....ความรักของใบบัว......

"กอหญ้าๆๆๆ" You have just sent a nudge.

"ทำไมเมิงตื่นสายจังวะ"

สหายใบบัว ทักมาเป็นคนแรกเมื่อฉันเปิดเครื่องและออน MSN แต่ว่าไม่ใช่เรื่องแปลกนะที่ฉันจะตื่นสาย แล้วมันก็ไม่เคยทักฉันเรื่องนี้นี่นา มันเคยแต่ทักว่า "ทำไมวันนี้เมิงตื่นเร็วจัง"

แต่วันนี้ดูมันแปลกๆ ทุกครั้งไม่ว่าจะเป็นการสื่อสารกันทางใหนพวกเราจะรู้สึกได้ถึงความรู้สึกของเพื่อนเราเสมอว่าปกติหรือไม่

"เอ๊า!! ปกตินะที่กรุตื่นสาย ถ้าตื่นเช้าสิ มหัศจรรย์กว่านะ" ฉันก้อยังไม่เลิกที่จะกวนตรีนมันต่อไป

"เออ เมิงมีเพลง สุดใจ ของพงษ์สิทธิ์ มะ"

"ไม่รู้ว่ะ เด๋วกรุลองหาดูก่อน รอสักครู่"

"ไม่มีง่ะ เอาเพลงอื่นได้มะ" ฉันก้อส่งเพลงอื่นที่มันไม่ได้ขอไปให้มัน 2-3 เพลง เริ่มกวนตรีนเพื่อนอีกแล้ว (มันเป็น Nature (สันดาน) ของฉันอยู่แล้ว...

"ไม่เอากรุจะเอาเพลงสุดใจเท่านั้น" แล้วมันก้อ Cancle ทุกเพลงที่ส่งไป

"อยู่ดีๆ ผีเพื่อชีวิตอะไรมาสิงเมิงล่ะเนี่ยะ วันนี้อารมณ์ไหน เปลี่ยวเหรอ"

"มีคนคนนึงเค้าให้กรุฟัง แล้วกรุก้อเลยอยากได้เก็บไว้ฟังตอนที่กรุคิดถึงเค้า เค้าบอกให้ตั้งใจฟัง หลับ ตา แล้วนึกว่า เค้าเป็นคนร้องไห้ฟัง ทุกคำพูดมันคือตัวเค้าจริง ๆ "

"นิยายสุดๆ คารมหนุ่มไหนเนี่ยะ"

"คารมของแฟนคนแรกที่เค้าตามหากรุมา 10 กว่าปี เพิ่งได้คุยกัน แต่ว่าเค้ากำลังจะจากกรุไปอีก"


อ้าว!!! เริ่มเศร้าแล้วมะล่ะ เกิดอะไรขึ้นกลับเพื่อนกรุเนี่ยะ แล้วมันก้อเริ่มเล่าให้ฉันฟัง มันเป็นเรื่องที่ไม่น่าเชื่อว่าจะเกิดขึ้นจริงในโลกไม่น่าเชื่อว่าจะมีคนอย่างนี้อยู่ในความเป็นจริง เรื่องมันเหมือนนิยายมาก แต่ฉันแทบจะร้องไห้ไปกับมันด้วย

ในระหว่างที่คุยกันมันเล่าเรื่องให้ฉันฟัง ฉันก้อเริ่มเปิด Google.com หาเพลงที่เพื่อนต้องการ

สรุปเรื่องมันมีอยู่ว่า

"เด็กหญิงใบบัวเมื่อ 10 กว่าปีก่อน เรียนอยู่ชั้น ม.1 ได้รู้จักกับรุ่นพี่ ม.2 มันเป็นความรักครั้งแรกของทั้งคู่ ความรักแบบเด็กๆ
พอขึ้น ชั้น ม.2 ได้เพียง 1 เทอม เด็กหญิงใบบัวต้องย้ายโรงเรียนตามพ่อไปอีกจังหวัดหนึ่ง เพราะพ่อของใบบัวเป็นทหารการย้ายบ้านย้ายโรงเรียนของเด็กหญิงใบบัวเหมือนเป็นเรื่องปกติ

