|
|
| | 1 | 2 | 3 |
| 4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 | 10 |
| 11 | 12 | 13 | 14 | 15 | 16 | 17 |
| 18 | 19 | 20 | 21 | 22 | 23 | 24 |
| 25 | 26 | 27 | 28 | 29 | 30 | 31 |
|
| |
|
|
|
|
|
|
|
|
Spring&Autumn...10 ปี กระดาษแต้มสีในห้องนอน
ตอนกลับบ้านคราวที่แล้ว ฉันไม่แน่ใจว่าอีกหนึ่งเทอมต่อจากนั้น
จะมีโอกาสได้กลับบ้านอีกเมื่อไหร่ แต่ฉันรู้ว่าก่อนกลับกรุงเทพฯ
ฉันต้องบันทึกภาพภาพหนึ่งนำกลับไปด้วย เพื่อเขียนอะไรบางอย่างถึงมัน
'Spring&Autumn' ตัวอักษรจากปลายพู่กันเขียนด้วยสีโปสเตอร์สีดำ
ใต้ภาพต้นไม้สองต้น ต้นหนึ่งผลิใบเขียวสดใส อีกต้นหนึ่งแม้จะผลัดใบ
แต่สีแดงปนเหลืองก็ดูสดใสไม่แพ้กัน แม้ต้นไม้จะต่างฤดู
แต่ฉากหลังเขียวๆ ด้วยต้นหญ้า กับกลืนเป็นภาพเดียวกัน
ฉันจำไม่ได้ว่าทำไมถึงคิดวาดภาพต้นไม้ ในฤดูกาลที่ไม่มีในเมืองไทย
นึกๆ ดู ตอนนั้นฉันอาจจะเปิดเจอภาพในหนังสือแล้วประทับใจก็ได้
หรือบางทีฉันในตอนนั้นอาจจะแค่ชอบการเปลี่ยนแปลง...
วันนี้วันที่กระดาษแต้มสีในห้องนอนของฉันมีอายุครบ 10 ปี
ความคิดของฉันเมื่อ 10 ปี ที่แล้วคงบรรจุอยู่เต็มในนั้น
ฉันน่าจะวาดภาพนั้นตอนบ่ายๆ และเสร็จตอนเย็นๆ
ร่างด้วยเส้นดินสอน่าจะเป็นดินสอเปลี่ยนไส้ หรือดินสออพอลโล
เส้นเข้มจนไม่น่าจะเรียกว่าร่าง ลงสีรอบแรกอย่างไม่ค่อยมั่นใจ
สีชั้นแรกคงผสมน้ำเยอะจึงดูอ่อนใสคล้ายสีน้ำ...เอ หรือฉันตั้งใจ
ลงทับอีกครั้งแบบข้นๆ จากขวด คงผสมน้ำไม่มาก หรือถ้ามาก
ก็คงแต้มสีเพิ่มเรื่อยๆ สีที่ใช้คงเป็นจิตรกรน้อย มาสเตอร์อาร์ต
ฉันจำสีเขียวในชุด 6 ขวดของมันได้
อายุตอนนั้น ฉันน่าจะเคยเห็นภาพเขียนสีน้ำมัน และดูท่าจะชอบ
วิธีการนั้นเสียด้วย แต่ฉันก็ไม่เคยได้ลองวาดภาพสีน้ำมันเลย
จงถึงเดี๋ยวนี้ ชอบฝีแปรงที่ทำให้สีมีความนูน บางจุดหนาเป็นแถบ
เป็นก้อน ได้อารมณ์ แต่สำหรับภาพนี้ สิ่งที่นูนบนภาพของฉัน
เกิดจาก ...'ดินน้ำมัน'
เมื่อลงสีโปสเตอร์ทั้งน้ำเยอะน้ำน้อย ทับกันไม่รู้กี่ครั้ง
บนกระดาษที่ฉันคิดสงสัยเมื่อกลับไปกรุงเทพว่า มันน่าจะ
เป็นกระดาษจากปฏิทิน หรือโปสเตอร์ ใบปลิวอะไรสักอย่าง
แต่น่าจะเป็นโปสเตอร์มากกว่าปฏิทินไม่น่าจะใหญ่ขนาดนั้น
วางซ้อนกันหลายชั้น และเย็บติดกันด้วยลวดเย็บกระดาษ
วันนี้ฉันลองใช้นิ้วแง้มดูด้านหลังของกระดาษชั้นแรกเบาๆ
ด้านหนึ่งมองลอดเข้าไปเห็นตัวอักษร'พบกัน 1 กุมภาพันธ์
ที่สนามกีฬา...'สักที่ที่สายตาของฉันไม่สามารถมองลอดไปเห็น
อีกมุมกระดาษฉันเห็นหน้าผู้หญิงคนหนึ่ง คุ้นหน้าคุ้นตาทีเดียว
คิดว่าน่าจะเป็น'เด็บบี้ วงบาซู' เอ...หรือฉันจำผิด
แต่ก็ไม่คิดจะแงะลวดเย็บกระดาษออกมาดูหรอก
ตอนนั้นฉันคงไม่มีกระดาษร้อยปอนด์ และคิดว่ากระดาษโปสเตอร์
แผ่นเดียวถ้าเปียกน้ำอาจจะเปื่อยยุ่ย และงอ
หรือไม่แน่...ตอนนั้น'ฉันอาจไม่ได้คิดอะไร'
ดินน้ำมันก้อนเล็กๆ สีเหลือง ฟ้า เขียว ถูกบี้ด้วยปลายนิ้วจนนิ่ม
ปาด ป้าย ทับลงบนสีโปสเตอร์ เป็นใบหญ้า เป็นใบไม้
เป็นก้อนเมฆ เป็นสายลม ให้ชีวิตชีวาและที่สำคัญสนุก
กว่าทุกภาพที่เคยวาดมา ฉันอยากรู้ ทำไมตอนนั้น...
