มินตรา วรเสนา ทายาทคนสุดท้ายของตระกูลวรเสนายอมรับข้อเสนอแต่งงานล้างหนี้ตามที่ อชิระ อัครเกียรติ เจ้าหนี้รายใหญ่เสนอมาอย่างไม่มีทางหลีกเลี่ยง แต่เมื่อถึงวันงานเธอกลับบอกตัวเองว่า เธอแต่งงานกับผู้ชายคนนี้ไม่ได้ ถึงขั้นหนีออกจากงานไปทั้งชุดเจ้าสาวเต็มยศ แต่เพื่อไม่ให้เสียหน้าที่ถูกตระกูลวรเสนาหมิ่นเกียรติ ชายหนุ่มจึงจำใจต้องเปลี่ยนตัวเจ้าสาว


เมขลา พี่สาวต่างสายเลือดที่อยู่ๆ ก็จับพลัดจับผลูกลายเป็นเจ้าสาวสำรองอย่างช่วยไม่ได้กลับถูกสามีหมาดๆ ตราหน้าเธอว่าเป็นเพียงดอกเบี้ยที่นักธุรกิจอย่างเขาจะไม่มีวันยอมเสีย เปรียบเป็นอันขาด งานนี้ลูกหนี้สาวจึงต้องเปลืองเนื้อเปลืองตัวให้เขาเก็บดอกเบี้ยไปอีกนาน เพราะนอกจากเงินต้นจะไม่ลดแล้วดอกเบี้ยยังทำท่าจะบานปลายอีกต่างหาก


ขณะที่ มินตรา วรเสนา หนีเสือปะจระเข้ อุตส่าห์หนีงานแต่งงานล้างหนี้กับคนพี่แต่ดันมาเจอกับทายาทอัครเกียรติคน น้องเสียนี่

“วิวาห์ร้าย พ่ายรัก” หลายคนเห็นแค่พล็อตคร่าวๆ ก็คงรู้แล้วว่านิยายเรื่องนี้เป็นแนวไหนเนอะ พวงแสดเองต้องออกตัวก่อนว่าไม่ได้ชอบแนวนี้เป็นพิเศษ เพียงแต่เป็นคนที่อ่านได้ทุกแนวค่ะ อ่านแนวนี้มาหลายเรื่องแต่ไม่เคยซื้อเก็บเลยซักเรื่อง และที่หลงเข้าไปติดตามเรื่องนี้ในเว็บเพราะอิมเมจพระ-นางมันล่อใจค่ะ

พวงแสดเป็นแฟนคลับนิยายเรื่องนี้ตั้งแต่คนเขียนโพสต์ในเว็บ ชอบมากค่ะ และรออยู่ว่าจะออกมาเป็นรูปเล่มเมื่อไหร่ พอรู้ว่าออกแล้วก็ดีใจมากมาย รีบไปสอยคุณใหญ่กับคุณเล็กมานอนกอดให้ฉ่ำใจ อิอิ

เนื้อหาก็เป็นประมาณที่แนวๆ นี้เป็นกันนั่นล่ะค่ะ ไม่ได้มีอะไรแตกต่างมากมายเลย พล็อตสแตนดาร์ตมากๆ การกระทำของตัวละครก็มีเหตุผลมั่ง ไม่มีเหตุผลมั่ง ตามท้องเรื่องค่ะ อันนี้ไม่ติและไม่ชม เพราะมองในโลกของความเป็นจริง ยังไงมันก็คือนิยาย แต่พออ่านแล้วพวงแสดดันอิน คล้อยตามเฉยเลย 55+

ชอบที่สุดในเรื่องเห็นจะเป็นพระเอกค่ะ (แน่นอนว่าถ้าพระเอกไม่โดน พวงแสดคงไม่ประทับใจล้านเปอร์ฯ 55+) คุณใหญ่นี่ถอดแบบพระเอกนิย๊ายนิยายมาเลยค่ะ หล่อ รวย เลว (เอ๊ย...อันหลังไม่ใช่นะคะ) ประมาณว่าจิตใจแข็งกระด้าง ไม่เคยรักใคร ทั้งชีวิตมีแต่งานกับเงิน ทำทุกอย่างเพื่ออัครเกียรติเพราะได้รับการปลูกฝังมาตั้งแต่เด็ก ความรักเป็นยังไงไม่รู้จักหรอก มาเจอกับนางเอกซึ่งเป็นผู้หญิงธรรมด๊าธรรมดาก็แทบไม่ชายตาแลเลยด้วยซ้ำ พอต้องมาแต่งงานทั้งๆ ที่หมายตาอีกคนไว้แล้ว แถมยังแต่งเพราะสถานการณ์บีบบังคับเลยไม่ค่อยเห็นค่านางเอกซักเท่าไหร่

