Bloggang.com : Conglomerate : ทริปมั่ว ๆ รั่ว ๆ ตอนที่ 2.2 Countdown @ San Francisco

ทริปมั่ว ๆ รั่ว ๆ ตอนที่ 2.2 Countdown @ San Francisco

ต่อ ๆ ๆ

เล็งเห็นแล้วว่า blog หน้านี้จะมิมีรูปเลย รูปที่ถ่ายก็ไม่ดี รูปที่มันน่าจะดีมันก็ดันไม่ถ่าย

ทริปนี้ตระหนักความจริงได้ข้อนึงว่า...ไม่ว่ากล้องจะดีแค่ไหน ก็ไม่สามารถเก็บความประทับใจได้เท่าตาเห็น...

เน่าได้อีก หรือว่าบางทีกล้องเรามันจะไม่ดีจริง อืมมมม น่าคิด...

หลังจากอิ่มหมีพีมันกันแล้ว (ใครกินหมี?)

บรรยากาศเริ่มมืดครื้ม ใจคนเริ่มมืดมึด เพราะมิรู้จะไปไหนต่อดี มีเวลาอีก 7 ชั่วโมง ก่อนจะถึง countdown ที่ทุกคนรอคอย

เลยตกลงลากเพื่อนไปที่นี่ค่ะ twin peak

อันนี้เคยมาตอนกลางวัน อยากรู้ว่าตอนกลางคืนมันจะเป็นไง อารมณ์เป็นที่ชมวิว เห็นซานฟรานทั้งเมืองไรประมาณเน้...

จริง ๆ ไม่รู้ด้วยซ้ำว่ากลางคืน มันเปิดให้เข้าป่าวววว

บอกแล้วว่าเตรียมตัวมาดีจัด

ก็ขับรถไปตามแผนที่ค่ะ สรุปว่ามันเปิด มีคนมากันพอสมควรเลยทีเดียว..

วิวสวยมากกกก แสงสวยสุด สามารถมองเห็น Golden gate แล้วก็ Bay bridge ได้โดยพร้อมเพรียงกัน

เสียอย่างเดียว...

ลมแรงสุด ๆ

ทำให้อากาศหนาวสุด ๆ อีกเหมือนกัน สังเกตคนที่มาจะรีบมารีบกลับ

เหมือนจะกลับไป countdown (จะรีบไปไหนเพ่มีเวลาอีก 6 ชั่วโมงได้)

น้องที่มาด้วย ได้ใจมาก มันบอกว่าหนาวพี่ลงไปดูกันเถอะ ผมเฝ้ารถให้

ตอนแรกกะดึ่มด่ำกะบรรยากาศซัก 5 ชั่วโมง ฆ่าเวลา ก็เลยทำได้แค่ 15 นาทีค่ะ ไม่ไหวที่จะทน หนาวเหลือเกิน

เป้าหมายถัดมาของพวกเราก็ครือ..ที่นี่เลย...Union Square...

เค้าบอกว่าจะมี Countdown ที่นี่ด้วยยยย เรากะจะมา shopping ฆ่าเวลากัน รอปีใหม่ (เพื่อนบอกว่าเออ ดี จะได้ซื้อถุงนอน

)

หลังจากหลงอยู่แป๊บนุง เราก็มาถึง union square ตอน 6:50 โชคดีเหมือนได้แก้ว เมื่อได้ที่จอดรถฟรี ฟรี ฟรี หาได้ยากใน san fran

ตอนนั้นเรากะเพื่อนแอบปวดฉี่มากกก แล้วมิรุ้เป็นไรพอเห็นคนอื่นปวดทุกคนก็ปวดฉี่ไปตาม ๆ กัน เรา 3 คนเลยตกลงกันว่าเดี๋ยวจิไปเข้าห้องน้ำในห้าง

เดินมาถึงหน้าห้างแรกตอน ทุ่มตรง เอ๊ะ ทำไมคนเดินออกกันหมด

ดูเวลาหน้าห้าง...แว๊ก...ปิดทุ่มนึง....

