keep walking.......
|
||||||||||||||
.... สุขสันต์วันคล้ายวันเกิด .... เมื่อประมาณ 13 ปีก่อน ฉันรู้จักกับเด็กหญิงคนหนึ่ง หล่อนอ้วน ขาว หมวย น่ารัก หล่อนออกจะตลกๆซักหน่อย ในสายตาฉัน เพราะตอนนั้นฉันยังเป็นคนที่ออกจะเงียบขรึมมากอยู่ แต่ก่อนโน้น... ปากกากากเพชรเป็นที่นิยมมาก หล่อนก็มีของหล่อนอยู่หลายแท่ง แล้วบังเอิญว่าแท่งหนึ่งมันไม่ติด... สีส้ม สีที่หล่อนชอบ หล่อนก็เปิดเอาใส่ปากกาออกมาพ้นลมเข้าไปหวังว่ามันจะออก แต่มันไม่ออก หล่อนเลยดูดเสียอย่างนั้น... ฉันรู้สึกว่าหล่อนคงดูดมันแรงมาก กระจายเต็มปาก สีสันต์สวยงาม ฉันหัวเราะคิกคัก ตลก... ซักพักก็บอกให้หล่อนไปล้างปาก หล่อนพร่ำถาม "ฉันจะตายมั๊ย จะตายมั๊ย" ตอนแรกๆฉันก็ไม่คิดอะไรคงไม่ตายหรอก แต่อาการหล่อนมันฟ้องว่าสงสัยจะตายเป็นแน่แท้... สมัยก่อนใครมีมือถือก็โก้ใช่เล่น ซึ่งหล่อนมี หล่อนก็โทรหาคนโน้นคนนี้ ฉันก็ตายห่า สงสัยมันตายแน่ ถ้าเป็นปากกาธรรมดาคงไม่เป็นไร แต่นี่.. ปากกากากเพชร สองเพื่อนไม่รู้จะทำยังไง วิ่งไปล้างปาก"แกกลืนมันเข้าไปรึเปล่า เป็นยังไงบ้าง มันเป็นอะไรมั๊ย" แต่ล้างเท่าไหร่ก็ล้างไม่ออก กากเพชรกระจายอยู่เต็มลิ้น แต่มันก็ไม่เห็นจะเป็นอะไร... ก็อุปทานกันไปตามประสาเด็ก หลายต่อหลายครั้งที่ฉันพบกับสถานการณ์อันยากลำบาก หล่อนก็จับมืออยู่ข้างฉันเสมอกระทั้งฉันจะทะเลาะกับหล่อน แล้วประสบเรื่องร้ายแรงที่สุด โดยที่ฉันไม่บอก หล่อนก็มักจะโทรมาถูกจังหวะพอดี หล่อนเป็นคนเดียวที่รู้ว่าทำไมฉันถึงกลายเป็นเงียบขรึม หล่อนเป็นคนเดียวที่รู้แก่นแท้ของฉัน หล่อนเป็นคนแรกที่ทำฉันรู้จักคำว่าเพื่อน... หล่อนเป็นคนแรกที่ให้ของขวัญวันเกิดฉัน หล่อนเป็นคนแรกที่ให้ดอกกุหลาบวันวาเลนไทม์ หล่อนเป็นคนแรกที่ให้เกียรติฉัน หล่อนเป็นคนแรกที่เชื่อมั่นในตัวฉัน ตอนนั้นฉันเป็นคนโมโหร้าย หล่อนทำอารมณ์เย็นใส่ฉัน หล่อนไม่เคยที่จะโกรธฉันซักครั้ง เท่าที่ฉันจำความได้ ถึงหล่อนจะวีนจะเหวี่ยงใส่ใคร คนๆนั้นไม่ใช่ฉัน ถึงหล่อนจะโมโหฉันเท่าใดหล่อนก็เดินออกไปไกลๆแล้วกรี๊ด จากนั้นจึงกลับมาพร้อมใบหน้าที่ยิ้มแย้ม