แอบขำตอนที่คุณใหญ่โมโหในคืนเข้าหอ คงอยากเล่นละครตบจูบ แต่นางเอกไม่เล่นด้วยเพราะกลัวเจ็บตัวฟรี (ก็นะ พระเอกหล่อขนาดนี้ยอมๆ ไปเหอะ ยังไงก็ไม่รอด 55+) แต่ไปๆ มาๆ ก็ตกหลุมความสดใสร้ายเดียงสาของนางเอกจนไปไหนไม่รอด แต่ก็ปากหนัก ไม่ยอมบอกรักจนเกือบต้องเสียนางเอกไป ทั้งหมั่นไส้และสงสาร แต่เอียงไปทางสงสารมากกว่าเพราะชอบซีนหวานๆ ในเรื่องค่ะ (กิ๊วๆๆ แล้วลายก็ออกจนได้) จะว่าไปเรื่องนี้ค่อนไปทางหวานมาก หวานจนอิ่มและหากใครไม่ชอบแนวหวานๆ อาจถึงขั้นเลี่ยนได้ แต่พวงแสดชอบค่า อิอิ

ว่าไปแล้วนี่เป็นอีกเรื่องที่ชอบนางเอกด้วยนะ ดูเซอร์ๆ ใสๆ แต่ไม่อ่อนเดียงสาจนเกินไป ไม่อ่อนแอน่ารำคาญด้วย นอกจากนี้ยังมีอีกคู่ให้ได้ลุ้น คู่คุณเล็กกับหนูมิ้นก็น่ารักไปอีกแบบค่ะ ตอนแรกมิ้นเหมือนเป็นผู้หญิงนิสัยไม่ดี แต่พออ่านๆ ไปจะเห็นพัฒนาการของตัวละครนี้ว่าจากคุณหนูไฮโซขาวีนก็กลายเป็นผู้ใหญ่ที่มีเหตุผลขึ้นเพราะได้ผ่านอะไรหลายๆ อย่างในชีวิตมา ส่วนคุณเล็กก็เป็นเพลย์บอยเจ้าสำราญที่ทำตัวดีขึ้นเรื่อยๆ ตั้งแต่รู้ตัวว่ารักมิ้น ที่สำคัญเรื่องนี้ทั้งคุณใหญ่คุณเล็กต่างก็รักเมียหวงเมียมากค่ะ อิจฉาๆ 55+

ตีมของเรื่องเหมือนจะเป็นนิยายที่เครียดมาก แต่พออ่านแล้วกลับหวานมากซะงั้น (ชอบค่ะชอบ ชอบคุณใหญ่ พระเอกมาดนิ่ง หยิ่งยโส ปากหนัก แต่รักจริง กิ๊วๆๆ ที่ซื้อเก็บก็เพราะชอบพระเอกนี่แหละ 55+) เนื้อหารวมๆ ไม่ได้ดราม่าและรุนแรงมากอย่างที่คิด ภาษาค่อนข้างดี สละสลวยใช้ได้ และยังเป็นนิยายที่แอบให้ข้อคิด สะท้อนให้เห็นภาพความรักของคนในครอบครัวด้วย มันมีมุมมองความรักหลายรูปแบบในเรื่องเดียวค่ะ ให้ความรู้สึกอบอุ่นดี ^^

พวงแสดคิดว่าเรื่องนี้เหมาะสำหรับคนชอบนิยายหวานๆ อ่านแล้วมีความสุข ไม่ต้องอะไรมากมายกับพล็อต เพราะถ้าจะหาสาระความรู้แล้วไม่มีเลย นอกจากข้อคิด มุมมองความรักและการใช้ชีวิตให้มีความสุข ซึ่งมันก็มีให้เห็นอยู่แล้วในนิยายดีๆ อีกหลายเรื่อง เรียกว่าไม่ค่อยมีความต่าง แต่อ่านแล้วมีความสุขค่ะ ^^

แต่...

