|
|
| 1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 |
| 8 | 9 | 10 | 11 | 12 | 13 | 14 |
| 15 | 16 | 17 | 18 | 19 | 20 | 21 |
| 22 | 23 | 24 | 25 | 26 | 27 | 28 |
| 29 | 30 | |
|
| |
|
|
|
|
|
|
|
|
แผนลวง ติดบ่วงรัก บทที่ ๖
สายฝนที่กระหน่ำลงมาในตอนเย็น ยิ่งลงเม็ดหนักขึ้นเรื่อยๆ ไม่มีทีท่าว่าจะหยุดตกลงง่ายๆ เมืองวดีกำลังจัดเตรียมอาหารสำหรับมื้อค่ำวันนี้ที่จะมีผู้กองวรเวชเป็นแขก เธอมองลอดออกไปยังหน้าต่างห้องครัว ท้องฟ้ายังคงมืดครึ้ม และยังไม่มีทีท่าว่าฝนจะหยุดตกง่ายๆ
“มีคำสั่งอะไรเปลี่ยนแปลงรึเปล่าคะ พี่พร” เมืองวดีมองไปยังบนบ้านหลังใหญ่ให้เป็นที่เข้าใจว่าหมายถึงใคร
“ไม่ค่ะ”
“อึม..ฝนตกหนักอย่างนี้ ผู้กองจะมาไหมเนี่ย”
หญิงสาวพูดเหมือนบ่นกับตัวเอง แม่บ้านสาวกำลังหั่นมะเขือเทศอยู่เลยเงียบไม่ตอบว่าอะไร
“ยังไงเราก็ต้องกิน ทำๆ ไว้ก่อนดีกว่าเนาะ ไม่มาก็กินกันเอง” หญิงสาวหัวเราะเบาๆ โดยไม่ต้องการคำตอบรับ “ฝนไม่มีทีท่าว่าจะหยุดตกเลย เพิ่งจะหก
โมงเอง แต่ฟ้ามืดยังกะสามสี่ทุ่ม”
“พี่พรว่า เราย้ายไปทำต่อบนเรือนดีไหมคะ ก่อนที่ฝนจะตกหนักกว่านี้ แล้วเราจะย้ายลำบาก”
“วิลล์ก็ว่าเหมือนกันค่ะ พี่พร”
แล้วสองสาวต่างวัย ก็ช่วยกันขนของใส่ตะกร้า ใส่กล่องทับเปอร์แวร์ เรียงซ้อนๆ กันจัดลงในตะกร้า พวากภาชนะที่ใช้แล้วก็ย้ายมาไว้ในอ่างล้างจาน
“ไว้ที่นี่ก่อนค่ะ เดี๋ยวพี่จัดการเองทีหลัง”
ทั้งเมืองวดีและสุพร ก็หอบของกันพะรุงพะรัง เดินผ่านทางเดินที่มีหลังคากันฝน แต่สายฝนที่กระหน่ำลงมาก็ยังกระเซ็นโดนทั้งคู่ ที่เร่งฝีเท้าเดินขึ้นบันไดด้านหลังบ้าน รีบเดินจ้ำเข้าห้องครัวเล็กบนชานเรือนหลังบ้าน
ครัวบนบ้านแม้ขนาดของห้องจะเล็กกว่าครัวใหญ่ด้านล่าง แต่อุปกรณ์ต่างๆ ก็มีอย่างครบถ้วนไม่ต่างกัน อุปกรณ์จะใหม่อยู่เสมอ เพราะคุณย่าท่านเน้นมากเรื่องความสะอาด ดังนั้นไม่ว่าจะเป็นสถานที่ หรืออุปกรณ์ภาชนะ ล้วนได้รับการดูแลรักษาเป็นอย่างดี
