แผนลวง ติดบ่วงรัก บทที่ ๑๒ บนชานกว้างหลังบ้าน ชายหนุ่มพร้อมพี่พร แม่บ้านและเลขา ประจำตัวคุณย่าช่วยกันจัดโต๊ะอาหาร วันนี้ชายแดนลงมือเข้าครัวเอง ครัวใหม่ที่ชายหนุ่มลงมือปรับปรุงการตกแต่งเล็กๆ น้อยๆ ด้วยการที่ไปซื้ออุปกรณ์มาให้ครบเหมาะแก่การทำครัวได้ทั้งบนบ้านและด้านล่าง ชายหนุ่มถือโอกาสเปิดประเดิมลงมือทำครัวเอง โดยมีพี่พรเป็นลูกมือคอยช่วย ชายหนุ่มไม่ได้บอกเมืองวดีที่ทำงานอยู่อาคารด้านหน้า เพราะเขาคิดว่า เขาอยากกินกันสองคนกับคุณย่า แม้คุณย่าจะบอกให้เขาชวน แต่เขาก็ทำเฉย ค่ำนี้ชายหนุ่มตั้งใจจะทำซุปเห็ด กับมักกะโรนีกุ้ง พร้อมทำน้ำสลัดใส่ไว้ในตู้เย็นก่อน พวกผักก็ให้พี่พรล้างผักสดเตรียมไว้ พอคุณย่าอาบน้ำเสร็จออกมายังระเบียงหลังบ้าน ก็เห็นโต๊ะไม้มีผ้าปูไว้ พร้อมดอกกุหลาบสามสี่ดอกปักใส่แจกันไว้ มีตะเกียงตั้งวางไว้พร้อมที่จะจุด “ย่าไม่ใช่สาวๆ นะ จะได้มาโรแมนติกใส่ย่า” คุณย่าเอ่ยออกมา เมื่อชายแดนเดินออกจากครัวมาหาคุณย่า “ให้คุณย่าได้ผ่อนคลายครับ” ชายแดนกล่าวยิ้มๆ “วันนี้ผมทำซุปเห็ด มักกะโรนีกุ้งผัดใส่ซอสมะเขือเทศ กับสลัดน้ำข้นครับ คุณย่ารับซุปเห็ดก่อนนะครับ” “วันนี้มาเป็นอาหารฝรั่งเชียว ย่าไม่ได้กินฝืมือหลานนานมาก ไหนยกออกมาให้ย่าได้ชิมหน่อยสิ” น้ำเสียงที่อ่อนโยน คนฟังรับรู้ได้ถึงความคิดถึงที่ส่งผ่านมาทางสายตาและเสียงที่อ่อนหวาน ทำเอาชายแดนอึ้งไปครู่หนึ่ง สักพักชายหนุ่มรีบส่งสัญญานให้พี่พรยกซุปร้อนๆ ออกมาสองถ้วย “ฝีมือของหลานย่า อร่อยจัง” คุณย่ากล่าวขึ้นมาหลังจากตักซุปคำแรกเข้าปาก ชายแดนยิ้มอย่างมีความสุข พร้อมรับประทานซุปเห็ดในถ้วยของเขาจนหมดเช่นกัน “อีกสักถ้วยไหมครับ คุณย่า” “ไม่แล้วจ๊ะ เดี๋ยวย่าก็อิ่ม อดชิมฝีมือหลานย่า” ชายหนุ่มยิ้มแก้มแทบปริ ขอตัวคุณย่าไปในครัว เพียงครู่เดียวพี่พรก็ถือถาดบรรจุจานมักกะโรนีร้อนๆ ราดด้วยน้ำซอสมะเขือเทศ ยกมาพร้อมกับสลัดจานเล็ก เขาเดินตามออกมาพร้อมขวดซอสมะเขือเทศ พอคุณย่ารวบช้อน เป็นอันว่าอิ่มเรียบร้อยแล้ว มักกะโรนีหมดจาน สลัดยังเหลืออยู่บ้าง ชายแดนรีบบอกให้แม่บ้านเสิร์ฟชาร้อนให้คุณย่า หลังจากดื่มชาหมดแก้ว คุณวัลภาขยับเก้าอี้พร้อมกล่าวชวนหลานชาย “เราไปเดินย่อยอาหารกันเถอะ” “ครับ คุณย่า ผมจะพาเดินดูรอบๆ บ้านให้คุณย่าเห็นถึงความเปลี่ยนแปลง” ชายแดนจูงมือคุณย่าเดินลงบันไดทางด้านหลังบ้าน