 |
|
|
 |
 |
|
|
| 1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 |
| 8 | 9 | 10 | 11 | 12 | 13 | 14 |
| 15 | 16 | 17 | 18 | 19 | 20 | 21 |
| 22 | 23 | 24 | 25 | 26 | 27 | 28 |
| 29 | 30 | |
|
|
| |
|
 |
|
|
|
46 ปีที่ผ่านมา กับการค้นพบความฝัน ของ Susan Boyle
วันนี้แบตหมดนิดหน่อย เลยมานั่งเปิดดู Susan Boyle ใน youtube
80 ล้านคนทั่วโลก เปิดดูเธอ
ผมก็หนึ่งในนั้น
เธอคือ ตัวอย่าง สำหรับคนที่ไม่ทิ้งฝันตัวเอง
ตั้งแต่เธอเริ่มร้องเพลงได้ ทำไมไม่มีคนเห็นความสามารถเธอ
เธอเก่งมาอย่างนี้ ตั้งแต่แรก หรือเกิดจากการฝึกฝน
อันนี้ผมอยากรู้มากเลยครับ ใครพอรู้ช่วยมาตอบหน่อย
และอยากรู้จริง ๆ ว่าทำไมเธอถึงตัดสินใจเข้าแข่งรายการนี้
รายอารอื่นเธอเคยแข่งไหม
ใครพอทราบประวัติเธอ ราบกวนแจ้งให้ทราบหน่อยนะครับ
ผมเชื่อมาตลอดชีวิต ว่า สิ่งมีชีวิต ที่เรียกว่า มนุษย์
ถ้าตั้งใจจะทำอะไรจริง ๆ แล้ว ทำได้ทุกอย่าง ขอย้ำนะครับ ทุกอย่าง
ตอนนี้ก็นั่งฟังเพลงเธอไป น้ำตาจะไหล
อธิบายไม่ถูกเหมือนกันใครรู้ตอบหน่อย
ติ้นตั่นและพลอยยินดีไปกับเธอด้วย
ทำไม คน ๆ นึงถึงมาประสบความสำเร็จ คนอื่นเห็นความสามารถตัวเองเมื่ออายุ 47 และ 46 ปีที่ผ่านมา ความสามารถเธอหละ
เพราะฉะนั้นความสำเร็๗ไม่ได้ ขึ้นอยู่กับ ความสามารถหรือ ไม่ใช่แน่นอน
ความสำเร็จ ความสามารถเป็นแรงขับเคลื่อน
แต่สิ่งที่สำคัญมากสำหรับความสำเร็จ คือ โอกาส
โอกาส + ความสามารถ = ความสำเร็จ
หวังว่า Susan จะเป็นแรงบันดาลใจให้อีกหลาย ๆ ท่านนะครับ
เธอก็เป็นแรงบันดาลใจให้ผมเช่นกัน ผมยังไม่อายุ 47 ซะหน่อย อิอิ
ฝันดีนะครับ
| Create Date : 27 พฤศจิกายน 2552 |
| Last Update : 27 พฤศจิกายน 2552 23:53:54 น. |
|
2 comments
|
| Counter : 3503 Pageviews. |
|
 |
|
|
โดย: น้ำอิน (น้ำอิน  ) วันที่: 13 พฤศจิกายน 2553 เวลา:12:35:27 น. |
|
| โดย: RaymondOmive IP: 51.210.176.129 วันที่: 18 มีนาคม 2567 เวลา:22:24:31 น. |
|
|
|
|
| ราชันชุดขาว |
 |
|
|
Location :
กรุงเทพฯ Thailand
[ดู Profile ทั้งหมด]
|
 ฝากข้อความหลังไมค์
 Rss Feed
 ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]
|
แค่มนุษย์ คนหนึ่ง
ที่ไม่อยากเป็นคน ตัวเล็ก ๆ บนโลกใบนี้
แค่มนุษย์ คนหนึ่ง
ที่มีฝัน มีรัก มีเศร้า เหงาบ้าง
แค่มนุษย์
ที่อยากให้คนรอบข้างสบาย
แม้ตัวจะลำบาก แทบตาย ก็ตาม
แค่มุษย์
ที่ไม่เคยรอโอกาส แต่บางครั้ง ก็หาไม่เจอสักที
ลมหายใจ กำลัง ฆ่าเราทุกวินาที
ถ้าเราไม่ทำประโยชน์ ให้ตัวเอง
มันคงช้า ไป
และเมื่อวันนั้น เข้ามา มันคงสายไป
|
|
|
|