เมืองวดีจัดการทอดปลาช่อนลงในกระทะ “พี่พร ฝากดูปลาก่อนนะคะ วิลล์จะลงไปเอาของข้างล่าง”
“คุณวิลล์ จะเอาอะไรคะ เดี๋ยวพี่ลงไปเอาให้ค่ะ ขึ้นๆ ลงๆ เดี่ยวคุณวิลล์เปียก จะไม่สบายเอา”
“น้ำพริกแกงส้มค่ะ พี่พร วิลล์ใส่ตู้เย็นไว้ตั้งแต่บ่าย อึม...” หญิงสาวทำท่าใช้ความคิด “กุ้งกับปลาหมึกด้วยค่ะ”
แม่บ้านยังสาวเดินออกจากห้องครัวไป เมืองวดีก็หันมาสนใจปลาทอดในกระทะต่อ น้ำมันเดือดปุดๆ ท่วมปลา พอเหลืองกรอบได้ที่ หญิงสาวก็พลิกปลาอีกด้านขึ้นมา เธอกำลังจะเดินไปหยิบจานใส่ปลาช่อนทอด ก็มีจานเปล่ายื่นมาตรงหน้าเธอ
“นายเวช โทรมาบอกว่า มาแน่ๆ”
“ค่ะ” หญิงสาวรับคำสั้นๆ ไม่มากไปกว่านั้น
ชายแดนมองด้านหลังของหญิงสาวที่สาละวน เตรียมต้มน้ำต่อ โดยไม่สนใจว่ามีเขาอยู่ตรงนั้น ตั้งแต่ช่วงบ่ายแล้วที่เขาไปส่งเธอกลับบ้านไปเอาของและรอรับกลับมา เขาจะไปไหนได้ ไม่ได้กลับมาที่นี่ร่วมสิบปี ตอนอยู่กรุงเทพเขาคิดว่ามันถึงเวลาแล้วที่จะกลับมาบ้าน มาเยี่ยมคุณย่าก็ได้แต่หวังว่า คุณย่าจะลืมๆ เรื่องที่อยากให้เขาแต่งงานกับหญิงสาวที่อยู่ข้างหน้าตอนนี้ แต่พอตัดสินใจจะกลับมา ก็ได้รับข่าวร้ายเรื่องคุณย่าหายตัวไปก่อน
ชายหนุ่มเผลอถอนหายใจออกมาเสียงดัง เขาเห็นเมืองวดีชำเลืองมองมาแวบหนึ่งก่อนจะหันไปสนใจกับการทำอาหาร เขารับถุงน้ำพริกแกงส้มมาส่งต่อให้เมืองวดีอีกที เรื่องกับข้าวเขาก็พอจะมีฝีมือบ้างล่ะ
“ระวังจะเค็มเกินไปล่ะ” เขารีบบอกเธอก่อนที่จะเหยาะน้ำปลาลงในหม้อ แต่ด้วยที่ขวดน้ำปลา แม่บ้านคงจะเฉือนจุกน้ำปลาลึกไปหน่อย ทำให้น้ำปลากระฉอกลงหม้อมากเกินไป “ผมว่าแล้ว”
“ถ้าไม่ช่วย คุณออกไปนั่งรอข้างนอกจะดีกว่า ไปรอต้อนรับเพื่อนคุณโน่น” เสียงค่อนข้างหงุดหงิดของเมืองวดีสวนกลับออกมา
