Bloggang.com : cool mint : ท่าพระจันทร์ในวันเหงา เหงา

ท่าพระจันทร์ในวันเหงา เหงา

เมื่อวานนี้ 4-09-2007 coolmint ได้มีโอกาสเข้าไปติดต่องานกับหน่วยงานนึงที่อยู่ในบริเวณวัดพระแก้วตอนช่วงบ่าย

cool mint รีบไปอย่างเร็วเลยหล่ะค่ะ เพราะจะถือโอกาสไปเดินถ่ายรูปและอยากจะมีเวลาเดินชื่นชมความงามของสถาปัตยกรรมแบบไทยๆของเรา ถือว่าเมื่อวานเป็นช่วงเวลาดีๆของชีวิตช่วงนึงเลยนะเนี่ย

ในช่วงที่คุยงานกันอยู่ก็ได้มีโอกาสเห็นของโบราณที่มีค่ามากมายอยู่หลายชิ้นทีเดียวที่ในชั่วชีวิตนี้อาจเป็นครั้งแรกและครั้งเดียวที่จะได้เห็นของจริงอย่างใกล้ชิดแบบนี้ เช่น บัตรอวยพรที่ข้าราชการสมัยก่อนได้ทำขึ้นเพื่อถวายพระเจ้าอยู่หัวในช่วงเทศกาลต่างๆ เช่น ในวันวิสาขบูชา ได้เห็นบันทึกรายงานการประชุม ซึ่งเขียนด้วยลายมือที่ปราณีต และใช้การสะกดที่แตกต่างจากปัจจุบัน รวมทั้งสิ่งของอีกหลายๆอย่างที่ไม่แน่ใจว่าจะเล่าได้หรือไม่ แต่ที่สำคัญที่สุดคือสิ่งของเหล่านั้นมันไม่สามารถประเมินค่าเป็นตัวเงินได้เลย เห็นแล้วก็รู้สึกอดภูมิใจที่เกิดมาเป็นคนไทยไม่ได้ พวกเรามีวัฒนธรรมที่ยาวนาน มีเอกลักษณ์ มีภาษา มีพระมหากษัตย์ มีหลายสิ่งหลายอย่างที่ชาติอื่นๆไม่มี

อยากจะขอชื่นชมข้าราชการในหน่วยงานนั้นจริงๆ ที่เสียสละแรงกายแรงใจ พยายามที่จะอนุรักษ์มรดกต่างๆของประเทศชาติให้ลูกหลานชาวไทย ซึ่งแต่ละท่านล้วนเป็นบุคคลที่มีความสามารถสูง การศึกษาดีๆกันทั้งนั้น หากไม่ได้ทำงานตรงจุดนี้แล้วไปทำงานเอกชนเชื่อว่าเงินเดือนคงจะสูงกว่าปัจจุบันเป็นสิบๆเท่า สำหรับ coolmint แล้ว coolmint รู้สึกว่างานที่บุคคลเหล่านี้ทำอยู่ เป็นงานที่มีเกียรติและมีศักดิ์ศรีมาก ไม่ใช่ว่าทุกคนจะสามารถมาอยู่ตรงนี้ได้ ขอเป็นกำลังใจให้ทุกท่านนะคะและขอขอบคุณในความเสียสละด้วยค่ะ

กว่าจะประชุมเสร็จก็เกือบห้าโมงเย็นแล้ว คุณเจ้านายเลยชวน coolmint มานั่งทานน้ำที่ริมถนนฝั่งตรงข้ามวัดพระแก้วใกล้ๆกับศิลปากร ได้มีโอกาสเห็นชีวิตอีกแบบนึงของนักศึกษาศิลปากร ดูแล้วมีความสุขจัง ครั้งนึงเมื่อนานมาแล้วภาพที่อยู่ตรงหน้าในขณะนี้ตอนนี้เกือบจะเป็นชีวิตที่ coolmint เลือกด้วยซ้ำ

แต่ coolmint ก็ตัดสินใจพลิกชีวิตมาเลือกหนทางอีกแบบนึงแทน โดยการเข้ามาเป็นลูกพ่อปรีดี และแม่โดม

ทำให้ชีวิตตอนป.ตรีของ coolmint ก็ดำเนินไปในอีกรูปแบบนึงที่ต่างไปจากสิ่งที่อยู่ตรงหน้าโดยสิ้นเชิง

เมื่อตอนที่ coolmint ตัดสินใจที่จะเลือกไม่เรียนต่อด้านศิลปะ coolmint ก็มุ่งเรียนพิเศษอย่างหนักเลยและพอดีได้มาเจอเพื่อนรักที่เค้าอยากเข้าธรรมศาสตร์มากๆคนนึง ช่วงเย็นๆหลังเลิกเรียนพิเศษหรือเสาร์-อาทิตย์ ถ้าไม่ไปเดินช้อปปิ้งตามประสาเด็กๆสาวๆ เราสองคนก็จะมานั่งอ่านหนังสือเตรียมเอ็นท์กันที่ริมน้ำใต้ตึกศิลปศาสตร์นี่หล่ะ

