เนื่องจากย่าได้แจ้งเพื่อนๆไปว่าย่ามีให้สัมภาษณ์หนังสือ Go Traning

ฉบับประจำเดือน พฤษภาคม 2550 เพื่อนๆอยากเห็นเนื้อหาที่ย่าให้สัมภาษณ์

ย่าจึงนำมาลงบล๊อกเก็บไว้ เพื่อที่เพื่อนๆที่อยู่ต่างประเทศก็จะได้อ่านด้วย

ขอบคุณ คุณ นก หงษ์หยก เป็นอย่างยิ่ง ที่เอื้อเฟื้อไฟล์ค่ะ

รูปหน้าintro ของบทสัมภาษณ์

หน้าบทสัมภาษณ์

ปกหลังรูปถ่ายดอกไม้ของย่า

คอลัมน์ : People Who Inspire ประจำฉบับที่ 4 : เดือนพฤษภาคม 2550

สัมภาษณ์ : กาญจนา หงษ์หยก

ภาพ : วุฒินันท์ จันโทริ

เรียบเรียง : ประภา ประพัตรกุล

www.sarapad.com/dada

//dada.bloggang.com

//www.oknation.net/blog/dada

//www.oknation.net/blog/freesoultofly

คนทั่วไปมักคิดว่า กิจกรรมยามว่างของคนสูงอายุจะต้องเป็นกิจกรรมเบาๆ ผ่อนๆ และหย่อนไปตามวัย
แต่สำหรับ “คุณย่าดา” หรือ “คุณสุดา อัฉริยะศิลป์” กิจกรรมในวัยเกษียณของเธอเต็มไปด้วยการเรียนรู้
เกี่ยวกับเทคโนโลยีใหม่ๆ รวมถึงการได้ออกแรงแบกเป้เดินทางไปพร้อมกับกล้องคู่ใจเพื่อตระเวนถ่ายภาพ
ดอกไม้นานาพันธุ์ มาปลูกไว้ในบลอคของเธอ
เรามาทำความรู้จักกับบุคคลผู้เป็นแรงบันดาลใจฉบับนี้กันดีกว่าค่ะ

Go Training คุณย่าดาเริ่มเข้าสู่โลกออนไลน์เมื่อไหร่คะ

ย่าดา จับคอมพิวเตอร์ครั้งแรกเนี่ยอายุสี่สิบกว่าเห็นจะได้ ก็คิดว่าจะหัดมาเพื่อใช้ช่วยกิจการในครอบครัว
คือ ก่อนหน้านี้ย่าก็ใช้งานพิมพ์ดีดอยู่แล้ว การหัดคอมฯ ก็ใช้ระบบสัมผัสเหมือนกัน มันก็ง่าย
ตอนนั้นลูกสาวคนที่ 2 ก็เล่นไอซีคิวอยู่ด้วย เราก็ไปป้วนเปี้ยนสอดแนมทำทีว่าสนใจ
แต่ที่จริงไปสปายว่าเขาเล่นอินเตอร์เน็ทลักษณะไหน พอเขา ไปเรียนต่ออังกฤษ
เราก็เอ้...ทำไงดีจะติดต่อลูกสาวได้ พอดีพื้นฐานภาษาอังกฤษเราพอมี ก็หัดใช้อีเมล
ตอนส่งอีเมลไปหาลูกสาว ย่าหัดแทรกรูปภาพไปด้วย เขาตื่นเต้นมากเลย ว่าย่าส่งภาพเป็นด้วย!

Go Training ถ้าพูดถึงการส่งอีเมลคุยกัน ก็คงไม่น่าประหลาดใจเท่าไหร่ แต่คนอายุ 60 กว่า มี
เวบดอกไม้ และ webblog เป็นของตัวเอง แถมถ่ายรูปสวยๆ มาโพสต์ไว้เองทั้งหมดด้วย ทำได้ยังไงคะ

