ป้อแป้ T_T

หลังจากประกาศความตั้งใจในการที่จะอัพบล็อคบ่อยขึ้นไป

ก็มีแนวโน้มที่จะทำไม่ได้ ดูจากระยะห่างระหว่างเรา ที่ดูจะกว้างขึ้นเรื่อย ๆ (ระหว่างบล็อคอันนี้กะอันที่แล้ว 555)

วันนี้รู้สึกแบบนี้เลยค่ะ..แบบที่จั่วหัวไว้

"ป้อแป้"

เนื่องจากไม่รู้คิดยังงัย (ไม่รู้จริง ๆ นะ) ตกปากรับคำไปร่วมทีมแข่งแชร์บอลระหว่างนักเรียนไทยในมหาลัยละแวกเดียวกันที่นี่

ด้วยความที่ชะละล่าใจ ว่าเราก็เคยเล่นกีฬานี้นี่หว่า...เคยได้เหรียญด้วย....

ลืมตระหนักว่าตอนนั้นอยู่ประมาณ ป.5 ป.6 แล้วตำแหน่งที่เล่นก็คือตำแหน่งประจำของเด็กอ้วน.........คนถือตะกร้า

เป็นคนถือตะกร้า อย่าคิดว่าง่ายนะคร้าาาาาา

มันต้องประกอบด้วยศาสตร์และศิลป์หลายอย่างทีเดียว ในการที่จะชูมือขึ้น ช้อนลูก เลี้ยงลูกในตะกร้าหลบฝ่ามือพิฆาตของมือปัดทีมคู่ต่อสู้

อย่าพูดให้มันมากความเลย...มันคือตำแหน่งที่เหนื่อยน้อยที่สุดค่ะ

ด้วยความที่ไม่ได้สำเหนียกถึงสภาวะร่างกายในขณะนี้ ที่วัน ๆ นึงแทบจะไม่ได้ทำไร แม้แต่ที่จะเดิน....แล้วก็ได้แขวนตะกร้ามาแล้วตั้งแต่จบ ป.6 เป็นระยะเวลากว่า..................... ก็นะ ไปนับกันเอาเอง วันนี้ก็เลยไปเล่นมาค่ะ

นักกีฬาที่ต้องลงแข่งในสนามมี 7 คน ทีมเราไปด้วยกันสิริรวม 9 คน ความหวังที่จะได้ครองตะกร้าแทบจะไม่มี เพราะทุกคนต้องเล่นกันทั้งหมด 6 เกม.........เอริ๊กกกกกกก ตายดีกว่า....

ไปถึงหน้าสนาม ก็มานั่งอ่านกติกากัน

5555 ถูกแร้วววววววววว จะแข่งอยู่แล้วยังไม่ค่อยรู้กติกา จำมิใคร่จะได้ จำได้แต่ว่ามีมือปัด กะตะกร้า

วันนี้ตามกำหนดเดิมจะมี 7 ทีมเข้าแข่งขันค่ะ ใครจะคิด..ว่าแถบนี้จะมีมหาลัยกะคนไทยมากมายขนาดเน้ แง๊ ๆ ๆ ๆ แต่ปรากฏว่ามากันจริง ๆ 6 แข่งแบบพบกันหมด ก็ต้องแข่งทีมละ 5 เกม

2 ครึ่ง ครึ่งละ 5 นาที

ดูเหมือนไม่มากใช่มะ ..........หุหุ

ไม่พูดพร่ำทำเพลง สรุปผลการแข่งขันดีกว่าค่ะ

แข่ง 5....ชนะ 1 เสมอ 1 แพ้ 3

อย่าคิดว่าจะด้อย อย่าคิดว่าเราเป็นหมูสนามมมมมมมม อย่างน้อยเราก็ชนะเฟร้ยยยยย เย่ยยยยยยยยยยยยยยย วะฮะฮ่า ๆ ๆ ๆ ๆ (ผยองมากเรยนะแกรรรร)

ด้วยความที่คนน้อยจัด กองเชียร์ก็ไม่มี ตัวสำรองที่มีอยู่ 2 คนก็ทำหน้าที่เชียร์ไป

พอเค้าชูตลง กี๊ดกันลั่น พอเราชูตลง...เงียบบบบบ ดีใจน่ะดีใจอยู่ แต่ไม่อยากจะกรี๊ด เดี๋ยวเหนื่อย ต้องเล่นอีกตั้งหลายนาที

แล้วที่คาดหวังว่าจะมาชิว ๆ ควงตะกร้าถลาลม...ไม่สามารถทำได้ค่ะ เพราะคนน้อย ทุกคนก็เหนื่อยเหมือนกันหมด ก็เลยต้องผลัด ๆ กัน สุดท้ายลงได้ถือตะกร้าเกมเดียว พักเกมนึง..ลงวิ่งเก็บลูกกะชูตมั่ว ๆ ออกบ้าง โยนให้ฝ่ายตรงข้ามบ้าง อยู่ 3 เกม

เป็น 30 นาทีที่เหนื่อยที่สุดดดดดดดดดดดดด

และเป็นที่มาของอาการ "ป้อแป้" ในปัจจุบัน

คำคมวันนี้: การถือตะกร้ามีความเสี่ยง (จะตกเก้าอี้) โปรดศึกษาข้อมูลก่อนเล่นแชร์บอล

Create Date : 29 กันยายน 2551		2 comments
Last Update : 29 กันยายน 2551 7:12:13 น.
Counter : 526 Pageviews.
Share Tweet