ในฉับพลันที่หญิงสาวมองตามไปเห็นร่างใหญ่ที่นอนอยู่ เธอก็ต้องตกใจจนเลือดในกายหยุดนิ่ง มันไม่ใช่ร่างของกิ้งก่ายักษ์หรือจระเข้ใหญ่อย่างที่คาดจากรอยเท้าที่ริมน้ำ แต่เป็นร่างของบุรุษผู้หนึ่งนอนอยู่ในสภาพเปลือยเปล่า ไม่สวมอาภรณ์ใด ๆ เลยแม้แต่ชิ้นเดียว

เธอเข้าใจผิดไปอย่างมโหฬารที่คิดว่าแค่การมองไม่มีวันเป็นอันตราย ปุณฑริกาไม่เคยเห็นภาพอะไรที่เป็นอันตรายทางสายตาเท่านี้มาก่อน...



“ดาราแดง” เป็นเรื่องราวของ ปุณฑริกา พิทยาธรสาวผู้แสนจะใจดี เธอมีอำนาจพิเศษในการมองเห็นอดีตและอนาคต แล้วด้วยอำนาจพิเศษนี้เองจึงทำให้เธอได้เจอกับ โฆรัม พระเอกสุดหล่อเริ่ดของพวงพะยอม อสูรที่จะมากระชากใจสาวน้อยสาวใหญ่ให้หลงรัก เรื่องนี้คุณศรีสุรางค์เขียนออกมาแนวแฟนตาซีไทย ๆ ที่โดยส่วนตัวของพวงพะยอมแล้วคิดว่ามันไม่ค่อยไทยสักเท่าไหร่ พระเอกเป็นยักษ์ที่อยู่ในตำนานไทยแต่กลับมีปราสาทคล้าย ๆ กับปราสาทแวมไพร์ ส่วนนางเอกเป็นพิทยาธร (ซึ่งมีหน้าที่เล่นดนตรีบนสวรรค์) ก็ใส่ชุดทำผมซะยุคพระเจ้าหลุยส์ เลยทำให้ขัด ๆ บ้างเวลาอ่าน เพราะพวงพะยอมจะชอบนึกไปถึงฉากที่เป็นฝรั่ง ๆ ไปเลย แต่ก็มาหักอารมณ์เวลาที่กล่าวถึงบทสวด กล่าวถึงคำภีร์พระไตรปิฎก แต่ถ้าหากนี่คือความต้องการของคุณศรีสุรางค์ที่จะเขียนออกมาในรูปแบบผสมผสานก็ถือว่าทำได้ดีในระดับหนึ่งค่ะ แต่พวงพะยอมอ่านแล้วมันขัดอารมณ์จริง ๆ

แต่ภาพโดยรวมแล้วชอบนะคะ ถ้าตัดเรื่องการมิกซ์แอนด์ไม่ค่อยแมชในเรื่องของฝรั่งกับไทยออก เพราะภาษาที่ใช้ของคุณศรีสุรางค์มีเสน่ห์มากค่ะ เธอมีลูกล่อลูกชนให้น่าติดตามต่อไปเรื่อย ๆ จนวางไม่ลง พระเอกออกแนวอสูรร้ายทรงเสน่ห์ที่เรียกเสียงกรี๊ดของสาว ๆ ได้ดีอยู่แล้ว แถมยังน่ารักไม่หยอกจนเผลอรักไปช่วงหนึ่ง ส่วนนางเอกของเราก็ช่างสมกับเป็นนางฟ้านางสวรรค์ ใจดี น่ารัก มองโลกในแง่ดี คือทุกอย่างเอฟวี่ติงของเธอดีหมด จนทำให้ยักษ์หล่อของพวงพะยอมตกหลุมรักจนถอนตัวไม่ขึ้น แถมคุณศรีสุรางค์ยังได้สอดแทรกแง่คิดเกี่ยวกับธรรมะเข้ามาในนิยายได้อย่างแนบเนียน ในฉากที่พ่อเฒ่าบารายพูดถึงการปราบโจรให้เป็นคนดีโดยใช้ธรรมะ ไม่ใช้กำลัง อ่านแล้วก็รู้สึกชอบค่ะ

หากใครชอบแนวรักแฟนตาซีก็ไม่น่าจะผิดหวังนะคะ ถ้าคุณไม่คิดมากเรื่องที่นำเอาตำนานไทยกับฝรั่งมายำ ๆ กัน

ปล.เดี๋ยวจะหาธารทับทิมของคุณศรีสุรางค์มาอ่านแล้วจะบอกนะคะว่าเป็นยังไง


พวงพะยอม.