แล้วเป็นอย่างนี้หมดค่ะ ขอบอก ทั่วทั้ง union square ปิดทุ่มนึงหมด (นัดกันทรมานตรูแน่ ๆ)

ยิ่งมีอุปสรรค ยิ่งปวดฉี่..

ดูเหมือนไม่เกี่ยวกัน แต่มันเกี่ยวกันจริง ๆ นะ

ไม่เข้าใจ...กะลังจะมี countdown กันที่นี่ แล้วพี่จะปิดห้างทำไม อยากส่งผู้จัดการไปเรียนคอร์สบริหารกะเซ็นทรัล เวิร์ล

เดินไป เดินมาอยู่ซักพัก ก็ตกลงใจจะไปเข้าห้องน้ำใน Hilton

น่าน ไฮโซได้อีก...

แต่เมื่อกี๊ก็ผ่านมาแล้ว พอเดินกลับมาดันหาไม่เจอซะนี่ ก็เลยเข้าห้องน้ำในอีกโรงแรมนึงแทน

อู้ฟู่ใช้ได้ 555

ออกมาจากห้องน้ำดูนาฬิกา ตอนนี้ 2 ทุ่มแล้วค่า เหลืออีก 4 hr

เพื่อนรักเพื่อนรู้ใจหันมาถามว่า "กลับบ้านมะ" ไอ้เราก็ดีใจสุดขั้วพยักหน้าแหง่ก ๆ

แต่น้องที่มาด้วยสะกัดดาวรุ่งไว้ก่อนว่า อุตส่าห์มาทั้งที รอมาขนาดนี้แล้ว รออีกหน่อยจิเป็นไร

ด้วยความที่อยากเห็นเหมือนกันว่า countdown ที่มหานครแห่งนี้จิเป็นอย่างไร ก็เลยเห็นด้วยกะมัน....รอดู

ระหว่างนั้นก็เลยเดินไปถามตำรวจว่า

"เราจะทำไรดีคระ คุณตำรวจช่วยหาที่เที่ยวให้หน่อยจะได้มั๊ย แล้วคนที่เดินไปเดินมาแถวนี้เค้ามีเป้าหมายไรในชีวิต ร้านก็ปิดหมดแล้ว"

คุณตำรวจตอบว่าให้ไปเที่ยวผับเที่ยวบาร์ซิหนู ปาร์ตี้ง่ะ เป็นมั๊ย

อันนี้เรื่องจริง ตำรวจเค้าบอกให้เราไปผับ

สุดท้ายเลยขึ้นรถ จำใจละทิ้งที่จอดรถฟรี มุ่งหน้าขึ้นสะพาน Bay bridge อย่างไม่มีจุดหมาย (เพราะไอ้น้องมันบอกว่าขึ้นฟรี)

ขอบอกว่ารถที่นี่ขับกันเร็วมากกกก เร็วไปไหนนนน speed limit นี่ไม่มีความหมาย แล้วไอ้รถเช่าสีแดงคันเก่งของเรา ๆ ก็ดีใจหาย ขับเร็วหน่อย แกว่งซะยังกะจะแตกเป็นเสี่ยง ๆ ๆ ๆ

พอขึ้นสะพานไปได้ ปัญหาต่อไปคือ แล้วเราจะลงตรงไหน จะกลับมา San Fran ยังงัย...เป็นคำถามที่น่าคิด และไม่มีใครในรถตอบได้เลยซักคน

(ทำไมไม่ถามก่อนขึ้นสะพาน)

ไหน ๆ ก็ขึ้นมาแล้ว ชีวิตก็ต้องดำเนินต่อไป ก็ขับไปเรื่อย ๆ ค่ะ

เร็วมากกก มือที่ชื้นเหงื่อเรย รถก็แกว่ง ๆ เหมือนอยู่บนชิงช้า เพิ่มความตื่นตระหนกเข้าไปอีก

จำไม่ได้แล้วว่าสรุปไปโผล่ที่ไหน รู้แต่ว่าผลาญเวลาไปได้เยอะทีเดียว บรรลุวัตถูประสงค์

กลับมาถึง San Fran ตอนสี่ทุ่มกว่านิด ๆ

อยากจิบอกว่า ขึ้น Bay Bridge เนี่ย ขาไปมันไม่เสียตังค์จริง แต่ขากลับเสียตังค์นะคะ กรำ...

