สิบปีพิบัติร้าย..........................ภัยเยือน
ความสุขมลายเลือน.................ลับร้าง
ความสุขล่วงเหตุเตือน..............ใครบอก มิมี
แสงรุ่งนภากว้าง......................เทวษแย้มสมุทรครวญ



ธรณีขยับเขยื้อน......................ไหวคลอน
รุกคืบสยายยังดอน...................ฝั่งเข้า
ลางใดบ่งบอกวอน...................ทีเถิด
สุดที่บรรยายเว้า......................เกิดขึ้นเร็วเหลือ



มฤตยูมันพรากพ้น...................วิญญาณ
ธรรมชาติเคยตระการ................จบสิ้น
เหลือเพียงร่องรอยสถาน............ซากศพ อกเอย
เสียงร่ำเพรียกแดดิ้น.................กรีดไห้โหยหวน



ความทุกข์แลเจ็บช้ำ................ทบทวี
พลัดชีพพาพรากฤดี.................นับล้าน
สูงศักดิ์ยศจนมี.......................หาต่าง เสมอแฮ
ชีวิตฉาบฉายด้าน....................ทั่วถ้วนความตาย



ทศวรรษรำลึกผู้......................เสีย - สูญ
กาลผ่านจิตอาดูร....................พักฟื้น
เมืองราญแหลกจำรูญ...............เกิดใหม่
หากแต่นัยน์ตารื้น....................เก็บกลั้นกลบกลืน



ขอจงยืนหยัดก้าว....................เต็มพลัง
และลุกโชนความหวัง...............ฮึดสู้
เจ็บทุกข์โศกภินท์พัง................ปลดปล่อย
คืนหม่นหมองเรียนรู้.................อยู่เผื้ออนาคต ฯ




*********************************