เพื่อน .. วันที่ไกลบ้าน
มองย้อนกลับไปในวันวาน
เด็กน้อย...เริ่มโตขึ้น
การเดินทางไปมหาลัยฯ จบไป ในไดอารี่หน้าที่แล้ว
แต่การเดินทางของชีวิตเพิ่งจะเริ่มต้นขึ้น
เราเดินทางมาเรียนที่มหาวิทยาลัยกับเพื่อนที่อยู่โรงเรียนเดียวกัน (แต่ไม่ค่อยสนิทนะ)
เป็นเพราะมาเรียนไกลจึงหาเพื่อนมาเรียนด้วยกัน และได้อยู่หอพักหัองเดียวกัน (หอใน ของมหาลัยฯ)
หลังจากได้หอพัก และจัดห้องเรียบร้อย เพื่อนกับเราก็พากันไปหาซื้อของเข้าห้อง
หลังจากนั้นเราก็ใช้ชีวิตมาเรื่อยๆ โดยที่ความรู้สีกคิดถึงบ้านมันก็เพิ่มพูนขึ้น พร้อมกับความเหงาที่แวะเข้ามาทักทายไม่หยุด
คิดถึงบ้านหลังเล็กๆ ที่เคยมีเสียงบ่นของแม่ คิดถึงบ้านหลังเดิมๆ ที่เคยมีเสียงหัวเราะของพ่อ
อยู่ที่นี่เราไม่มีใคร ...
ลูกคนเล็ก กับความอ่อนแอ มันเป็นของคู่กันรึเปล่านะ ก่อนนอนทุกคืน เรามักจะหลับไปพร้อมกับน้ำตา อยากกอด อยากคุยกับแม่แบบตัวเป็นๆ แต่ทำได้แค่ฟังเสียงหวานๆ ผ่านลำโพงโทรศัพท์
อยู่บ้าน ไม่มีเพื่อนก็ได้นะ แม่น่ะ เป็นเพื่อนที่ดีที่สุดอยู่แล้ว
อยู่ที่นี่ เพื่อนที่อยู่ด้วยกันค่อนข้างโลกส่วนตัวสูง อยากคุยถึงจะคุย ถ้าไม่อยากคุย เราชวนคุยเขาก็จะรำคาญ
ไม่เห็นเหมือนแม่เลยย T^T
ความสัมพันธ์กับเพื่อนก็เป็นแบบนี้มาเรื่อยๆ
พร้อมกับความรู้สึกดี และมิตรภาพ ก็ค่อยๆ หล่นหายไป
จนกลายเป็นแค่คนแปลกหน้าที่อยู่ร่วมกัน
--------------------------------------------------------------
บางครั้ง เราย่อมเจอเพื่อนที่ดี
แต่บางที เพื่อนที่ดีก็หายาก ...เกินไป ^^
ปอลิง. ใครเคยมีเพื่อนแบบไหน ก็ลองมาเล่าให้กันฟังบ้างนะคะ
ลาแล้วค่ะ บาย
To be con.
My MeMoRy 01/04/2559
Create Date : 01 เมษายน 2559 |
|
2 comments |
Last Update : 1 เมษายน 2559 18:31:46 น. |
Counter : 603 Pageviews. |
|
|
|