มาถึง ท่าเรืออีกที ทีนี้เริ่มตื่นเต้น เพราะได้ยินมาว่าจะมีการจุดพลุ ระหว่างขับรถผ่านก็มีรถถ่ายทอดสดของทีวีมาจอด ๆ อยู่ สร้างความตื่นเต้ลให้กะเราได้มากทีเดียว

ตรูจะได้ออกทีวีเมกาแร้วววว สร้างชื่อเสียงให้แก่ประเทศชาติ

ขับรถหาที่จอดรถอยู่ชาติเศษ ก็หามิได้ เลยจรำใจต้องไปจอดแบบเสียตังค์ ชั่วโมงละ 6 เหรียญ ไม่ต้องคิด ไม่ต้องคูณ ปวดใจ...

บอกตัวเองกันไว้ว่าพอพลุขึ้นแล้วให้รีบกลับเลย เพราะมิงั้นจะต้องเสียงตังค์เยอะกว่านี้

แล้ววันนี้เราก็ได้มาที่นี่ค่ะ

pier 39 (without แมวน้ำ)

ตามที่คาดไว้ ร้านรวงต่าง ๆ ก็ปิดกันหมด คนก็เริ่มมายืนตะคุ่ม ๆ ริมฝั่ง ไม่รุ้จะรีบไปไหน บรรยากาศไม่หนาวมาก แต่ลมแรงมากกกก ทำให้หนาวขึ้นอีก 3.75 เท่า

หน้าตาทุกคนเหมือนรอคอยอะไรบางอย่าง....

ตัดส่วนที่รอคอยไปละกัน รู้แต่ว่ามาถึงตอนสี่ทุ่มครึ่ง

23.58 นาที พวกเราก็ไปยืนออ ๆ กะเค้าที่ริ่มตลิ่ง

มีเรือบีบแตรผ่านไป คนเริ่มโห่ร้อง...

"เหลืออีกนาทีเดียวพี่" น้องมันหันมาบอก

"อีก 30 วินาทีพี่" มันบอกอีกครั้ง

"10" เอ๊ะ ทำไมเค้าไม่นับกันหว่า

.....

"พี่ มันเลยไปแล้วพี่"

เงียบ......

ซักพร๊ากกกก ก็มีเสียงดังขึ้น...

เปาะ แปะ !! เปาะ แปะ !!

หันไปดู เจอพลุลูกเล็ก ๆ ถูกจุดขึ้นจากที่ไหนซักแห่ง ดังเปาะแปะ

คาดว่าไปยืมมาจากดิสนีย์แลนด์ที่เค้าไม่ใช้แล้ว

เล็กได้อีก เบาได้อีก และที่สำคัญไม่มี countdown

จะมีประโยชน์ไรคร้า...ถ้าเรียกว่างาน countdown แล้วไม่มีนับถอยหลัง...

สรุปว่าตกลงกลับกันเถอะ เดี๋ยวจะต้องเสียตังค์มากกว่านี้

ระหว่างเดินกลับ...

คิดถึงงานเทศกาลลอยกระทงเทศบาลตำบลสะเดา (บ้านเกิด)

พลุเค้ายังอลังกว่านี้อ่ะ (โหมดสำนึกรักบ้านเกิด)

แล้วเราก็ขับรถกลับกันมาค่ะ

จาก San Fran ถึง Stanford ใช้เวลาชั่วโมงครึ่งได้ ต้องจับเวลาไว้เพราะพรุ่งนี้ต้องบินแต่เช้า จะได้กะเวลาออกจากบ้านถูก

กลับมาถึงบ้านตีสองกว่า....กระเป๋ายังไม่ได้จัด หิวก็หิว พันทิพย์ก็ยังไม่ได้เปิด เลยตัดสินใจไม่นอนมันซะเลย

กินมาม่า เล่นเน็ต จัดกระเป๋า รอเวลาเดินทาง....

Create Date : 18 มกราคม 2551

Last Update : 18 มกราคม 2551 16:55:38 น.

0 comments

Counter : 705 Pageviews.