นัดเจอเพื่อนๆในกลุ่มที่แมคโดนัล ห้างพาต้า นั่งรถเมล์มาอ่านหนังสือที่ธรรมศาสตร์ เดินไปซื้อของกินกันที่ริมฟุตบาทท่าพระจันทร์ ข้ามเรือไปไหว้พระที่วัดระฆัง ดูเสื้อผ้าที่ฝั่งศิริราช เย็นๆก็แยกย้ายกันกลับบ้าน ชีวิตเป็นแบบนี้อยู่ปีนึง มีความสุขจัง วูบนึงอยากกลับไปเป็นเด็กอีกครั้ง อยากมีแต่ชีวิตที่ไม่ต้องมีเรื่องราวมากมายในหัวให้ต้องคิด ไม่ต้องเจอสังคมที่มีแต่คนหลอกลวง เอาแต่ผลประโยชน์หรือความต้องการของตัวเองเป็นใหญ่

ทุกวันนี้รู้สึกว่าอะไรๆที่อยู่รอบๆตัวมันสกปรกเสียเหลือเกิน

พอทานน้ำนั่งคุยกันซักพักกับคุณเจ้านายก็ถึงเวลาแยกย้ายกันไป coolmint เดินกลับเข้ามาเอารถในวัดพระแก้ว แล้วก็ตั้งใจว่าจะเอารถไปจอดที่ธรรมศาสตร์แล้วค่อยมาเดินเล่นซื้อของกินอร่อยๆที่ท่าพระจันทร์ โอ้วว แผนเจ๋งดีเนอะ

พอขับเข้ามหาลัยเท่านั้นหล่ะ นรกมาเยือน วนไปวนมาอยู่หลายรอบก็ไม่มีที่จอดเนื่องจากถึงเวลาที่นักศึกษาป.โทเรียนอ่ะ รถเลยเต็ม ไม่เป็นไรย้อนอดีตหน่อยก็ได้ ไปจอดที่จอดประจำสมัยเรียนดีก่า นั่นก็คือ วัดมหาธาตุ ค่ะ ชั่วโมงล่ะ 10 บาทเท่านั้น

จอดเสร็จก็มาเดินเล่นที่ใต้ตึกศิลปศาสตร์ (จริงๆมาเข้าห้องน้ำ

) ดูชีวิตเด็กๆนักศึกษารุ่นใหม่ ทุกอย่างก็ยังดำเนินไปคล้ายๆเดิม ม้านั่งแบบเดิม บรรยากาศเดิมๆ แต่ดูทันสมัยขึ้น มีร้านอาหารดีๆมาเปิดด้วย

เดินเล่นสักพักก็ออกมาเดินที่ท่าพระจันทร์ มีคนเอาของมาขายเยอะเเยะเลย ส่วนใหญ่ก็เป็นเสื้อผ้า กระเป๋า รองเท้า สินค้าที่แปลกตากว่าเดิมคือ มีโปสการ์ด hand made ที่เค้าถ่ายเองมาขายด้วย แต่ละรูปก็มีมุมมองที่น่ารักและกวนๆดี เด็กสมัยนี้มีความคิดสร้างสรรค์และรู้จักทำมาหากินดีเนอะ ชอบจัง

ระหว่างที่เดินเล่นภาพความทรงจำเก่าๆในอดีตก็ค่อยๆฉายออกมาในความคิด เมื่อสิบสองปีก่อน coolmint เพิ่งจะเป็นน้องใหม่ที่นี่ ได้มีเวลาสี่ปีที่มีความสุขที่สุดในชีวิต ได้เจอกลุ่มเพื่อนที่พูดได้เต็มปากว่าเป็นเพื่อนที่ดีที่สุด ได้ตกลงใจคบแฟนคนแรกก็ที่นี่ (ปัจจุบันเค้าแต่งงานมีลูกสาวไปแล้วหนึ่งคน) ได้แรงบันดาลใจในการเลือกสาขาที่จะเรียนต่อปริญญาโท ที่ไม่เกี่ยวกับป.ตรีเลยตอนปีสามที่นี่

ณ.ที่แห่งนี้ ท่าพระจันทร์ วันนี้ coolmint เดินอยู่คนเดียวและกำลังคิดถึงใครบางคนอย่างจับใจ

อยากให้เค้ามาอยู่ใกล้ๆจัง

คิดถึง

Create Date : 05 กันยายน 2550

Last Update : 9 กันยายน 2550 23:36:16 น.

7 comments

Counter : 370 Pageviews.