PROMISE อะไรก็ได้ที่อยากจะเขียน.......

same ~ เซ็งเป็ด ~ และแล้ว ~ ก็ ~ อีกแล้ว ~ แบบนี้ ~ ตลอดเลย ~ ตลอดไป ~ รึเปล่า ~ ความจริง ~ ที่จริง ~ ก็.... ~ สินะ ~ ติสต์ ~ !?!? ~ ไม่มั้ง ~ alone ~ สุดท้าย ~ ก้อ ~ จุดจุด ~ Redemption ~ ยิ้มไว้ ~ it ture. ~ เหงา ~ หาย . . .

และอีกหลายๆคำที่ยังวนเวียนอยู่ในหัวผม ผมเองก้อไม่สามารถโทษใครได้นอกจากโทษตัวเองไว้ก่อนหรือมองสิ่งที่ตัวผมเองได้ทำลงไปให้ดีเสียก่อนที่ผมจะเริ่มโทดหรือพูดถึงคนอื่น. . . .

เรื่องที่เหมือนจะไม่มีอะไรหรือเหมือนจะไม่มีผลกระทบกับตัวผมเท่าไหร่. . .

มันก้อคงจะจิงหากคุณมองผมแค่ภายนอก จากมุมที่ผมแสดงหรือทำให้คุนได้เห็นผมแค่มุมนี้ แต่มันก้อแน่นอนว่าในอีกมุมหนึ่งที่ตรงกันข้าม คงไม่เป็นเช่นเปลือกที่คุณเห็นแน่

ผมได้เจอกับเรื่องหนึ่งแต่อย่าเรียกว่า"เรื่อง" ผมอยากให้มองสิ่งที่เราได้ผ่านมันมาแล้วว่า"ประสบการณ์"

ครั้งนึงผมได้เจอประสบการณ์ผ่านเข้ามาในชีวิต ผมคงต้องยอมรับว่าสิ่งที่ผ่านเข้ามาหาผมมาปะทะกับผม มันทำให้ผมได้เปลี่ยนอะไรหลายๆอย่างในตัวผมทำให้ผมได้มองเห็นตัวเองในมุมต่างและให้ผมได้รู้ว่าสิ่งที่ผมคิดไม่ได้มีแต่ในฝัน

สิ่งที่ผมจะบอกผมไม่อยากจะเล่าให้ใครฟัง. . . แต่มันคงจะสบายใจขึ้นทว่าผมแค่บ่นเรื่องนี้กับตัวของผมเองลงในบล็อกๆนึงเท่านั้น

ผมเป็นคนนึงที่ถือว่ามีอิสระกับการเลือกใช้ชีวิตตัวเองค่อนข้างสูง ผมเรียนจบศิลปะและไม่ได้ทำงานประจำผมไม่ได้อยู่ที่บ้านแต่แยกตัวออกมาอยู่ลำพังผมชอบที่จะเที่ยวตจว.และไปที่ๆมีทะเลภูเขาใครๆชอบบอกว่าผมเข้าใจยากติสต์แตกหัวรั้น แต่ผมว่ามันไม่จิงและผมก้อไม่เคยฟังหรือสนใจ ผมไม่ค่อยได้เข้าวัด แต่ผมเป็นคนพุทธ ผมไม่เชื่อเรื่องผี ดวง ผมสนใจวิทยาศาสตร์ ศิลปะ ดนตรี และภาพยนต์ ผมมักจะทำอะไรๆที่ผมรู้สึกดีแต่ไม่เดือดร้อนใครอยู่บ่อยๆ ผมไม่ค่อยจะแคร์คนรอบข้างอย่างที่ควารจะแคร์

สิ่งที่ผมพล่ามมามันอาจจะดูว่าผมไม่ดีแต่เชื่อเถอะว่าผมมีความสุขกับมันอยู่ ณ ตอนนั้นที่ได้มีอิสระในการทำหรือเลือกทำมันในตามแบบของผมมันให้ผมได้รู้ใจตัวเองและมีจุดยืนของผมเอง

ย้อนกลับไปที่หัวเรื่องที่ผมได้พล่ามเอาไว้ งานไม่ประจำที่ผมว่าหรืองานอิสระที่ผมนั้นเรียกกันว่า free lance ผมทำเกี่ยวกับศิลปะ ละครเวที และอื่นๆทั่วๆไปแต่น้ำหนักส่วนใหญ่จะอยู่กับศิลปะ setup , Assistant artist , รวมถึงสร้างสรรค์งานศิลปะ