แต่การย้ายครั้งนี้มันกลายเป็นจุดเริ่มเรื่องเศร้าของใบบัวในวันนี้

ตอนที่ย้ายโรงเรียนเด็กหญิงใบบัวไม่มีโอกาสได้บอกลาชายหนุ่ม (เด็กในสมัยนั้น)เพราะเค้าได้ย้ายไปก่อนตอนเลื่อนชั้นใหม่แล้ว เวลาผ่านไป 10 กว่าปี

เด็กหญิงใบบัวได้กลายเป็น AE สาวสายประจำนิตยสารฉบับหนึ่ง ชีวิตของเธอก็ดำเนินไปตามปกติ แต่มีสิ่งหนึ่งที่ไม่ปกติเกิดขึ้น เมื่อต้นสัปดาห์ที่ผ่านมา มีเมล์ฉบับหนึ่งส่งถึงเธอ

ขอโทษนะครับ ไม่ทราบว่าคุณคือน้องบัวที่เคยเรียนที่โรงเรียน.... หรือป่าวครับ หากใช่ช่วยตอบกลับด้วยหรือหาไม่ใช่ต้องขอโทษด้วย
ลงชื่อ..............(เอ)

ใบบัวอ่านเมล์ด้วยความงง ชื่อโรงเรียนใช่ แต่คนที่ส่งมาสิ เธอแทบจำไม่ได้เลยว่าคนคนนี้เป็นใคร แต่เธอก้อเลือกที่จะตอบกลับไป

หลังจากนั้นทั้งสองคนได้คุยกันทาง MSN เค้าคือแฟนคนแรกของใบบัวที่เคยคบกันตอนเธออยู่ม.1 พี่เค้าเล่าว่าตลอดเวลาที่ผ่านมาเค้าตามหาเด็กหญิงใบบัวมาตลอด

กลับไปหาที่โรงเรียนเก่าแต่ก้อพบว่าเด็กหญิงใบบัวย้ายไปเสียแล้ว เขายัง เขียนจดหมายไปหาใบบัวที่โรงเรียนเก่าอีกหลายฉบับด้วยหวังว่าคงมีใครสักที่ได้อ่านและรู้ว่าเธออยู่ไหน

แต่ก้อไม่เป็นผล เค้าคงมีเพียงความรักและชื่อนามสกุลของใบบัวเท่านั้นที่หลงเหลืออยุ่ในความทรงจำ

จนเมื่อปีใหม่ที่ผ่านมา ชายหนุ่มได้นัดเจอกับเพื่อนเก่าๆ มาสังสรรค์ตามประสาเพื่อนที่ไม่เคยเจอกันนานเป็นปี ทุกคนได้คุยแลกเปลี่ยนความคิดเห็นกัน เล่าถึงปัจจุบัน อดีต และความฝันของแต่ละคนให้เพื่อนได้ฟัง ชายหนุ่มได้เล่าถึงการตามหาความรักที่หายไปของเขาให้เพื่อนได้ฟัง เหมือนฟ้าจะเห็นใจ

หนึ่งในเพื่อนรู้สึกคุ้นกับชื่อของใบบัว เลยให้ชายหนุ่มไปดูข้อมูลในเวปฯชมรมวิทยาลัยเก่าของใบบัว นั่นทำให้ชายหนุ่มรู้สึกเหมือนได้เจอโอเอซิส หลังจากที่เค้าเดินอยู่ในทะเลทรายมาเกือบทั้งชีวิต

แล้วเค้าก้อเริ่มเปิดอ่านกระทู้ในเวปฯอ่าน จนได้เจอกระทู้หนึ่งที่ใบบัวเป็นคนตั้ง แต่กระทู้นี้มันผ่านมาปีกว่าๆ แล้ว คิดดูแล้วกันเค้าต้องนั่งอ่านกี่ร้อยกระทู้

ทั้งสองคนได้สอบถามสารทุกข์สุกดิบของกันและกัน ปัจจุบันชายหนุ่มเป็นอาจารย์สอนวิชาสังคมในสถาบันการศึกษาแห่งหนึ่งทางภาคใต้ ชายหนุ่มเล่าว่า ตลอดเวลาที่ผ่านมาเค้ารู้สึกเหมือนกับว่าหายใจไม่เต็มปอด มันมีบางสิ่งบางอย่างที่ติดค้างอยู่ในใจเค้าเสมอและเค้าไม่เคยมีแฟนเลยและก้อไม่เคยรู้สึกรักใครเลย ใบบัวรู้สึกแปลกใจมากที่เค้ายังไม่เคยลืมเธอและตามหาเธอมาตลอด มันเป็นเรื่องที่น้อยคนจะคิดว่ามันเป็นไปได้ เธอรู้สึกตื้นตันใจอย่างบอกไม่ถูก