แม้กระทั่งฉันปาดิชชันนารี่เล่มโต โป๊ะใส่หัวหล่อน หล่อนอาจจะร้องไห้ในคราวนั้น แต่หล่อนก็ไม่เคยโกรธฉันหลังจากที่หล่อนหายเจ็บ หล่อนก็พร้อมจะฟังคำขอโทษจากฉันเสมอ พอเข้าม.4 ความสัมพันธ์ของเราก็ห่างกันบ้าง เพราะหล่อนมีแฟน ฉันก็ยังเป็นคนเย็นชาและเงียบงี่เง่าอยู่เหมือนเดิม ฉันทำหล่อนร้องไห้หลายต่อหลายครั้งเพราะการกระทำสุดเย็นชา ฉันค้นพบว่าแฟนของหล่อนเป็นคนไม่ดี พอบอกหล่่อน เราก็ทะเลาะกันใหญ่โต จนในที่สุดฉันก็บอกว่า "งั้นมึงก็ไม่ต้องมาเป็นเพื่อนกู" นี่อาจจะไม่ใช่ครั้งแรกที่ฉันพูดแบบนี้ แต่นี่เป็นจุดเปลี่ยนของเราจริงๆ ไม่ใช่เพราะหล่อนไม่ง้อแต่เพราะฉันมันงี้เง่าเอง ทั้งๆที่อยู่ห้องเดียวกัน แต่เราไม่ได้พูดกันแม้แต่ครั้งเดียว ทันทีที่หล่อนเดินผ่านฉันปัดุฝุ่นผงควันอากาศที่มากระทบตัวอย่างขยะแขยง ทำให้หล่อนเสียใจหนักเข้าไปอีก ฉันรู้ว่าหล่อนอ่านไดอารี่ของฉันทุกๆวัน เฝ้ารอว่าฉันจะอับไดอารี่เมื่อไหร่ และทุกครั้งที่ฉันเขียนถึงหล่อน ฉันก็มักจะทำร้ายหล่อนด้วยคำพูดอยู่เสมอ ฉันผิดเองที่ทิ้งหล่อนไว้กับแฟนหล่อน ฉันควรจะกระชากหน้ากากแฟนหล่อนซ่ะเพื่อเพื่อนของฉัน ถึงจะคิดอย่างนั้นฉันก็ไม่ได้ทำอะไร ทั้งๆที่มันทำเพื่อฉันมาโดยตลอด ฉันอาจจะโดนหล่อนเกลียดเพียงครั้ง แต่ก็อาจจะทำให้หล่อนรอดพ้นจากการเกาะติดของคนที่ไม่ปกติทางจิตไปอยู่สี่ปี ครั้งแรกที่รู้ฉันคิดเพียงว่าแฟนของหล่อนอาจจะแค่ชอบกุเรื่อง ฉันรับรู้ข่าวคราวของหล่อนได้เสมอจากเพื่อนสนิท อีกคนของหล่อน.... ฉันก็เชื่อว่าหล่อนก็คอยฟังข่าวฉันอยู่เช่นกัน ครั้งที่ฉันกลับมาจากสัมภาษณ์มหาลัย มหาลัยหนึ่งอย่างเงียบๆ ก่อนไปฉันไม่ได้บอกใครว่าฉันจะหายตัวไปอย่างเงียบๆ หลังจากฉันกลับมา ก็กลายเป็นข่าวใหญ่โตทุกคนถามฉันว่าสัมภาษณ์เป็นไงบ้าง ฉันไม่สงสัยเลยว่าทำไมเพื่อนทั้งห้องถึงรู้ มีเพียงหล่อนคนเดียวเท่านั้นที่สนิทกับแม่ฉัน จึงรู้เรื่องนี้มา หล่อนคนเดียวก็เกินพอที่จะทำให้โลกทั้งใบได้รับรู้ความเคลื่อนไหวของใครหลายคน ตลกที่หลังจากที่เราจบจากโรงเรียนเราก็ไม่ค่อยได้ข่าวกันและกันมากนัก