ข้า
ถือกำเนิดจากสีเขียวขจีของสนามฝึกนานา,ทุ่งหญ้า
ป่าเขาและจากกลิ่นสาบเหม็นของเลนตม

อ้อมกอดของ ข้าคือปืนเล็กยาว
บนหัวของข้าคือหมวกเหล็ก แผ่นหลังของข้าแบกเครื่องสนาม อันหนักอึ้ง

และ
เท้าทั้งสองของข้าต้องอัดแน่นอยู่ในรองเท้าบู๊ต

ดนตรีของข้าคือเสียงปืน
มหรสพของข้าคือละครชีวิตจริงของทุก ๆ ฉากแห่งสมรภูมิ

ข้าคือผู้สืบสาย
โลหิตแห่งนักรบดึกดำบรรพ์ โดยการเข้าประจัญบานด้วยพลังในกาย ของข้า

ข้า
คือผู้เผด็จศึกในวันนี้และขีดเส้นให้แก่ประวัติศาสตร์ของชาติพันธ์ทั้งมวลใน
วันพรุ่ง

ยามข้าย่างกรายไปที่ใด
ผู้คนนับแสนนับล้านต่างเงี่ยสดับเสียงฝีเท้าของข้า ประหนึ่งไพร่ฟ้า

ข้า
แผ่นดินคอยฟังข่าวจาก ราชินีแห่งสนามรบ
ผู้ไม่เคยเหน็ดเหนื่อยในงานท่วมคาวเลือด

และความตาย

ข้าคือทูตมรณะ
ผู้ไม่เคยขาดระยะในการสร้างความสราญใจ และความหดหู่ให้แก่มนุษยชาติ....

ข้า
ทำให้คนนับล้านนอนตาหลับ และคนอีกนับล้านตระหนกอกสั่นด้วยลีลาอันเดียวกัน

ข้า
คือทหารราบผู้ซึ่งไม่เคยอยู่หลังใครในยุทธภูมิ
และไม่เคยหยุดหย่อนต่อการโผเข้าหาความตาย

ประหนึ่งหญิงสาวที่โผเข้าหา
อ้อมกอดของชายหนุ่ม...ข้าคือทหารราบ