จำได้ว่าตอนอ่านในเว็บ ติดมาก แต่พอซื้อหนังสือมาอ่านแล้วต้องบอกว่าแอบขัดใจกับภาษา ไม่รู้ว่าคนเขียนรีไรท์ยังไงถึงทำให้สรรพนามในเรื่องดูสับสนวกวนแปลกๆ คือใช้ไม่เหมือนกันค่ะ บางทีก็ใช้ ‘เขา’ บางทีก็ใช้ ‘เรา’ แทนตัวพระเอก บางทีก็ใช้ ‘เธอ’ บางทีก็ใช้ ‘เรา’ แทนตัวนางเอก เอาแน่เอานอนไม่ได้ บางทีในย่อหน้าเดียวกันมีทั้ง เขา และ เรา อยู่ด้วยอะไรแบบนั้น อ่านแล้วอารมณ์เสียค่ะ

แล้วก็ยังมีคำนำหน้าตัวละครที่เป็นผู้ใหญ่ ในเว็บจะใช้ ‘คุณ’ นำหน้าเสมอ แต่ในหนังสือเหมือนจะถูกตัดออก แต่มันดันตัดออกไม่หมดนี่สิคะ ทำให้บางชื่อก็มี ‘คุณ’ นำหน้า แต่บางทีก็ไม่มี อ่านแล้วก็ขัดใจอีกค่ะ แบบว่าจะเอายังไงก็น่าจะเอาซักอย่างให้เหมือนกันทั้งเล่ม อ่านแล้วมันสะดุดนิดๆ แบบว่ารู้สึกเอ๊ะ! อ่ะค่ะ

แถมยังมีประโยคโดนใจหลายๆ ประโยคที่ปรับเปลี่ยนไป ทำให้อารมณ์และบุคลิกของตัวละครดูเปลี่ยนไปด้วย ไม่รู้คนเขียนตั้งใจรึเปล่านะคะ แต่อยากบอกว่าชอบฉบับที่อ่านในเว็บมากกว่าค่ะ ไม่ได้ติดภาพเดิมนะ แต่อารมณ์มันได้มากกว่าค่ะ - -"

เรื่องคำผิดเห็นอยู่ประปรายค่ะ แอบขัดใจแต่ก็มีหลาย สนพ. ที่คำผิดหลุดออกมาให้เห็นเรื่อยๆ เรื่องนี้ไม่อยากให้อภัยแต่ก็คงต้องทำใจเนอะ (เฮ้อ...)

พูดเหมือนผู้รู้ แต่จริงๆ แค่พูดตามความรู้สึกของตัวเองเท่านั้นนะคะ พอดีเรื่องนี้อ่านในเว็บหลายรอบมากค่ะ เลยค่อนข้างติดสำนวณของคนเขียนด้วย การเล่าเรื่องมันรู้สึกเป็นกันเองดี แต่สำหรับคนที่ไม่เคยอ่านในเว็บหรือใครที่ไม่ใช่คน ‘มากมาย’ กับสำนวณภาษาในนิยายก็อาจไม่รู้สึกอะไร แต่พวงแสดค่อนข้างจะมากมายอยู่ค่ะ เล็กๆ น้อยๆ ก็ขัดใจและทำให้อารมณ์สะดุดได้

นี่เป็นความเห็นส่วนตัวของพวงแสดเอง อาจมีทั้งคนเห็นด้วยและไม่เห็นด้วย แต่เอามาเล่าสู่กันฟังในมุมมองความรู้สึกของพวงแสดค่ะ ^^

Note :: นิยายทุกเรื่องที่พวงแสดเอ่ยถึงอาจจะพูดในทำนองชอบมากกว่าไม่ชอบนะคะ เพราะพวงแสดจะพูดถึงเฉพาะเล่มที่ตัวเองชอบเท่านั้น ส่วนเรื่องที่อ่านแล้วไม่ประทับใจ พวงแสดจะไม่พูดถึงค่ะ ^^




พวงแสด...