ชื่อหนังสือ :  หอคอยแห่งมนตรา

ชื่อผู้แต่ง :  สัตตบุษย์

สำนักพิมพ์ :  สื่อวรรณกรรม

คำโปรยหลังปก

จากอมตะเทพนิยาย 'ราพันเซล'

ก่อให้เกิดจินตนาการรักแสนหวาน

"ไม่ว่าหญิงจะเลือกพี่หรือเลือกคนอื่น  พี่ก็เลิกรักหญิงไม่ได้

รักของพี่  ก็แค่รัก...ไม่มีทางให้เลือก..."

ความรู้สึกหลังอ่าน

สงสัยพักนี้เจ้าของบล็อกเป็นโรคขาดน้ำตาล(ก็อากาศมันร้อนนน)  เลยต้องหาอะไรเบาๆ หวานๆ มาอ่าน  หยิบเรื่องนี้มาเพราะสะดุดตั้งแต่บทนำ ไม่บ่อยที่ตัวเองจะซื้อหนังสือโดยไม่เปิดอ่านเรื่องราวคร่าวๆ ในเล่มเพื่อให้รู้สำนวนการเขียนก่อนซื้อ  แต่เรื่องนี้ชอบตั้งแต่บทนำก็เลยซื้อเลย เค้าเขียนให้อารมณ์นึกถึงนิทานดีจัง  เพิ่งรู้ว่านามปากกาผู้แต่ง สัตตบุษย์ กับ โรซาน่า เป็นคนเดียวกันนะเนี่ย (ถึงจะไม่เคยอ่านนามปากกาโรซาน่าเลยก็ตาม)  ก็ไม่เคยตามเก็บผลงานของใครเลยนี่นา  ใครเขียนก็ได้ขอให้หนังสือสนุกเป็นพอ

ตัวละครหลักๆ ของเรื่องมี 4 คน คือ

-  เจ้าชายชคัตบดี หรือ เจ้าพี่  -----> พระเอก

-  เจ้าหญิงปดิวรัดา หรือ วรดา -----> นางเอก (ชื่อแรกนี่แปลกจัง)

-  เจ้าชายศรรพรี  -----> พระรอง

-  เจ้าหญิงวนบุษย์  -----> น้องสาวของพระรอง

ถ้าให้พูดกันตามจริงพล็อตเรื่องนี้ไม่มีอะไรมากเลย  ก็เค้าต้องการโยงนิยายให้เข้ากับนิทานนี่นะ  นิทานราพันเซลคือเจ้าหญิงถูกแม่มดขังไว้บนหอคอย  และวันนึงมีเจ้าชายผ่านมา เจ้าหญิงจึงปล่อยผมยาวลงมาให้เจ้าชายปีนขึ้นไปช่วย แล้วก็จบ Happy Ending

แต่เรื่องนี้ชอบวิธีการนำเสนอของเรื่องค่ะ ที่ปกติใครๆ ก็ต้องเห็นใจเจ้าหญิงเพราะถูกขัง  แต่ใครบ้างจะเข้าใจความรู้สึกของ 'ผู้ขัง' อย่างพ่อมดในเรื่องนี้  ที่สำคัญชอบคาแรคเตอร์ของพระ-นางมากเลย

หลังจากนี้ไปคงต้องมีสปอยล์บ้างล่ะค่ะ  ไม่งั้นก็ไม่รู้จะรีวิวยังไงเพราะพล็อตเรื่องมันไม่มีอะไรซับซ้อนเลย  ฉะนั้นใครไม่อยากเสียอรรถรสขอแนะนำให้อ่านข้ามไปดีกว่าค่ะ

เหตุการณ์ในเรื่องนี้เป็นเมืองสมมติชื่อแคว้นเทวารัณย์  พระเอกเป็นองค์รัชทายาทที่มีอีกฉายานึงว่า พ่อมดแห่งเทวารัณย์  เค้าชอบคาแรคเตอร์พระเอกที่ซู้ด  มาดขรึม รักน้องสาว พูดน้อย เจ้าเล่ห์แบบเงียบๆ ที่สำคัญเป็นหนุ่มแว่น!!! (คะ..เค้าเป็นโรคแพ้หนุ่มแว่น)  ใครนึกไม่ออกให้ถึงดาราชื่อ แอนดริว ตอนที่แสดงเป็นพระเอกเรื่องเคหาสน์สีแดง  แบบนั้นเลยค่ะ (กรี๊ด >w<)