ชายแดนหยิบขวดน้ำเปล่าเทลงในหม้อที่กำลังเดือดอยู่ “ใส่พริกแกงสิ เดี๋ยวน้ำก็งวดหมดหรอก”
“พี่พรคะ ล้างผักเสร็จแล้ว พี่พรจัดการปลาหมึกถุงโน้นต่อเลยนะคะ วิลล์จะทำปลาหมึกชุบแป้งทอด”
ชายหนุ่มเดินออกจากห้องครัวนี้ไป เมื่อได้ยินเสียงรถที่แล่นฝ่าสายฝนเข้ามาจอดยังหน้าเรือนหลังใหญ่
“ยุ่ง” คำนี้หลุดจากปากเมืองวดีออกมา เมื่อชายแดนเดินไปถึงหน้าเรือนแล้ว หญิงสาวรีบบอกแม่บ้าน “สงสัยแขกจะมาแล้ว เราเร่งมือกันเถอะพี่พร ว่าแต่พี่พรเตรียมจัดโต๊ะไว้เรียบแล้วรึยังคะ”
“เรียบร้อยแล้วค่ะ คุณวิลล์ พี่เตรียมน้ำไปให้แขกก่อนนะคะ” แม่บ้านสุพรจัดแจงรินน้ำเทใส่แก้วยกไปหน้าบ้าน เพียงครู่หนึ่งก็กลับเข้ามา
“ผู้กองวรเวชมาแล้วค่ะ”
เมืองวดีพยักหน้ารับทราบ นำปลาหมึกที่พี่พรหั่นไว้แล้วมาชุบแป้งลงทอดกับน้ำมันที่เดือดได้ที่ หญิงสาวหรี่ไฟลดลงนิดหนึ่งก่อนนำชิ้นปลาหมึกวาง
“หอมถึงข้างนอกเชียวครับ”
“ผู้กอง..สวัสดีค่ะ นั่งรอข้างนอกเลยค่ะ เดี๋ยวกลิ่นอาหารติดเสื้อเปล่าๆ”
“มีอะไรให้ผมช่วยไหมครับ” ผู้กองอาสาขึ้นมา
“จวนเสร็จแล้วค่ะ ผู้กองไปคุยกับคุณชายแดนได้เลย เดี๋ยวอีกสิบนาทีจะยกอาหารตามไปค่ะ”
“ครับ” ผู้กองวรเวชเดินยิ้มออกไป
ชายแดนเดินตามออกมาอย่างเงียบๆ ไม่ได้คุยอะไรกับเมืองวดี เป็นผู้ฟังที่ดี ‘ผู้หญิงอารมณ์แปรปรวน เมื่อกี๊ยังหน้าบี้งกับเขา แล้วก็มาร่าเริงกับไอ้เวชได้’
ชายแดนหยิบแก้วที่วางเตรียมไว้บนโต๊ะทานข้าวด้านในบ้าน
“เสียดายฝนตก ไม่งั้นก็ได้นั่งคุยหน้าบ้านหรือด้านหลังบ้าน บรรยากาศดีกว่าในนี้”
“ไม่เป็นไร โอกาสหน้ายังมีเพื่อน ว่าแต่แกจะมาอยู่ที่นี่เลยรึเปล่า” ผู้กองวรเวชถามขึ้นมา
มันเป็นคำถามที่เขาเองก็ตอบไม่ได้ ว่าเขาจะกลับมาอยู่ที่นี่เลยรึเปล่า