ปี 52 , เหตุที่ว่าผมรู้จักผู้หญิงคนนึง เรารู้จักกันเพียงผิวเผิน จากการคุยกันเพียงไม่กี่ครั้งทางโทรศัพ เค้าบอกผมว่าชื่อ ไอซ์ เราไม่ค่อยได้คุยกันจะทักกันก้อแต่ใน msn ผมรู้สึกดีทุกครั้งที่ได้โทรไปคุยกับเค้า เราจะคุยเล่นกันเรื่อยเปื่อยทุกๆเรื่อง มีช่วง1ผมโทรหาบ่อยหน่อยประมาณ อาทิดละ 3-4ครั้งยิ่งผมได้คุยมากขึ้นผมก้อรู้สึกได้เลยว่าผู้หญิงคนนี้เก่ง เทอรู้อารัยหลายๆอย่างที่ผมไม่รู้และผมก้ออยากรู้ และผมก้อเริ่มโทรหาเค้าบ่อยกว่าเดิมเพราะทุกครั้งที่ผมโทรไปมันทำให้ผมสบายใจไม่เครียดเรื่องงานหรือเรื่องไหนๆ sms แรกที่ผมได้รับจากเค้าครั้งแรกเค้าส่งมาว่า "กินเหล้าเผื่อแว๊ว..เอิ๊กๆ" (16พ.ค.2552 / 02:00:52 ) ผมก้อรู้สึกดีนะกับผู้หญิงคนนี้แต่ผมเองก้อไม่คิดที่จะจีบเค้าหรอก เพราะเค้าน่ะมีแฟนอยู่แล้วคับ นานวันผ่านไปผมก้อสนิทกับเค้ามากขึ้นเค้าทำให้ผมรู้จักดู TV ผมเป็นคนไม่ชอบดู tv เพราะผมคิดว่า tv มันต้องนั่งดูแต่ถ้าผมเปิดเพลงผมจะเดินไปวาดรูปหรือทำอารัยก้อได้ เทอทำให้ผมรู้จักดาราเพิ่มขึ้นจาก tv และหนังสือแฟชั่น เทอชวนผมดูดวง เราได้คุยกันเรื่องของกิน เทอเป็นคนทำขนมและอาหารเก่งมาก เทอดูแลและรักครอบครัวกับคนรอบข้างเทอเป็นอย่างดี ผมใช้เวลาไม่นานผมรู้จักผู้หญิงคนนี้ดีระดับนึงเลย เทอเป็นคนเฮฮาอารมณ์ดีและยิ้มเก่ง พูดจาตรงๆผมชอบบอกเค้าว่าผู้หญิงแบบนี้เรียกว่า "แท้"

เราคุยกันนานและบ่อยมากจนมาถึงจุดๆนึงเทอถามผมว่า ผมชอบเทอรึเปล่าโทรหาเค้าทุกวันเลยแล้วเราก้อคุยกันได้ทุกเรื่องไม่มีเบื่อ ผมตอบไปว่า ไม่หรอกแค่รู้สึกดีที่ได้คุยด้วย เทอเลยบอกว่าสงสัยแค่เหงาลองเลิกคุยกันสักพักมั้ยหรือลองหาคนอื่นคุยดู ผมก้อลองทำอย่างที่เทอบอกเพราะผมเองก้อคิดว่าไม่ได้รักหรอก ผมก้อไม่ได้โทรไปหาเค้าและผมก้อไม่ได้โทรไปหาคนอื่นด้วย แต่ในตัวผมเองตั้งหากที่เรียกร้องว่า มันไม่ใช่แค่รู้สึกดีหรือแค่เหงา แต่ความรู้สึกแบบนี้มันต้องเรียกว่า "รัก"มันก่าตัวมาเมื่อไหร่ผมไม่รู้เหมือนกันและผมก้อไม่เคยคิดจะไปรื้อหรือย้อนว่าผมไปรักเอาตอนไหน ผมคิดว่าในเมื่อตอนนี้รักแล้วรู้สึกดีแล้วเรามีความสุขกับมั้นแล้ว อย่าไปหารากหรือสิ่งที่มันทำให้เกิดสิ่งนี้ขึ้นมาอีกเลย เพราะมันคงหาไม่เจอมันเป็นสิ่งที่ก่อขึ้นมาสะสมกันมาเรื่อยๆมากกว่า

... ..