เดินผ่านห้องครัวชั้นล่างไปตามทางเดินที่ปูกระเบื้องไว้บนลานหญ้าสีเขียว ปากก็บอกคุณย่า “ผมกับลุงทวนช่วยกันยกกระถางดอกไม้มาวางไว้รอบๆ ต้นไม้นี้ คุณย่าจะได้มองเห็นดอกไม้สวยๆ งามๆ สดชื่นเวลามานั่งเล่นสวนด้านหลังนี้” “สวย เก๋ไปอีกแบบ ไม่น่าเชื่อว่าหลานจะออกแบบได้สวย บนเรือนย่าเปลี่ยนไปเยอะก็ฝีมือหลานใช่รึเปล่า” “ครับ ผมรอคุณย่ากลับมา ถ้าไม่ทำอะไรซะบ้าง มันจะฟุ้งซ่านเกินไป เดี๋ยวคนบางคนจะหาว่าผมพาล” “คนบางคน? “ คุณวัลภาถามกลับ “หลานย่ามาไม่กี่วัน ใครทำอะไรให้ไม่พอใจรึเปล่า” “คุณย่าหายไปไหนมาครับ” จู่ๆ ชายหนุ่มก็ตัดสินใจโพล่งถามขึ้นมา คุณวัลภาไม่ตอบ กลับย้อนถามหลานชาย “มีเรื่องเดือดร้อนทำไมไม่บอกย่า” คิ้วที่ขมวดเข้าหากัน สายตามองคุณย่าเหมือนมีเครื่องหมายคำถามเต็มไปหมด ‘เรื่องเดือดร้อนๆๆๆ’ สมองชายหนุ่มใช้ความคิด เพียงครู่เดียวตาทั้งสองข้างเบิกโพลง ราวกับนึกอะไรออก เขาอุบอิบขอตัวก่อนเดินเลี่ยงไปยังซุ้มดอกไม้ หยิบโทรศัพท์หมุนเบอร์ที่คุ้นเคย พอมีคนรับชายหนุ่มก็รีบถามขึ้นมาก่อน “เฮ้ย โจ้ ถามอะไรแกหน่อย เรื่องคนค้ำประกันแบงค์ แกอย่าบอกนะว่า…” ชายหนุ่มชำเลืองมองไปยังคุณย่าที่นั่งยังเก้าอี้ไม้ที่อยู่ไม่ไกลกันนัก “อะไรของแกวะ” เสียงปลายสายบ่น เมื่อโดนถามคำถามที่ตั้งตัวไม่ติด “เป็นคุณย่าใช่ไหม คุณย่า ใช่ไหมไอ้โจ้” “แกรู้ได้ไง” “ไอ้…ใช่จริงๆ ด้วย” ชายแดนกดตัดสายทิ้ง เมื่อรู้ในสิ่งที่ตนสงสัย ถ้าอยู่กรุงเทพเขาคงแล่นไปเค้นคอถามรายละเอียด แต่นี่จะทำไงได้ นอกจากเดินกลับไปถามเจ้าตัวเลยดีกว่า “เป็นคุณย่าจริงๆ ด้วย” ชายหนุ่มพึมพำ พร้อมยกมือไหว้ขอบคุณ “แต่ผมก็ไม่อยากรบกวนคุณย่า ผมกำลังหาทางแก้ปัญหาเรื่องนี้อยู่” “ในฐานะคนเป็นย่า ย่าไม่ปล่อยให้หลานรักของย่าเดือดร้อนหรอกจ๊ะ ยังไงทรัทย์สมบัติย่าก็เป็นของหลาน เรื่องแค่นี้ไม่ใช่เรื่องใหญ่สำหรับย่า แต่ย่าก็ไม่รู้จะรักษาปกป้องมันได้นานแค่ไหน ยิ่งมีคนจ้องจะฮุบอยู่” “จ้องจะฮุบ ยัยน้องวิลล์นั่นใช่ไหมครับ” น้ำเสียงห้วนขึ้นมาทันทีที่เอ่ยชื่อนี้ “นี่ก็อีก ไปว่าน้อง หนูวิลล์น่ะเขาช่วยงานได้มาก เขาจะฮุบทำไม ย่าหมายถึงคนอื่นน่ะ” “ใครจ้องจะเอาที่คุณย่ารึครับ” “หลานมาช่วยดูแลทางนี้บ้างได้ไหม มาอยู่กับย่าให้ย่าอุ่นใจ” คุณย่าไม่ตอบแต่กลับตั้งคำถามที่ชายแดนอึ้งขึ้นมาอีกครั้ง “เรื่องหนูวิลล์ ย่าจะไม่บังคับใจหลาน มันเป็นความต้องการของผู้ใหญ่อย่าไปโทษน้องเลย