มาเข้าเรื่องต่อ  นางเอกเป็นเจ้าหญิงแห่งเทวารัณย์  เป็นน้องสาวของพระเอก  ฟังไม่ผิดหรอกค่ะ  เป็นน้องสาวที่พระเอกเลี้ยงมาตั้งแต่เด็ก  เพราะงั้นเรื่องอายุจึงห่างกันพอสมควร(อันที่จริงห่างเยอะเลยล่ะ  แต่อ่านแล้วยังไงก็ต้องหลงรักพระเอกเชื่อสิ)  แท้ที่จริงแล้วนางเอกไม่ใช่น้องสาวแท้ๆ มันมีเหตุการณ์บางอย่างทำให้นางเอกต้องถูกส่งมาอยู่เมืองนี้ตั้งแต่แบเบาะ  คนอื่นเค้ารู้กันหมดว่านางเอกเป็นใคร  มีแต่ตัวเธอเองที่ไม่รู้และคิดว่าตัวเองเป็นเจ้าหญิงของเมืองนี้มาโดยตลอด ยังดีที่เขียนไม่ให้นางเอกเป็นพวกเจ้าหญิงเอาแต่ใจ ถึงจะเพิ่งแตกวัยสาวแต่ก็มีวุฒิภาวะอยู่บ้าง  นางเอกอาศัยอยู่บนหอคอยที่ชื่อมันตราลัยที่พระเอกสร้างขึ้น และเป็นคนคอยดูแลจัดการชีวิตนางเอกอยู่ตลอด  เรียกได้ว่าถึงจะมีงานยุ่งอยู่เสมอแต่ก็มีหูตาคอยสอดส่องว่านางเอกทำอะไรนอกลู่นอกทางรึเปล่า ถึงขนาดให้นางเอกเขียนบันทึกประจำวันส่งให้ทุกวันเลยคิดดู!   แต่สงสัยราพันเซลในเรื่องนี้คงจะอยู่นอกบทสักหน่อย เพราะเธอรักพี่ชายของเธอมาก  เป็นน้องที่ติดพี่มากเลยล่ะ 

ความจริงคงยังไม่ถูกเปิดเผยเร็วนักถ้าไม่เพราะมีแขกต่างเมืองอย่างเจ้าชายศรรพรี และเจ้าหญิงวนบุษย์เสด็จมาเยือนซะก่อน เจ้าชายศรรพรีที่นางเอกได้บังเอิญเจอตอนที่หนีเที่ยวนั้นเกิดอาการรักแรกพบกับนางเอกเข้า จึงใช้ข้ออ้างเรื่องหนีเที่ยวมาคอยแบล็กเมล์เพื่อให้ได้ใกล้ชิดกับนางเอก  ขณะที่ในวังเองก็ลุ้นให้พระเอกได้คู่กับเจ้าหญิงวนบุษย์เพื่อรวม 2 แคว้นเข้าด้วยกัน  นานวันเข้าแขกต่างเมืองทั้งสองก็เริ่มสงสัยในความสนิทสนมของพี่น้องคู่นี้  จึงได้สืบจนรู้ความจริง และเข้าใจว่าพระเอกนั้นคิดไม่ดีกับนางเอกจึงเปิดเผยความจริงให้รู้  หลังจากนั้นเรื่องก็เกือบจะดราม่า(แค่เกือบ) เพราะยังไงมันก็จบแบบ happy ending อยู่ดี อิอิ

อ่านเรื่องนี้แล้วเข้าใจความรู้สึกของพ่อมด 'ผู้ขัง' เจ้าหญิงในอีกมุมมองนึงเลย  เทใจให้ 100 คะแนนเต็ม  แม้ไม่มีบทพูดหวานๆ อย่างที่เจ้าชายในนิทานควรมี แต่อ่านแล้วคงไม่มีใครกล้าพูดว่าพ่อมดเรื่องนี้ไม่โรแมนติกอย่างแน่นอน  อยากจะสงสารพระรองอยู่หรอก แต่มาคิดๆ ดูแล้วคนที่น่าสงสารที่สุดน่าจะเป็นพ่อมดมากกว่า  ก็พ่อคุณพูดน้อย(แต่ต่อยคนได้ด้วยคำพูด) เงียบเกิ๊น ใครจะไปเข้าใจว่าคิดอะไรอยู่(ดีที่นางเอกเข้าใจนะ)  ใครที่เริ่มเบื่อแนวดราม่าอยากหาอะไรเบาๆ มาอ่านที่อ่านแล้วอมยิ้มทั้งเรื่อง  ขอแนะนำเรื่องนี้เลยค่ะ