แต่ข่าวที่ทำให้เราต้องมาเจอกันอีกครั้งคือ... ประเด็นที่เพื่อนมากมายสนใจ ฉันเป็นแฟนกับหล่อนเหรอ... +555 ฉันเองก็เคยได้ยินข่าวโคมลอยมาบ้าง แต่ไม่ค่อยสนใจ แต่... อยู่ๆในวงเปิดใจกลุ่มเพื่อนก็ถามกันขึ้น ฉันแทบกลั้นหัวเราะไม่อยู่ ขณะที่หล่อนเขินและปฏิเสษในแบบของหล่อน ฉันไม่ได้ใส่ใจจะตอบเพราะสาบานได้ว่าแค่มองตากัน ฉันก็รู้ว่าหล่อนคิดอะไรอยู่ หลายครั้งที่ไม่ต้องพูด หลายครั้งที่หัวเราะออกมาพร้อมกันโดยไม่รู้สาเหตุ หลายครั้งที่ร้องเพลงเดียวกัน ถึงพักหลังเราจะไม่ได้สนิทกัน ไม่ค่อยเจอกันบ่อยไม่ได้คุยกันมากนัก เราก็ยังเป็นอย่างนั้นอยู่ ถึงฉันจะไม่รู้สถานะตอนนี้ของมันมากนัก แต่เราก็สามารถมองตากันแล้วบอกว่าเกิดอะไรขึ้นได้บ้าง ฉันขอบคุณที่หล่อนอยู่ข้างฉันตลอดๆทุกครั้งที่่ฉันล้มลง ฉันไม่เคยบอกหล่อนหรอกว่า ฉันเห็นหล่อนเป็นคนสำคัญของฉันเสมอ หล่อนเป็นมากกว่าเพื่อนสนิทของฉันเสมอ ฉันซาบซึ้งทุกครั้งที่หล่อนพยายามจะทำสิ่งใดๆให้ จริงๆฉันอยากให้ฉันเจอหล่อนขณะที่ฉันเป็นคนแบบนี้มากกว่า เพราะนั่นอาจทำให้เรายังคงสนิทกัน หรือสนิทมากกว่านี้ พอฉันมองย้อนกลับไปฉันเห็นนางมารร้ายชัดๆที่อยู่ในภาพสะท้อนนั่น ฉัันก็ไม่เข้าใจว่าหล่อนทนฉันเพื่ออะไร แล้วทนนางมารร้ายนั้นมาได้ยังไง ถ้าเป็นฉันตอนนี้ เจอกับในอดีตนั่นฉันคงทิ้งนางมารร้ายคนนั้นให้อยู่คนเดียว ขอบคุณที่ทนเรานะคุณเพื่อน ขอบคุณที่เป็นส่วนหนึ่งที่ทำให้เราเปลี่ยนไป ขอบคุณที่ยืนอยู่ข้างๆกันตามตลอด รักแกมากนะ ตอนนั้นแกเป็นคนดูแลชั้นตอนนี้ฉันจะดูแลแกบ้างแล้ว ^-^ อิอิ สุขสันต์วันเกิดนะคุณเพื่อน แสนสวยตั้งใจเรียนแล้วก็สวยๆขึ้น เจอผู้ชายดีๆ เหมือนเรื่องสามีเงินผ่อน+555 ฉันก็ไม่รู้ว่าหล่อนติดใจสามีเงินผ่อนอะไรนักหนา แต่หล่อนบอกฉันเมื่อไม่นานมานี้ว่าหล่อนชอบผู้ชายแบบนั้น +555 รักนะจ๊วฟๆๆ
|
lustig
 ฝากข้อความหลังไมค์ Rss Feed  Smember ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]
Group Blog All Blog
Link |
|||||||||||||
| Pantip.com
| PantipMarket.com
| Pantown.com
| © 2004 BlogGang.com
allrights reserved.
|
||||||||||||||
