สวัสดีค่ะหลังจากหายหน้าไปนานมากกกกกกกกกกก เพราะพวงแสดแทบไม่ได้อ่านนิยายเลยภารกิจหลายอย่างรัดตัว ห่างเหินจากการอ่านไปหลายปีวันนี้กลับมาพร้อมรีวิวนิยายเรื่องใหม่ จริงๆในช่วงที่หายไปก็ได้อ่านนิยายอยู่บ้างค่ะ ส่วนใหญ่เป็นนิยายแปลแนวสืบสวนรีวิวค่อนข้างยากเพราะถ้าสปอยเนื้อหาแล้วคนอื่นจะอ่านต่อไม่สนุก และได้อ่านนิยายไทยบ้างประปรายแต่อ่านวางๆกว่าจะจบก็นานมาก และยังไม่มีเรื่องไหนทำให้อยากเขียนรีวิว จนกระทั่งเรื่องนี้

เลื่อมร้อยเล่ห์โดย ศตรัศมิ์

สำนักพิมพ์พิมพ์คำ

ราคา 210 บาท

โปรยปก

มาถึงรีวิวสปอยเนื้อหาด้วยนิดหน่อยนะคะ เกี่ยวกับพระนางเท่านั้นเพราะส่วนของปมพูดไรมากไม่ได้ เดี๋ยวจะอ่านไม่สนุกค่ะ

เคยอ่านงานของคุณศตรัศมิ์มาก่อนเรื่องนึงค่ะรักลายเพลิง ชอบในส่วนของคดีและปมปริศนา แต่ไม่ชอบสิ่งที่พระเอกทำกับนางเอกและไม่ชอบที่นางเอกให้อภัยง่ายมาก หรือพวงแสดจะมีนิสัยเป็นผู้หญิงมากเกินไปก็ไม่ทราบค่ะเลยทิฐิสูง คิดว่าถ้าเป็นตัวเองโดนทำแบบนั้นคงไม่ยกโทษให้ง่ายๆอย่างน้อยต้องเห็นความพยายามของพระเอกในการขอโทษซะก่อน (สำหรับรักลายเพลิง)อ่านนานมากแล้วจำไม่ค่อยได้ จำได้คร่าวๆ ว่าขัดใจเรื่องพระเอกกับนางเอกนี่แหละค่ะพอได้อ่าน เลื่อมร้อยเล่ห์ เลยทำให้นึกถึงเรื่อง รักลายเพลิง ขึ้นมาอีก เพราะอ่านจบแล้วอารมณ์เดียวกันเลย

เรื่องนี้ชอบในส่วนของคดีปมปริศนา ความลึกลับซับซ้อนของเรื่องราว ผู้เขียนทำได้ดีเลยค่ะ มีการทิ้งปมให้เบาะแสกับคนอ่านเรื่อยๆ แต่ก็ไม่ได้เฉลยทั้งหมด เหลือให้เราคิดตามและลุ้นไปกับตัวละครด้วยมีอะไรให้เซอร์ไพรส์อยู่เรื่อยๆ เป็นเรื่องที่คาดไม่ถึง คิดตามไม่ทันในส่วนของคนร้ายจะโดนคนเขียนหลอกอยู่เรื่อยๆ แต่พออ่านไปๆ ก็พอจะเดาได้ค่ะ (ก็ใกล้จบแล้วนี่นะตัดคนนั้นคนนี้ออกไปก็เหลือให้สงสัยอยู่ไม่กี่คน 555+) แต่ก็ไม่ทำให้เสียอรรถรสในการอ่านนะคะเพราะภาษาที่เรียบง่าย กระชับ แต่ก็ได้ฟีล ไม่รู้สึกว่าทื่อหรือแห้งแล้งไปเป็นอะไรที่พอดี ขอชื่นชมคนเขียนเลยค่ะ ใช้ภาษาได้ไม่เวิ่นเว้อ ตรงความหมาย ไม่ทำให้อ่านไปรำคาญไป

ส่วนตัวชอบอ่านแนวสืบสวนสอบสวนอยู่แล้วเรื่องนี้ถือว่าเอาอยู่ค่ะ อ่านจบใน 2 วัน เล่มไม่หนามากแต่พวงแสดอ่านช้าค่ะ

ทีนี้ขอพูดถึงส่วนที่ไม่ปลื้มในเรื่องบ้างค่ะคือส่วนสำคัญที่ทำให้อยากรีวิวเลย อันนี้เป็นความคิดเห็นส่วนตัวนะคะเรื่องนี้ชอบเกือบทุกอย่าง ยกเว้นสิ่งที่พระเอกทำกับนางเอกและนางเอกก็ให้อภัยง่ายๆ อีกแล้ว เคืองมากอ่ะ