ย่าดา ต้องย้อนกลับไปถึงที่มาก่อนว่า ก่อนหน้านี้เข้าไปเล่นมาม่าดอทคอม เป็นเวบไซต์แนวแม่บ้าน
ก็จะบ้าเรื่องการทำอาหาร มีหนังสือสะสมเยอะแยะ ต่อมามีคนแนะนำให้ไปเล่นที่เวบไซต์พันทิพ
ห้องแรกที่ไปเล่นคือห้องจตุจักร ตอนนั้นเป็นห้องรวมๆ อาหาร หมา แมว ต้นไม้
ตอนหลังถึงค่อยแยกเป็นห้องๆ ออกมา สมัยก่อนเราก็เข้าไปดูหลายห้อง
ห้องเฉลิมไทย ห้องราชดำเนินก็จะดุเด็ดเผ็ดมันมากเลย ตอนนั้นช่วงสมัยรัฐบาลเก่าก็มีฟ้องร้องกันด้วย
ย่าก็เลยไม่เข้าอีกเพราะเรามาเล่นเพื่อสนุก หลบเลี่ยงไปห้องหมาห้องแมว
ก็เจอเรื่องเกี่ยวกับผลประโยชน์ ประเภทบอกว่า ทำผลิตภัณฑ์มาขายเพื่อนำเงินค่าบริจาคมาเข้าห้องหมาห้องแมว
แต่ดันเอาเงินมาใช้ส่วนตัว ความมาแตกเมื่อคนที่เขาซื้อโอนเงินไปแล้วไม่ได้ของ
ก็สืบสาวราวเรื่องขึ้นมาว่ามีการทำสลิปปลอม ย่าก็เลยว่าไม่ไหวนะดูวุ่นวาย หลบเข้าไปในห้องต้นไม้ดีกว่า

Go Training แล้วได้พบความรื่นรมย์ไหมคะเมื่อไปห้องต้นไม้

ย่าดา รื่นรมย์ค่ะพูดจากันภาษาดอกไม้ แล้วเราก็ชอบดอกไม้ พอดีได้กล้องดิจิตอลคอมแพ็คมือสองมา
เราก็เอามาถ่ายภาพแล้วไปโพสต์ในกระทู้ ถามว่านี่ดอกอะไร ก็จะมีคนมาตอบ
พอหลังจากนั้นก็เริ่มมีความคิดว่าเราน่าจะถ่ายรูปดอกไม้เป็นคอลเล็กชั่นนะ
ความรู้เราก็มีมากขึ้น วันอาทิตย์ไม่รู้จะไปไหน ก็ไปถ่ายรูปดอกไม้ที่สวนหลวงร.9
ช่วงนั้นก็ไม่คิดอะไร คิดแต่จะถ่ายอย่างเดียว

ตอนหลังมีความรู้สึกว่า คนอื่นเขาถ่ายได้สวยกว่า เขาทำยังไงนะ ก็เลยเข้าไปดูห้องแกลอรี่
แรกๆ ก็รู้สึกมีศัพท์แสงเรื่องกล้องที่อ่านแล้วไม่รู้เรื่องเลย กล้องคอมแพคที่ใช้ มีแต่โหมด Auto อย่างเดียว
ไม่รู้เลยว่ามีอีกโหมดนึงคือ โหมดManual (หัวเราะ) พอกล้องมือสองตัวที่ใช้อยู่เสีย
เราก็ถามเพื่อนที่อยู่ในห้องต้นไม้ คือ คุณวิษุวัติ กับคุณซันฟลาวเวอร์ หรือเรียกกันว่า “ป้าซัน”
ปรึกษาเขาว่าอยากซื้อกล้องใหม่ ตอนนั้นย่าเริ่มอยากถ่าย Macro (ถ่ายภาพระยะใกล้)
เพราะมันดูสวยอลังการมาก เขาก็แนะนำCanon เพราะว่าสีเป็นธรรมชาติหวานๆ นุ่มๆ
สรุปได้เป็น Canon G 3 ต้องซื้อ tube เพื่อจะต่อ เลนส์ wide และเลนส์ macro
ช่วงนั้นซื้อมาเบ็ดเสร็จก็สามหมื่นห้า

