แล้วเธอก็กลับมายืนตรงจุดนี้อีกครั้ง... จุดที่ไม่รู้ว่าตัวเองต้องการอะไร
ไม่มีแรงขับเคลื่อนใดๆที่จะทำให้เธอก้าวต่อไปข้างหน้าอีก
เธอนั่งมองและใช้ชีวิตตามทางขอมันเรื่อยไป... ปล่อยมันผ่านไปพร้อมกับความคิดเพ้อฝัน
ที่ไม่มีวันเป็นจริง... น่าสมเพชที่เป็นนั้นรู้ทั้งรู้ว่าแค่เพียงกระดิกมือมันก็จะเป็นจริงขึ้นมาได้
แต่ก็รู้สึกว่าเวลา 24 ชม. มันอาจจะไม่พอทำทั้งหมด ทั้งหมดต้องเพียรพยายามมากจนเกินไป
พรุ่งนี้ยังคงต้องตื่นไปเรียนและกลับมานอนที่เดิม
โดยขาดจุดมุ่งหมายถึงแม่จะพยายามถามตัวเองเท่าใดว่าทำสิ่งเหล่านั้นไปเพื่ออะไร
แต่เธอก็ไม่สามารถหาคำตอบได้...
การขาดแรงบันดาลใจ จุงมุ่งหมายมันเป็นอย่างนี้เองสินะ