แต่ย่าขอให้หลานมาช่วยทางนี้บ้าง” “ผม…” “เอาเป็นว่า ย่าจ้างบริษัทหลานให้มาปรับปรุงตกแต่งรีสอร์ตสปาแห่งนี้ใหม่ ย่าจะปรับปรุงที่นี่ หลานก็บินมาทำช่วงสุดสับดาห์ก็ได้ แล้วแต่หลาน แต่ถ้าทางโน้นไม่มีงาน ก็มาอยู่ที่นี่นานๆ หน่อยแล้วกันนะ แล้วถ้าหลานมีอะไรจะเสนอ ก็เสนอมาได้เต็มที่ ย่าว่าย่าจะเปิดที่นี่ให้เป็นสปาครบวงจรเต็มรูปแบบ ย่ากำลังจะขอทางสาธารณสุขรับรองสปาให้เราด้วย” “ผมขอกลับไปคิดอีกทีก่อนนะครับ กับข้อเสนอของคุณย่า ผมว่าตอนนี้เรากลับขึ้นบ้านก่อนดีไหมครับ ยุงเริ่มจะมาแล้ว” แม้ว่าชายแดนจะพยายามไม่สนใจกับที่นี่มากนัก แต่คำขอร้องของคุณย่าทำเอาชายหนุ่มกว่าจะหลับได้ก็ปาเข้าไปตีหนึ่งกว่าๆ ทำให้เช้าวันนี้ชายหนุ่มตื่นสายกว่าปกติไปบ้าง เขารีบอาบน้ำแต่งตัวออกมาจากห้อง เดินออกมาไม่เห็นใครสักคน เขาเหลือบมองนาฬิกาแขวนบนฝาบ้าน “เก้าโมงกว่าแล้ว หายไปไหนกันหมดหว่า” ชายแดนเดินไปชะเง้อดูในห้องนอนคุณย่าก็ไม่เห็นมีคุณย่าอยู่ เจอพี่พรกำลังทำความสะอาดห้องอยู่ “คุณย่าไปไหน” “ไปสปาแล้วค่ะ” แม่บ้านกล่าวตอบเพียงสั้นๆ “คุณชายแดนรับข้าวต้มทรงเครื่องเลยไหมคะ” “จ๊ะ สักถ้วยก็ดี เอาถ้วยโตๆ เลยนะ พี่พรทำอร่อย” พอชายหนุ่มเดินออกไปนั่งรับอากาศยามเช้าอันสดชื่นด้านหน้าบ้านพักคุณย่า ยังไม่ทันที่จะได้กินข้าวต้ม เขาเห็นลุงทวนวิ่งหน้าตาตื่นขึ้นบันไดมา “อะไรลุงทวน วิ่งหน้าตั้งมาเชียว” ชายหนุ่มอดแซวกับลุงทวนคนที่เขาเริ่มคุ้นเคยไม่ได้ “คุณวิลล์ครับ คุณแดน คุณวิลล์สลบ คุณย่าให้ผมมาเอากุญแจรถตู้ครับ” เสียงละล่ำละลัก ขาดเป็นช่วงๆ ไม่รู้เพราะตกใจ หรือเหนื่อยกันแน่ “น้องวิลล์สลบ..‼” คราวนี้เป็นชายแดนที่ตกใจบ้าง วิ่งพรวดลงบันไดตรงไปยังด้านหน้าของสปาอย่างรวดเร็ว ...คอปเตอร์..   Create Date : 15 กันยายน 2555 3 comments Last Update : 15 กันยายน 2555 17:05:00 น. Counter : 1624 Pageviews. Share Tweet

“น้องวิลล์สลบ..” นางเอกต้องเป็นลม กับ ขาแพลงนะคะ ฮ่า ๆ สู้ๆๆ คุ่ะ คุณคอปเตอร์   โดย: ism... IP: 101.109.48.99 21 กันยายน 2555 20:11:21 น.

อยากชิมน้ำซุป   โดย: พิญาดา IP: 223.206.126.234 25 กันยายน 2555 22:54:31 น.

น้ำซุป รออีก 16 ชั่วโมงจ้า อิอิ น้องวิลล์ สลบ เป็นอะไรน๊อออออ ช่วยส่งกำลังใจให้ด้วยนะคะ   โดย: น้องคอป (copter-forwriter ) 27 กันยายน 2555 23:24:24 น.