คำมั่นสัญญา Love to give but not take...(ทมยันตี) คำมั่นสัญญา ‘Love to give but not take .’ รัก คือการให้ไม่ต้องการการตอบแทน คำนำ หากจะมีนวนิยายสักเรื่องหนึ่งที่อบอุ่นและทำให้หัวใจคุณพองโตไปด้วยกลิ่นไอของความรัก และรักนั้นหนักแน่น แจ่มใสอยู่ในความรู้สึก ผู้อ่านผูกพันกับเรื่องราวเสมือนหนึ่งตัวเอง สะอื้นไห้ไปกับตัวละคร รักของชลันดาและสาริน ใน คำมั่นสัญญา จะเป็นรักหนึ่งที่อยู่ในความทรงจำแสนดีนั้น "ในความรัก พี่รินไม่เลือกตัวเองแต่เลือกเกียรติยศและไม่ใช่เกียรติยศของพี่ริน หากเป็นเกียรติยศของน้องดา น้องดางดงามมาตลอด ขอให้งดงามจนวาระสุดท้าย" หยดน้ำตาที่เปื้อนอาบแก้ม ให้กับความรักและคำมั่นสัญญาของ ชลันดา – สารินนั้น แทนความรู้สึกมากมายที่โถมประดังเข้าลึกในหัวใจผู้อ่าน ไม่ยากนักที่คนหัวใจอ่อนโยนจะเสียน้ำตา และสิ่งที่สูญเสียก็ไม่ได้แทนความหมายของความเป็นคนอ่อนแอ คนเข้มแข็งเช่นสาริน ชายชาติทหารเช่นเขา ก็เสียน้ำตากับรักที่มีให้และได้รับจากชลันดา ...”น้องดารักพี่ริน ด้วยทั้งหมดเท่าที่มนุษย์จะพึงได้ รักโดยไม่ต้องการอะไรตอบแทน แม้แต่...ความรัก” รักที่ยิ่งใหญ่แท้จริงจะอยู่ในหัวใจยิ่งใหญ่พอกัน กว้างขวางพอกัน และเชื่อใจอย่างที่สุด "พี่จะจำชุดขาวของเธอไว้ เพราะ...คงเป็นครั้งแรกและครั้งสุดท้าย ที่เราได้แต่งชุดขาวยืนคู่กัน" ใช่...ใครไหนจะรู้ว่าทำไมชลันดาเลือกชุดขาวนวลราวงาช้าง ไปงานฉลองกระบี่คู่กับสาริน ที่แต่งชุดขาวเต็มยศคล้องแขนชลันดาอย่างภาคภูมิ  ...นับจากร้อยยิ้มแรกจนหยาดน้ำตาหยดสุดท้าย...’คำมั่นสัญญา’คือที่สุดของนวนิยายโรมานซ์เรื่องหนึ่งของทมยันตีเป็นนิยายขึ้นหิ้งอีกเล่มหนึ่งก็ว่าได้ ถือว่าเป็นเล่มที่ทำให้จขบ.เป็นหนอนหนังสือมาจนทุกวันนี้ เรียกว่าหยิบเล่มนี้มาอ่านเมื่อไหร่ต้องเสียน้ำตาทุกครั้ง แต่เป็นน้ำตาแห่งความสุข ความอบอุ่นของความรักของทั้งคู่    Create Date : 29 มิถุนายน 2558 6 comments Last Update : 29 มิถุนายน 2558 20:26:54 น. Counter : 1724 Pageviews. Share Tweet

เรื่องนี้ดังมาก แต่โอน่าจะยังไม่เคยอ่าน   โดย: ออโอ 30 มิถุนายน 2558 9:11:16 น.

เรื่องนี้อ่านกี่รอบ ร้องไห้ทุกรอบเลยค่ะเศร้าจริงๆ   โดย: charlotte (สมาชิกหมายเลข 2380580 ) 30 มิถุนายน 2558 17:16:11 น.

เรื่องนี้อ่านไปยังไม่ถึงครึ่งเล่ม ก็น้ำตาไหลแล้ว เป็นนิยายที่ไม่เหมาะกับการอ่านในที่สาธารณะโดยแท้   โดย: Serverlus 30 มิถุนายน 2558 19:54:18 น.

ทุกครั้งที่หยิบเล่มนี้ต้องหยิบผ้าเช็ดหน้าเตรียมมาด้วยประจำค่ะ หากเราเป็นน้องดา จะบอกพี่รินว่า พี่รินช่วยเห็นแก่ตัวมากกว่านี้หน่อยได้มั้ย....   โดย: fidget_n 1 กรกฎาคม 2558 6:05:28 น.

เล่มนี้อ่านกี่รอบๆ ก็ประทับใจ ไม่มีเบื่อ แถมเสียน้ำตาเป็นกระบุงโกย พี่ริน ช่างเป็นคนดี และรักน้องดามากๆ   โดย: คอเล่า 2 กรกฎาคม 2558 16:15:31 น.

@คอเล่า จริงค่ะ อ่านเมื่อไหร่เรียกน้ำตาได้เมื่อนั้น ถึงจะจบเศร้า แต่แปลกนะเรากลับมีความสุข เห็นว่าคุณทมยันตีประพันธ์เรื่อง พี่เลี้ยง เป็นภาคที่จบแบบแฮปปี้เอ็นดิ้ง แต่เรากลับยังไม่ประทับใจเหมือน พี่ริน กับ น้องดานะคะ   โดย: fidget_n 3 กรกฎาคม 2558 16:43:33 น.