไม่สนแล้ว ความปลอดภัยของผู้โดยสารต้องมาก่อน!!!!!

เวลา หมดแล้วค่ะ (16:17) เดี๋ยวหาเวลาว่างมาเล่าต่อนะคะ ไม่จบแค่นี้ค่ะ มันยังมีต่อไปอีกจนถึง "สนามบินอู่ตะเภา!!!!"

Create Date : 19 มิถุนายน 2553 Last Update : 19 มิถุนายน 2553 16:18:21 น. Counter : 1582 Pageviews.		4 comments
Share Tweet