ชื่อหนังสือ :  ดาราแดง

ชื่อผู้แต่ง :  ศรีสุรางค์

      สำนักพิมพ์ :  1168 Publishing

คำโปรยหลังปก

"อย่าพูดอะไรเพื่อข้า  พูดความจริงว่าข้าขังเจ้าไว้  ข่มขู่บังคับ กัดกินเจ้า  แล้วกลับบ้านไปซะ!"

"ทำไมล่ะโฆรัม"

"ไปให้ห่างๆ ข้า" เขาคำรามเสียงต่ำ

ปุณฑริกาอ้าปากค้างไปครู่หนึ่ง  ก่อนสมองของเธอจะกลับมาทำงานอีกครั้ง

"ไม่!  ข้าจะพูดเพื่อท่าน  วางชีวิตไว้ระหว่างอันตรายเพื่อท่าน  และท่านจะต้องไม่ทิ้งข้าไปไหน

เพราะท่านผู้เดียวที่ข้าจะมอบหน้าที่ปกปักรักษาให้ตลอดไป

แต่ตอนนี้ให้ข้ารักษาบาดแผลของท่านก่อนเถอะ"

"ไม่ต้อง"  อสูรหนุ่มยังคงยืนยัน

"ยักษ์บ้า  ถ้าไม่ให้ข้าหยดยาให้ทั่วทุกบาดแผลล่ะก็...กินข้าสิ

ดื่มจากข้า  แล้วท่านจะหายทุกๆ แห่ง ใช่ไหมคะ"

อสูรหนุ่มพยายามตั้งสติบังคับกายให้สงบนิ่งเฉย

แต่เขารู้สึกว่าหัวใจถูกมือนุ่มนิ่มกำไว้ 

เมื่อเธอจับผมเขาขยุ้มไว้ไม่ปล่อยอย่างนี้  เขาโหยหาเธอเหลือเกิน

และวินาทีนี้  เขายอมแพ้

มือทั้งสองของเขาจับศีรษะเธอแน่นขณะที่เขาดื่มกินเธอ

มันเป็นการดื่มที่ต่างไปจากทุกครั้งในอดีตระหว่างกัน

เพราะเขาดื่มจากริมฝีปากนุ่มๆ ของเธอ

ซึมซับถึงพลังชีวิตที่แสนเลิศรสเหมือนน้ำอมฤต

และลิ้มรสชาติหอมหวานของกลีบปากบางชุ่มชื้นของเธอไปพร้อมๆ กัน

ครั้งนี้แค่คำเล็กๆ เท่านั้น  แต่มันส่งผลสั่นสะเทือนเธอยิ่งกว่าครั้งไหน...

รายละเอียดจากเว็บสำนักพิมพ์

ณ สรวงสวรรค์อันแสนวิจิตรงดงาม

สถานที่อาศัยของเหล่าเทพยดา นางฟ้า อสูร คนธรรพ์

และอีกหลากหลายเผ่าพันธุ์อันแตกต่าง

ความอยุติธรรมกำลังแผ่ขยายทำลายซึ่งความดีงาม

ท่ามกลางความขัดแย้ง และอันตรายทั่วทุกหย่อมหญ้า

กลับบังเกิดเป็นความรักอันแสนสวยงามระหว่างอสูรร้าย

...อดีตขุนพลผู้มีลมหายใจเพื่อรอวันแก้แค้น

กับพิทยาธรีสาว ผู้มีจิตใจอันสูงส่งและอ่อนโยน

เผ่าพันธุ์ที่แตกต่าง คืออุปสรรคอันยิ่งใหญ่

หากแต่สายใยแห่งความผูกพันธ์กลับถักทอ

ข้ามผ่านขวากหนาม นำพาให้หัวใจสองดวงได้พานพบและใกล้ชิดกัน

จนก่อกำเนิดเป็นความรักอันยิ่งใหญ่ ภายใต้ดินแดนเทวนิยาย...  

ความรู้สึกหลังอ่าน

บอกตามตรงว่าเมื่อก่อนไม่เคยคิดจะสนใจหนังสือแนวนี้เลยจริงๆ  เห็นหน้าปกเรื่องนี้ก็คิดไปเองเลยว่าสงสัยจะเป็นพวกจักรๆ วงศ์ๆ ภาษาโบราณอ่านยาก  แต่พอได้มีโอกาสอ่านตัวอย่างจากเว็บก็เริ่มรู้สึกว่าน่าสนใจแฮะ  เค้าถึงว่าอย่าตัดสินหนังสือจากหน้าปก  สุดท้ายก็ลองซื้อมาอ่าน   ปรากฏว่า...