Go Training ได้กล้องใหม่แล้วช่วยพัฒนาฝีมือการถ่ายรูปมากน้อยแค่ไหนคะ

ย่าดา ก็มากค่ะ คือมันเป็นกล้องดิจิตอล ถ่ายเสร็จก็สามารถพรีวิวที่หน้าจอ ได้เลย หากไม่สวยไม่ชัด
ก็ลบทิ้งถ่ายใหม่ คุณวิษุวัติ แนะนำให้ย่า ฝึกถ่าย Manual เพราะกล้องตัวใหม่นี่มีโหมด manual
เพื่อที่จะได้ตั้งค่าแสง(F stop) และ speed shutter ได้ด้วยตัวเอง ฝึกเองเลย
ตั้งแต่มุมมอง การตั้งค่าแสงทำยังไง ข้างในกล้องมันจะมีอินเด็กซ์ให้เราเห็นว่าเอ็ฟสต็อบ
กับสปีทชัตเตอร์เราพอดีหรือยัง ก็ปรับให้พอดี ตอนได้เลนส์ Macro มาก็มาหัดโฟกัส
ใหม่ๆ ก็ค่อนข้างยาก ช่วงนั้นเพื่อนๆ เขาเดินทางไปถ่ายรูปตามทริปต่างๆ กัน แต่เราไปไม่ได้ต้องเฝ้าออฟฟิศ
แต่ก็ถือเป็นข้อดีนะคะเพราะมุมมองของการไปเรียนถ่ายรูปเป็นกลุ่ม จะได้มุมมหาชน
ส่วนเราไม่ได้ไป ก็เรียนรู้ที่จะครีเอทของเราเอง เอามาประยุกต์ถ่ายแนวอาร์ทเมื่อมีแสงให้เล่น
และแนว Documentaryเพื่อที่จะทำภาพดอกไม้ใส่ชื่อ เช่น ดอกอิ้ม(Impatient)นี่
ถ้าถ่ายหน้าตรงธรรมดาจะคล้ายดอกแพงพวยเราต้องจับจุดว่าต้องถ่ายแบบไหน
ลักษณะพิเศษของเขาคืออะไร ซึ่งก็คือเขาจะมีหางอยู่ข้างใต้ดอก ฉะนั้นหากเราจะถ่ายทอดลักษณะเด่น
ของเขา ก็ต้องหามุมถ่ายให้เห็นหางใต้ดอกนั่นเอง นี่คือเสน่ห์ของการถ่ายรูป
อย่างดอกจิกจะมีจิกบ้าน จิกสวน ซึ่งจะบานตอนกลางคืน เราก็ต้องไปช่วงเวลาที่เขาบานถึงจะได้รูปที่สวยงาม
หากไปสาย ดอกร่วงหมดแล้วก็จะได้ภาพดอกที่ร่วงหล่นอยู่ที่พื้น

Go Training แล้วเป็นมายังไงถึงมีเวบดอกไม้ เป็นของตัวเองคะ

ย่าดา เรื่องมีอยู่ว่าเราเอารูปดอกไม้ไปทำภาพ แล้วก็มีข้อความว่าดอกนี้ชื่ออะไร ชื่อวิทยาศาสตร์ ชื่อภาษาอังกฤษ ว่าอะไร
ทำใส่ไว้ และนำไปโพสไว้ที่บอร์ดต้นไม้ของพันทิพ เพื่อนที่เข้าไปเล่นอยู่ในห้องต้นไม้ด้วยกัน
ซึ่งก็คือคุณ “ปีกไม้หอม” เขาก็อยากทำเวบให้เพราะเสียดายที่กระทู้มันจะหล่นหายไป
จึงเป็นที่มาของเวบดอกไม้ //www.sarapad.com/dada
เปิดอยู่ในส่วนหนึ่ง ของ //www.sarapad.com ที่ทางคุณ ปีกไม้หอม เขามีทำไว้อยู่แล้ว