แต่แล้วเมื่อ 3 วันที่ผ่านมา ชายหนุ่มได้ทิ้งข้อความไว้ให้ใบบัว

"โทรฯหาพี่สักครั้ง พี่อยากคุยด้วยสักครั้งก่อนที่เราสองคนจะไม่ได้คุยกันอีกตลอดไป"

เมื่อหญิงสาวโทรฯไป สิ่งที่เธอได้รับฟังก้อคือ

"ขอบคุณอีกครั้งที่เข้าใจ และขอบคุณเรื่องราวในอดีต ที่นึกขึ้นมาแล้วมีความสุขทุกครั้ง ขอบใจจริงๆๆๆ ขอบคุณที่ทำให้หายใจได้เต็มปอด ตอนนี้สิ่งที่มันค้างคาอยู่ในใจพี่มาตลอด 10 กว่าปี มันได้ถูกสะสางออกไปแล้ว
พี่จะไปบวช และพี่คงจะไม่สึกออกมาอีก" พร้อมกับเปิดเพลงสุดใจให้เธอฟัง

ใบบัวได้แต่ร้องไห้เมื่อได้ยินอย่างนั้น อยู่ดีๆ ก้อได้รู้ว่ามีคนๆหนึ่งที่รู้สึกดีกับเธอได้ขนาดนี้แต่เค้าก้อกำลังจะจากเธอไป ถึงเธอจะจำไม่ได้ว่าในตอนนั้นเธอรู้สึกกับเขายังไง แต่ตอนนี้เธอก้อรู้สึกดีที่ได้เจอ

วันนี้ 9 ก.พ.2552 เป็นวันที่ชายหนุ่มเดินทางเข้าสู่โลกแห่งพระธรรมอย่างเต็มตัว ชายหนุ่มโทรหาใบบัวครั้งสุดท้ายก่อนเข้าโบสถ์ เค้าบอกว่าเขาขอให้เธอเป็นคนสุดท้ายที่ได้ส่งเขาเข้าโบสถ์ ก่อนวางสายเค้าย้ำให้ใบบัวดูแลตัวเองดีๆ เขาอวยพรให้เธอโชคดี

และบอกว่าหากว่าวันหนึ่งที่เค้าตัดใจจากใบบัวได้แล้วเค้าจะโทรฯมาหาเธออีก อาจจะเป็นเดือน เป็นปี หรืออาจจะไม่มีวันนั้นก้อได้....."

เห้อ ++ ไม่อยากจะเชื่อเลยว่าเรื่องแบบนี้จะมีอยู่จริง มันบอกว่ามันได้แต่ร้องไห้ ร้องๆๆๆๆ

ฉันก้อไม่รู้เหมือนกันว่าจะปลอบเพื่อนว่ายังไง ได้แต่บอกมันว่า "กรุอยู่กะเมิงเสมอนะ" เพราะถ้าหากเหตการณ์อย่างนี้เกิดขึ้นกับฉัน ฉันก้อคงไม่ต่างอะไรกับมัน

"ขอบคุณอีกครั้งที่เข้าใจ และขอบคุณเรื่องราวในอดีต ที่นึกขึ้นมาแล้วมีความสุขทุกครั้ง ขอบใจจริงๆๆๆ ขอบคุณที่ทำให้หายใจได้เต็มปอด"

หลวงพี่หายใจได้เต็มปอดแล้ว สงบแล้ว แต่เพื่อนเราเหมือนคนกำลังจะจมน้ำ....รู้หรือป่าว?






รับโค้ดเพลง สุดใจ คลิกที่นี่

Create Date : 09 กุมภาพันธ์ 2552		2 comments
Last Update : 14 กุมภาพันธ์ 2552 20:35:23 น.
Counter : 554 Pageviews.
Share Tweet