“ยังไม่รู้เลยว่ะ ยังมีงานที่กรุงเทพ ที่โน่นก็ยังยุ่งๆ ปัญหาเยอะ” ชายแดนหยิบขวดวิสกี้ที่เขาเตรียมไว้ก่อนหน้านี้แล้ว “ผสมอะไร”
“ผสมน้ำ”
ชายแดนจัดการผสมวิสกี้น้ำให้เขาและผู้กองวรเวช พี่พรแม่บ้านทะยอยยกอาหารออกมาวางบนโต๊ะ
“กลิ่นหอมเชียวครับ” ผู้กองช่วยรับยำสามกรอบที่เมืองวดียกออกมา
“จะอร่อยรึเปล่า ไม่รับประกันนะโว้ย” อีกเสียงขัดขึ้นมา
“แกจ้องหาเรื่อง แต่น้องวิลล์นะ” ผู้กองกระซิบถามชายแดน เมื่อเห็นเมืองวดีเดินไปช่วยแม่บ้านพรยกอาหารออกมา
“เปล่า” เขาส่ายหน้าไม่ยอมรับ “กินๆๆๆ อยากรู้ว่าอร่อย ไม่อร่อยก็กิน”
“ฮ่าๆๆ รอน้องวิลล์ก่อนสิแก ว่าแต่แกเถอะ ไม่เจอกันนาน ปากหาเรื่องนี่ไม่เปลี่ยนไปเลยนะ”
“ไอ้บ้า ว่าผู้พิทักษ์สันติราษฏร์ไม่ได้นะโว้ย”
เสียงต่อปากต่อคำกันของเพื่อนรักสมัยเด็ก ทำเอาเมืองวดีที่เดินออกมาพร้อมไข่เจียวกุ้งสับอมยิ้ม แต่พอเจอชายแดนมองมายังเธอ หญิงสาวรีบหุบยิ้มทันที พี่พรแม่บ้านที่ประคองหม้อไฟที่มีปลาช่อนแป๊ะซะร้อนๆ มาวางบนโต๊ะ แม่บ้านหายกลับเข้าไปอีกรอบพร้อมถาดเล็กๆ ใส่ผักกระเฉดพร้อมน้ำแกงส้มวางข้างๆ หม้อไฟนั้น
“โอ้โห เยอะแยะดูน่าทานไปหมดเลยครับ”
“ทานให้หมดเลยนะคะ” เมืองวดีกล่าวยิ้มๆ
“ไข่เจียวกุ้งสับ ของชอบแกนี่หว่า ฉันยังจำได้นะว่าแกชอบ ฮ่าๆ” ผู้กองหันหน้ามาเย้าชายแดน
“อึม..คุณย่าทำให้กินบ่อยๆ”
พอเอ่ยถึงคุณย่า บรรยากาศบนโต๊ะอาหารเงียบไปชั่วขณะ ก่อนที่จะมีใครได้พูดอะไรออกมา เมืองวดีก็แทบสะดุ้งเมื่อโทรศัพท์มือถือในกระเป๋ากางเกงของเธอสั่นขึ้นมา
“อุ้ย..” เสียงหญิงสาวทำลายบรรยากาศความเงียบ เธอรีบล้วงโทรศัพท์ออกจากกระเป๋ากางเกงออกดูข้อความ ซึ่งส่วนใหญ่มักจะเป็นบริษัทโฆษณาส่งอะไรต่อมิอะไรมา หญิงสาวเกือบจะกดข้อความลบทิ้ง หากแต่สายตามองเห็นคำว่า ‘ย่า’ เธอชะงักนิ้วที่กำลังจะกดปุ่มลบ
‘ย่าจะกลับไปเร็วๆ นี้ ไม่ต้องเป็นห่วง สบายดี’
“คุณย่า !!!”