ฉันถึง'กล้า'ทำ
------------------------------------------------------------------------
เวลาทำให้คนเปลี่ยน
ตอนนั้น...ฉันอาจไม่ได้กล้า...เพียงแค่อยากลอง
ตอนนั้น...ฉันอาจไม่ได้มั่นใจ...เพียงแค่คิดว่าไม่เห็นต้องกลัวอะไรเสียหาย
ตอนนั้น...ฉันอาจไม่ได้คิดว่าทำไมต้องวาดภาพนี้...เพียงแค่คิดว่า'ชอบ'
อิสระ ความคิดสร้างสรรค์ ความอยากที่จะทดลอง
สิ่งเหล่านั้นอาจจะถูกกด บดบัง ตีกรอบ ด้วยกฏเกณฑ์
และความรับผิดชอบ ที่เพิ่มขึ้นตามวัย จะดีแค่ไหน
ถ้าเราสามารถสนุก กับทุกงานที่เราทำได้เหมือนเมื่ออายุ 10 ปี
ภาพนี้ติดข้างตู้เสื้อผ้าซึ่งจะมองเห็นได้ทางด้านขวามือ
ทันทีที่เดินเข้ามาในห้องนอน ติดอยู่ที่เดิมตรงนี้ตั้งแต่ตอนที่เราวาด
16/10/2542 ตอนนั้น 10 ขวบ ถึงวันนี้ 16/10/2552 10 ปีพอดี
ในภาพนี้มีอยู่อย่างหนึ่งที่ตอนนี้ยังอยู่กับเราไม่เปลี่ยน
ก็คือลายเซ็น ที่อาจถูกลดทอนไปนิดหน่อย ตอนนั้นเซ็นสดๆ
ด้วยพู่กัน แต่วันที่ดันเขียนด้วยดินสอซะงั้นนะ
บล็อกนี้เขียนเหมือนคนความจำเสื่อม หรือไม่ก็เขียนถึงรูป
ที่ตัวเองไม่ได้เป็นคนวาด เมื่อก่อนอาจจะคิดว่าตัวเองจำได้ทุกอย่าง
วันนี้รู้แล้วหละ ว่าเวลาสิบปี ทำให้เราลืมอะไรไปเยอะเหมือนกัน
| Create Date : 16 ตุลาคม 2552 |
| Last Update : 16 ตุลาคม 2552 20:36:05 น. |
|
10 comments
|
| Counter : 2789 Pageviews. |
 |
|
|
โดย: Devonshire  วันที่: 16 ตุลาคม 2552 เวลา:18:39:06 น. |
|
|
|
| โดย: mutcha_nu วันที่: 16 ตุลาคม 2552 เวลา:22:15:46 น. |
|
|
|
| โดย: รัชชี่ (รัชชี่ ) วันที่: 17 ตุลาคม 2552 เวลา:7:49:29 น. |
|
|
|
| โดย: nanida วันที่: 17 ตุลาคม 2552 เวลา:8:24:32 น. |
|
|
|
| โดย: Devonshire วันที่: 17 ตุลาคม 2552 เวลา:10:05:23 น. |
|
|
|
| โดย: Devonshire วันที่: 17 ตุลาคม 2552 เวลา:10:06:11 น. |
|
|
|
| โดย: nuchock วันที่: 17 ตุลาคม 2552 เวลา:16:07:15 น. |
|
|
|
|
|
|
|
Im not going to tell the story the way that
it happened. Im gonig to tell it the way
I remember it.
--Great Expectations--
|
|
|
|
|
|
|
|
|
แบบว่ามันห่างหายกันไปหลายคนไงคะ แต่ก็ยังดีใจที่มีโผล่มากันเป็นระยะ ๆ
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 2 คน [
๙
๙๙
๙๙๙
๙๙๙๙
๙๙๙๙๙
๙๙๙๙๙๙
ชอบรูปวาดของหนู
เดี๋ยวนี้พี่เป็นโรคปวดตา อ่านไรยาวๆ ในคอมไม่ค่อยไหว
อัพบล็อกก็คงจะสั้นๆ ไปด้วยเหมือนกัน
ไม่ใช่ขี้เกียจเขียน แต่ทำงานจ้องคอมมาทั้งวันแล้วอ่ะจ้ะ...
สุขสันต์วันศุกร์นะคะ...