ย่าก็ทำภาพดอกไม้ไปแขวนไว้ในบอร์ดห้องต้นไม้ ตามปกติที่ย่าเคยโพส แล้วเขาก็นำภาพไปใส่ไว้ในเวบ
และช่วยดูแลเวบดอกไม้ให้ค่ะ
ส่วน Intro หน้าเวบดอกไม้ ลูกสาวคนเล็กของย่าเขาเป็นคนทำให้นะคะ เป็นไฟล์แฟลชงานส่งอาจารย์เขาค่ะ
ทำไว้ตั้งแต่เรื่องเวบดอกไม้ของย่ายังเป็นเพียงความฝันอยู่ พอมีเวบดอกไม้ของจริงสมใจแล้ว
ย่าก็เลยขอเอาIntro อันนี้เป็นหน้าแรกของเวบดอกไม้ค่ะ หลังๆนี่ไม่ค่อยได้ทำดอกไม้เพิ่มเติมใส่ไว้ในบอร์ด แล้ว
เพราะมีมาก และอีกอย่าง ตัวย่าเองและคุณปีกไม้หอม ต่างก็ยุ่งๆอยู่ก็เลยห่างๆ ออกไป หากมีเวลาก็อาจจะมาทำเพิ่มเติมอีกค่ะ

Go Training แล้วไม่เคยคิดอยากจะมีสวนดอกไม้จริงๆ เป็นของตัวเองเหรอคะ

ย่าดา คือที่บ้านไม่มีพื้นที่ปลูกต้นไม้เลยค่ะ มีแต่ตั้งเป็นกระถางๆ ตรงดาดฟ้า และเราก็ทำงานฟูลไทม์ด้วย
ไม่ค่อยมีเวลาดูแล เด็กทำงานบ้านเขาก็ไม่มีใจจะดูแล ก็เลยตามบุญตามกรรม เราก็คิดในใจว่า
“เราจะปลูกต้นไม้ไว้ในคอมฯ ดีกว่า เพราะปลูกต้นไม้จริงมันบานแล้ว ก็จะเหี่ยวโรยไป ”
สู้ถ่ายรูปแล้วเอามาลงไว้ในเวบอยากจะดูเมื่อไหร่ก็เปิดขึ้นมาดู ไม่มีเหี่ยวมีโรย

Go Training ทราบมาว่าคุณย่าดาเคยร่วมแข่งขันในรายการแฟนพันธุ์แท้ด้วย

ย่าดา ค่ะ ตอนนั้นเขามีแข่งแฟนพันธุ์แท้ดอกไม้ ก็มีคนมาโพสเชิญชวนในบอร์ดห้องต้นไม้ เพื่อนๆก็เชียร์ให้ไปแข่ง
แต่ย่าบอก ไม่เอาๆ ไม่ค่อยชอบเรื่องแข่งขัน และงานก็ยุ่งมาก จนครั้งที่สามคุณอ๊อดที่ดูแลเว็บเราบอกว่า
“ย่าต้องไปนะ เพราะถ้าใครชนะได้ไปสวนทิวลิปที่ประเทศเนเธอแลนด์เลยนะ”เราก็เอา เอา ไปจริงๆ
ปรากฏกดปุ่มได้แค่ครั้งเดียวเอง จากสามครั้ง เพราะย่าถนัดซ้าย กดครั้งแรกกดได้ก่อนแต่ด้วยความที่น้ำหนักมันลงไม่เต็มที่
กริ่งก็เลยไม่ดัง คนที่แข่งกับย่าเขายังงงเลยว่าทำไมเขากดทีหลังทำไมดัง ของย่าไม่ดัง ครั้งที่สองกดได้ครั้งที่สามไม่ทันก็เลยตกรอบ
แต่จริงๆ ดอกไม้ที่เขาเอามาเป็นคำถามเราตอบได้หมดเลยนะ

Go Training แล้วตอนนี้ดอกไม้ทั้งหมดในบล็อคมีกี่ชนิดคะ

ย่าดา กี่ชนิดไม่ได้นับค่ะ แต่มีทั้งหมดพันสามร้อยกว่าภาพ คือดอกหนึ่งอาจจะถ่ายหลายมุม ถ้านับเป็นชนิดเนี่ยก็อาจน้อยกว่านี้
เคยมีเพื่อนเห็นว่าบางดอกเขามีภาพ แต่ย่าไม่มี เขาก็เลยบอกว่า จะเอาภาพดอกไม้ของเขาไปใช้ก็ได้นะ
แต่ย่าคิดว่า ถ้ามีคนถามว่ารูปทั้งหมดนี่ถ่ายเองหรือเปล่า เราก็จะตอบไม่ได้เต็มปาก เราก็เลยใช้ภาพที่ถ่ายเองทั้งหมด
แค่นี้ก็นับว่าเป็นเวบดอกไม้ที่มีภาพดอกไม้เยอะที่สุดในขณะนี้ ย่าเน้นรูปสวยและสื่อรายละเอียดของดอกนั้นให้ได้มากที่สุด
เท่าที่จะมากได้