ชอบ  ชอบมาก  ชอบแบบไม่รู้ตัว  สำนวนภาษาที่เขียนก็สวยงามและไม่ได้โบราณอ่านยากจนเกินไป  เรียกได้ว่าเป็นภาษาร่วมสมัยล่ะมั้ง อ่านได้ทุกวัย  คำไหนที่ไม่รู้จักก็ได้มีการเขียนอธิบายศัพท์ไว้ให้  ชมหนังสือมาพอประมาณแล้วมาเข้าเนื้อเรื่องกันดีกว่า

พระเอกของเรื่องนี้เป็นยักษ์(ฝ่ายดี) อดีตขุนพลอสูรที่เคยอยู่บนสวรรค์แต่ถูกใส่ร้ายจนโดนเนรเทศไปอยู่แดนร้างมาหลายร้อยปี  แต่สปิริตความเป็นพระเอกก็ไม่ได้ย่อท้อ  พยายามสืบหาว่าใครเป็นตัวการที่เกี่ยวข้องเพื่อคืนความบริสุทธิ์ให้กับตนเอง  ตอนต้นเรื่องเลยพระเอกแปลงเป็นจระเข้ไปสืบข่าว(อย่างกับชาละวันแหนะ)  แต่เกือบถูกจับได้และบาดเจ็บสาหัสปางตาย  ทีนี้นางเอกของเราผู้เป็นพิทยาธรี(คล้ายๆ กับนางฟ้า) ก็เป็นผู้มีญาณนิมิต  บังเอิญเห็นว่าพระเอกบาดเจ็บจึงเข้าไปช่วย  แต่ด้วยความที่เป็นนางฟ้าอายุยังน้อยค่อนข้างอ่อนต่อโลก ก็ช่วยไปโดยไม่คิดอะไร  แต่พวกคนร้ายเห็นว่านางเอกอยู่กับพระเอกเลยพยายามกำจัดทิ้งอีกคน  พระเอกที่รู้ว่านางเอกจะต้องโดนตามล่าแน่ก็เลยจัดการลักพาตัวซะเลย  ขังนางเอกไว้ที่ปราสาทและข่มขู่ว่าจะกินนางเอก 

แต่เรื่องนี้ทั้งชอบและสงสารนางเอก  ที่ว่ายักษ์ชอบกินนางฟ้านี่คือกินจริงๆ นะ  นางเอกที่พยายามหนีก็เลยโดนพระเอกขู่โดยการกินเหมือนกัน  แต่พระเอกเราก็ไม่ใช่ยักษ์ซาดิสม์ กินแค่พลังชีวิตแค่นี้นางเอกก็จอดแล้ว  และเรื่องก็ยิ่งสนุกขึ้นเมื่อนางเอกพยายามจะช่วยคืนความบริสุทธิ์ให้พระเอกจนตัวเองต้องโดนตามฆ่าไปด้วย 

ที่ชอบเรื่องนี้ก็ตรงคาแรคเตอร์ของพระเอกกับนางเอกที่ล่ะค่ะ  พระเอกเป็นพวกรักเก็บกด ชอบแสดงออกด้วยการข่มขู่  แต่มีอะไรก็ปกป้องนางเอกตลอด ประมาณว่ารักเขาพยายามแสดงออก แต่ก็ไม่ยอมบอกตรงๆ นั่นแหละ  ส่วนนางเอกชอบที่เป็นนางฟ้าใจดีมีเมตตา แม้ว่าสุดท้ายช่วยเขาแล้วตัวเองจะลำบากก็เถอะ  อีกทั้งผู้แต่งยังนำหลักคำสอนพระพุทธศาสนาแฝงไว้ในเรื่องด้วย  ชอบจริงๆ บทสวดของยักษ์เนี่ย  อ่านเรื่องนี้แล้วก็รู้สึกอยากทำดีให้มากขึ้น  เผื่อตายไปจะได้ไปอยู่บนสวรรค์เป็นนางฟ้ากับเค้าบ้าง  อิอิ

รีวิวมาแบบนี้  ผู้อ่านอาจจะคิดว่าเรื่องนี้ดราม่า  มันก็มีบ้างแต่รวมๆ แล้วให้อะไรดีๆ เยอะค่ะ คนที่คาดหวังฉากหวานๆ ในเรื่องนี้ก็มีนะคะ  ไม่ได้หวานเจี๊ยบแต่หวานแบบน่ารักน่าหยิกค่ะ