เสียงตะโกนของหญิงสาวยิ่งทำลายบรรยากาศความเงียบ สายตาของชายหนุ่มทั้งสองจ้องมองมายังเมืองวดี ชายแดนรีบลุกขึ้นมาหา
เมืองวดีส่งมือถือของเธอให้เขาดู ชายแดนก็ส่งต่อให้กับผู้กองวรเวช
“ไม่ระบุเบอร์ต้นทาง ว่าส่งมาจากที่ไหน”
“อึม..บอกแล้ว ต้องเป็นแผน” ชายแดนบอกเพื่อนรัก แต่สายตากลับมองไปยังเมืองวดี
“อย่างน้อยก็เป็นข่าวดี” เมืองวดีพูดขึ้นมาบ้าง
“จริงๆ ไม่น่าจะทำให้ยุ่งยาก ต้องการอะไรก็บอกกันมาตรงๆ ก็ได้”
“บางครั้งอะไรตรงๆ อาจจะไม่ได้ผล ต้องใช้ทางอื่น”
ผู้กองวรเวชมองทั้งชายแดนและเมืองวดีโต้ตอบกัน เหมือนเริ่มจะทะเลาะกัน
“ฉันว่า มันก็เป็นข่าวดีอย่างน้องวิลล์ว่านะ ไอ้แดน มะมะ ชนแก้วสำหรับข่าวดี” ผู้กองพยายามเบี่ยงเบนจุดสนใจของคนทั้งคู่
ชายแดนยกแก้วขึ้นมาชนกับผู้กอง ยอมละสายตาจากเมืองวดี ‘หาเรื่องเธอทำไมนะ จะรู้เห็นเป็นใจด้วยรึเปล่า ก็ไม่แน่ใจ แต่ทำไมอยากเห็นผู้หญิงตรงหน้านี้โกรธก็ไม่รู้เหมือนกัน บ้าแล้วเรา’ ชายหนุ่มถอนหายใจพร้อมยกแก้วในมือขึ้นดื่มหมดแก้ว
“แล้วคุณย่าจะกลับมาเมื่อไหร่”
“ในข้อความบอกแค่นั้นนี่”
“น้องวิลล์ ดื่มอะไรได้บ้างรึเปล่าครับ” ผู้กองวรเวชรีบชวนเมืองวดีเปลี่ยนเรื่องคุยก่อนที่จะเกิดศึกปะทุรอบสอง
“ไม่ค่ะ วิลล์มีน้ำผลไม้แล้ว ผู้กองตามสบายนะคะ จะรับข้าวกันเลยไหมคะ” เมืองวดีถามขึ้นเมื่อเห็นพี่พร ยกโถข้าวมาวางไว้ใกล้ๆ
“ยังครับ ขอทานกับข้าวเล่นๆ ไปก่อน พวกขี้เหล้าก็แบบนี้แหละครับ ไม่ค่อยกินข้าว”
เมืองวดีมองไปยังชายแดน เขาเพียงแต่ส่ายหน้าเพียงเล็กน้อย หญิงสาวเลยตักข้าวให้ตัวเองเพียงทัพพีเดียว
‘สาธุ ขอให้คุณย่ากลับมาอย่างปลอดภัยโดยเร็ว แล้วตานี่ก็ให้รีบกลับไปโดยเร็วด้วยเถิด เจ้าประคู๊ณณ’ เมืองวดีแอบบนบาลไว้ในใจ
“แช่งอะไรผมในใจรึเปล่า คุณน้องวิลล์ มองไม่กระพริบเชียว”
...คอปเตอร์..
| Create Date : 30 เมษายน 2555 |
| Last Update : 1 พฤษภาคม 2555 11:28:24 น. |
|
7 comments
|
| Counter : 1298 Pageviews. |
 |
|
|
| โดย: โซดา IP: 118.173.51.213 วันที่: 30 เมษายน 2555 เวลา:23:26:53 น. |
|
|
|
โดย: พรายทราย  วันที่: 1 พฤษภาคม 2555 เวลา:9:50:19 น. |
|
|
|
| โดย: โต๊ะ IP: 223.206.191.180 วันที่: 1 พฤษภาคม 2555 เวลา:14:12:16 น. |
|
|
|
| โดย: วินัย นักรบนพดล IP: 210.246.186.4 วันที่: 10 พฤษภาคม 2555 เวลา:4:39:33 น. |
|
|
|
| โดย: คุณพีทคุง (ลายปากกา ) วันที่: 5 มิถุนายน 2555 เวลา:0:41:47 น. |
|
|
|
|
|
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
ที่ห่างหายไปหลายปักษ์
พอดีติดภารกิจค่ะ แต่ตอ่ไป
จะพยายามมาลงทุกครั้งค่ะ
ขอบคุณที่เป็นกำลังใจให้นะคะ
นิยายคอปเป็นร่างแรก
มีผิดพลาดยังไง แนะนำได้ค่ะ
ยินดีเป็นอย่างยิ่ง ^^