Go Training รูปดอกไม้สวยๆ ที่ถ่ายเก็บไว้ ได้เอามาใช้ประโยชน์อะไรบ้างหรือเปล่าคะ

ย่าดา ตอนนี้ก็เอาภาพมาทำเป็นสมุดบันทึก ซึ่งจะดีกว่าการทำเป็นไดอารี่เพราะไม่มีวันหมดอายุ สมุดบันทึกนี้มีทั้งหมด 218 หน้า
ใช้กระดาษสีเขียวอ่อนถนอมสายตา(Green Read) อย่างดีน้ำหนักเบา ไร้เส้น สำหรับจดบันทึกและวาดภาพ
แล้วก็สอดแทรกด้วยภาพที่ย่าถ่ายจำนวน 24 ภาพ(12 แผ่น ๆ ละ 2ภาพ หน้า,หลัง)
ส่วนใหญ่เป็นภาพ macro สอดแทรกด้วยคำความหมายดีๆ รูปเล่มทุกอย่างนี้ลูกสาวคนเล็กเป็นคนทำให้ ค่ะ
ขายเล่มละ 120 บาทเท่านั้นเอง ใครสนใจสั่งซื้อเป็นของขวัญ ของฝาก ก็ติดต่อย่าได้โดยตรงที่ 086-988-9890
และวันนี้ย่าก็เอามาฝากให้แฟนนิตยสาร Go Training 5 เล่มด้วยค่ะ

Go Training ขอบพระคุณมากเลยค่ะ ก่อนจะจากกัน อยากให้คุณย่าดาฝากอะไรถึงผู้สูงวัย หรืออ่อนวัยทั้งหลาย ที่พลังเหือดหาย
ไม่มีกะจิตกะใจจะทำอะไรตอนนี้หน่อยค่ะ

ย่าดา ‘มีดยิ่งลับก็ยิ่งคม’ สมองคนเราก็เหมือนกันค่ะ ยิ่งใช้ก็ยิ่งเพิ่มรอยหยักสมอง ถึงเดี๋ยวนี้ก็เถอะ ย่ายังไม่หยุดที่จะเรียนรู้
ยิ่งทดลองสิ่งใหม่ๆ มันก็จะต่อยอดความรู้เราไปเรื่อยๆ ทำให้มีความตื่นเต้นกับสิ่งใหม่ๆ ที่เราทราบมาจากการทดลอง
อย่างเวบ //dada.bloggang.com ก็เกิดจากการทดลองสร้างเวบบล๊อกด้วยตัวเอง

และนี่ก็คือคุณย่าดา ผู้ซึ่งพิสูจน์ให้เราได้เห็นว่า “ไม่มีใครแก่เกินที่จะเรียนรู้” หากมีความตั้งใจ เราก็จะสามารถทำได้สำเร็จ
แล้วคุณผู้อ่านล่ะคะ อายุเท่าไหร่ ตอนนี้ทำอะไรไปถึงไหนกันแล้ว?
-----------------------
หมายเหตุ ย่าให้สัมภาษณ์ตอนที่ยังไม่เริ่มทำที่โอเคเนชั่น จึงยังไม่มีเอ่ยถึง พอหนังสือใกล้ออกก็มีทำที่โอเคเนชั่นแล้ว หลังปกจึงมีurlของเวบโอ.เค.เนชั่นเข้าไปด้วย

ยาฮู้!!! ตอนทำหน้านี้ได้เกาะติดสถานการณ์ทางการเมืองอยู่ และแล้วก็ถึงจุดสรุปซะที บราโว่!!

Create Date : 12 มิถุนายน 2550
Last Update : 12 มิถุนายน 2550 18:20:11 น.		141 comments
Counter : 1782 Pageviews.
Share Tweet