Bloggang.com : ภูผา กะ วาริน : ความสุขของคนให้

ความสุขของคนให้

วันนี้เป็นวันหนึ่งที่พวกเรา ต้องออกพื้นที่กันอีกแล้ว พวกเราก็ขับรถกันไปเรื่อยๆ เราเห็นเด็กผู้หญิงคนนึงอายุน่าจะประมาณ 8 ขวบ มือถือถุงใบนึงกำลังเดินเก็บขวดอยู่ข้างถนน ในใจก็คิดว่าเด็กคนนี้ขยันดีวุ้ย เด็กคนอื่นอาจกำลังเล่นเกมส์ ดูทีวี หรืออย่างอื่น แต่เค้ามาเก็บขวดขาย แล้วรถของพวกเราก็ผ่านน้องเค้าไป เวลาผ่านไป ผ่านไป พวกเราทำงานเสร็จก็กลับมาทางเก่า แล้วเราก็เห็นเด็กคนนั้นอีกครั้ง คราวนี้มีเด็กผู้ชายอีกคน คงเป็นพี่ของน้องผู้หญิงคนนั้น พร้อมกับจักรยาน 1 คัน แล้วก็รถเข็นอีก 1 คัน ในรถมีถุงใส่ของเก่าที่เด็กๆเค้าเก็บกันมานั่นแหละกำลังพยายามจะลากไปเหมืนซาเล้ง เราก็เลยบอกพวกพี่ในรถว่าให้ดูเด็ก 2 คนนั่นซิ ทุกคนในรถมองแล้วก็กล่าวคำชื่นชมกันใหญ่ ถ้าพวกเราแค่ชื่นชมเด็กสองคนนั้นแล้วก็ขับรถผ่านไปมันก็จบ แต่พี่คนนึงในรถบอกให้คนขับรถกลับรถ พอรถจอดพี่เค้าก็ลงไปแล้วถามว่าแม่หนูไปไหน น้องตอบว่าแม่ไปตัดฟืน แล้วหนูได้เรียนหนังสือมั้ย น้องตอบว่าเรียน ตอนนี้ปิดเทอมอยู่ พี่เค้าเอาเงิน 100 บาทที่พี่แกกำไว้ในมือตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่รู้ ส่งให้น้องผู้ชาย น้องมอง แล้วยิ้ม ยกมือไหว้ ขอบคุณครับ แล้วรับเงินไป น้องผู้หญิงมองหน้าพี่ชาย แล้วยิ้มให้กัน ยิ้มนั้นมันดูสดชื่นบอกไม่ถูก พี่เค้ากลับมานั่งในรถแล้วพวกเราก็ออกรถ น้องผู้หญิงอีกคนมองมาในรถ ยิ้มเห็นฟันขาว แล้วก็ยกมือไหว้พวกเราในรถ แล้วหันไปมองหน้ากันอีกครั้ง น้องสองคนคงงงบวกดีใจ แต่ยิ่งกว่านั้นคือพวกเราทุกคนในรถรู้สึกดีมากๆ บอกไม่ถูกที่เห็นรอยยิ้มของน้องสองคนนั้น