ผมจะข้ามเรื่องราวในหลายๆเรื่อง sms อีกหลายๆอัน หรือเหตุการณ์ในหลายๆที่ไป. . . แต่ในทุกเหตุการณ์ที่ผมไม่ได้เล่านี้ มันนำความรู้สึกดีๆมากมายผ่านเข้ามาในชีวิตผมมากกว่า 80% เลย หัวใจผมพองโตมากๆ

.... ..


จนวันที่17/11/2552 ความสัมพันระหว่างผมและเธอคงได้เปลี่ยนไปแล้วทั้งๆที่ตัวผมเองก้อยังคงงงกับสิ่งที่เกิดขึ้น ในเมื่อผมเองไม่ได้เปลี่ยนเลยมีแต่จะทวีคูณความรักเพิ่มขึ้นๆ ทุกวันๆ แต่ความเปลี่ยนแปลงมันหนักขึ้น หนักขึ้นทุกวัน ละวันที่25/11/2552(04:25) เธอขอเลิกกับผม มันไม่ใช่ความฝันมันเป็นความจริงพร้อมๆกับความงงของผม ผมก้อตอบตกลงกับเทอไปโดยไม่ได้ยึกยักหรือให้ยืดเยื้อว่าทำมัยเพราะอะไร จิงๆในจัยผมอยากจะถามเหมือนกัน แต่ความสัมพันหรือเหตุการณ์อะไรหลายๆอย่างที่ผ่านมาที่ผมได้รู้จักกับเทอคนนี้ มันทำให้ผมเชื่อใจและไม่คิดจะถามความตะขิดตะข่วงที่มันอยู่ในใจของผมเพลงเพราะผมคิดว่า เทอได้ครองมันมาดีแล้วแน่ๆเทอถึงได้พูดมันออกมา แต่พอผ่านวันนั้นมามันก้อมีหลายๆเหตุการณ์และก้อทำให้ผมนึกโมโหตัวเองว่าทำมัยผมถึงไม่เรียกร้องไม่ถามหรืออารัยหลายๆอย่างที่ผมอยากจะรู้ในวันนั้น การที่ผมดูนิ่งเฉยมันอาจจะทำให้ผมเหมือนจะไม่รู้สึกอะไรในสายตาคนอื่น


ด้วยการต้องจากหายกันไปแบบงงๆ ผมเองก้อยังคงทำตัวไม่ถูกสิ่งที่มันวนถามตัวเอง สิ่งที่อยากจะทำด้วยกันกับอีกหลายๆอย่างที่ยังไม่ได้ทำด้วยกันและอีกหลายๆเรื่องที่เคยวางแผนมันไว้. . . . .

มันเหมือนคงต้องหายไปแบบไม่มีคำตอบ

ผมเองก้อคงคิดเหมือนเด็กๆหรือความฝันว่า ถ้าวันนั้นเป็นความฝัน หรือโลกนี่มันน่าจะมี Time Machine ผมจะได้มีโอกาศกลับไปถามในสิ่งที่ผมอยากรู้

สิ่งที่ผมมีอยู่ตอนนี้มันเหมือนลูกบอลความรักลูกใหญ่ๆลูกนึงที่ผมหิ้วมันไปมา โดยไม่รู้ว่าจะเอาไปไว้ที่ไหนเพราะคนที่ผมอยากจะให้เค้าไม่อยู่รับมันแต่มันก้อยังพองโตอยู่เรื่อยๆจากความคิดถึงและหลายๆอย่างจากโปสการ์ดปาย กับๆหลายๆอย่าง

ผมยังรอเค้าอยู่ . . .

คงอยาก

ถ้าจะให้รักใครอีก.. ..

เหมือนที่ผมบอกไว้ข้างต้นว่า

ผมได้เปลี่ยนไปแล้ว




ผมแคร์


ผมเป็นคนรักษาสัญญาเสมอ. . .



"รัก" เสมอ


Promise

Create Date : 29 พฤษภาคม 2553		6 comments
Last Update : 29 พฤษภาคม 2553 20:40:08 น.
Counter : 164 Pageviews.
Share Tweet