พอจะรู้ตั้งแต่ต้นเรื่องแล้วว่าพระเอกหักหลังนางเอกทำไมเพราะพระเอกมีเหตุผลที่มาเข้าเรียนโรงเรียนนักสืบและเพราะบริษัทนักสืบที่พระเอกเข้าไปทำงานปิดกิจการหลังจากนั้นไม่นานแต่ที่เคืองคือพระเอกต้องทำกับนางเอกถึงขนาดนี้เลยเหรอตอนแรกก็เดาว่าคงเพราะมันอันตรายมากๆๆๆ ถ้าบอกนางเอกตรงๆนางต้องเข้ามาเสี่ยงด้วยแน่ๆ เป็นห่วงนางเอกมากไรงี้แต่พอเฉลยตอนท้ายว่าทำไปเพราะเสี่ยงที่จะพลาดโอกาสนี้ไม่ได้เอ่อ...แค่บอกนางเอกก็จบมั้ยคะ นางก็มีเหตุผลอยู่นะแล้วรู้ด้วยว่าพระเอกอยากเป็นนักสืบทำไม นางไม่ทำลายโอกาสนั้นของคุณหรอกค่ะ นะคะแค่คุยกัน

คือสิ่งที่พระเอกทำลงไปมันทำลายทั้งความฝัน (ที่จะเป็นนักสืบอาชีพ) และความรักของนางเอกด้วยด้วยเหตุผลที่ไม่เข้าท่าเอาซะเลยให้ตายเถอะโรบิ้น!

ในส่วนของนางเอกก็ขัดใจเหมือนกันที่พอรู้เหตุผลของพระเอกก็ยอมให้อภัยง่ายๆ เลย พระเอกไม่ต้องมาขอโทษหรอกนางไปง้อเขาเองเลย โอ๊ยยย ช่างเป็นผู้หญิงที่ให้อภัยง่ายอะไรเยี่ยงนี้คะที่พระเอกทำไปน่ะ คือทำลายความฝันและความรักด้วยเหตุผลที่ไม่โอเคเลยนะเป็นพวงแสดไม่ยกโทษให้ง่ายๆ หรอก บอกเลยว่าโกรธจริงโกรธจังโกรธฝังใจและถ้าทั้งชาตินี้จะไม่ยกโทษให้ก็ไม่ใช่เพราะรักมากจึงเกลียดไม่หายนะ แต่สิ่งที่พระเอกทำไปมันไม่สมเหตุสมผลแค่เพราะต้องได้งานนี้จึงยอมแลกกับการทำร้ายความรู้สึกของนางเอก แทนที่จะคุยกันตรงๆเฮ้อ!

ดีอย่างนึงที่พระเอกไม่มาขอโทษและขอโอกาสเริ่มใหม่อ้าวยังไง 555+คือสิ่งที่ทำกับนางเอกเนี่ยต้องบอกว่า ถ้าทำแล้วยังคิดจะหน้าด้านกลับมาขอโอกาสในอนาคตละก็ช่วยกลับไปคิดให้ดีก่อนทำจะดีกว่าค่ะ เพราะถ้าทำลงไปแล้วมันแก้ไขไม่ได้นะความรู้สึกที่เสียไปเอาคืนไม่ได้ค่ะ ยังดีที่ว่าพระเอกก็เข้าใจจุดนี้อยู่ คือเลือกทำและยอมรับผลของมันในแบบที่มันควรเป็นแต่ยัยนางเอกของเรานี่สิ ให้อภัยง่ายมาก ขัดใจแรง!

เหมือนจะบ่นยาวกว่าชมจริงๆ เป็นนิยายที่พลอตดีมากนะคะ ภาษาก็ดีงาม ได้ข้อคิดด้วย ปลื้มโปรดมากคือไม่รู้จะติอะไรเลยนอกจากเรื่องของพระเอกนางเอกนี่แหละค่ะ ที่บ่นยาวๆเพราะอัดอั้นตันใจในส่วนที่ไม่ประทับใจ ถ้าเรื่องนี้ตัดประเด็นความบาดหมางของพระเอกนางเอกไปได้ให้คะแนนเต็มเลยแต่ขอหัก 1คะแนนในส่วนที่ขัดใจนะคะ จัดไป 9/10

นี่หักคะแนนเดียวต้องบ่นยาวขนาดนี้เลย555+ คือชอบงานของคุณ ศตรัศมิ์ นะคะยกเว้นเรื่องที่พระเอกนางเอกไม่ถูกใจเอาซะเลย อ่านมาสองเรื่องอารมณ์เดียวกันเด๊ะแต่ยังมี จากศัตรูสู่หัวใจ รอคิวอ่านอีกเรื่องค่ะ และคิดว่าคงจะตามเก็บจนครบแหละ แต่แอบอยากให้นักเขียนเขียนแนวนี้โดยไม่ต้องมีพระเอกนางเอกจังคงสนุกแบบไม่มีอะไรขัดใจเลยแหละ ^__^

พวงแสด.