ตั้งใจเรียนน่ะค่ะ เรียนให้คุ้มกับความลำบาก ในต่างแดน กลับบ้านแล้วเราจะภูมิใจในความสามารถ ของเราเองค่ะ สู้ๆๆๆน่ะค่ะ ขอเป็นกำลังใจให้ค่ะ

ขอบคุณครับ ลืมบอกไปว่าเรียนจบมาได้ประมาณ 3 ปีแล้วครับ แต่พอดีหยิบวีดีโอที่เพื่อนบันทึกไว้ให้ก่อนกลับมาดูเมื่อคืน ก็เลยนึกถึงความทรงจำเก่าๆมาเขียน blog ครับ

แวะมาเยี่ยม เป็นกำลังใจให้ค่ะ

แวะมาแจมน่ะ

ว่าง ๆ แวหหาบ้าน่ะ เรา ทำกรอบรูป ที่ต่างประเทศ มี ทำกรอบรูปบ้างป่ะ

แวะมาบอกว่าเห็นด้วยมากมายค่ะ
ใครว่าชีวิตต่างประเทศสบายจะเถียงหัวชนฝาเลย
โอเคที่สาธารณูปโภคครบครัน แต่ว่าเรื่องค่าครองชีพ เรื่องความเป็นอยู่นี่อยู่เมืองไทยสบายกว่าเยอะ
โดยเฉพาะอย่างยิ่งถ้าอยู่เมืองที่ค่าครอบชีพมหาโหดด้วยแล้ว โอ้ ไม่ต้องมาพูดกันเลย
ค่าตัดผม 12 USD อืม...เดียร์เจอ 40 ปอนด์ค่ะ เห็นป้ายแล้วขอโซโล่ตัดเอง หรือไม่ก็รอกลับเมืองไทยเลยดีกว่า
พวกเพื่อนๆที่อยู่ต่างประเทศก็บ่นกันไปตามแต่ละทวีป แต่ละดินแดน...บ่นกันไปล้านแปด
ว่าไปมันก็ดีกันคนละอย่าง กลับมาอยู่เมืองไทยแรกๆก็รู้สึกแย่กับบางสิ่งบางอย่าง
แต่ถ้าให้บอกว่าอยู่ต่างประเทศดีกว่าแน่ๆ ก็คงต้องขอเถียงล่ะค่ะ

เข้ามาทักทายค่า

แค่นี้ก็หรูมากมายแล้วค่ะ มาเป็นกำลังใจให้นะค่ะ

อยู่ๆไปแล้วก็เริ่มชินค่ะ

แต่ถึงแม้ว่ามันจะลำบาก แต่มันก็สอนให้เราได้เรียนรู้ชีวิตเนอะ ^_^

เดินหน้าต่อไป ท้อได้ แต่ห้ามถอยนะค่ะน้อง
พี่ขอเป็นอีกหนึ่งกำลังใจให้น้องค่ะ

You are good guy.

นี่แหล่ะการใช้ชีวิตแบบพอเพียงแฟ้มบุคคลขอปรบมือให้

เข้ามาอ่านเรื่องราวของน้องคนเก่งอีกคนค่ะ ขอให้ตั้งใจเรียนสู้ๆต่อไปนะคะ เรื่องอื่นค่อยตามมา

ตกลงคนที่เข้ามาอ่านและตอบ Blog นี่ ส่วนใหญ่เข้าใจผิดกันหมดนึกว่าเจ้าของ Blog ยังเรียนไม่จบน่ะสิ 5555

เราจะไปเปลี่ยนสีผมค่ะ 170 ยูโร ค่ะ อดทนไว้ค่ะ จะกลับไปทำที่เมืองไทย มีเงินแต่เสียดายค่ะ เพราะ เราทำงาน ห้าวัน ได้ สัปดาห์ ล่ะ ห้าร้อยยูโร แต่เหนื่อย ไม่อยากใช้น่ะค่ะ

แวะมาทักทายค่ะ รบกวนแนะนำว่าที่น้องใหม่ต่างแดนหน่อยสิคะ